වසංගතය මධ්‍යයේ පැනවූ "ඇඳිරිනීතිය" නීත්‍යානුකූල යයි මහේස්ත්‍රාත් අධිකරනයක් තීන්දු කරයි

කොරෝනා වෛරස වසංගතය රටපුරා පැතිරීයාමේ අවධානම මධ්‍යයේ ශ්‍රී ලංකා ආන්ඩුව රටේ විවිධ ප්‍රදේශවල විටින්විට පැනවූ "ඇඳිරිනීතිය" නීතිත්‍යානුකූල බව ගම්පහ මහේස්ත්‍රාත් අධිකරනය පසුගියදා (මැයි 11) තීන්දු කලේය. රටපුරා 'ඇඳිරිනීතිය' උල්ලංගනය කිරීම යන චෝදනාව යටතේ අත්අඩංගුවට ගනු ලැබූ පුද්ගලයන් ගනන 60000 ක් ඉක්මවන අතර, එම අත්අඩංගුවට ගැනීම් නීති විරෝධී බවට මතයක් ප්‍රචලිතවීමේ පසුබිමක් තුල පොලීසිය මෙම නියෝගය ලබා ගත්තේය.

වසංගතය වැලැක්වීම සම්බන්ධයෙන්  මුලසිටම සාපරාධී නොසැලකිල්ලෙන් හා මහජන ජීවිත සම්බන්ධයෙන් නොතැකීමෙන් කටයුතු කල ආන්ඩුව සමාජ දුරස්ථකරනය ප්‍රධානම හා අඩු වියදම් ක්‍රියාමාර්ගය වශයෙන් ක්‍රියාත්මක කිරීම සඳහා මාර්තු 20 සිට ඇඳිරිනීතිය වරින් වර ප්‍රකාශයට පත්කරන ලද්දේ ජනාධිපති මාධ්‍ය අංශය මගින් නිකුත් කල මාධ්‍ය නිවේදන හරහාය.

ඇඳිරිනීතිය, පොලීසියේ අනීතික නියෝග කිරීම්, දඬුවම් පිලිබඳ තර්ජන සහ මාධ්‍ය හරහා කරන ඒකපාර්ශ්වික හේතුදැක්වීම් වලට විපරීතව, ආන්ඩුව මිලියන සංඛ්‍යාත මහජනතාවකට එදිනෙදා අවශ්‍ය දෑ සැපයීමේ විධිමත් වැඩපිලිවෙලක් සම්පාදනය නොකිරීම නිසා, ආදායම් අහිමිවීම, ආහාර පාන සහ බෙහෙත් ද්‍රව්‍ය සොයාගැනීම ඇතුලු අනෙකුත් හදිසි හා අත්‍යවශ්‍ය කාරනා සඳහා එලිමහනට බැසීමට මහජනයාට බලකෙරී පැවතිබව මෙම දැවැන්ත අත්අඩංගුවටගැනීම් මගින් හෙලිවන වෛශික සත්‍යය යි.

කම්කරු ජීවිත වසංගතයේ අන්තරායට තල්ලු කරමින් රටේ සෑම ප්‍රදේශයක්ම ආර්ථිකය සඳහා විවෘත කර ඇති මේ වන විට, වාහන 17000 කට වැඩි ප්‍රමානයක්ද සමග, අත්අඩංගුවට ගන්නාලද පුද්ගලයන් 17000 කට වැඩි  සංඛ්‍යාවකට එරෙහිව උසාවියේ නඩු පවරා ඇති අතර, 6000 කට වැඩි ගනනකට දඬුවම් පමුනුවා ඇති බව  නියෝජ්‍ය පොලීස්පති අජිත් රෝහන මාධ්‍යයට පවසා ඇත. මෙලෙස නඩු පවරා ඇති අයෙකුට ඇප ලබාදීමේ නියෝගය නිකුත් කරමින් ගම්පහ මහේස්ත්‍රාත් මංජුල කරුනාරත්න මෙම තීන්දුව ප්‍රකාශයට පත්කර ඇත. 

පැහැදිලි නීතිමය කරුනු හා අර්ථදැක්වීම් ගනනාවක් වරදවා දක්වා ඇති අධිකරන තීන්දුව, නෛතිකව සාවද්‍ය ය. 

අධිකරන තීන්දුව මගින්ම සනාථ කරන පරිදි පොලීසිය හරහා රජය දැනටමත් පිලිගෙන ඇත්තේ ඇඳිරිනීතිය පනවනු ලැබ ඇත්තේ මහජන ආරක්ෂක පනතේ (මආආ) 16 වගන්තිය හෝ මආආ යටතේම පනවනු ලබන හදිසි අවස්ථා රෙගුලාසි යටතේ නොවන බවයි. අප්‍රේල් මස අගභාගයේ සිට "නිරෝධායන ඇඳිරිනීතිය" යන නාමකරනයක් දෙමින් නියෝජ්‍ය පොලිස්පති රෝහන මාධ්‍යයට ප්‍රකාශකර සිටියේ ජනාධිපති මාධ්‍ය නිවේදන හරහා ප්‍රකාශයට පත්කොට ඇත්තේ නිරෝධායන හා රෝග වැලැක්වීමේ ආඥාපනත (නිරෝවැආ) යටතේ සෞඛ්‍ය අධ්‍යක්ෂ ජනරාල්වරයාගේ නියෝග මත පනවනු ලැබූ ඇඳිරිනීතියක් බව ය. අධිකරන නියෝගයේ හරය මෙම මතයට රබර් සීල් ගැසීමයි.

