දුම්රිය අත්‍යවශ්‍ය සේවාවක් ලෙස ප්‍රකාශකිරීම: එහි නීතිය හා දේශපාලන ආර්ථිකය

දුම්රිය අත්‍යවශ්‍ය සේවාවක් ලෙස ප්‍රකාශකිරීම : එහි නීතිය හා දේශපාලන ආර්ථිකය

දුම්රිය කම්කරුවන් දින දොලහක් තිස්සේ පවත්වාගෙන ගිය වැඩවර්ජනය ඇමති හා ජනපති ඉදිරියේ දනින් වැටුනු වෘත්තීය සමිති විසින් ඊයේ (07)අත්හැර දමා ඇත. 

දුම්රිය ඇතුලු පොදු ප්‍රවාහන සේවාවන් අත්‍යවශ්‍ය සේවා බවට ඔක්තෝම්බර් 03 දින මඔ්‍යම රාත්‍රියේ සිට ක්‍රියාත්මක වන පරිදි ජනාධිපති විසින් ප්‍රකාශයට පත් කෙරිනි. ඒ 1979 අංක 61 දරන අත්‍යවශ්‍ය මහජන සේවා පනතේ 2 වගන්තිය යටතේ නිකුත්කල අතිවිශේෂ ගැසට් පත්‍ර අංක.2143/51 මගිනි.

වැටුප් විෂමතා ඇතුලු‍ ඉල්ලීම් කිහිපයක් මුල් කර ගනිමින් සැප්තැම්බර් 25 මධ්‍යම රාත්‍රියේ සිට දුම්රිය එන්ජින් රියදුරන්, නියාමකවරුන්, ස්ථානාධිපතිවරුන්, අධීක්ෂන නිලධාරීන් හා ගමන් පාලකවරුන් ඇතුලු‍‍ 2000කට අධික දුම්රිය සේවකයන් වැඩ වර්ජනයක් ක්‍රියාත්මක කලහ. යාන්ත්‍රික පරීක්ෂකවරුන්, ප්‍රවාහන පරීක්ෂකවරුන් සහ විශ්‍රාමිකයන් යොදවාගෙන දුම්රිය ධාවනය කරවීමට සහ තර්ජනයන් මගින් වර්ජනය කඩාකප්පල් කිරීමට ආන්ඩුව සහ දුම්රිය බලධාරීන් ගත් උත්සාහ ය අසාර්ථක විනි. දිනකට සාමාන්‍යයෙන් ධාවනය කෙරෙන 400 ක් පමන වන දුම්රිය සංඛ්‍යාව 10-12 පමන සීමා විනි. දැන් වෘත්තතීය සමිති තවත් අරගයක් පාවා දී ඇත. 

අත්‍යවශ්‍ය මහජන සේවා පනත: කම්කරුවන් මඩින පනතක්

මෙම පනත එක්සත් ජාතික පක්ෂ ආන්ඩුව විසින් නව-ලිබරල් විවෘත ආර්ථික ප්‍රතිපත්ති ලංකාව තුල ක්‍රියාත්මක කිරීම පිනිස, විධායක ඒකාධිපතියෙකුගේ බලය තහවරු කිරීම වෙනුවෙන් සකස් කල 1978 ආන්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව යටතේ හඳුන්වාදුන්, කම්කරු පන්තික අරගල මැඩීම සඳහා ගෙන ආ මර්දක නීතියකි. එය ලංකාවේ අලිඛිත ව්‍යවස්ථාවට,එනම් නවලිබරල් ව්‍යවස්ථාමය මූලික ව්‍යුහයට අයත් එක් නීතියකි. වැඩිවෙන උද්දමනය හා ජීවන වියදම, පොදු සහනසේවා හා වැටුප් කප්පාදුවට එරෙහිව, 25000 ක් පමන දුම්රිය සේවකයන් ද සහභාගී වූ1980 ජුලි වර්ජනයේදී 40000 ක් පමන කම්කරුවන්ගේ සේවය අහිමි කිරීම සඳහා මෙම පනත යොදා ගැනුනි. 

මෙම පනත ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතීන්ට එල්ල කල බරපතල පහරකි. වගන්ති අටකින් යුතු මෙම පනතේ 2(1) වගන්තිය යටතේ සාමාන්‍ය ජන ජීවිතය පවත්වා ගෙන යාම සඳහා අත්‍යවශ්‍ය බවට  සලකමින් එම සේවාවන් සැපයීමට අවහිරයක් හෝ බාධාවන් ඇතිවීමට හැකියාවක් පවතින්වන්ය යන පදනමින් රාජ්‍ය සේවයේ ඕනෑම අංශයක් පාහේ අත්‍යවශ්‍ය මහජන සේවාවක් ලෙස ප්‍රකාශයට පත්කිරීමේ බලය, අදාල ඇමතිගේ ද අදහස විමසීමෙන් පසුව, විධායක ජනාධිපතිට පැවරේ. මෙවන් අත්‍යවශ්‍ය සේවා නියෝගයක් එය ගැසට් පත්‍රයේ පලකල දින සිට බලාත්මක වන අතර  පාර්ලිමේන්තුව විසින් දින දාහතරක් ඇතුලත සම්මත කිරීමෙන් පසු මසක කාලයකට බල පැවැත්වේ.

එලෙස අත්‍යවශ්‍ය සේවාවක් ලෙස ප්‍රකාශයට පත්කරනු ලැබූ රාජ්‍යසේවයක වැඩවර්ජන ක්‍රියාවලියකට එක්ව සිටින සේවකයන්ට එරෙහිව අපරාධ නඩු පැවරිය හැකි වරදවල් ගනනාවක් පනතේ 2(2) වගන්තිය යටතේ දක්වා තිබේ. එ් අනුව අත්‍යවශ්‍ය සේවාවක් ලෙස ප්‍රකාශයට පත්කොට ඇති විටෙක ⁣එම සේවයට වාර්ථා කිරීමට හෝ අදාල ආයතන ප්‍රධානියා විසින් නියම කරනු ලබන කටයුත්තක් ඔහු විසින් සාධාරනයැයි සිතන කාලයකදී කිරීමට අපොහොසත් වීම හෝ එය ප්‍රතික්ෂේප කිරීම වරදවල් ගනයට වැටේ. තවද අදාල සේවාව කිරීම සඳහා යොදවනු ලැබිය හැකි පුද්ගලයන්ට අවහිර කිරීම, භාදා කිරීම,  වැඩ පමා කිරීම; එලෙස අමතරව සේවයේ යොදවා ඇති පුද්ගලයන් සේවයට වාර්ථා කිරීම අවහිර කිරීම, වැලැක්වීම හෝ සේවයට නොඑන ලෙස හෝ සේවා ස්ථානය හැරයන ලෙස බලකිරීම, අනුබල දීම, පෙලඹවීම; එවන් වෙනත් පුද්ගලයකු අදාල සේවය සඳහා බඳවා ගැනීම වැලැක්වීම යනාදිය පනත යටතේ අපරාධ ගනයේ වැරදි යටතට වැටේ.

පනතේ 4 වන වගන්තිය එම වරදවල් යටතේ ලබා දිය හැකි බරපතල දඬුවම් දක්වයි. මෙම වරදවල් යටතේ මහේස්ත්‍රාත් උසාවියේ අසන ලඝු නඩු විභාගයකින් පසුව වරදකරු වන කම්කරුවෙකුට වසර දෙකකට නොඅඩු හා වසර පහකට නොවැඩි බරපතල වැඩ සහිත සිරදඩුවම්වලට යටත් කල හැකිය. ඊට අමතරව රුපියල් දෙදාහත්, පන්දහසත් අතර දඩයකටද යටත් කල හැකිය.  

වෙනත් දන්ඩන නීතිවල සාමාන්‍ය දඩුවම් ක්‍රම පරයා යමින් මෙම පනත යටතේ ඉහත දඩුවම් වලට අමතරව උසාවිය මඟින් අදාල කම්කරුවාගේ චංචල හා නිශ්චල දේපල රාජසන්තක කල හැකි අතර ඔහුගේ/ඇයගේ නම යම් වෘත්තියකට හෝ රැකියාවකට අදාල නාම ලේඛනයකින්  කපාහැරීමේ දඩුවමක්ද දිය හැකිය.

මෙම පනතේ මර්දනකාරීත්වය කොතෙක්ද යත්, එහි හයවන වගන්තියටඅනුව, එකී වැරදි යටතේ පවරනු ලබන අපරාධ නඩු කටයුත්තකදී විත්තිවාචකයක් ලෙස කම්කරුවා අදාල ක්‍රියාව කලේ හෝ නොකලේ තමන් අයත් වෘත්තීය සමිති විසින් දියත් කල වැඩ වර්ජනයක් නිසාය යන්න ඉදිරිත් කල නොහැක.

⁣මෙම පනත අනිකුත් සෑම ලිඛිත නීති විධිවිදානයක්ම අභිබවා ක්‍රියාත්මක වන අතර අපරාධ නඩුවිදාන සංග්‍රහ පනතේ 15(2) යටතේ වරදකරු කරනු ලැබූ අයෙකු උසාවියතුල දඩ ගෙවන තෙක් රඳවා තැබීමට ඇති බලය මහේස්ත්‍රාත් උසාවියට අහිමි කොට කම්කරුවා අනිවාර්ය බන්ධනාගාරගත කිරීමට බලකර තිබේ. 

මීට අමතරව, ආයතන සංග්‍රහයේ පස්වන පරිඡ්චේදයේ හත්වන වගන්තියට අනුව කම්කරුවා නිවාඩු ලබා නොගෙන රාජකාරියට නොපැමිනීම යන පදනමක් යටතේ ඔහුව එලෙස සේවයට නොපැමිනි දින සිට තනතුර අත්හැර ගියා සේ සැලකිය හැකි අතර ඒ බව ඔහු අනුබද්ද දෙපාර්තමේන්තු ප්‍රධානියකු වන මාන්ඩලික නිලධාරියකු විසින් ලියාපදිංචි තැපෑලෙන් දන්වා සිටිය හැක.

මහජන ආරක්ෂන ආඥා පනත යටතේ හදිසි අවස්ථා ප්‍රකාශයට පත් කරනිමින් වැඩබිම් හා සේවා ස්ථානවලට මිලිටරි හමුදාව බස්සවා අරගල මර්ධනය කල මෑත අවස්ථා මෙන්ම නැවත නැවතත් එලෙස ක්‍රියාත්මක වීමට ධනපති ආන්ඩු දෙවරක් සිතන්නේ නැත. මේ සියල්ලගෙන් පෙන්නුම් කරන්නේ වැඩෙන පන්ති අරගල හමුවේ ධනපති පාලනය මුහුන දී ඇති බරපතල අර්බුදය යි.

දුම්රිය ඇතුලු‍ රාජ්‍ය අංශයේ දැන් පවතින වර්ජන වලට එරෙහිව හමුදාව යෙදෙවීමට තමන් සූදානම් බව කියමින් හමුදාපති සවේන්ද්‍ර සිල්වා  පසුගිය අඟහරුවාදා ප්‍රකාශ කර ඇත්තේ කැඳවුම් කලොත් “මහජන ආරක්ෂාව සහතික කිරීමට සහ රාජ්‍ය සේවාවන් තුල නීතිය පවත්වාගෙන යාම” සඳහා ඉල්ලා සිටින “ඕනෑම” දෙයක් කිරීමට හමුදා නිලධාරීන් සූදානමින් සිටින බවයි. ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවිය මෙම ප්‍රකාශයන්ගේ භයානක අඟවුම් මෙසේ පැහැදිලි කලේය:

"මෙය වනාහි කම්කරුවන් අරගලවලට එලඹීමත් සමග ආන්ඩුව හා සමස්තයක් ලෙස පාලක පන්තිය ම අර්බුදයට පත්ව සිටින තත්වය තුල මිලිටරිය පැත්තෙන් මැදිහත්වීමකට සූදානම් බව ප්‍රකාශ කිරීමකි; සරල භාෂාවෙන් ගතහොත්, මෙය ආඥාදායක පාලනයක් සඳහා සූදානම ප්‍රකාශ කිරීමකි".

වෘත්තීය සමිතිවල පාවාදීමට එරෙහිව අයිතීන් සඳහා දේශපාලන වැඩපිලිවෙලක්:

සිරිසේන-වික්‍රමසිංහ ආන්ඩුව හෝ ජනාධිපතිවරනයෙන් පසු බලයට පත්වන කුමන හෝ ආන්ඩුවක් හෝ ක්‍රියාවට දමනු ඇත්තේ කම්කරුවන්ගේ ඉල්ලීම් වලට විසඳුම් දීමේ වැඩ පිලිවෙලක් නොව ජාත්‍යන්තර මුල්‍ය අරමුදල විසින් නියෝග කරනු ලැබ ඇති කප්පාදු වැඩපිලිවෙල ඇතුලු ආර්ථික ප්‍රතිසංස්කරනයන් ය. 2020 වන විට අයවැය පරතරය   දල ජාතික නිෂ්පාදනයෙන් සියයට 3.5 දක්වා අඩු කිරීමට බැඳී ඇති ආන්ඩුව ඇමරිකානු ඩොලර් බිලියන 54.2ක විදෙස් නයබරින් එරී ඇත. 

ආන්ඩුවේ මෙම ප්‍රහාරයන්ට එරෙහිව, ජාත්‍යන්තර ප්‍රපංචයක කොටසක් ලෙස, ලංකාවේ පන්ති අරගලය ඉහල තලයකට අද නැංවී තිබේ. ගුරුවරුන්, විශ්ව විද්‍යාල අනධ්‍යයන සේවකයින්, පරිපාලන සේවකයින් ආදී සෑම කම්කරු කොට්ටාශයක්ම එකම වැටුප් හා ජීවන ගැටලු වලට මුහුන පා සිටින අතර මෙම අරගල මැඩීම සඳහා බලට එන ඕනෑම ආන්ඩුවක්ම පොලිස් රාජ්‍ය පියවරයන් යොදාගනිමින් වඩ වඩාත් දේශපාලන දකුනට ගමන් කිරීමට නියමිතය. සිංහල වර්ගවාදී නඩ පෝෂනය කරමින් සුලු ජනකොටස්වලට එරෙහිව ඒවා යොදාගනිමින් කම්කරු පන්තිය බෙදා දැමීම හා අවමංගත කිරීම සඳහා දිගින් දිගටම පියවර ගනු ඇත.