නිරෝවැආ හි 3 වන වගන්තියේ මගින් ආඥාපනතේ 2 වගන්තිය යටතේ සෞඛ්‍ය අමාත්‍යවරයා විසින් අදාල රෙගුලාසි සකස් කළ හැකි විෂයයන් දක්වා ඇත. එහෙත් එම වගන්තියේ කිසිදු අනු වගන්තියක් යටතේවත් අමාත්‍යවරයාට සාමාන්‍ය ඇඳිරිනීති තත්ත්වයක් යටතේ මෙන් නිරෝගී පුද්ගලයන්ගේ ගමන් බිමන් වලකන රෙගුලාසි පැනවීමේ බලයක් හිමි නොවේ. එසේම එවැනි කොන්දේසි පනවමින් සාමාන්‍ය මහජන ජීවිතය සීමාකරන  කිසිදු රෙගුලාසියක් මේ දක්වා පනවා ඇත්තේද නැති අතර ඒ සෑම රෙගුලාසියක්ම අදාල වන්නේ රට තුලට හා ඉන් පිටතට නිශ්චිත වසංගත රෝගයක් බෝවීම වැලැක්වීම සම්බන්ධයෙන් හා රෝගය වැලැඳී ඇති රෝගීන් නිරෝධායනය කිරීම පිලිබඳව පමනි. 

ඒ අනුව, හුදෙක් ජනාධිපති මාධ්‍ය නිවේදන හරහා පනවනු ලැබූ ඇඳිරිනීතිය නිරෝධායන හා රෝග වැලැක්වීමේ ආඥාපනතට (නිරෝවැආ) ද කිසිදු සම්බන්ධයක් නැත.

ඇඳිරිනීතියේ අනීතිකභාවය පිලිබඳව සමාජගත වීමත්, අධිකරනයට ඉදිරිපත් කරන පුද්ගලයන්  මෙම නීතිමය කරුනු මත තම අත්අඩංගුවට ගැනීම් අභියෝගයට ලක්කිරීමත් සමඟ මෙවන් තීන්දුවක් අධිකරනයකින් ප්‍රකාශයට පත්කරවා ගැනීමට පොලීසිය හා ආන්ඩුවට අවශ්‍යව පැවතියේය. 

මීට පෙර, වැඩබලන පොලිස්පතිගේ ඉල්ලීම මත උපදෙස් දෙමින්, ඇදිරිනීතිය පැනවීම හා ඒ යටතේ "රෝගය වැලැක්වීම" සඳහා පොලීසිය ගන්නා ලද ක්‍රියාමාර්ග  අනුමත කරන බව නීතිපති අප්‍රේල් 30 නිවේදනය කලේය.

තමන්ගේ අත ශක්තිමත් කිරීමේ "ඓතිහාසික තීන්දුවක්" ලෙස පොලීසිය හුවා දැක්වුවද, මෙම තීන්දුව මගින් වෙනත් මහේස්ත්‍රාත්වරයෙකු හෝ ඉහල අධිකරනයක් බැඳ තැබෙන්නේ ද නැත. 

දැවැන්ත මුල්‍ය හා ආර්ථික අර්බුදයක් තුල ක්‍රියාවට දැමෙන දැඩි කප්පාදු පිලිවෙත් වලට එරෙහිව වර්ධනය වෙමින් පවතින කම්කරු පන්තික අරගල පාගා දැමීම සඳහා, කොරෝනා වසංගතය (කොවිඩ්-19) ඩැහැගෙන, ආඥාදායක පාලනයක් තහවරු කරගැනීම පිනිස වඩවඩාත් මිලිටරිය මත පදනම් වෙමින්, ව්‍යවස්ථාවද, රටේ පොදු නීතියද නොතකමින්,  ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්ෂ උත්සන්න කල වැඩපිලිවෙලක පසුබිම තුල මෙම අධිකරන තීන්දුව ස්ථානගත වේ.  

රාජපක්ෂ ජනාධිපති ලෙස දිවිරුම් දීමේ දින සිට අවධාරනය කලේ රටේ සියලු රාජ්‍ය නිලධාරින් තම ප්‍රත්පත්තිවලට අවනතව කටයුතු කල යුතු බවයි. අධිකරනය හා අගවිනිසුරු සම්බන්ධයෙන්ද රාජපක්ෂ කිහිප වරක්ම විවිධාකාරයෙන් අවධාරනය කලේ තම සංවර්ධන වැඩපිලිවෙලට අධිකරනය භාධාවක් වන පරිදි කටයුතු නොකල යුතු බවයි. කොලඹදී නීති සමුලුවක් අමතමින් පෙබරවාරි මැද රාජපක්ෂ  කීවේ, "රජයේ විධායක හා ව්‍යවස්ථාදායක ශාඛාවල ක්‍රියාකාරිත්වයට අධිකරනය අනවශ්‍ය ලෙස මැදිහත් නොවිය යුතු" බවයි.

ගිය සතියේ (14) රාජ්‍ය නිලධාරීන් සමඟ පැවති සාකච්ජාවකදී, රාජ්‍ය නිලධාරීන් තම "හරි" ප්‍රතිපත්ති ප්‍රශ්න කිරීමකින් තොරව පිලිගත යුතු බවත්, එසේ නොමැතිනම් ඉවත්ව යා යුතු බවටත් රාජපක්ෂ අනතුරු ඇඟවීය. නීතියට පිටින්, අත්තනෝමතිකව තම පාලනය ගෙනයෑමේ සූදානම වඩා හොඳින් හෙලිදරව් කරමින් ඔහු සඳහන් කලේ, ආර්ථික ඉලක්ක හඹා යාමේදී "තාර්කික නොවන නීති රීති" භාධාවක් නොකරගත යුතු බවයි. ජනාධිපති මෙසේ කියා සිටින්නේ ප්‍රතිපත්තිවල "හරි" බව හා නීති වල "තාර්තික" බව තීරනය කිරීමේ අවසාන බලධාරියා තමන් බව ය.

ඇඳිරිනීතිය පැනවීම සඳහා, රාජපක්ෂ මආආ යටතේ ගැසට් නිවේදන නිකුත් කරමින් කටයුතු නොකලේම ආන්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවට අනුව එවන් අවස්ථාවක, ඔහු විසින්, කල් පිරීමට පෙර, ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධීව, විසුරුවා හල පාර්ලිමේන්තුව නැවත කැඳවීම වැලැක්වීම සඳහාය. 