දුම්රිය වැඩ අරඹයි

මෙම රාජ්‍ය මර්දනයට අනුග්‍රහ කරමින් වර්ජනයෙන් මහජනයා අපහසුවට පත්වීම ගැන කිඹුල් කඳුලු‍ හෙලමින් දුම්රිය කම්කරුවන්ට එරෙහිව මහජනයා උසිගැන්වීමේ නින්දිත ව්‍යයාමක ධනපති ජනමාධ්‍ය නිරතව සිටිති. මෙම ව්‍යායාමයන් පරාජය කර හැක්කේ වර්ජනයේ යෙදෙන කම්කරුවන් සෙසු කම්කරු මහජනතාවගේ අරගල සමඟ තම අරගල ඒකාබද්ධ කිරීමෙනි. වෘත්තීය සමිති කිසිවිටෙක මෙය නොකරති. කම්කරු පන්තියේ අවශේෂ කොටස් තබා සෙසු ශ්‍රේනි වලට අයත් දුම්රිය සේවකයන් බලමුලු‍ ගැන්වීම දුම්රිය සමිති විසින් ප්‍රතික්ෂේප කර ඇත. 

නිෂ්පාදනයේ භූගෝලීකරනයෙන් පසු ජාතික රාජ්‍ය මට්ටමේ පදනම් වී ඇති වෘත්තීය සමිති ඇතුලු කිසිදු සංවිධානයකට කම්කරු මහජනතාවගේ කිසිදු ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතියක් හෝ හරයාත්මක සමාජ සුභසාදනයක් ජයග්‍රහනය කල නොහැක. ඒ බැවින් අරගල පාවාදීමේ හා ආන්ඩු ආරක්ෂාකරගැනීමේ න්‍යායපත්‍රයක් හැර කම්කරු අයිතීන් ජයග්‍රනය කිරීම සඳහා ධනපති පන්ති පාලනයට අභියෝග කිරීමේ  දේශපාලන වැඩපිලිවෙලක් වෘත්තීය සමිතිවාදයට නැත. තම අයිතීන් ජයග්‍රහනය කිරීම සඳහා තම කර්මාන්තශාලාවල, සේවා ස්ථානවල හා කාර්මික නිවහන් ප්‍රදේශවල ක්‍රියාකාරී කමිටු සාදා ගනිමින් ජාත්‍යන්තර සමාජවාදී ක්‍රියාමාර්ගයක් යටතේ අවශේෂ සෑම කම්කරු කොටසක්ම ඒකාබද්ධකරගන්නා අරගලයකට කම්කරුවන් අවතීර්න විය යුතුය.

නීතිඥ සංජය විල්සන් ජයසේකර විසිනි
Credit for image on top: dailynews.lk

Sri Lankan writer still detained on bogus blasphemy allegations

By Vimukthi Vidarshana 
12 July 2019

Award-winning Sri Lankan writer Shakthika Sathkumara is still being held by police after being remanded without bail following his arrest on false blasphemy charges on April 1, more than three months ago.

While police have failed to produce any incriminating evidence against Sathkumara, they have continuously requested the courts not to release him on bail.

On June 25, the police told a court hearing that they had concluded investigations and had sought an opinion about the case from the attorney general on whether to file charges against the writer.

This week, on July 9, police told the court that the attorney general had not yet issued an opinion. The magistrate responded by rejecting another bail request by Sathkumara’s lawyer and declared that the hearing would resume in two weeks.

Sathkumara was arrested by police in Polgahawela, 100 kilometres north-west of Colombo, following complaints by several Buddhist extremist groups. The extreme-right formations falsely claimed that a short story entitled Ardha (Half) written and posted in the writer’s Facebook page insults Buddhism and Buddha. The story contained indirect references to homosexuality within the Buddhist clergy.

Sathkumara, who writes short stories, poetry and other literary work, has won several awards, including the National Youth Services Council’s “Best Short Story” prize in 2010 and 2014. He worked as a development officer at the Polgahawela divisional secretariat office at the time of his arrest and is the first Sri Lankan writer incarcerated over his artistic work.

Sathkumara was arrested under Section 291B of the Penal Code—a British-era colonial law—and Sri Lanka’s International Covenant on Civil and Political Rights (ICCPR) Act, Section 3, No. 56, which states: “No person shall propagate war or advocate national, racial or religious hatred that constitutes incitement to discrimination, hostility or violence.”

Anyone arrested under Section 3 of the ICCPR Act can only be granted bail by the High Court, that is, in exceptional circumstances and after a time-consuming process. If found guilty under this law, Sathkumara could be sentenced for up to 10 year’s jail.

Appearing for Sathkumara, lawyer Sanjaya Wilson told the court on June 25 that the police had been dragging out his client’s case for months. He noted that the police only took two weeks to conclude its investigations into those arrested on allegations of involvement in the May 13 communal violence against Muslims in Minuwangoda. Police withdrew charges against these individuals under the ICCPR Act, ensuring that they were given bail.

Sinhala racist thugs destroyed hundreds of Muslim-owned houses and shops. One man was killed in communal violence in Minuwangoda and several other areas in the north-west following the Easter Sunday terrorist a ttacks on April 21 by an Islamist fundamentalist group.

Two other legal cases have been filed on behalf of Sathkumara: One by his wife Yanusha Lakmali, who is also a writer, at the Kurunegala high court requesting bail. The attorney-general, however, filed papers on June 26 objecting to bail. The case will be heard again on August 5.

Sathkumara has also filed a fundamental rights application challenging his arbitrary arrest. The application is against the Inspector General of Police and the Officer in Charge of Polgahawela police for breach of his rights to freedom of speech and expression. The Supreme Court has granted leave to proceed, but the case will only be heard on September 30.

The attack on Sathkumara’s creative independence, basic democratic rights and personal freedom, which is another expression of the Buddhist establishment’s reactionary efforts to dominate every aspect of political, social and cultural life, has the backing of the Sri Lankan government and the ruling class.

Sinhala-Buddhist supremacism is institutionalised in Sri Lanka. Sinhala—the language of the majority Sinhalese—became the country’s only state-endorsed language in 1956 and in 1972 Buddhism was given the “foremost place” in the country’s constitution. The island’s ruling elite used the Buddhist establishment to legitimise its brutal 30-year communal war against the Tamil minority community.

The April 21 Easter Sunday bombing attack by Islamic terrorists was seized on by President Maithripala Sirisena, the government and the parliamentary opposition to impose emergency rule across the country and encourage Sinhala-Buddhist extremists to attack Muslims communities.

The Sri Lankan ruling elite, which regularly uses communalism to weaken and divide the working class and attack its social and democratic rights, is increasingly elevating the Buddhist establishment and giving it de factolegal authority. The ICCPR is now being used to curb any criticism of the government and the Buddhist establishment.

Last month, the police Organised Crime Division sought court permission to investigate journalist Kusal Perera under the ICCPR following a complaint over an article he wrote in the Daily Mirror criticising the government’s handling of the Easter Sunday terror attacks. The May 13 article, which was entitled “From Islamic terrorism to marauding Sinhala Buddhist violence,” was accused of being inflammatory and whipping up religious hatred.

Fiction writer Dilshan Pathiratne and author of the recently published Dadabbaraya ( Incorrigible ) was recently questioned by police criminal investigation unit about the speakers and participants at the launch of his book.

These incidents—the latest in an increasing witch-hunt against Sri Lankan writers and artists—are part of far broader attack on democratic rights of the working class.

President Maithripala Sirisena, the government of Prime Minister Ranil Wickremesinghe and the ruling class as a whole confront a growing resistance by workers and the poor against the government’s austerity measures. The deliberate promotion of racist and extreme-right formations is in line with the move towards police-state measures.

The ongoing imprisonment and persecution of Julian Assange and Chelsea Manning by the United States and its imperialist allies is the sharpest expression of the anti-democratic turn by the ruling classes in every country towards fascistic and dictatorial forms of rule.

The Socialist Equality Party (SEP) and International Youth and Students for Social Equality (IYSSE) in Sri Lanka has initiated a nationwide campaign to expose the bogus character of the allegations against Sathkumara and to demand his immediate release. Several artists have endorsed the campaign and made statements that have been published in the Sinhala section of the World S ocialist Web Site.

On June 17, the SEP and IYSSE held a strong demonstration outside the Colombo Fort railway station to demand Sathkumara’s release.

On June 24, the SEP issued a statement in Sinhalese entitled “Build Action Committees to defend the writer, Shakthika Sathkumara and freedom of art.” The statement explained the urgent necessity to establish independent action committees of writers, artists and other creative workers to fight the government crackdown on freedom of expression.

This, the statement declared, is based on the understanding that, “democratic rights, including the freedom of art, can be defended only by fighting for the program of international socialism in order to abolish capitalist system and class society, capitalist state and all its repressive laws, which are the root causes of the attack on such rights.”

The SEP and IYSSE calls upon workers, youth and artists to join us in this fight and take forward the struggle to secure Sathkumara’s immediate release.

ත්‍රිකුනාමලයේ සිසු ඝාතනයේ සැකකරුවන් වූ ආරක්ෂක නිලධාරීන් නිදහස් කෙරේ

සංජය ජයසේකර විසිනි, 2019 ජූලි 23

2006 ජනවාරි මස 02 දින ත්‍රිකුනාමලය ගාන්ධි ප්‍රතිමාව අසලදී තරුන සිසුන් පස් දෙනෙකු වෙඩිතබා ඝාතනය කිරීම සම්බන්ධව ⁣චෝදනා ලැබ සිටි පොලිස් විශේෂ කාර්ය සාධන බලකායේ (එස්ටීඑෆ්) භටයන් 12 ක් සහ පොලිස් පරීක්ෂකවරයෙක් එම නඩුවේ සියලු චෝදනා වලින් නිදහස් කිරීමට ත්‍රිකුනාමලය මහේස්ත්‍රාත් උසාවිය පසුගිය ජුලි 03 දා නියෝග කලේය.

සිද්ධියට අදාල මූලික පරීක්ෂනය අවසානයේ ත්‍රිකුනාමලය මහේස්ත්‍රාත් මොහොමඞ් හම්සා තම තීන්දුවට පදනම් කරගත්තේ සැකකරුවන්ට එරෙහිව නඩුව පවත්වාගෙනයාම සඳහා ප්‍රමානවත් සාක්ෂි නොමැතිය යන කාරනාවයි. ලංකාවේ අපරාධ නීතිය යටතේ මිනී මැරීම, මිනීමැරීමට තැත් කිරීම හා පොදු චේතනාව යන චෝදනා ඇතුලු චෝදනා පහලොවක් යටතේ නඩුව ගොනුකොට තිබිනි.

ඝාතනය සිදුකොට වසර හතකට පසු ශ්‍රී ලංකාවේ ද ජාත්‍යන්තරවද මහජනතාව අතර වැඩුනු බලගතු විරෝධය මධ්‍යයේ 2013 දී සැකකරුවන් දෙවන වරට අත්අඩංගුවට ගෙන ආරම්භ කල මහේස්ත්‍රාත් පරීක්ෂනය එයින් වසර පහකට පසු මෙලෙස අවසන් වන්නේ හිටපු ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්ෂගේ ආන්ඩුව හා අනතුරුව සිරිසේන-වික්‍රමසිංහ ආන්ඩුව විසින් වසර 13 ක් තිස්සේ යට ගසමින් ද, කල් මරමින්ද, සාක්ෂිකරුවන් ඝාතනය කරමින් හා භීතියට ලක් කරමින් ද පවත්වාගෙන ගිය නාමික නඩු කටයුත්තක කූටප්‍රාප්තිය ලෙස ඝාතකයින් නිදහස් කරමිනි.

2002 දී නෝර්වීජියානු රජයේ මැදිහත්වීමෙන් අරඹනු ලැබූ යුද විරාමය මැද 2003 දී සාම සාකච්ඡා බිඳ වැටීමෙන් පසු, දෙමල මහජනයාට එරෙහිව ගෙනගිය වර්ගවාදී යුද්ධය නැවත වටයකින් පටන්ගැනීම සඳහා ජනතා විමුක්ති පෙරමුන ඇතුලු සිංහල ස්වෝත්තමවාදී පක්ෂ හා කන්ඩායම්වල පිටුබලය සහිතව 2005 නොවැම්බර් ජනපතිවරනයෙන් තේරී පත් රාජපක්ෂ, ආරක්ෂක හමුදා සහ ඊට අනුබද්ධ මිලිටරි ඝාතක කල්ලි වලට දෙමල ජනයා භීතියට පත් කිරීමේත්, වගවීමකින් තොරව යුද අපරාධ සිදුකිරීමේත් නොමඳ අනුග්‍රහය ලබා දුනි. දෙමල ඊලම් විමුක්ති කොටි සංවිධානයට (එල්ටීටීඊ) සම්බන්ධයැයි පවසමින් ශිෂ්‍යයන්, තරුනයින්, දෙමල කම්කරුවන්, දේශපාලන නායකයින් මෙන්ම මාධ්‍යවේදින්ද අත්අඩංගුවට ගැනීම්, පැහැරගෙන යාම්, අතුරුදහන් කිරීම් මෙන්ම ඝාතනය කිරීම්ද යහමින් සිදුකෙරිනි.

නව අවුරුදු උදාවේ මිතුරු හමුව සඳහා එදින සවස 7 ට පමන ත්‍රිකුනාමල වෙරල මායිමට රැස්ව සිටි පාසැල් මිතුරන් අතරින් මනෝහරන් රජීහරන්, යෝග රාජා හේමචන්ද්‍රන්, ලෝහිත රාසා රෝහන්, තංගදොරෙයි ශිවනාදන්, ෂම්මුගරාසා ගජේන්ද්‍රන් යන අය ඝාතනයට ලක්වූ අතර සහ බරපතල තුවාල ලැබූ යෝගරාජා පූංකලාලන් හා පරරාජසිංහම් කෝකුල්රාජ් යන දෙදෙනා පසුව නඩුවේ ඇසින් දුටු සාක්ෂිකරුවන් වූහ. තංගදොරෙයි ශිවනාදන් මොරටුව විශ්ව විද්‍යාලයේ ඉන්ජිනේරු ශිෂ්‍යයෙකු වූ අතර වර්ෂ අවසාන නිවාඩුව ගතකොට කොලඹ බලා පිටත් වීමට සිටියේ පසු දිනය.

මාධ්‍යවේදියෙකු වන ඩී.බී.එස්. ජෙයරාජ් ඔහු සොයාගත් විශ්වාසනීය සාක්ෂි අනුව අපරාධය සිදුවූ ආකාරය ‘සන්ඬේ ලීඩර්‘ පුවත්පතට 2006 ජනවාරි 15 දින ටොරොන්ටෝවේ සිට ලිවූ ලිපියක විස්තර කර තිබිනි.

හිඳගෙන සිටි සිසුන් දෙසට පැමිනි කොලපැහැති ත්‍රීවීලර් රථයක් එක් වරම ඔවුන් දෙසට අත් බෝම්බයකින් දමා ගසා පලා යන සැනින්ම ක්‍රියාත්මක වු මිතුරන් තමන් පැමින සිටි පාපැදි හා මෝටර් සයිකලයේ නැගී පිටව යාමට සැරසෙත්ම ට්‍රක් රථයකින් පැමිනි ආරක්ෂක නිලධාරීහු සිසුන්ව වට කලෝය. වහා සිසුන් දන ගැස්සවු නිලධාරීහු ඔවුන්ගේ හැඳුනුම්පත් පරීක්ෂා කිරීමෙන් පසු පහරදීමට පටන් ගත්හ. අනතුරුව ට්‍රක්රථයට ඇද දමා පහර දෙන අතර ලෑන්ඞ් රෝවර් ජීප් රථයකින් හා මොටර් සයිකල්වලින් පැමිනි මිලිටරි ඇඳුම් ඇඳගත් පිරිසක් වදකයින් හා එක්වූහ. එක් වරම විදුලි පහන් නිවී පලාතම අඳුරෙන් වෙලා ගත්තේය. ට්‍රක් රථයෙන් බිමට ඇද දැමූ සිසුන්ට දිගටම පහර එල්ල කෙරිනි. ඔවුන්ගේ නිර්දෝශීභාවය පිලිබඳ ආයාචනා ද, අඳුර විදිමින් ඈතට ඇසුනු විලාපය ද වදකයින්ට ඇසුනේ නැත. නාවික හමුදා භටයින් හා පොලීසිය විසින් වෙරලේ සිටි සියයක් පමන පිරිසට හා වෙලඳුන්ට දන ගැසීමට හෝ බිම දිගා වීමට නියෝග කෙරිනි. නැවත වරක් බිම දනගැස්සවූ තරුනයින්ට වධකයින් කියා සිටියේ එල්ටීටීඊයට පාඩමක් ඉගැන්වීම සඳහා තමන්ව මරා දමන බවයි. අනතුරුව සිසුන්ට වෙඩි තැබූ ඝාතකයෝ ඔවුන් වෙත අත් බෝම්බයකින් දමා ගැසූහ.

සිසුන් රෝහලකට ගෙනයාම පැය භාගයක් පමන ප්‍රමාද කෙරුනු පසු පුදුම සහගත ලෙස විදුලි ආලෝකය දැල්වුනු අතර පොලීසිය පැමින සිසුන් රෝහල් ගත කලේය. පොලීසිය හා දකුනේ ධනපති විද්‍යුත් මාධ්‍ය විසින් වහා වාර්තා කලේ සිසුන් එල්ටීටීඊ සාමාජිකයන් බවත් ආරක්ෂක භටයන් වෙත එල්ල කල අත්බෝම්බයක් පුපුරා යාමෙන් ඔවුන් මියගිය බවත්ය. නමුත් පැය කිහිපයකට පසු සිදුකල අධිකරන වෛද්‍ය හා මහේස්ත්‍රාත් පරීක්ෂන හෙලිදරව් කලේ සිසුන් මියගොස් ඇත්තේ වෙඩි පහරවල් නිසා බවයි.

ඝාතන සිදුකල ස්ථානයට මීටර් සියයක සීමාව තුල වෙරල තීරයට ඇතුලුවන හා පිටවන මාවත්වල නාවික හමුදාවේ හා පොලිසියේ ‘මුරපොලවල්‘ පිහිටා තිබුනි. පලමු බෝම්බය දමා ගැසූ ත්‍රීවීල් රථය මෙම ස්ථානවල ග්‍රහනයට හසුනොවී පලා යාමට හැකියාවක් තිබුනේ නැත.

තුවාල ලැබූ කෝකුල්රාජ් හා පූංකලාලන් යන සිසුන් දෙදෙනා රෝහල් දැඩිසත්කාර ඒකකයේ සිටියදී එවකට සිටි මහේස්ත්‍රාත් වෙත දෙන ලද කටඋත්තර මගින් ද, මරා දැමුනු රජීහරන්ගේ පියා වන තම පුතුගේ මරලතෝනිය ඇසුනු බව කියන වෛද්‍ය මනෝහරන් විසින්ද මෙම සිද්ධි පෙල තහවුරු කෙරේ. මෙම ඝාතනය ඇතුලු සිද්ධි කිහිපයක් පිලිබඳ සොයා වාර්තා කිරීම සඳහා 2006 දී ශ්‍රී ලංකා මානව හිමිකම් කොමිෂන් සභාව විසින් පත්කල විශේෂ විමර්ශක (ර්චචදරඑැමර) ටී. සුන්දරලිංගම්ගේ වාර්තාව නිගමනය කලේ මෙම ඝාතන සිදුකල හැකිව තිබුනේ එස්ටීඑෆ් නිලධාරීන් විසින් බවයි.

මානව හිමිකම් කොමිෂන් වාර්තාවම සඳහන් කරන පරිදි ඝාතනයට සම්බන්ධ එස්ටීඑෆ් අනුඛන්ඩයට උපදෙස් දුන් පොලිස් අධිකාරි කපිල ජයසේකර⁣“වෙඩිතැබීමේ සිද්ධියට පිටුපසින්” සිටි නමුත් නඩුවේ දී ඔහු විත්තිකරුවෙකු ලෙස ඉදිරිපත් කර නොතිබිනි. පසුව ඔහු පොලිස් ඉහල නිලයකට උසස් කෙරිනි.

විකිලීක්ස් වෙබ් අඩවිය විසින් ප්‍රසිද්ධියට පත්කල රහස් කේබල් පනිවිඩයකින් හෙලිදරව් කලේ හිටපු ජනපති රාජපක්ෂගේ සහෝදරයෙකු වන හා ජනාධිපති උපදේශකයෙකු වූ බැසිල් රාජපක්ෂ එක්සත් ජනපද තානාතිපති රොබට් බ්ලේක්ට, “අපි දන්නවා එස්ටීඑෆ් එක මේක කලා කියලා. නමුත් වෙඩි උන්ඩ සහ තුවක්කුවල සාක්ෂි මගින් එය ඔප්පු වෙන්නේ නැහැ. කවුරු හෝ මරන්න ඕනෑ වුනාම ඔවුන් වෙනත් තුවක්කු පාවිච්චි කරනවා විය යුතුයි,” යනුවෙන් කියා තිබුනු බවයි.

ජීවිත තර්ජන හමුවේ නඩුවේ සාක්ෂිකරුවන් වූ තිස් හය දෙනෙකු අතරින් ඇසින් දුටු හා තුවාල ලැබූ තරුනයින් දෙදෙනා ද වෛද්‍ය මනෝහරන් ද ඇතුලුව අට දෙනෙකුම සාක්ෂි දීමට ඉදිරිපත් වූයේ නැත. තවත් සාක්ෂිකරුවෙකු වූ ත්‍රීවීල් රියදුරෙකු ද, මරා දැමුනු සිසුන්ගේ වෙඩි උන්ඩ පහරවල් සහිත සිරුරුවල ඡායාරූප ප්‍රසිද්ධ කල ඡායාරූප ශිල්පියෙකු වූ සුබ්‍රමනියම් සුකිර්ථරාජන් ද අභිරහස් ලෙස පසුව ඝාතනය කෙරුනි. සාක්ෂිකරුවන් බොහොමයකටම රට හැරයාමට මෙසේ බල කෙරිනි.

දහස් ගනනකගේ මලකඳන් මතින් 2009දී දෙමල මහජනයාට එරෙහි වර්ගවාදී යුද්ධය අවසන් කල පසු රාජපක්ෂ විසින් පත්කල ‘උගත් පාඩම් හා සංහිඳියා කොමිෂන් සභාව‘ නිකුත් කල වාර්තාව සඳහන් කලේ මෙම අපරාධය කිරීම සඳහා නිල ඇඳුම් ඇඳගත් නිලධාරීන් සම්බන්ධ වූ බවට සැකකිරීමට බලවත් හේතු සාධක තිබෙන බවයි.

යුද්ධය පැවති විසි හය අවුරුදු කාල පරිච්ඡේදයේදී රජයේ ආරක්ෂක අංශ විසින් සිදුකල දහසක් යුද අපරාධ වලින් හෙලිදරව් වූ ඒවා අතර මෙම සිසු ඝාතන වලට අමතරව යුද්ධයෙන් පීඩාවට පත් ජනතාවට සහාය වූ “ඇක්ෂන් අගේන්ස්ට් හංගර්” (කුසගින්නට එරෙහි ක්‍රියාව) සංවිධානයේ නිලධාරීන් 17 ක් 2006 අගෝස්තු මස මූතූර්හිදී ඝාතනය කිරීම ජාත්‍යන්තර අවධානයට යොමු විය.

දැවෙන ආර්ථික හා දේශපාලන අර්බුදය හමුවේ වර්ධනය වන මහජන අරගල තලා දැමීම සඳහා වඩවඩාත් දක්ෂිනාංශික බලවේගයන් මත සහ මිලිටරිය මත යැපෙමින් ද මර්දක නීති ශක්තිමත් කරමින් ද පොලිස් රාජ්‍ය සැලසුම් ක්‍රියාවට දමා ඇති සිරිසේන-වික්‍රමසිංහ ආන්ඩුව, මහින්ද රාජපක්ෂගේ විපක්ෂය ඇතුලු සමස්ත දේශපාලන සංස්ථාපිතයේ සහ එක්සත් ජනපදය ප්‍රමුඛ අධිරාජ්‍යවාදීන්ගේ සහයෝගය සහිතව යුද අපරාධ යට ගැසීමට හා මිලිටරිය ආරක්ෂා කිරීමට සෑම අතින්ම ක්‍රියාත්මක වෙයි.

කිසිදු අධිකරනයක් ⁣හෝ වෙනත් සංස්ථාපිත ආයතනයක් පාලක පන්තියේ මෙම අවශ්‍යතාවයන්ගෙන් ස්වාධීන වන්නේ ද නැත. නඩුව ඉවත දැමීම සඳහා ආසන්නතම හේතුව ලෙස දක්වන ප්‍රමානවත් සාක්ෂි නොමැතිකම ද මෙහි ප්‍රතිඵලයකි.

Image credit: sundayobserver.lk

ලේඛක ශක්තික සත්කුමාර සහ කලාවේ නිදහස ආරක්ෂා කිරීම සඳහා ක්‍රියාකාරී කමිටු ගොඩනගනු!

ලේඛක ශක්තික සත්කුමාර සහ කලාවේ නිදහස ආරක්ෂා කිරීම සඳහා ක්‍රියාකාරී කමිටු ගොඩනගනු!

සමාජවාදී සමානතා පක්ෂයේ ප්‍රකාශය, 2019 ජූනි 24

ප්‍රජාතන්ත්‍රීය අයිතීන්ට කෙරෙන ප්‍රහාරය වඩාත් ඉහල මට්ටමකට ඔසවමින් ශ්‍රී ලංකාවේ ආන්ඩුව ප්‍රමුඛ පාලක පන්තිය, කලාවට, කලාකරුවන්ට හා ප්‍රකාශනයේ නිදහසට එරෙහි මර්දනය උත්සන්නියකට නංවා තිබේ.

සම්මානලාභී, තරුන ලේඛක ශක්තික සත්කුමාර තම ෆේස්බුක් ගිනුමේ පලකල “අර්ධ” නමැති කෙටි කථාවක් හේතුවෙන් මාස තුනකට ආසන්න කාලයක් රක්ෂිත බන්ධනාගාරයේ රඳවා සිටීම එම මර්දනයෙහි බලගතු ප්‍රකාශනයකි.

සත්කුමාර ගේ කෙටි කථාවෙන් බුද්ධාගමට “අගෞරවයක් හා නින්දාවක්” වන්නේයැයි පවසමින් පොල්ගහවෙල ශාසනාරක්ෂක බල මන්ඩලයේ මාංකඩවල සුමන නම් භික්ෂුවක් විසින් කරන ලද ව්‍යාජ පැමිනිල්ලක් මත වහාම ක්‍රියාත්මක වූ පොල්ගහවෙල පොලීසියපසුගිය අප්‍රේල් 01 දින සත්කුමාර අත්අඩංගුවට ගෙන පොල්ගහවෙල මහේස්ත්‍රාත් අධිකරනයට ඉදිරිපත් කලේය. එය දුන් නියෝගයක් මත, සත්කුමාර මෙලෙස රඳවා සිටින්නේ ඇප ලබාදීම නැවත නැවතත් ප්‍රතික්ෂේප කරමිනි.