පාර්ලිමේන්තුව මාර්තු 2 විසුරුවාහරිනු ලැබූ පසු ව්‍යවස්ථානුකූලව මාස තුනක් තුල, එනම් ජුනි 02 වන විට, මැතිවරනය පවත්වා නව පාර්ලිමේන්තුව කැඳවිය යුතු නමුදු, වසංගතය මධ්‍යයේ එසේ කල නොහැකි උවද, විසුරුවාහල පාර්ලිමේන්තුව එහි ඉතිරි කාලය සඳහා නැවත කැඳවීමට තමන් කිසිදු සූදානම් නැති බව කියා සිටි රාජපක්ෂ, රටේ නීතිය පිලිබඳ තම අවඥාව ප්‍රකට කරමින් අප්‍රේල් 20 සම්මුඛ සාකච්ජාවකදී ප්‍රකාශ කලේ, "කල නොහැක්කක්” සම්බන්ධයෙන් නීතියට අනුව කටයුතු නොකිරීම, නීති-විරෝධී නොවන බවයි. රාජපක්ෂ මෙසේ "කල නොහැක්කක්" යනුවෙන් දක්වන්නේ ව්‍යවස්ථාවට අනුව කටයුතු කල නොහැකි බවයි.

නීතියට පිටින් කටයුතු කිරීම නීත්‍යානුකූල හා සාධාරනීකරනය කිරීම සඳහා රාජපක්ෂ ඔහුගේ නීති වන්දිභට්ටයන් යොදාගනිමින් අනීතික ක්‍රියාමාර්ග නීත්‍යානුකූල කරන, කුප්‍රකට "අවශ්‍යතාවයේ මූලධර්මය" ජනාධිපතිගේ ක්‍රියාවන්ට අදාල වන බවට ප්‍රචාරයක් ගෙනයමින් තිබේ.

වසංගතයට හා එහි ප්‍රතිවිපාක ලෙස ගෝලීය ආර්ථිකය බිඳවැටීමට පෙර පවා, ශ්‍රී ලංකාවේ ආර්ථිකය පැවතුනේ ප්‍රගාඪ අර්බුදයක ය. රටේ ආර්ථික සංවර්ධන වේගය 1.5% දක්වා පහලට රූටා ඇති අතර  අයවැය පරතරය දල දේශීය නිෂ්පාදනයෙන් 7.9% දක්වා ඉහල ගොස්  ඇත. බැංකු හා මහා ව්‍යාපාර ගලවා ගන්නා අතර, ඩොලර් බිලියන 55.9 ක  දැවැන්ත නය කන්දරාවත් ගෙවීමේ කොන්දේසි යටතේ විශාල සමාජ සුභසාධන සේවා හා වැටුප් කප්පාදු කිරීමට කම්කරුවන් ගොදුරු කෙරෙනු  ඇත.

අර්බුදයට යන ආර්ථිකය කෙලින් කිරිම හා කම්කරු අරගලවලට මුහුන දීම සඳහා "දැඩි පාලනයක්" කැඳවුම් කරම්න් සිටි රටේ ධනපති පාලක පන්තිය පසුගිය ජනාධිපතිවරනයේදී රාජපක්ෂ බලයට ගෙන ආවේ පන්ති යුද්ධයේ එම ඉලක්කයන් සපුරා ලීමට ය. ජනාධිපති ලෙස පත්වූ පසු වසංගතයට පෙර සිටම වතු, දුම්රිය, පරිපාලන සේවය ආදී කම්කරුවන්ගේ හා ශිෂ්‍යයන්ගේ  උද්ඝෝෂන වැඩී ආවේ ආන්ඩුවේ කප්පාදු වැඩ පිලිවෙත්වලට එරෙහි පුපුරා යාමට නියමිත පන්ති අරගල මාලාවක් පිලිබඳ සංඥාවක් ලෙසිනි.

මෙම වර්ධනයන්ට මුල සිටම සූදානම් වීම සඳහා රාජපක්ෂ මිලිටරිය රටපුරා දිගේලි කරගත් අතර රාජ්‍ය පරිපාලනයේ ඉහලම නිලවලට හිටපු මිලිටරි නායකයන් පත් කලේය. අගමැති සහෝදර මහින්ද රාජපක්ෂ සඳදා (18) ප්‍රකාශ කලේ තම පාලනය තුල ඉදිරියට ද එසේ කරනු ඇති බව යි. ආන්ඩුව කොරෝනා වසංගතය ඩැහැගත්තේ  මෙම පියවරයන් වඩාත් තීව්‍ර කරමින් රාජ්‍ය බුද්ධි අංශ, පොලීසිය හා මිලිටරිය කම්කරු පන්තිය මෙල්ල කිරීමේ යාන්ත්‍රනයක් ලෙස පුලුල්ව ව්‍යාප්ත කිරීමට ය.

කම්කරු පන්තියට මුහුන දීමේ රාජපක්ෂගේ සැලැස්ම හෙලිදරව් කරමින් ඔහුගේ ආරක්ෂක ලේකම්  පසුගියදා  ප්‍රකාශයට පත් කලේ, “ආපදා තත්ත්වයන්, කම්කරුවන්ගේ වැඩ වර්ජන හා සිවිල් කැලඹීම්වල බලපෑම ලොප් කිරීම" පිනිස  සිවිල් පරිපාලනය සමග මිලිටරිය මිශ්‍ර කිරීමේ  "ඒකාග්‍රිත, හදිසි සැලැස්මක්"  ක්‍රියාවට දැමීමට ආන්ඩුව කටයුතු යොදා ඇති බව යි.

ඉදිරි මැතිවරනයේදී තමන්ට අවනත තුනෙන් දෙකක බහුතර බලයක් සහිත පාර්ලිමේන්තුවක් පිහිටුවා ගැනීමටත්, ඒ හරහා තම විධායක බලයට ඇති සීමාසහිත බාධා පවා මකා දැමීමටත් රාජපක්ෂ අපේක්ෂාවෙන් සිටී.

මෙසේ, ව්‍යවස්ථාමය සම්මතයන් හා නීතියේ ආධිපත්‍යය කීතු කරමින්, ජනාධිපති ආඥාදායකත්වයක් සූදානම් කිරීමට වසංගත තත්ත්වය යොදාගනිමින් සිටින රාජපක්ෂ ව්‍යවස්ථාදායකය, සිවිල් පරිපාලන සේවය හා අධිකරනය ඒ සඳහා ඒකාග්‍ර කරගනිමින් සිටී.

ධනේශවර ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයේ ශේෂවූ නාමික වටිනාකම්ද ධනපති ලාභ ආරක්ෂා කිරීම හා එහි අධිපතිවාදී දේශපාලන නියෝජිතයන් සුරැකීම සඳහා උගුලා දැමීම ලංකාව හෝ වෙනත් තනි රටකට සීමා වූවක් නොවේ.  

ඇමරිකා එක්සත් ජනපදයේ ජනාධිපති ඩොනල්ඩ් ට්‍රම්ප් ජනාධිපති ලෙස පත්වීමට ප්‍රථම කරනු ලැබූ මූල්‍ය ගෙවීම් සම්බන්ධ අපරාධ නඩු කටයුතුවලින් මුක්තිය ලබාදීම සලකාබැලීම සඳහා ඇමරිකානු  ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරනය මෑතකදී තීරනය කිරීම, ආඥාදායක පාලන තන්ත්‍රවල අත ශක්තිමත් කිරිම සඳහා සෑම රටකම පාලක පන්තීන්ගේ උත්සුකය පෙන්නුම් කල ජාත්‍යන්තර වැදගත්කමක් දරන සිදුවීමකි.

කොරෝනා වසංගතය අවධානම ඉහල අඩියක පැවතියදීම කම්කරුවන්ගේ ජීවිත මරනයට බිලිකරමින් නැවත වැඩට දැක්කීම සඳහා ලංකාව, ඉන්දියාව, බ්‍රිතාන්‍යය, ජර්මනිය, දකුනු කොරියාව,  ඇමරිකාව ආදී සෑම රටකම ආන්ඩු සාපරාධී පියවර ගනිමින් සිටින්නේ මහා සංගත හා ව්‍යාපාරවලට අවශ්‍ය පරිදි කම්කරු නීති උල්ලංගනය කිරීම සඳහා නෛතික ආවරනය සැපයීමට කටයුතු කරමිනි. ඇමරිකාවේ ට්‍රම්ප්, බ්‍රසිලයේ බොල්සනාරෝ, බ්‍රිතාන්‍යයේ ජොන්සන්, ඉන්දියාවේ මෝඩි සිට සෑම රටකම පාහේ පාලන තන්ත්‍රයන්  ආඥාදායකත්වයන් දක්වා රූටා යමින් තිබේ. 

Article on the same topic in wsws is here

එක්සත් ජාතීන්ගේ අත්තනෝමතික සිරගතකිරීමි වලට එරෙහි ක්‍රියාකාරී කන්ඩායම ශ්‍රී ලංකා ආන්ඩුව ශක්තික සත්කුමාරගේ මානව හිමිකම් උල්ලංගනය කර ඇතිබව නිගමනය කරයි

එක්සත් ජාතීන්ගේ මානව හිමිකම් කවුන්සිලයේ අත්තනෝමතික සිරගතකිරීමි වලට එරෙහි ක්‍රියාකාරී කන්ඩායම  ලේඛක ශක්තික සත්කුමාර සම්බන්ධව පිටු 15 ක මතයක් සම්මත කරමින් සත්කුමාර අත්අඩංගුවට ගැනීම හා රඳවාතබාගැනීම මගින් ශ්‍රී ලංකා ආන්ඩුව ඔහුගේ ජාත්‍යන්තර මානව හිමිකම් උල්ලංගනය කර ඇති බව නිගමනය කර ඇත. 2020 මැයි 01 දිනැති අංක.08/2020 දරන මතය.

Human Rights Council Working Group on Arbitrary Detention adopts

Opinion on writer  Shakthika Sathkumara at its 87th session, on 1 May 2020:

Opinion No. 8/2020 concerning Shakthika Sathkumara (Sri Lanka)

මුහුනුපොත් ගිනුමේ ලියා පලකල "අර්ධ" නමැති කෙටි කතාව මගින්, බුද්ධාගමට හා බුදුන්ට අපහාස කරන බවටත් බුදුන්ගේ ගිහි ජීවිතය විකෘත කරන බවටත් සිංහල වර්ගවාදී සංවිධානවලට සම්බන්ධ භික්ෂුවක් විසින් වෛරී සහගත ලෙස කර තිබූ පැමිනිල්ලක් මත 2019 අප්‍රේල් 1 දින පොල්ගහවෙල පොලීසිය විසින් නීතිව්රෝධී ලෙස අත්අඩංගුවට ගැනුනු ලේඛක ශක්තික සත්කුමාරගේ මූලික අයිතීන් කඩවීම සම්බන්ධයෙන් එක්සත් ජාතීන්ගේ මානව හිමිකම් කවුන්සිලයේ අත්තනෝමතික සිරගතකිරීමි වලට එරෙහි ක්‍රියාකාරී කන්ඩායම (ක්‍රි.ක) තම මතය එහි 

87 වන සැසිවාරයේදී සම්මතකර තිබේ. 

2020 මැයි 01 දින සම්මත කර ඇති මෙම මතය පිටු 15කින් යුක්ත අතර අත්අඩංගුවට ගැනීමට අදාල සිද්ධිමය කරුනු හා ජාත්‍යන්තර මානව හිමිකම් නීතිමය කරුනු මතය තුල අන්තර්ගතකර තිබේ.  සත්කුමාර අත්අඩංගුවට ගැනීම හා දිගටම රඳවා තබා ගනු ලැබීම මගින් භාෂනයේ හා ප්‍රකාශනයේ නිදහස ඇතුලුව ජාත්‍යන්තර මානව හිමිකම් රාශියක් හා ව්‍යවස්ථාපිත මූලික අයිතිවාසිකම් ගනනාවක්  උල්ලංගනය කර ඇති බව නිගමනය කරන එම මතය, සත්කුමාරට එරෙහි සියලු චෝදනා හා නඩුකටයුතු ඉවත්කර ගන්නා ලෙස ශ්‍රි ලංකා ආන්ඩුවට කියා සිටී. 