“අර්ධ” කෙටිකතාව තුල තරුන භික්ෂුවක් පන්සලේ නායක භික්ෂුවගේ ලිංගික අඩත්තේට්ටම් වලට ලක්වෙන සිදුවීමක් ගැන ඉඟි කෙරෙන අතර එවැනි සිදුවීම් යථාර්ථයකි. තැනෙක කථාවේ චරිතයක් හරහා බෞද්ධ සාහිත්‍යයේ එන “සිද්ධාර්ථ” ගේ චරිතය පිලිබඳ විකල්ප කියවීමක් ද ඉදිරිපත් කෙරේ.

එවන් පරිකල්පනයන් කෙටිකතාවක් තුල අන්තර්ගතවීම අරභයා කලා කෘතියට අමතරව ලේඛකයාට නීතියෙන් දැඩි දඬුවම් පැමිනවීම සඳහා පියවර ගැනීම භාෂනය සඳහා වන ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතියට සහ කලාවේ නිදහසට එරෙහි බලගතු ප්‍රහාරයකි.

ආන්ඩුව ඇතුලු සමස්ත දේශපාලන සංස්ථාපිතය, පොලීසිය, අධිකරනය සහ බෞද්ධ සංස්ථාපිතය එක්ව, ව්‍යාජ-වමේ සහ ධනපති මාධ්‍යයන්හි පූර්න පිටුබලය සහිතව ගෙනයන මෙම ප්‍රජාතන්ත්‍ර-විරෝධී ප්‍රහාරයට, සමාජවාදී සමානතා පක්ෂය (සසප) සහ සමාජ සමානතාව සඳහා ජාත්‍යන්තර තරුනයෝ සහ ශිෂ්‍යයෝ (සසජාතශි) එකහෙලා විරුද්ධ වෙයි.

මෙම ප්‍රහාරයට එරෙහිව, රැස්වීම්, උද්ඝෝෂන, පෙලපාලි හා ප්‍රසිද්ධ සමුලු පවත්වමින් සත්කුමාර නිදහස් කර ගැනීමේ අරගලය සඳහා ඉදිරියට පැමිනෙන ලෙස කලාවේ සහ භාෂනයේ නිදහසට කැපවන සියලු කම්කරුවන්ගෙන්, තරුනයන්ගෙන් සහ බුද්ධිමතුන්ගෙන් සසප සහ සසජාතශි ඉල්ලා සිටී.

සත්කුමාර නිදහස්කර ගැනීම සඳහා එවන් සාමූහික සහ මූලධර්මාත්මක මෙන්ම බලගතු අරගලයක් අවශ්‍ය වනුයේ සමස්ත ධනේශ්වර සංස්ථාපිතයම මෙහිදී ඔහුට එරෙහිව පෙලගැසී සිටින බැවිනි.

පොලීසිය ලේඛකයාට එරෙහිව සාවද්‍ය චෝදනා ගොනුකොට ඇත්තේ, ඔහුට ඇප ලබාගැනීම දුෂ්කර වන සේ, 2007 අංක 56 දරන සිවිල් හා දේශපාලන අයිතිවාසිකම් පිලිබඳ ජාත්‍යන්තර සම්මුති පනතේ (අයිසීසීපීආර්) 3(1) යටතේ එන නීතියක් වන ශ්‍රී ලංකා දන්ඩ නීති සංග්‍රහයේ 291(ආ) යටතේ ය.

ඉහත කී නීති යටතේ පියවර ගන්නා ලෙස පොලීසියට “උපදෙස්” දෙනු ලැබුවේ බෞද්ධ අන්තවාදී නඩ විසිනි. “බෞද්ධ තොරතුරු කේන්ද්‍රයේ” අඟුලුගල්ලේ සිරි ජිනානන්ද සහ සිංහල-බෞද්ධ අන්තවාදී සංවිධානයක් වන “සිංහලේ” හි මහලේකම් මැඩිල්ලේ පඤ්ඤාලෝක යන භික්ෂූහු, පෙබරවාරි 25 දා පොලිස්පති හමුවී සත්කුමාරට එරෙහිව ඉහත කී නීති යටතේ පියවර ගන්නා ලෙස ඉල්ලා සිටියහ.

මෑතකදී කලාකරුවන්ට සහ කලා නිර්මානයන්ට එරෙහිව බෞද්ධ සංස්ථාපිතය මැදිහත් වූ පලමු අවස්ථාව මෙය නොවේ. පසුගිය අගෝස්තුවේදී පොලිස්පති හමුවූ ඉහත සඳහන් සිරි ජිනානන්ද භික්ෂුව, මාලක දේවප්‍රියගේ “කනට පාරක්” නම් ගුවන් විදුලි නාට්‍ය මාලාව මගින් “බුදු දහමට අපහාස වෙතැයි” පැමිනිලි කොට ඔහුට එරෙහිව නීතිමය පියවර ගන්නා ලෙස ඉල්ලා සිටියේ ය.

මාර්තු 3 දා, පොල්ගහවෙල ප්‍රදේශයේ ශාසනාරක්ෂක බල මන්ඩලය හා “බුදුදහම රැකගැනීමේ යොවුන් පෙරමුන” යන අන්තවාදී බෞද්ධ නඩ විසින් විද්‍යුත් සහ මුද්‍රිත මාධ්‍ය ප්‍රධානීන් වෙත යැවූ මාධ්‍ය නිවේදනයකින්, “බුදුදහම විනාශ කිරීමේ කුමන්ත්‍රනකාරී ලේඛන කලාවක නිරත” වන සත්කුමාර වැනි “විකෘති පුද්ගලයන්ගේ නිර්මාන, විචාර හෝ ලිපි පල කිරීමට ඉදිරියේදී ඔබ මාධ්‍යයෙන් ඉඩක් ලබා නොදෙන ලෙස” ඉල්ලා තිබුනි.

අයිසීසීපීආර්හි 3 වන වගන්තිය යටතේ පුද්ගලයෙකු අත්අඩංගුවට ගත්විට ඇප නියම කල හැක්කේ ඉහල උසාවිය වන මහ අධිකරනයට පමනක් වන අතර, එය ද සුවිශේෂී තත්ත්වයන් යටතේ හා කාලය කා දමන පටිපාටියක් ඔස්සේය. මෙම නීතිය යටතේ වරදකාරී යයි නිගමනය කලහොත් පුද්ගලයෙකුට වසර දහයකට නො වැඩි කාලයකට බරපතල වැඩ සහිත සිර දඬුවම් පැමිනවිය හැක.

සත්කුමාරට එරෙහි ව මෙම නීතිය භාවිතා කිරීම මගින් පොලීසිය හා බෞද්ධ අන්තවාදීන් ඔහු ව ආන්තික දඬුවම් කිරීමකට යටත් කිරීමටත් ඒ හරහා සියලු කලා නිර්මාපකයන් හා විකල්ප ලෙස ලියන ලේ0151ඛකයන් බිය වැද්දවීමටත් ක්‍රියා කර ඇත.

සත්කුමාර තම නිර්මානය හරහා කිසිදු නීතියක් උල්ලංඝනය කර නැති බවට ඔහුගේ නීතිඥවරුන් විසින් ඉදිරිපත් කරන ලද පැහැදිලි නීතිමය සැලකිරීම් කිසිවක් පිලි නොගත් අධිකරනය ඔහු නිදහස් කිරීම හෝ ඔහුට ඇප ලබා දීම දිගින් දිගටම ප්‍රතික්ෂේප කරමින් සිටී.

“ඉගිල්ලෙන මාලුවෝ”, “උසාවිය නිහඬයි”, “අක්ෂරය” වැනි සිනමාපට මෙන්ම “මේරි නම් වූ මරියා”, “බුදුන්ගේ රස්තියාදුව” වැනි කෘති ඇතුලු කලා නිර්මාන රැසක් පාලක පන්තියේ දඬු අඬුවට අසුකල මෑත ඉතිහාසය තුල භාෂනයේ නිදහසට එල්ල කෙරෙන මෙම නව ප්‍රහාරය එල්ල වී ඇත්තේ කලාකරුවන්ට එරෙහිව පමනක් නොවේ.

මේ පිලිබඳ ආසන්නතම සිද්ධිය වන්නේ පුවත්පත් කලාවේදියෙකු වන කුසල් පෙරේරා අත්අඩංගුවට ගෙන නඩු පැවරීමට පොලීසිය උත්සාහ කිරීමයි.

මැයි 17 වෙනි දින ඬේලි මිරර් පුවත් පතට “From Islamic terrorism to marauding Sinhala Buddhist violence” (ඉස්ලාම් ත්‍රස්තවාදයේ සිට කොල්ලකෑමේ සිංහල බෞද්ධ ප්‍රචන්ඩත්වය) යන මැයින් පෙරේරා විසින් ලියන ලද ලිපිය පිලිබඳව පරීක්ෂන පැවැත්වීමට හා ඔහු අත්අඩංගුවට ගැනීමට නියෝගයක් නිකුත් කරන ලෙස පොලීසියේ සංවිධානාත්මක අපරාධ පිලිබඳ අංශය පසුගිය සිකුරාදා කොලඹ මහේස්ත්‍රාත් උසාවියෙන් ඉල්ලා සිටියේ ය.

පාස්කු ඉරිදා ත්‍රස්තවාදී ප්‍රහාරයෙන් පසු මුදා හැරුනු මුස්ලිම් ජනයාට එරෙහි වර්ගවාදී උසිගැන්වීම් සහ ඔවුන්ට එරෙහි ප්‍රචන්ඩ ක්‍රියාවන් වලක්වා ගැනීමට අසමත්වීම ගැන පෙරේරා තම ලිපියෙන් ආන්ඩුව “විවේචනය” කර තිබුනි.

1948 දී පාලනය භාරගත් දා සිටම කම්කරු පන්තිය වාර්ගික රේඛා ඔස්සේ බෙදීම සඳහා සිංහල-බෞද්ධ ස්වෝත්තමවාදය ප්‍රවර්ධනය කල කොලඹ ධනපති පාලක පන්තිය, 1948 දී දෙමල වතු කම්කරුවන්ගේ පුරවැසි අයිතිය අහෝසි කල අතර, 1956 දී සිංහල භාෂාව රාජ්‍ය භාෂාව බවට පත් කලේය. එයින් නොනැවතුනු ඔවුහු, 1972 පලමු ජනරජ ව්‍යවස්ථාවෙන්ම බුද්ධාගම රාජ්‍ය ආගම බවට පත් කොට බෞද්ධ සංස්ථාපිතයට විශේෂ වරප්‍රසාදිත තත්වයක් ලබා දුන්හ.

දෙමල සුලු ජාතියට එරෙහිව කොලඹ පාලක පන්තිය දියත් කල තිස් අවුරුදු යුද්ධයට සමගාමීව උත්සන්නියට නංවන ලද සිංහල-බෞද්ධ ස්වෝත්තමවාදී උද්ඝෝෂනය හේතුවෙන් සමාජයේ සෑම ක්ෂේත්‍රයකම තම අධිකාරිත්වය තහවුරු කර ගැනීමට බෞද්ධ සංස්ථාපිතය ට හැකිවිය.

යුද්ධය හමාරවීමෙන් පසු, විශේෂයෙන්ම අප්‍රේල් 21 පාස්කු ඉරිදා ත්‍රස්ත ප්‍රහාරයෙන් පසු, රටේ මුස්ලිම් සුලුතර ජන කොටසට එරෙහිව පාලක පන්තිය විසින් මුදාහැර ඇති ප්‍රචන්ඩත්වයේ මුදුනත ලැග සිටින්නේ සහ කලාවේ නිදහසට එරෙහිව අවි අමෝරා සිටින්නේ ධනපති පාලකයන් විසින් හදා වඩා පෙරට ගත් බෞද්ධ අන්තවාදී නඩයන් ය.

කිසිදු චෝදනා ගොනුකිරීමක් තොරව තෙමසකට අධික කාලයක් සත්කුමාර සිරගතකර සිටින අතරතුර ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේන, තමා සතු විධායක බලය ක්‍රියාවට දමමින්, අන්තවාදී බොදු බල සේනා සංවිධානයේ නායකයා වන ගලගොඩඅත්තේ ඥානසාර භික්ෂුවට සමාව දී බන්ධනාගාරයෙන් මුදා හලේ අධිකරනයට අපහාස කිරීමේ වරද යටතේ ඔහු විඳිමින් සිටි සය වසරක සිර දඬුවමින් අඩුතරමින් වසරකවත් දඬුවම් කාලයක් ගෙවා නොතිබිය දීය.

කලාවේ හා ප්‍රකාශනයේ නිදහසට එරෙහිව ලංකාව තුල එල්ල කෙරෙමින් පවත්නා මෙම ප්‍රහාරය සමස්ත ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතීන්ට එරෙහිව මෙම කලාපය පුරා සහ ජාත්‍යන්තර පරිමානව එල්ල කෙරෙමින් පවත්නා ප්‍රහාරයක කොටසකි.

උතුරු ඉන්දියාවේ චිත්‍රපටි අධ්‍යක්ෂිකා චේතනා තීර්තහල්ලී, සහ ලේඛකයෙකු වන හූචාංගි ප්‍රසාද්, ලේඛකයෙකු වන කේ. එස්. භගවාන් හින්දු ස්වෝත්තමවාදීන්ගේ පහර කෑමට ලක් වූ අතර කර්නාටක ප්‍රාන්තයේ කන්නඩා විශ්ව විද්‍යාලයේ උපකුලපති වූත් ශාස්ත්‍රීය පොත් සිය ගනනක කතුවරයෙකු වූත් එම්.එම්. කාල්බෝග්, අගමැති නරේන්ද්‍ර මෝදිගේ හින්දු ස්වෝත්තමවාදී භාරතීය ජනතා පක්ෂයේ (බීජේපී) මැරයන් විසින් වෙඩි තබා ඝාතනය කරන ලදී.

ඇමරිකානු අධිරාජ්‍යවාදීන් විසින් ලොවපුරා සිදුකල යුද අපරාධ සහ තන්ත්‍ර මාරු කුමන්ත්‍රන හෙලිදරව් කිරීම හේතුවෙන් විකිලීක්ස් වෙබ් අඩවියේ නිර්මාතෘ ජුලියන් අසාන්ජ් පෝරකයේ එල්ලීමට ඇමරිකානු, බි්‍රතාන්‍ය සහ ඕස්ටේ්‍රලියානු අධිරාජ්‍යවාදීන් දරන රුදුරු ප්‍රයත්නය, භාෂනයේ නිදහස ඇතුලු ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතීන්ට එල්ල කෙරෙන මෙම ජාත්‍යන්තර ප්‍රහාරයේ ඉහලම තුඩයි.

ඕස්ට්‍රේලියානු අධිරාජ්‍යවාදීන්ගේ යුද අපරාධ සහ ඔත්තු බැලීම් හෙලි කල එරට මාධ්‍ය ආයතන වලට සහ ප්‍රන්ස අධිරාජ්‍යවාදීන් යේමනය තුල සිදු කල යුද අපරාධ හෙලිකල ප්‍රන්ස මාධ්‍යවේදීන්ට එරෙහිව කෙරෙන පොලිස් කඩාපැනීම් ද මෙම ජාත්‍යන්තර ප්‍රපංචයට අයත් වෙයි.

ධනේශ්වර පද්ධතියට එරෙහිව ලොව පුරා වැඩෙන සමාජ විරෝධය කෙරෙහි පාලක ප්‍රභූව ප්‍රතිචාර දක්වන්නේ ෆැසිස්ට් පන්නයේ හා අන්ත දක්ෂිනාංශික ව්‍යාපාර ප්‍රවර්ධනය කිරීමෙන්, අන් කවරදාටත් වඩා විවෘත ලෙස පොලිස් රාජ්‍ය පියවර ගැනීමෙන් සහ සිය යුද සූදානම උත්සන්න කිරීමෙනි.

කම්කරුවන්, තරුනයින්, කලාකරුවන් සහ බුද්ධිමතුන් බිය ගැන්වීමේ සහ මහජනතාව දේශපාලනිකව මර්දනය කිරීමේ පූර්විකාවන් ලෙස ඔවුහු අසාන්ජ් සහ සත්කුමාර වැන්නෝ දඩයම් කරති.

මෙලෙස දඩයමට ලක්ව සිටින මාධ්‍යවේදීන් සහ කලාකරුවන් සම්බන්ධයෙන් යම් සංවිධානයක් ගන්නා ආකල්පය එම සංවිධානයෙහි පන්ති ආස්ථානය පිලිබිඹු කරයි.

ලොවපුරා ව්‍යාජ-වාම සංවිධාන එක්කෝ අසාන්ජ් ට එරෙහි දඩයමේදී අධිරාජ්‍යවාදීන් සමග ඝෘජුවම පෙල ගැසෙති. නැතහොත් මුනිවත රකිමින් වක්‍රව සහාය දෙති. සත්කුමාර සම්බන්ධයෙන් ලංකාවේ ව්‍යාජ-වමේ ප්‍රතිචාරය ද එයට වෙනස් නොවේ. ව්‍යාජ-වම එවන් ප්‍රතිගාමී ආකල්පයක් ගනු ලබන්නේ ධනේශ්වර පද්ධතියට තදින් බැඳුනු ඉහල මධ්‍යම පන්තිය මත එය පාදක වන බැවිනි.

කලාවේ නිදහස ඇතුලු සෑම ප්‍රජාතන්ත්‍රීය අයිතියක්ම ආරක්ෂා කල හැක්කේ එම අයිතීන් වලට එරෙහි ප්‍රහාරයේ මූලය වන ධනපති ක්‍රමය හා පන්ති සමාජයද, ධනපති රාජ්‍යය හා එහි ප්‍රතිගාමී මර්දක නීතිද අහෝසි කිරීමේ ජාත්‍යන්තර සමාජවාදී වැඩපිලිවෙලට සටන් කිරීමෙන් පමනි.

ලොව සියලු ආන්ඩුවලට සහ ඒවා පාලනය කරන මහා සංගතයන්ට වඩා ඓතිහාසික වශයෙන් බලගතු වූ ජාත්‍යන්තර කම්කරු පන්තියේ නායකත්වය යටතේ, ධනපති පන්ති පාලනයට සෘජුව හෝ වක්‍රව සහයෝගී සියලු සංවිධානවලින් ස්වාධීනවූ, ජාත්‍යන්තර සමාජවාදී ව්‍යාපාරයක් ගොඩ නැගීම හදිසි කර්තව්‍යය බවට පත්ව ඇත.

කලාකරුවන්ගෙන්, කම්කරුවන්ගෙන්, තරුනයන්ගෙන්, ශිෂ්‍යයන්ගෙන් හා ප්‍රගතිශීලි බුද්ධිමතුන්ගෙන් අප ඉල්ලා සිටින්නේ, ලේඛක සත්කුමාරගේ නිදහස සහ ඉහත අරමුනු සාක්ෂාත් කිරීම සඳහා, රැස්වීම්, උද්ඝෝෂන, පෙලපාලි හා ප්‍රසිද්ධ සමුලු සංවිධානය කිරීම පිනිස, ක්‍රියාකාරී කමිටු පිහිටුවා ගනිමින් පෙරට එන ලෙසයි.

මෙහි කොටසක් ලෙස, තම කලා නිර්මාන සඳහා වන නිදහස මෙන්න අනෙකුත් අයිතීන් ආරක්ෂා කර ගැනීම සඳහා සටන්වදින ක්‍රියාකාරී කමිටුවක් ගොඩ නැගීමට වහා ආරම්භකත්වය ගන්නා ලෙස කලා ක්ෂේත්‍රයේ නිරතව සිටින සියලු දෙනාගෙන් ඉල්ලා සිටිමු.

Free Shakthika Sathkumara Now!

Free Shakthika Sathkumara Now! 

Sign the Petition at Change.org

Shakthika Sathkumara is an award-winning writer of poetry, short stories and fiction in Sri Lanka. He was unlawfully and arbitrarily arrested by the Polgahawela Police on the 01 April 2019, based on complaints made by monks of several Buddhist extremist groups that a short story, titled "Ardha"(Half) written and published in his facebook profile by Sathkumara, insults Buddhism and Buddha and distorts the character of his lay life.  He was then arrested and produced before the Magistrate Court of Polgahawela under Section 291B of the Penal Code and under Section 3(1) of the International Covenant on Civil and Political Rights (ICCPR) Act No.56 of 2007.

A Magistrate is powerless to grant bail to a person arrested under ICCPR Act, and it is only the High Court which can grant bail, that is also on special circumstances and also after a time-consuming process. On these grounds, Sathkumara has been denied bail continuously by the Polgahawela Magistrate Court and the writer has been kept in remand prison for almost 90 days. The Police is dragging the investigation on irrelevant matters and has so far failed to produce any evidence to frame and maintain any charge against the writer.  

Sathkumara has not violated any of the offences contemplated under the said provisions and his arrest and detention is a blatant violation of his fundamental rights, among others, to freedom of conscience and expression, which includes freedom of artistic expression. His arrest and detention, executed by Police at the behest of Buddhist Sanga establishment, is anti-democrtic and is a violation of rule of law.

The Supreme Court of Sri Lanka on 21 May granted leave to proceed to hear the Fundamental Rights case filed against the Respondents, the Officer in Charge of the Polgahawela Police Station, the Inspector General of Police and the Attorney General.

The decision of the Attorney General in this regard, whether to release him or to maintain a charge under ICCPR Act is yet pending.

I call upon writers, artists, publishers, workers, youth, students, academics  and intellectuals to join the fight against Sathkumara's unlawful arrest and detention and demand immediate release of Shakthika Sathkumara from the Government of Sri Lanka.

The World Socialist Web Site has initiated an authoritative international campaign to get Sathkumara released. You may also send your statements of solidarity and protest to wsws.org.

Sanjaya Wilson Jayasekera,

Attorney-at-Law for Shakthika Sathkumara

හදිසි නීතියෙන් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය සීමා වෙනවා

Monday, මැයි 20, 2019 - 01:00

නීතීඥ සංජය විල්සන්
සමාජවාදී සමානතා පක්ෂයේ දේශපාලන මණ්ඩල සාමාජික නීතිඥ සංජය විල්සන්, ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේද ලේඛකයෙකි. මූලික අයිතිවාසිකම් හා සිවිල් නඩු සම්බන්ධව කටයුතු කරන්නකු වශයෙන් ප්‍රකට ඔහු ප්‍රකාශන අයිතිය සම්බන්ධයෙන් විශේෂ උනන්දුවකින් කටයුතු කරන්නෙකි. එසේම Neoliberal Constitutionalism and the Austerity State කෘතියේ කර්තෘවරයාද ඔහුය.

2011 වසරේ ඉවත් කළ හදිසි නීතිය වත්මනේ රටේ පවතින අර්බුදකාරී තත්ත්වයත් එක්ක නැවත ගේනවා. මේ ගැන ඔබේ අදහස මොකක් ද?

හදිසි නීතිය ක්‍රියාත්මක වෙන්නේ රාජ්‍ය ආරක්ෂාව සම්බන්ධයෙන් තියෙන මූලික නීතියක් වන මහජන ආරක්ෂන ආඥා පනත යටතේ. අප්‍රේල් 21 ප්‍රහාරයෙන් පස්සේ ආයෙත් හදිසි නීතිය ක්‍රියාත්මක වුණා. හදිසි නීතිය අනෙකුත් නීති යටපත් කරන නීතියක් විදිහටයි සැලකෙන්නේ. සෑම අණ පනතක් ම යටපත් කරන සාමාන්‍ය ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී සමාජයක තියෙන නීති යටපත් කරමින් මහජන සාමය ආරක්ෂා කිරීමට පොලිසියට තියෙන සියලු බලතල හමුදාවට බාරදීමකුයි මෙහිදී කෙරෙන්නේ. එහෙම වුණාම සාමාන්‍ය ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී සමාජයක මූලික මිනිස් අයිතිවාසිකම්වලට පහර එල්ල වෙනවා. මේ යටතේ ඕනෑම ප්‍රකාශනයක් වාරණය වීමට පුළුවන්. ජනතාවට රැස්වීමට තිබෙන අවස්ථා සීමා කිරීම් වෙන්න පුළුවන්.

ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමට හදිසි නීතිය ක්‍රියාත්මක වීම අවශ්‍ය බව පේනවා. එය නොමැති වීම 21 ප්‍රහාරයට හේතු වුණා වෙන්න බැරි ද?

21 ප්‍රහාරය එල්ල වෙනවා කියන තොරතුරු කලින්ම ලැබී තිබුණා කියලා දැන් පැහැදිලිව ම පේනවා. මේ සම්බන්ධයෙන් තොරතුරු දැනගෙන නොසැලකිලිමත්ව සිටියා කියන එක තමයි දකින්න තියෙන්නේ. එහෙම සාපරාධි ක්‍රියාවක් වෙනතුරු බලාන හිටියේ ඇයි කියන එක දැන් ජනතාවට තියෙන ප්‍රශ්නයක්. මහජනතාව ආරක්ෂා කරන්න ඉන්නවා ය කියන ආණ්ඩු මේ ආකාරයට වැඩ කරන්නෙ ඇයි? ඒ වෙලාවේ ආණ්ඩුව තුළ ම අර්බුදයක් හටගෙන තිබුණා.

පහුගිය කාලයේ ආර්ථිකය දිගින් දිගටම අර්බුදයකට යමින් තිබුණා. මේ තත්ත්වය යටතේ වැඩ කරන ජනතාව දිගින් දිගටම පාරට බැහැලා උද්ඝෝෂණය කරන තත්ත්වයට පත් වුණා. ආණ්ඩුවට ඊට මුහුණ දෙන්න විදිහක් නැහැ. ඒ නිසා ඉස්සරහට එන්න තියෙන මහජන කැලඹිලි මර්දනය කරන්න නම් අලුත් නීති ගේන්න ඕන. ඒකට අවශ්‍ය මාවත තනා ගැනීම තමයි මේ කරගෙන යන්නෙ.

30 වසරක යුද්ධය අවසන් කරන්නෙත් රටේ හදිසි නීතිය පනවලා. එහෙම නීතියක් අවශ්‍ය නැහැයි කියන්නෙ කොහොම ද?

1971, 88 - 89, 30 වසරක යුද්ධය, මේ කාලය තුළ හදිසි නීතිය පනවගෙන තමයි පැවැති ආණ්ඩු රට පාලනය කළේ. 2009 සිවිල් යුද්ධය අවසන් වුණාට පස්සේ මේ රටේ මහජනතාව හදිසි නීතිය නොමැතිව ජීවත් වුණා. කොහොම නමුත් ඉතිහාසයේ ඉඳලා හදිසි නීතිය යටතේ ජීවත් වුණ සමාජයක් තමයි අපිට ඉන්නේ. හදිසි නීතිය යටතේ වර්ධනය කළ, පෝෂණය කළ සහ ඒ යටතේ වර්ධනය වූ පොලිසියක් සහ හමුදාවක් අපට ඉන්නවා. අවුරුදු 30ක් තිස්සේ ජාතීන් වෙන් කරලා ඒ මිනිසුන්ට එරෙහිව තවත් ජනකොටසක් කුපිත කරලා ගොඩනඟපු යුද්ධයක් මර්දනය කළ හමුදාවක් තමන්ගේ ආරක්ෂාවට ඉන්නවා ය කියන එක මේ පාලක පන්තිය දන්නවා.
ඒ ආරක්ෂක හමුදාවන් මහජනතාවට එරෙහිව පවත්වා ගැනීම සඳහා හදිසි නීතිය පැනවීම සම්බන්ධයෙන් දශක ගණනක ඉතිහාසයක් තියෙනවා. අද වෙනකොට අපේ රටේ සමාජ මාධ්‍ය ජාල අවහිර කරලා, ප්‍රධාන ධාරාවේ මාධ්‍යවලට බලපෑම් එල්ල වී තිබෙනවා. පසුගියදා ස්ථාන කිහිපයක සිදු වූ සිදුවීම් මහජනතාවට පෙන්නුවේ නැහැ. මේ කාරණාවලින් පෙන්නුම් කරන්නේ මූලික වශයෙන් මහජනතාව අඳුරේ තැබීමක්. මෙතැන දී මහජනතාවගේ තොරතුරු දැන ගැනීමේ අයිතිය අහිමි වෙලා තියෙනවා. එහෙම තිබියදී ප්‍රමුඛ පෙළේ මාධ්‍ය නාලිකා කිහිපයක් පාලක පන්තියක් වෙනුවෙන් අවශ්‍ය කටයුතු කරගෙන යනවා කියලත් පේනවා. මේ සියල්ලෙන් පෙන්නුම් කරන්නේ මර්දන යාන්ත්‍රණය ක්‍රියාත්මකයි කියන එකයි.