2019 දෙසැම්බර් 27 ක්‍රි.ක ආන්ඩුවට යැවු සැලකිරීමට මෙතෙක් කිසිදු ප්‍රතිචාරයක් ලබා දී නැති බව එහි සඳහන්ය. මෙම සම්මතකර ඇති මතය මැයි මස 13 වන දින හෝ ආසන්න දිනකදී ශ්‍රී ලංකා ආන්ඩුවට යොමු කරනු ලැබ තිබේ.

සත්කුමාර අත්අඩංගුවට ගැනීම පුද්ගලයෙකුගේ නිදහස අහිමිකරන අවස්ථා තුනක් යටතේ අත්තනෝමතික වන බව ක්‍රි.ක තම මතයේ පෙන්වා දෙයි. මතය තුල අන්තර්ගත වැදගත් කොටස් සැලකිය යුතු ප්‍රමානයක් පහත උපුටා දැක්වේ (පරිවර්තනයක් අවශ්‍යය): 

[N]either the text of the ICCPR Act nor its application provides sufficient precision for an individual to be able to know what forms of expression will violate the Act.… Mr. Sathkumara could not have reasonably known that his work would incur criminal sanctions. His story does not advocate violence or war, nor does it incite discrimination or hostility.

[t]hat Mr. Sathkumara’s conduct is punished only because of the practice of applying the law when speech is perceived as challenging by Buddhists. Such application cannot be considered precise, as required by article 11(2) of the Universal Declaration of Human Rights or article 15(1) of the Covenant. Mr. Sathkumara’s arrest and detention is arbitrary because the first legal basis for his detention, namely the ICCPR Act, is both vague and overly broad…

section 291B of the Sri Lankan Penal Code, the second legal basis for Mr. Sathkumara’s arrest, is also vague and overly broad...The lack of textual clarity as to the reach of this provision leads to its application in a manner that infringes upon the freedoms of expression and religion under international law.

Given the political influence of the Buddhist clergy and the special constitutional status afforded to Buddhism as the State religion, section 291B effectively provides a mechanism to stifle unorthodox religious views and expression.

The intent of his story was not to advocate against the Buddhist religion, and, in fact, he considered his story to be part of a tradition of critical Sinhalese literature on Buddhist philosophy.

Mr. Sathkumara’s arrest and detention pending trial was arbitrary under category I because the legal basis for his detention under section 3(1) of the ICCPR Act and section 291B of the Penal Code is both vague and overly broad. 

The Human Rights Committee has held that limitations on the freedom of expression under article 19(3) of the Covenant must “meet a strict test of justification.”

The exceptions to the right to freedom of expression do not apply in the present

case. While the restrictions on expression were written into law, these laws were vague and overly broad. The short story did not infringe upon or in any way threaten “the rights or reputations of others, protection of national security or public order, health or morals.” 

In the context of what counts as legitimate grounds for restricting expression, the Human Rights Committee has been clear that “[p]rohibitions of displays of lack of respect for a religion or other belief system, including blasphemy laws, are incompatible with the Covenant, except in the specific circumstances envisaged in article 20, paragraph 2, of the Covenant.”

Using these laws to harass, detain, and potentially punish Mr. Sathkumara cannot qualify as a legitimate exception to the freedom of expression.

Under the Human Rights Committee’s jurisprudence, “the State party must demonstrate in specific fashion the precise nature of the threat to any of the enumerated purposes.”8

The authorities have offered no explanation - beyond the Buddhist clerics’ indignation at the content of the story - as to why Mr. Sathkumara’s right should be curtailed. No exceptions are applicable to the restrictions of Mr. Sathkumara’s right to freedom of expression, and therefore his detention and continued prosecution amount to a violation of article 19 of the Covenant.

The fact that Mr. Sathkumara’s writing and posting of his original short story constitutes the basis of his arrest and detention amounts to a limitation on his right to freedom of religion.

Given that no exception applies to the Government’s restriction of Mr. Sathkumara’s right to freedom of religion, his detention and continued prosecution amounts to a violation of article 18 of the Covenant.

In light of the irregular manner of arrest, Mr. Sathkumara’s arrest and detention was arbitrary and in violation of article 9 of the Universal Declaration of Human Rights and article 9(1) of the Covenant.

Due to the substantial delays in Mr. Sathkumara’s trial and due to the failure of the detaining authorities to provide legitimate grounds for the length of proceedings, the Government has violated Mr. Sathkumara’s right to be tried without undue delay, contrary to article 14(3)(c) of the Covenant.

Moreover, because the denial of bail was based upon section 3(4) of the ICCPR Act rather than an individualised determination regarding Mr. Sathkumara’s case, the Magistrates’ Court failed to take the totality of the circumstances into account as required under the Covenant...There were no circumstances that could reasonably justify the excessive period of detention without trial or formal charges.

For the above reasons, Mr. Sathkumara’s arrest and detention violated international

law, as the expression through his short story is protected under applicable provisions of the Covenant, as well as other sources of international and Sri Lankan law. By arresting Mr. Sathkumara and subjecting him to lengthy pre-trial detention, the conditions of which violated international law, the Government has arbitrarily detained Mr. Sathkumara.

(After granting Bail, Sathkumara was kept in remand for three more days) maintaining a person in detention after release has been ordered by a court competent to exercise control over the legality of detention is a manifest violation of article 9 of the Universal Declaration of Human Rights and article 9 of the Covenant and renders the detention arbitrary because it lacks legal basis.

The Working Group finds that there was no legal basis for Mr. Sathkumara’s arrest and pre-trial detention. His detention was arbitrary under category I.

Working Group considers that Mr. Sathkumara’s short story falls clearly within the boundaries of the right to freedom of thought, conscience and religion protected under article 18(1) of the Covenant, and that his detention resulted from peacefully exercising that right.

The authorities have offered no explanation, other than the Buddhist clerics’ indignation at the content of the short story, as to why Mr. Sathkumara’s right to freedom of expression should be curtailed.

The Working Group considers that Mr. Sathkumara’s short story falls clearly within the boundaries of the right to freedom of expression protected under article 19(2) of the Covenant, as this right includes cultural and artistic expression and religious discourse.

As the Human Rights Committee has stated, this right also embraces expression that may be regarded as deeply offensive. The fact that the short story in this case contained references to controversial themes of homosexuality and sexual abuse does not prevent it from falling within the scope of the freedom of expression.

The Government did not explain the threat posed by Mr. Sathkumara’s conduct to the legitimate interests that States might invoke under articles 18(3) and 19(3) of the Covenant, namely respect for the rights, freedoms or reputations of others, national security, public safety, public order, public health or morals, and how the arrest and detention of Mr. Sathkumara was necessary to protect any of those interests. Importantly, there is no information to suggest that Mr. Sathkumara’s short story advocated violence or war, or incited discrimination or hostility. There has also been no evidence presented that the story had the effect of incitement, nor has Mr. Sathkumara ever been accused of any form of violence or incitement to violence that would justify restriction of his activities as religious hate speech under article 20 of the Covenant.

Moreover, the Working Group is not convinced that detaining Mr. Sathkumara and possibly prosecuting him for offences that may lead to his imprisonment for up to 12 years is a proportionate response to his writing and posting a short story online.

The Working Group concludes that Mr. Sathkumara’s arrest and detention resulted from the peaceful exercise of his rights to freedom of thought, conscience and religion and freedom of expression. His detention was arbitrary under category II.

Many forms of legitimate expression and conduct could be considered as amounting to

propagation of religious hatred under section 3(1) of the ICCPR Act, and the standards of “outraging the religious feelings of any class” and insulting the religion or religious beliefs of that class in section 291B of the Penal Code are inherently subjective.

the principle of legality requires that laws be formulated with sufficient precision so that the individual can access and understand the law, and regulate his or her conduct accordingly. In the present case, the application of vague and overly broad provisions adds weight to the Working Group’s conclusion that Mr. Sathkumara’s deprivation of liberty falls within category II. Moreover, the Working Group considers that, in some circumstances, laws may be so vague and overly broad that it is impossible to invoke a legal basis justifying the deprivation of liberty.

Given its finding that Mr. Sathkumara’s detention was arbitrary under category II, the

Working Group emphasizes that no trial of Mr. Sathkumara should take place in future.

Mr. Sathkumara’s pre-trial detention was extended by the Polgahawela Magistrates’ Court on at least nine occasions before he was released.

This is a relatively uncomplicated case involving a publication uploaded to social media by an individual who admitted doing so, and the contents of the publication were known to the authorities and the community. It is therefore unclear why the police required further time to investigate, and why the Attorney General has not determined whether to file indictments that could potentially result in Mr. Sathkumara’s imprisonment for up to 12 years. The Government offered no justification for the delay.

The ICCPR Act, which provided the grounds for Mr. Sathkumara’s detention, requires that anyone accused of violating the Act be denied bail. 

Working Group has repeatedly confirmed that mandatory preIn particular, nontrial detention - in this case a “non-bailable” offence under section 3(4) of the ICCPR Act violates a State’s obligations under international human rights law. bailable offences violate the requirement under article 9(3) of the Covenant that pre-trial detention is an exceptional measure rather than the rule. Such non-bailable offences also violate the requirement that pre-trial detention must be based on an individualised determination that it is reasonable and necessary in the circumstances, for such purposes as to prevent flight, interference with evidence or the recurrence of crime. As the Human Rights Committee has stated, pre-trial detention should not be mandatory for all defendants charged with a particular crime, without regard to individual circumstances.

The Working Group also considers that non-bailable offences deprive a detainee of the right to seek alternatives to detention, such as bail, in violation of the right to be presumed innocent under article 11(1) of the Universal Declaration of Human Rights and article 14(2) of the Covenant. The imposition of mandatory pre-trial detention for certain offences reverses the presumption of innocence, so that those subject to ongoing criminal proceedings are automatically detained without a balanced consideration of non-custodial alternatives to detention. Moreover, mandatory pre-trial detention deprives judicial authorities of one of their essential functions as members of an independent and impartial tribunal, namely assessing the necessity and proportionality of the detention in each case.

While section 3(4) of the ICCPR Act allows for the High Court to grant bail “in exceptional circumstances”, this was not sufficient to remedy the violation of Mr. Sathkumara’s right to an individualised assessment of his case under article 9(3) of the Covenant. The Working Group takes note that it took 127 days before the High Court granted bail to Mr.Sathkumara on 5 August 2019.

The Working Group concludes that these violations of the right to a fair trial are of such gravity as to give Mr. Sathkumara’s pre-trial detention an arbitrary character under category III.

While Mr. Sathkumara was released on 8 August 2019 after 130 days of pre-trial

detention, he was detained on a discriminatory basis until that point. Accordingly, the Working Group considers that the facts in the present case disclose a violation of category V.

The deprivation of liberty of Shakthika Sathkumara, being in contravention of articles 2, 7, 9, 10, 11, 18 and 19 of the Universal Declaration of Human Rights and articles 2(1), 9, 14, 18, 19 and 26 of the International Covenant on Civil and Political Rights, is arbitrary and falls within categories I, II, III and V.

The Working Group considers that, taking into account all the circumstances of the case, the appropriate remedy would be to accord Mr. Sathkumara an enforceable right to compensation and other reparations.

The Working Group requests the Government of Sri Lanka to take the steps necessary to remedy the situation of Mr. Sathkumara without delay and bring it into conformity with the relevant international norms, including those set out in the Universal Declaration of Human Rights and the International Covenant on Civil and Political Rights.

The Working Group urges the Government to ensure a full and independent investigation of the circumstances surrounding the arbitrary detention of Mr. Sathkumara, and to take appropriate measures against those responsible for the violation of his rights.

සටහන: නීතිඥ සංජය විල්සන් ජයසේකර

18.05.2020

මිලිටරි මුරකාවල් මධ්‍යයේ ආන්ඩුව රටපුරා කම්කරුවන් වැඩට කැඳවයි

දිවයින තුල උත්සන්න වී ඇති කොරෝනා වසංගතයට දහස් ගනන් මහජනයා ගොදුරු කිරීමේ කොන්දේසි නිර්මානය කරමින්, ඇඳිරිනීතිය පනවා ඇති ප්‍රදේශවල ද රාජ්‍ය හා පෞද්ගලික අංශයේ සේවා හා නිෂ්පාදන ආර්ථිකය ලබන සඳුදා (11) සිට විවෘත කිරීම ට  ශ්‍රී ලංකා ආන්ඩුව තීරනය කර ඇත. 