රජය පවසන විදිහට සමාජ මාධ්‍ය ජාතිවාදය අවුලවන්නක්. අද පවතින තත්ත්වය 83 කලබලය, හා යම් සමාන තත්ත්වයක් ගෙන තිබෙනවා ය කියන මතයක් නිර්මාණය වෙනවා?

භීෂණය කෙසේ වෙතත් රාජ්‍ය මර්දනය කියන කාරණය පැහැදිලිව ම දක්නට තිබෙනවා. මේ රාජ්‍යයන් ධනපති ආර්ථිකයක පැවැතගෙන යන පන්ති සමාජයක් පෝෂණය කරන ක්‍රමයක යි අපි ඉන්නේ. මේ ආර්ථික ක්‍රමය යටතේ මෙහෙයවන පන්ති දෙකක් ඉන්නවා. එකක් වැඩ කරන ජනතාව, අනෙක් පන්තිය මෙය මෙහෙයවන පන්තිය. ඒ නිසා වැඩ කරන පන්තිය තමන්ට ඕනෑ ආකාරයට පවත්වා ගැනීමට අවශ්‍ය නීති සකසා ගැනීම සහ ඊට අවශ්‍ය පොලිසිය සහ හමුදා යාන්ත්‍රණය සකසා ගැනීම, අධිකරණය පවා මේ සඳහා භාවිතා කිරීම ට යි රාජ්‍ය මැදිහත් වී තිබෙන්නේ.
ඒ නිසා මේ රාජ්‍යයන් මහජනතාවගේ රාජ්‍යයන් විදිහට පවතින්නේ නැහැ. රාජ්‍ය මර්දනය කියන කාරණය පැහැදිලිව පෙනෙන්නට තියෙනවා. දේශපාලන විරුද්ධවාදීන්, කම්කරුවන්, කම්කරු නායකයන්, ශිෂ්‍යයන්, ශිෂ්‍ය අරගල මර්දනය කිරීම සඳහා අවශ්‍ය මර්දන නීති ගේන්න යනකොට මහජනතාවට තොරතුරු ලැබීම් වාරණය වෙනවා. මිනුවන්ගොඩ, ගම්පහ වැනි සිද්ධි වෙන්න ඉඩ දීලා බලාන හිටියා කියලයි පේන්න තියෙන්නේ. ඇයි මෙහෙම කරන්නෙ කියලා ඇහුවොත් කියන්න තියෙන්නේ සිංහල මහජනතාව සහ මුස්ලිම් මහජනතාව අතර විරසකයක් වර්ධනය වෙන්න දීලා තමන්ගේ දේශපාලන න්‍යාය පත්‍රය ක්‍රියාත්මක කරන්න ඔවුන් බලාන ඉන්නවා ය කියන එකයි.

ප්‍රති ත්‍රස්ත පනත ගැන ඔබේ අදහස මොකක් ද?

ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනතට එහා ගිය පනතක් විදිහට තමයි ප්‍රතිත්‍රස්ත පනත සැලකිය හරක්කේ. ප්‍රති ත්‍රස්ත පනතේ 3 වන වගන්තියෙන් කියවෙන ආකාරයට ජනගහනයක් බිය ගැන්වීමේ අරමුණින් යුතුව; යම් ක්‍රියාවක් සිදු කිරීම හෝ සිදු කිරීම වැළැක්වීමට ශ්‍රී ලංකා ආණ්ඩුව හෝ වෙනත් යම් ආණ්ඩුවක් හෝ ජාත්‍යන්තර සංවිධානයක් සාවද්‍ය ලෙස හෝ නීති විරෝධී ලෙස පෙළඹවීමේ අරමුණින් යුතුව; එවැනි යම් ආණ්ඩුවක කටයුතු ඉටු කිරීම වැළැක්වීමේ අරමුණින් යුතුව යම් ක්‍රියාවක් කරන්නෙකු ත්‍රස්තවාදී වරදකට වරදකරු වෙයි. මේ අනුමාන වගන්ති යටතේ ශ්‍රී ලංකාවේ ස්වෛරීභාවයට, භෞමික අඛන්ඩතාවයට හා එහි කටයුතුවලට හානිකර යයි පාලක පන්තිය විසින් සලකන ලංකාව තුළ හෝ ඉන් පිටත ක්‍රියාත්මක වන (ලංකාවේ) කවර හෝ දේශපාලන පක්ෂයක් හෝ සංවිධානයක් තහනම් කළ හැකිය යන්නයි එහි මූලික අරමුණ.

ප්‍රතිත්‍රස්ත පනත හකුලා ගත යුතුයි කියලා විරෝධතාවක් තියෙනවා ?

යෝජිත ප්‍රතිත්‍රස්ත පනත ඇතුළු සියලු මර්දක අනපනත් මහජනතාව විසින් ප්‍රතික්ෂේප කළ යුතු යි.
කිසිදු රාජ්‍යයක් තම මර්ධක නීති අන පනත් ආපස්සට ගන්නේ නැහැ. සෑම රටක ම පාලක පන්ති වඩ වඩාත් දකුණට රූටා යමින් මර්ධක නීති දැඩි කරමින්, වර්ගවාදය, ෆැසිස්ට්වාදය ආදී ප්‍රතිගාමීත්වයන් ශක්තිමත් කරමින් සිටිනවා. ලංකාව,ඉන්දියාව වගේ ම ජර්මනිය, ප්‍රංශය වැනි රටවලෙත් තත්ත්වය එසේමයි.

ශ්‍රී ලංකාව තුළ ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමට නීති ප්‍රමාණවත් නැත් ද?

මේ කාරණය දිහා අපි බලන්න ඕනේ පීඩිත කම්කරු ජනතාවගේ පැත්තෙන්. ජවිපෙ කියලා තිබුණා අලුත් පනතක් අවශ්‍ය නැහැ, ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීම පනත යටතේ ඒක කරන්න පුළුවන් කියලා. ඒක එහෙම තියෙනවා. නමුත්, මේතැන තියෙන ප්‍රශ්නය මේ පනත ක්‍රියාත්මක කරන්නැයි ඉල්ලන්නේ කවුද. මහජනතාව වෙනුවෙන් පෙනී ඉන්නවා කියන දේශපාලන කණ්ඩායම් ම තමයි ඒ ඉල්ලීම කරන්නේ.

1979 අංක 48 දරන ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනතේ 9 වන වගන්තියට අනුව ආරක්ෂක ඇමැතිගේ නියෝගය යටතේ අත්අඩංගුවට ගන්නා සැකකරුවෙක් උසාවියකට ඉදිරිපත් නොකර මාස තුනේ සිට අවුරුදු එක හමාරක් දක්වා රඳවා තබාගන්න පුළුවන්. මේ නීතිය මහජනතාවට එරෙහිව පාවිච්චි කරන්න කියන්නේ ධනපති දේශපාලන පක්ෂ. මේ කැඳවුමෙන් ඉල්ලා සිටින්නේ; විකල්ප අදහස්, කම්කරු නායකයන්, මාධ්‍යවේදීන් මර්දනය කරන්න මේ ධනපති ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධී නීති භාවිතා කරන ලෙසයි. අපි කියන්නේ මේ මර්දක නීති සෑම එකක් ම අහෝසි කරන්න ඕනෑ කියලා යි.

ලේඛකයන්ගේ ප්‍රකාශන වාරණ කිරීමක් ද මේ වන විට දක්නට ලැබෙනවා. නිර්මාණ වලට නිර්මාණ කරුවන්ට අද තිබෙන අභියෝගය ගැන ඔබ හිතන්නේ කුමක් ද?

මෑතකදී ශක්තික සත්කුමාර ලේඛකයාගේ කෙටි කතාවක් නිසා ඔහු දිගටම සිරගතකර සිටීම භයානක තත්ත්වයක්. සත්කුමාර කියන්නෙ රාජ්‍ය මර්දනයට අහුවුණු එක ලේඛකයෙක් විතරයි. මීට කලින් මාලක දේවප්‍රිය කලාකරුවාගේ කණට පහරක් කියන රේඩියෝ කතා මාලාවට එරෙහිව භික්ෂුන් වහන්සේලා අවි එසෙව්වා . බෞද්ධ අන්තවාදී සංවිධාන මේ කලාකරුවන්ට එරෙහිව පොලිසියට පැමිණිලි කරනවා.
ශක්තික අත්අඩංගුවට පත් වන්නේ දණ්ඩ නීති සංග්‍රහයේ 291(ආ) සහ 2007 අංක 56 දරන සිවිල් හා දේශපාලන අයිතිවාසිකම් පිළිබඳ ජාත්‍යන්තර සම්මුති පනතේ 3(1) යටතේ පොලීසිය විසින් සත්කුමාරට එරෙහිව අභූත චෝදනා ගොනු කිරීමෙන් අනතුරුව යි. මේ වගන්තිය යොදා ගැනීම පිණිස අඩු තරමින් අදාල ක්‍රියාවන් ජාතික, වාර්ගික හෝ ආගමික කොටස් දෙකක් අතර අසමානතාවයකට, සතුරුකම් හෝ ප්‍රචණ්ඩත්වයට තුඩුදිය හැකි වෛරය පතුරුවන ක්‍රියාවන් විය යුතුයි. දැන් වර්ගවාදී ප්‍රහාර එල්ල කළ අයට එරෙහිව භාවිතා කරන පනත කලින් පාවිච්චි කරලා තියෙන්නේ කලාකරුවකුට එරෙහිව.

මේ අනුව කලාකරුවන් අභූත චෝදනා යටතේ සිරගත කිරීම සඳහා කටයුතු කරන්න බෞද්ධ අන්තවාදී සංවිධානවලට හැකියාවක් ලැබුණේ කොහොම ද? මේ වගේ සංවිධාන පැමිණිලි කළාම පොලිසිය කලාකරුවන් අත්අඩංගුවට ගන්නේ ඇයි? 30 අවුරුදු යුද්ධය තුළත් ඉන් පසුවත් බෞද්ධ අන්තවාදී සංවිධානවලට ගොඩනගල දීල තිබුණ තැන තමයි මේ. රටේ ව්‍යවස්ථාවටත් උඩිනුයි මේ සංවිධාන පිහිටුවන්නෙ. පොලිසිය විසින් ප්‍රකාශන කිරීමේ අයිතිය සම්පූර්ණයෙන්උල්ලංඝනය කරලා තියෙනවා. මෙය ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතිය වෙනුවෙන් එල්ල කළ මරු පහරක්.


පොලිසියට ත්‍රස්ත ප්‍රහාරයට සම්බන්ධ පිරිස් නිදහස් කළා කියලා චෝදනාවක් එල්ල වෙනවා?

ඒ නිදහස් කළ පුද්ගලයන් කුමන වරදක් යටතේ අත්අඩංගුවට ගත්තාද යන්න දක්වලා නැහැ කියලා සඳහන් වුණා. ඒ නිසා තමයි ඔවුන්ට ඇප ලැබිලා තියෙන්නේ. මෙතැන විනිශ්චයේ වරදක් නැහැ.
පොලිසිය ඉදිරිපත් කළ ආකාරයේ වරදක් තියෙනවා. මූලිකම දේ තමයි වරද කුමක්ද නොදැන අත්අඩංගුවට ගැනීම. මෙතැනදී එවැනි කිසිදු පටිපාටියක් පොලිසිය ක්‍රියාත්මක කරලා නැති බව පේනවා. මේ ප්‍රශ්නවලටත් වඩා මහජනතාවට තියෙන ප්‍රශ්නය තමයි, මහජනතාව වෙනුවෙන් පෙනී ඉන්න ආණ්ඩුවක් කියලා මේ ආණ්ඩුවලට කියන්න පුළුවන්ද කියන කාරණය. විපක්ෂයටත් මේ කාරණයෙන් ගැලවෙන්න බැහැ. කම්කරු මහජනතාව ධනපති ආණ්ඩුවල මර්ධක යාන්ත්‍රනයේ ආරක්ෂාව ගැන කිසිදු විශ්වාසයක් නොතැබිය යුතුයි.
ත්‍රස්තවාදයට, වර්ගවාදයට හා රාජ්‍ය මර්දනයට එරෙහි පොදු කම්කරු මහජනතාවගේ වැඩපිළිවෙළ කුමක් ද? කම්කරු ආරක්ෂණ කොමිටි හරහා සෑම ප්‍රදේශයකම, කාර්මික නගරයකම තම ආරක්ෂාව සපයා ගන්නේ කොහොම ද කියන කාරණය ගැන සිතන්නට මහජනතාව පෙළඹිය යුතුයි. මේ ප්‍රශ්න කතා කරන්නෙ නැතිව ඒවා වසන් කිරීමක් තමයි රජය හා ව්‍යාජ වාම සංවිධාන කරන්නේ. ඊට මාධ්‍යයත් හවුල්කාරයෝ වෙලා ඉන්නවා. ගරා වැටුණ, නෂ්ටාවශේෂ වූ, ජනතාවට මරණය අත් කළ මේ ධනපති ආර්ථික ක්‍රමය මුලින් උපුටා දමා සමාජවාදය පෙරමුණ ගත්ත රාජ්‍ය පාලන තන්ත්‍රයක්, ක්‍රමයක් බිහි කරගන්න මහජනතාව පෙළ ගැහෙන්න ඕනෑ කියන එකයි අපේ මතය.