රටපුරා කම්කරුවන් නැවත වැඩට කැඳවනු ලැබෙන අතර ඒ දැඩි පොලිස් හා මිලිටරි මුරකාවල් මධ්‍යයේය. වසංගත තත්ත්වය සාමාන්‍යකරනයට ලක්කරමින් එය සමඟ ජීවත්වෙමින් වැඩකිරිමට බලකරන අතර, කිසිදු සෞඛ්‍ය ආරක්ෂන වැඩපිලිවෙලක් සම්පාදනය කිරීමකින් තොරව රෝගයට ගොදුරු නොවී සිටීමේ වගකීම ආන්ඩුව මහජනයා පිට පවරා තිබේ. 

මැයි 01 දා ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්ෂගේ මාධ්‍ය අංශය නිකුත් කර ඇති නිවේදනයක් හරහා නියෝග කරනු ලැබ ඇත්තේ "දෛනික ජන ජීවිතය හා ආයතනික ක්‍රියාකාරීත්වය" මැයි 11 සිට කොලඹ, ගම්පහ, කලුතර හා පුත්තලම යන දිස්ත්‍රික්කවල ඇඳිරිනීතිය පවතිද්දීම ආරම්භ කල යුතු බවයි. "අත්‍යාවශ්‍ය සේවා" පවත්වා ගැනීම ඇතුළු ජනජීවිතය සහ ආර්ථිකය "යථා තත්ත්වයට පත් කිරීම" පිනිස රාජ්‍ය, පෞද්ගලික දෙඅංශයේ ආයතන විවෘත කොට පවත්වාගෙන යා යුතුය.

නව නියෝගය අප්‍රේල් 25 නිකුත් කර ඇති නියෝගයේ කොන්දේසි අදාල කරගනී. ඒ අනුව පාරිභෝගික ද්‍රව්‍ය වෙලඳ ස්ථාන සහ  රාජ්‍ය ආයතන සේම පෞද්ගලික අංශයේ කර්මාන්තශාලා, ගොඩනැගිලි ඉදිකිරීම් ව්‍යාපාර හා සේවා ස්ථාන විවෘත කල හැකිය. 

සේවා මුර ක්‍රමයට රාජ්‍ය හා පෞද්ගලික අංශයේ  සේවයට කැඳවිය යුතු සේවක සංඛ්‍යාව සහ සේවයට කැඳවන්නේ කුමන සේවකයන්ද යන්න තීරනය කිරීමේ පූර්න අභිමතය ආයතන ප්‍රධානියා සතුය.  රාජ්‍ය අායතනවල සේවයට කැඳවිය යුත්තේ මුළු සේවක සංඛ්‍යාවෙන් ⅓ ක් හෝ අවම ගනනකි. සෙසු සේවකයන් නිවසේ සිට ⁣රාජකාරිවල නියැලිය යුතුය. පුද්ගලික ආයතනවල මෙවන් සීමාවක් නිශ්චිතව පනවා නැත්තේ ආයතන අයිතිකරුවන්ට තමන්ට අවශ්‍ය පරිදි සේ්වක සංඛ්‍යාව කප්පාදු කිරීමේ නිදහස ලබාදීම සඳහාය.

සේවා ස්ථානවලට ගමන්කිරීම හැර "ජනයා අනවශ්‍ය ලෙස මහාමාර්ගයට පැමිණීම සහ වෙනත් ස්ථානවල එක්රැස්වීම" නොකල යුතුය. එනම් වෙනත් සියලු මහජන ඒකරාශී වීම් ඇඳිරිනීතිය කඩකිරීම හෝ නිරෝධායන නීති යටතේ පුද්ගලයන් අත්අඩංගුවට පත්කෙරෙන අවස්ථා ලෙස ක්‍රියාත්මක වෙනු ඇත. 

මාර්ගයේ හා ආයතනවල සමාජ දුරස්ථතාවය, මුඛ ආවරන පැලදීම ආදී "නියමයන් කඩ කරන්නේදැයි පොලීසිය සහ ආරක්ෂක හමුදා දැඩි සෝදිසියෙන් සිටිනු ඇත," යනුවෙන් නියෝගයේ සඳහන්ය. මෙම අනතුරු ඇඟවීම  ඇඳිරි නීතිය ඉවත් කිරීමෙන් පසු කොලඹ

"ප්‍රදේශය යුද කාලයේ තිබුනා වගේ පාලනයක් ඇතිකරලා විනයක් ඇතුව හික්මීමක් ඇතුව" පාලනය කිරීම සඳහා පොලීසිය හා මිලිටරිය යොදනබවට ජනාධිපති රාජපක්ෂ අප්‍රේල් 20 කල ප්‍රකාශය තහවරු කිරීමකි.  එනම් කම්කරුවන් වැඩට යෙදවෙනු ඇත්තේ දැඩි හමුදා මුරකාවල් මධ්‍යයේය. මෙහි අර්ථය නම් කිසියම්ම හෝ කම්කරු විරෝධයක් වර්ධනය වීම මුල් අවස්ථාවේදීම සිඳීම සඳහා මිලිටරිය යොදාගනු ඇති බවය.

මීට පෙර, මැයි 04 සිට මෙම නව විවෘත කිරීමේ සැලසුම ක්‍රියාත්මක කිරීමට සූදානම් කෙරී තිබුනු නමුදු පසුව එය කල් තැබිනි. එහි කොන්දේසි දක්වමින් අප්‍රේල් 25 නිකුත් කල නියෝගයේ කම්කරු පීඩිත මහජනතාව "සියලු අපහසුතා" ඉවසා සිටිය යුතු අතර "සමාජයේ යහපතට" භාධාවන අයුරින් කටයුතු කරන අයට පවතින නීතිය යටතේ "උපරිම දඬුවම්" පමුනුවනු ලබන බවට අනතුරු අඟවා ඇත.