දුමින්ද අලුත්ගෙදර

ත්‍රස්තවාදය ද, ෆැසිස්ට් පන්නයේ වර්ගවාදයද, රාජ්‍ය මර්ධනයද අවසන් කරන්නේ කෙසේ ද?

පාස්කු ඉරිදා කුරිරු ප්‍රහාරය දියත්කල මුස්ලිම් අන්තවාදී ත්‍රස්තවාදය හා මුස්ලිම් පල්ලිවල හා නිවෙස්වල කඩු සොයාගැනුනේ යැයි කියන කරුන අතර සම්බන්ධයක් දක්වමින් සාමාන්‍ය මුස්ලිම් කම්කරු මහජනයාද ත්‍රස්තවාදී ගොඩට දැමීම හරහා මුස්ලිම් මහජනයාට එරෙහිව වර්ගවාදී ලේවැකි ප්‍රහාරයක් දියත් කිරීම සඳහා සිංහල වර්ගවාදී බෞද්ධ අන්තවාදී සංවිධාන දැන් මාන බලමින් සිටී.

දෙමල මහජනයාට එරෙහිව දියත් කල වර්ගවාදී යුද්ධය 2009 දී අවසන් වීමත් සමඟ රාජපක්ෂ තන්ත්‍රය යටතේ ශක්තිමත් කෙරුනු සිංහල වර්ගවාදී බෞද්ධ අන්තවාදී “බොදුබල ⁣සේනා”,”සිහල රාවය”, “රාවනා බලකාය” “සංහලේ” වැනි සංවිධාන විසින් දිගන,අලුත්ගම ඇතුලු රටේ නොයෙක් ප්‍රදේශවල දියත් කෙරුනු මුස්ලිම් විරෝධී ප්‍රහාර හා ප්‍රකෝපකරනයන් මුස්ලිම් තරුනයන්ගේ රැඩිකලීකරනය වීමට සෘජු හේතුව වූ බව හොඳටම පැහැදිලි විය යුතුය. ⁣සිංහල මහ ජාතියේ පොලීසියේ රැකවරනය යටතේ මුදාහරින එවන් වර්ගවාදී ප්‍රහාරයකට නැවත නිරායුදව මුහුන දීමට කිසිදු සුලු ජන කොටසක් නම් සූදානම් වේ ද?  

සිංහල, මුස්ලිම් කම්කරු මහජනතාව, තරුනයන් තමන් එකිනෙකාගෙන් බෙදා ලන සියලු වාර්ගික හා ආගමික අන්තවාදයන්ට එරෙහි විය යුතුය. පාස්කු ප්‍රහාරය ගසා කමින් දේශපාලන හා ආර්ථික අර්බුදයේ ගිලී සිටින ධනපති ආන්ඩුව ප්‍රමුඛ පාලක පන්තිය ආන්ඩුවේ කප්පාදු වැඩපිලිවෙලට එරෙහිව අරගලයට පිවිසෙමින් සිටි කම්කරු පන්තියට එරෙහිව දැන් රුදුරු පොලිස් මිලිටරි මර්ධන යාන්ත්‍රනය ලිහා හැර තිබේ.

ත්‍රස්තවාදයටද, ෆැසිස්ට් පන්නයේ වර්ගවාදයටද, රාජ්‍ය මර්ධනයටද එරෙහි කම්කරු පන්තියේ වැඩපිලිවෙල කුමක් ද?

කම්කරු පන්තියේ එවන් වැඩපිලිවෙලක ආරම්භක පියවර වන්නේ සමස්ථ රාජ්‍ය මර්ධන යාන්ත්‍රනය කොන්දේසි විරහිතව ප්‍රතික්ශේප කිරීමයි. එය  ව්‍යාජ පාර්ලිමේන්තු ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය හා ජනරජ ව්‍යවස්ථාව ඇතුලු ධනපති රාජ්‍යය ප්‍රතික්ශේප කිරීමේ මුල් පියවරකි. අනතුරුව සෑම ගමක්, නගරයක්, වැඩබිමක් තුලම පාසා කම්කරු ආරක්ශන කමිටු පිහිටුවා ගනිමින් කම්කරු පීඩිත මහජනතාව⁣ගේ ආරක්ෂාව රාජ්‍ය මර්ධන යාන්ත්‍රනනයන් ගලවාගෙන තම ආරක්ෂාව තම පන්තිය අතට ගැනීමයි. එම කම්කරු මහජන ආරක්ෂන කමිටුවල මූලිකම එල්ලය විය යුත්තේ සියලු ආකාරයේ වර්ගවාදයන්ට, ප්‍රතිගාමීත්වයන්ට හා සූරාකෑමේ ක්‍රමයේ  මූලය වන ධනපති පන්ති සමාජය අහෝසි කිරීමේ ජාත්‍යන්තර සමාජවාදී ඉදිරි දර්ශනයට සටන් වැදීමයි. ඒ සඳහා අත්‍යවශ්‍යම කොන්දේසිය වන්නේ ජාත්‍යන්තර කම්කරු පන්තික පක්ෂයේ නායකත්වය යි.

තවත් ලේවැකි සිවිල් යුද්ධයක් හෝ කලු ජුලියක් වලක්වා ගත හැක්කේ ⁣පොදු කම්කරු මහජනතාවගේ එවන් එක්සත් වැඩපිලිවෙලකින් පමනි.

සිරගත කෙරුණු කෙටි කථාකරු නිදහස් කරන ලෙස කළ ඉල්ලීම ප්‍රතික්ශේප කෙරේ

ලේඛක ශක්තික සත්කුමාරගේ "අර්ධ" නමැති කෙටි කතාවට එරෙහිව පොල්ගහවෙලවෙල පොලීසිය මගින් පවරන ලද නඩුව ඊයේ (07) සිව්වන වරටත් පොල්ගහවෙලවෙල මහේස්ත්‍රාත් අධිකරණයේ කැදවිනි. මේවන විට රිමාන්ඩ් බන්ධනාගාරගතව සිටින ශක්තික කෑගල්ල බන්ධනාගාරය මගින් අධිකරණයට ඉදිරිපත් කරන ලදී.

අගතියට පත් යැයි කියන පාර්ශවය වෙනුවෙන් පෙර දින පරිදිම  නීතිඥවරැන් පෙනී සිටි අතර, සත්කුමාර වෙනුවෙන් නීතීඥ සී.ඩබ්.ඩබ්.රත්නායක, බුද්ධදේව ගුනරත්න, සහ සංජය විල්සන් පෙනී සිටියහ.

පොල්ගහවෙල පොලීසිය අධිකරණයට කරුණු දක්වමින් කියා සිටියේ සත්කුමාර විසින් තමන්ගේ "අර්ධ" නම් කෙටිකතාවේ අත්පිටපත මරදානේ පිහිටි ප්‍රසිද්ධ පොත් ප්‍රකාශන ආයතනයක් වෙත මුද්‍රණය සඳහා ලබා දී ඇති බවත් එම අත්පිටපත අද දිනයේ නඩු භාණ්ඩයක් ලෙස අධිකරණයට ඉදිරිපත් කරන බවත්ය. එසේම සත්කුමාර විසින් භාවිතා කරන ලද සිම්කාඩ්පත් දෙකක් පිලිබද වාර්ථා ලබාගැනීමට අවශ්‍යකර ඇති බැවින් ඒ සඳහා නියෝගයක් නිකුත් කරන ලෙසත් එම වාර්ථා ලැබෙන⁣ තෙක් සත්කුමාර නැවත රිමාන්ඩ් බන්ධනාගාර ගතකරන මෙන් මහේස්ත්‍රාත්වරියගෙන් ඉල්ලා සිටියහ. පොල්ගහවෙල පොලීසිය තවදුරටත් කියාසිටියේ මීලග නඩුදිනය වනවිට මෙම නඩුවට අදාල පරීක්ෂණ සියල්ල අවසන් කළ හැකි බවයි.

සත්කුමාර වෙනුවෙන් පෙනීසිටි නීතීඥ සංජය විල්සන් අද දිනත් මූලික විරෝධතාවක් ගෙන එමින් සඳහන් කර සිටියේ, පොල්ගහවෙල පොලීසිය ප්‍රකාශකළ පරිදි මෙම කෙටිකතාව මුද්‍රණය සදහා ලබා දී ඇත්තේ මරදාන ප්‍රදේශයේ ප්‍රසිද්ධ මුද්‍රණාලයක් වෙත බැවින් ද අදාල කෙටි කථාව මරදාන ප්‍රදේශයේදී ම තම අන්තර්ජාල ගිනුමට   එකතු කරන ලද බවට සත්කුමාර ප්‍රකාශයක්ද ලබා දී අති තත්ත්වය තුල, කරනු ලැබ ඇතැයි කියන වැරදි සංස්ථාපිතව ඇත්තේ පොල්ගහවෙල මහේස්ත්‍රාත් අධිකරනයේ අධිකරන බලයෙන් පිටත කලාපයක දී බැවින් අපරාධ නඩුවිධාන සංග්‍රහයේ 128 වගන්තිය ප්‍රකාරව මෙම නඩුව පවත්වාගෙන යාමට පොල්ගහවෙල මහේස්ත්‍රාත් අධිකරණයට කිසිදු හැකියාවක් නොමැති බවත් ඒ මතම මෙම නඩුව මෙයින් අවසන් කල යුතු බවයි.

වැඩිදුරටත් කරුණු ඉදිරිපත් කරමින්  නීතීඥ විල්සන් මූලිකවම පසුගිය නඩුවාරදෙකේ සැකකරු වෙනුවෙන් ඉදිරිපත් කල කරුණු නැවත පුනරුච්චාරනය කරන බව කියාසිටියේය. මුල් ජාත්‍යන්තර ප්‍රඥප්තියේ 20 වන වගන්තිය ලංකාවට ආදේශ  කිරීම සඳහා යොදා ඇති සිවිල් හා දේශපාලන අයිතිවාසිකම් පිලිබද සම්මුති පනතේ 3(1) වගන්තිය යොදා ගැනීම පිණිස අඩු තරමින් අදාල ක්‍රියාවන් ජාතික, වාර්ගික හෝ ආගමික කොටස් දෙකක් අතර අසමානතාවයකට, සතුරැකම් හෝ ප්‍රචන්ඩත්වයට තුඩුදිය හැකි වෛරය පතුරුවන ක්‍රියාවන් විය  යුතු බැවින් මෙම නඩුවේ චූදිතගේ ක්‍රියාවන්ට කිසිසේත් එම වගන්තිය අදාල නොවන බවත් එම වගන්තිය ප්‍රකාරව මෙම නඩුව පවරා පවත්වාගෙන යා නොහැකි බවත් නීතීඥවරයා සැල කළේය. එබැවින් සත්කුමාර මුල් අවස්ථාවේම නිදහස් කිරීම හෝ දන්ඩනීති සංග්‍රහයේ 291ආ යටතේ ඇපලබාදීම සිදුකල යුතු බවටද කරුණු දැක්විණි.

එසේම  දන්ඩනීති සංග්‍රහයේ 291ආ වගන්තියේ අන්තර්ගතය වෙත අධිකරණයේ අවධානය යොමුකරමින් ඔහු ප්‍රකාශ කර සිටියේ එම වගන්තිය ප්‍රකාරව නඩුවක් පවරා පවත්වාගෙන යාමට නම්  “ආගමික හැගීම් කෙලෙසීම සඳහා ඒකාන්ත හා ද්වේශසහගත අදහසකින්" ක්‍රියාත්මක වූ බව ඔප්පුකල යුතු බවයි. මෙම 291ආ වගන්තිය යටතේ ලංකාවේ වාර්ථාගත වූ නඩු තීන්දු අල්ප නමුත් ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය විසින් තීරනය කල Naomi Michelle Cokeman v. AG,  SCFR 136/2014 නමැති නඩු තීන්දුවේ දී ආගමික හැගීම් කෙලෙසීම සඳහා ඒකාන්ත හා ද්වේශසහගත චේතනාවකින් අදාල ක්‍රියාව සිදුකල යුතු බවත් සැකකරු අත්අඩංගුවට ගන්නා මුල් අවස්ථාවේදී එම වේතනාව පිලිබඳ හුදු අනුමානයන්ගෙන් පමනක් පදනම් වෙමින් නඩු පැවරීමට  නොහැකි බව ශ්‍රෙෂ්ඨාධිකරණයේ මතය වූ බව අධිකරණයට කරුණු දැක්වණි. මේ තත්ත්වය ඉන්දීය නඩුතීන්දුවක් වන Mahendra Singh Dhoni v. Yerraguntla Shyamsundar තුලින් උපුටා දක්වමින් "යම් සමාජ කන්ඩායමක ආගමික ඇදහීම් වලට ද්වේශ සහගත චේතනාවකින් යුතුව සිදුකරන ලද ක්‍රියාවකට" එරෙහිව පමනක් නඩු පැවරිය හැකිබව පිලිගෙන තිබෙන බව නීතිඥවරයා අධිකරණයට කරුණු සැලකර සිටියේය.

ශ්‍රී ලංකා දණ්ඩ නීති  සංග්‍රහයේ 291ආ වගන්තිය සහ ඉන්දීය දණ්ඩ නීති  සංග්‍රහයේ 295A වගන්තිය එකිනෙකට සමානුරූපී වන බැවින් ඉන්දීය නඩු තීන්දු ශ්‍රී ලංකාවට ආදේශ කල හැකි බවට කරුණු ඉදිරිපත් කරමින් ඉන්දීය දණ්ඩ නීති  සංග්‍රහය නඩුතීන්දු සමඟ සාකච්ජා කොට ඇති Ratanlal & Dhirajalal's ‘The Indian Penal Code’ (33rd Edition, Lexis Nexis 2013) හි පිටු 443, 444 සහ පිටු 272, 273,274 වෙත අධිකරණයේ අවධාණය යොමු කරනු ලැබිණි.  අනුරූපී වගන්තියකට (153A) අදාලව Ghulam Sarwar AIR 1965 Pat393 නඩු තීන්දුවේ දක්වා ඇත්තේ ද්⁣වේශ සහගත් චේතනාව අනාවරණය කර ගැනීමට  නම් අදාල ප්‍රශ්න ගත ලේඛනයේ සමස්ථය දෙස බැලිය යුතු බවත්, එම ප්‍රකාශනයට පසුබිම් වූ කරැණු සලකා බැලිය යුතු බවත් කොටස් වශයන් අවධානය යොමුකරමින් චේතනාව පිලිබඳ නිගමනය නොකල යුතු බවත් දක්වා අැති බව අධිකරණයට සැල ⁣කෙරිණි.

නමුත් කවියෙකු ද වන තම සේවාදායක සත්කුමාරගේ සිදුවීමේදී කෙටිකතාවේ සමස්ථය කිසිලෙකින් සලකාබලා නොමැති බවත්, පොලීසිය විසින් මෙම  කෙටිකතාවේ සම්පූරණ ⁣පිටපත අධිකරණයටද ඉදිරිපත් කලේ දෙවන නඩුවාරයේදී බවත් නඩුව ගොනුකරන විට පොලීසිය සලකා බලා ඇත්තේ මුහුණු පොතේ පලකල කෙටිකතාවේ එක් කුඩා ජේදයක් පමනක්  බවත් අධිකරණයේ අවධානයට යොමුකර සිටි⁣යේය. එමනිසා සත්කුමාර පොලීසිය මගින් අත්අඩංගුවට ගන්නා අවස්ථාව වනවිටත් ඔහුගේ ද්වේශ සහගත චේතනාව ඔප්පුකීරිමට කිසිදු සාධකයක් පොලීසිය සතුනොවු බව පැහැදිලි කරුණක් බව නීතිඥවරයා අධිකරණයට ප්‍රකාශකර සිටියේය.

විශේෂයෙන් කොරෙයා එ. රැජින  නඩුවේදි උපුටා දක්වන ලද John Lewis & Co. Ltd . V. Times 1 ((1952) A.C. 676 at 691). නඩුවේ දැක්වෙන ආකාරයට,  යම් පොලිස් නිලධාරියෙක් වරෙන්තු රහිතව පුද්ගලයෙකු අත්අඩංගුවට ගැනීමක් සිදුකරනවා නම් ඔහු වැරදිකරුවන බවට සාක්ෂි ඒවන විටම සොයා⁣ගෙන තිබිය යුතු බවත් පුද්ගලයා රදවා තබාගනිමින් සාක්ෂි තහවුරු කරගැනීමට හෝ නඩුවේ ශක්තිමත්බව වැඩිකරගැනීමට කරුණු සෙවිය නොහැකි බවත් Lord Porter ඉහත නඩුතීන්දුවේදි අවධාරණය කර ඇති බවද අධිකරණයට කරුණු දැක්වීය. එහෙත් වරෙන්තු රහිතව සත්කුමාර අත්අඩංගුවට ගන්නා අවස්ථාව වන විට ඉහත ආකාරයට ඔහුගේ වරදකාරීත්වය ඔප්පු කළ හැකි වනබවට කිසිදු සාධාරන නිගමනයකට පොලීසියට එලැඹීමට හැකියාවක් නොපැවති බවත් අවධාරණය කෙරණි.

එසේම සත්කුමාර දණ්ඩ නීතිසංග්‍රහය සහ  සිවිල් හා දේශපාලන අයිතිවාසිකම් පිලිබඳ පනත යටතේ  අත්අඩංගුවට ගන්නා ලෙස බෞද්ධ තොරතුරු කේන්ද්‍රය යන සංවිධානයේ අඟුලුගල්ලේ සිරි ජිනානන්ද  නමැති භික්ෂුවක් විසින් පොලිස්පතිවරයාට පැමිනිලි ලිපියක් ඉදිරිපත් කර ඇතිබවත්, මිට පෙර මාලක දේවප්‍රියගේ “කනට පාරක් ” නම් ගුවන්විදුලි වැඩසටහනට විරැද්ධව පැමිණිලි කර නඩු පවරා ඇත්තේද එම පිරිසගේම අවශ්‍යතාවයට  බවත්, ඒ අනුව මෙම බෞද්ධ අන්තවාදි කණ්ඩායම් වල මෙහෙයවීම මත පොලීසිය අත්තනෝමතික, ප්‍රජාතන්ත්‍රවි⁣රෝධී ලෙස හා නීතියට උඩින් කටයුතු කරමින් සිටින බවත් මේ පිටුපස යම් දේශපාලන හස්තයක් ක්‍රියාත්මක වන බවට මේ වන විට සීමිත උපදෙස් ලැබී ඇති බවත් අධිකරණයට කරුණු ඉදිරිපත් කෙරිණි.

තම ⁣සේවාදායකයා මෙලෙස අත්තනෝමතික ලෙස හා ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධී ලෙස අත්අඩංගුවට ගැනීම  හා රඳවා ගැනීම මගින් තහවරැ කෙරී ඇත්තේ් පොලීසිය විසින් බෞද්ධ අන්තවාදී සංවිධාන ලංකාවේ ලිඛිත ව්‍යවස්ථාවට ද ඉහලින් පිහිටුවා ඇති බවත් අධිකරණය ඒ සඳහා යොදා ගැනෙමින් පවතින බවත් යැයි නීතිඥ විල්සන් සඳහන් කලේ ය.

නීතිඥ විල්සන් විශේෂයෙන් සඳහන් කලේ සත්කුමාරට එරෙහි මෙම ක්‍රියාමාර්ග ඔහුට පමණක් පුද්ගලිකව එල්ල කළ එකක් නොවන බවත් එය සමස්ථ කලාවටම හා කලා කරැවන්ටම එරෙහිව එල්ල කළ ප්‍රහාරයක් බව ය.

එසේම ⁣අපරාධ නඩුවිධාන සංග්‍රහයේ  135(1) වගන්තිය ප්‍රකාරව දන්ඩනීති  සංග්‍රහයේ 291ආ වගන්තිය යටතේ නඩු පැවරීමට නම් මුල් අවස්ථාවේම නීතිපතිවරයාගේ අවසරයක් ලබා ගත යුතු බවත්, මෙම නඩුවේදි මෙතෙක් නීතිපති අවසරය ලබාගැනීමට කිසිදු පියවරක් ගෙන නොමැති නිසාවෙන් මෙම නඩුකටයුත්ත වහා අවසන්කල යුතු බව ඔහු ප්‍රකාශ කලේය.

තම දේශනය තුල නීතිඥ විල්සන් තවදුරටත් සඳහන් කළේ පොලීසිය විසින් අන්තවාදී සංවිධානවල අවශ්‍යතාවය මත අත්තනෝමතික හා පදනම් විරහිත ලෙස තම සේවා දායකයා අත්අඩංගුවට ගැනීම හා රඳවා තබාගැනීම මගින් පොලීසිය රටේ ලිඛිත ව්‍යවස්ථාවට පිටින් යමින්  එහි 10, 12(1), 13(1), 13(2), 14(1)(a) යන වගන්තියටතේ වන භාෂනයේ හා ප්‍රකාශනයේ අයිතිය ඇතුලු ශක්තිකගේ මූලික අයිතීන් උල්ලංගනය කර ඇති බව යි. ඔහු සඳහන් කළේ එම මූලික අයිතිවාසිකම්වලට පනවා ඇති සීමා කිරීම්, වි⁣ශේෂයෙන් භාෂනයේ හා ප්‍රකාශනයේ අයිතියට ව්‍යවස්ථාවේ 15(2) හා 15(7) යටතේ පනවා ඇති සීමා කිරීම් යටතේ එන වාර්ගික හා ආගමික සහයෝගීතාවට ද, රාජ්‍ය ආරක්ෂාව හා යථා පැවැත්මට ද, මහජන සෞඛ්‍ය හෝ සදාචාරයද, අනෙක් අයගේ අයිතිවාසිකම්වලට ද, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී සමාජයක පොදු යහපතට ද  තර්ජනය වන කිසිවක් හෝ ‘අර්ධ’කෙටිකථාව මගින් සිදු නොවන බවත් ඒ අනුව එකී සීමාකිරීම් එම කෙටිකථාවට එරෙහිව කිසිසේත් යෙදිය නොහැකි බවත් ය.

යම් ප්‍රකාශනයක් රටේ යථා පැවැත්මට තර්ජනයක් වන්නේ ද යන්න තීරණය කිරීමේ දී Shreya Singhal v. Union of India යන ඉන්දියානු නඩු නීන්දුවේ දක්වා ඇති “සමීපතාවය පිළිබඳ පරීක්ෂණය” යොදාගත යුතු බව නීතිඥ විල්සන් පෙන්වා දුන්නේ ය. එහිදී නඩුවේ පහත කොටස උපුටන ලදී:

“Our commitment of freedom of expression demands that it cannot be suppressed unless the situations created by allowing the freedom are pressing and the community interest is endangered. The anticipated danger … should have proximate and direct nexus with the expression … In other words, the expression should be inseparably locked up with the action contemplated like the equivalent of a “spark in a powder keg”

එනම් අදාල ප්‍රකාශනය හා මහජන යහපතට ඇති තර්ජනය අතර සම්බන්ධය “වෙඩිබෙහෙත් පීප්පයකට දැමූ ගිනි පුපුරක්” හා සමාන සෘජු හා ආසන්නම සම්බන්ධයක් විය බයුතු බවයි.

නීතිඥවරයා තවදුරටත් අවධාරණය කළේ මූලික අයිතිවාසිකම්වලට පනවා ඇති සීමා කිරීම් කිසිවක්  අධීක්ෂනය කිරීමේ හෝ ඒ මත ක්‍රියාත්මක වීමේ කිසිදු බලයක් පොලීසියට නොමැති බවත් ඒ සඳහා රජයේ වෙනම ආයතන (ප්‍රසිද්ධ රැඟුම් පාලක මණ්ඩලය වැනි) පවතින බවත්ය.

ඊට අදාලව කෙටි කථාවේ අන්තර්ගතය පිළිබඳ අවධානය යොමු කරමින් නීතිඥවරයා සඳහන් ක⁣⁣ළේ ප්‍රධාන ධාරාවේ ඉගැන්වීම් වලට පටහැනිව සිද්ධාර්ථ චරිතය සම්බන්ධයෙන් ද විවිධ කියැවීම් පවතින බවත් “ආරියපරියේෂණ සූත්‍රය (Ariyapariyesana Sutta)” ට අනුව සිදුහතුන්ට බිරිඳක් හෝ දරුවෙකු ⁣සිටනැති බවට ද මත ඉදිරිපත් කර ඇති බවයි.

ඉහතින් සදහන් කල සියළුම කරුණු අනුව විශේෂයෙන්ම අධිකරණ බලය නොමැති වීම සහ දක්වා ඇති වරදවල් එකක් හෝ සංස්ථාපනය වීමේ අවශ්‍යතා කිසිවක් මුල් අවස්ථාවේම නොසැපිරීම මත  මෙම නඩුව තවදුරටත් පවත්වාගෙන යා නොහැකි බවත් ඒ අනුව සත්කුමාර නඩුවෙන් නිදහස් කරන ලෙස නීතිඥ විල්සන් ඉල්ලා සිටියේ ය. ඊට විකල්ප ලෙස සිවිල් හා දේශපාලන අයිතිවාසිකම් පිලිබද පනතේ 3 (1) වගන්තියේ අවශ්‍යතාවන් කිසිවක් සංතෘප්ත වී නොමැති බැවින් එම පනත යටතේ මෙම නඩුව ගෙන යා නොහැකි නිසා දණ්ඩ නීති සංග්‍රහයේ 291ආ වගන්තිය අනුව මහේස්ත්‍රාත් අධිකරණයට ඇප නියම කිරීමේ හැකියාවක් ඇති බැවින් ශක්තිකට ඇප නියම කරන මෙන් ද අයැද සිටින ලදී.

මෙම සැලකිරීම් කිසිවක් බිඳ දැමීමට පැමිනිලිකාර භික්ෂූන් වෙනුවෙන් පෙනීසිටි නීතිඥවරු කිසිදු උත්සාහයක් නොගත්හ.

සියලු සැලකිරීම් අවසානයේ මහේස්ත්‍රාත්වරිය ශක්තික නිදහස් කිරීම සඳහා කළ ඉල්ලීම සම්බන්ධ ප්‍රකාශිත නියෝගයක් නොකරමින් ඇප ලබාදීමට බලයක් නොමැතිය යන පදනමින් ඇපද ප්‍රතික්ශේප කලාය. අනතුරුව පොල්ගහවෙල පොලීසියේ ඉල්ලීම්වලට ඉඩදෙමින් නඩුව මැයි මස 21 වන දින තෙක් කල්තැබූ අතර එතෙක් සත්කුමාර රිමාන්ඩ් භාරයේ තබන ලෙස නියෝග කලාය.

ශක්තික සත්කුමාරට සහයෝගය දක්වමින් ඊයේ් දිනද කලාකරුවේ කිහිප දෙනෙක්ම අධිකරණයට පැමින සිටියහ.  

වාර්ථා සහාය: නීතිඥ තරිඳු රත්නායක

සබැඳි ලිපි:

ලේඛක ශක්තික සත්කුමාර තවදුරටත් සිරගත කෙරේ

ලේඛක සත්කුමාර නිදහස් කරනු!

Sri Lankan writer imprisoned at instigation of Buddhist extremists