ආන්ඩුව සඳහන් කරන "සමාජයේ යහපත" යන්නෙහි මූලික අර්ථය නම් වසංගතය මධ්‍යයේ ලෝක ආර්ථික හා මූල්‍ය අවපාත තත්ත්වයන් යටතේ සංකෝචනය වී ඇති දේශීය ධනපති ආර්ථිකය ප්‍රකෘති කිරීම හැර අන් කිසිවක් නොවේ. එම ආර්ථිකය ප්‍රකෘතිමත් කිරීම සඳහා තම ජීවිත පූජා කිරීමට සාමකාමීව සූදානම් වන ලෙස ය කම්කරු මහජනතාවට ජනාධිපති කියා සිටින්නේ.

කිසිදු විද්‍යාත්මක සෞඛ්‍ය ආරක්ෂන වැඩසටහනක් ක්‍රියාවට දමා නැති අතර, දුම්රිය හා බස්රථ හරහා දස දහස් ගනනින් සේවයට පැමිනෙන කාර්යාල හා කර්මාන්ත කම්කරුවන් ප්‍රවාහනයේදීත්, වැඩභූමි තුලත් වසංගතයට ගොදුරුවීමේ කොන්දේසි වලට යටත් කෙරී ඇත. කම්කරුවන් වැඩට පැමිනෙන්නේ තමන් රෝගීවෙමින්, තම නිවෙස්වල දරුවන් හා වැඩිහිටියන් ඇතුලු ආදරනීයයන් වසංගතයට ගොදුරු කිරීමේ රෝග වාහකයන් වීමේ භීතියද සමඟිනි.

අප්‍රේල් 20 සිට රටේ සෙසු දිස්ත්‍රික්ක වල ඇඳිරිනීතිය දිවා කාලයේ බල නොපැවැත්වෙන බැවින් සෑම ක්ශේෂ්ත්‍රයකම කම්කරුවන් දෛනික ආර්ථික කටයුතුවල සාමාන්‍ය පරිදි යෙදීමට බලකෙරී ඇත. රටපුරා නිදහස් වෙලඳ හා ආයෝජන ප්‍රවර්ධන කලාප ඇතුලු කර්මාන්ත ශාලාවල කම්කරුවන් ⁣මෙලෙස වැඩට කැදවනු ලැබිනි.

මෙම විධායක නියෝග රටේ කම්කරු පන්තිය දශක ගනනාවක් අරගල හරහා දිනාගත් සීමිත අයිතීන් පිලිබඳ නීති අවඥා සහගත ලෙස බැහැර කරයි. රට මෙලෙස වැඩ සඳහා විවෘත කිරීම, අගුලු දැමීමේ කොන්දේසි නිසා තම ලාභ සිඳීයාම පිලිබඳ ධනපති ව්‍යපාරිකයන් හා හාම්පුතුන් ගේ කන්නලව් වලට රාජපක්ෂ ආන්ඩුවේ සෘජු ප්‍රතිචාරය යි.

අප්‍රේල් 17 දා ඩේලිඑෆ්ටී පුවත්පතේ ද, පසුව ලංකා හාම්පුතුන්ගේ සම්මේලනයේ (ලංහාස) වෙබ් අඩවියේද  පලකල ජනාධිපති වෙත යොමුකල "හදිසි ආයාචනයක්" මගින් ධනපති හාම්පුතුන් වෙනුවෙන් ලියන ෆෑන්කිලින් අමරසිංහ තම පන්තිය සඳහා වරප්‍රසාද ඉල්ලා සිටියේය.  ලංකාව තුල ඇති කම්කරුවන්ගේ සේවය අවසන් කිරීමේ (1971 අංක 45) පනත වැනි  "කම්කරු ආරක්ෂාව සඳහා ඇති (නීතිමය) අවි" අත්හිටවනු ලැබිය යුතු බව නිර්දේශ කරන ඔහු, "නිදහස් වෙලඳාමට මානුෂීය මුහුනුවරක්" ගෙන එ⁣මින් ව්‍යාපාර ආරක්ෂා කරගැනීම සදහා "සමාජවාදී ආර්ථිකයකට" සුදුසු කම්කරු නීති, අත්හිටුවීමේ ශක්තිමත් දේශපාලන නායකත්වයක් අවශ්‍යයැයි කියා සිටී. මේ සඳහා ජනාධිපති විසින් වෘත්තීය සමිති එකඟකරවා ගත යුතුය.

ව්‍යපාර කිරීම සඳහා ඇති අයිතිය රටේ කම්කරු නීතිය අභිබවා  ව්‍යවස්ථාවෙන්ම දී ඇති මූලික අයිතියක් ලෙස හදුන්වන අමරසිංහ, "සමාජ සාධාරනත්වය" යන්න අර්ථකතනය කල යුත්තේ රජයේ ඇඟිලිගැසීමකින් තොරව සමාගම් ප්‍රතිව්‍යුහගත කිරීම, වන්දි ප්‍රදානය කිරීම සම්බන්ධව වෘත්තීය සමිති සමඟ සාකච්ඡා මගින්  අභ්‍යන්තරව විසඳා ගැනීම යනාදී  ව්‍යාපාරවල මූලෝපායික තීරනයන් ගැනීමට සමාගම්වලට ඇති "නිදහස" බව කියා සිටී. 

ලංහාස ආන්ඩුවට අප්‍රේල් 25 යැවූ ලිපියක මෙම යෝජනා ක්‍රියාත්මක කිරීමේ වඩා සංයුක්ත වැඩපිලිවෙලක් යෝජනා කලේය. තම විධායක බලය යොදවමින් කම්කරු පන්තියට එරෙහිව රාජපක්ෂ දැන් අකුරටම ඉටුකරමින් සිටින්නේ ධනපති පන්තියේ මෙම පන්ති යුද්ධයේ අවශ්‍යතාවයන් ය. 

මහජනතාවගේ සෞඛ්‍යය හා ජීවිත ආරක්ෂනය නොව ධනපති සූරාකෑමේ ලාභ පද්ධතිය රැකීම ආන්ඩුවේ මූලික උත්සුකය බව සෞඛ්‍ය අමාත්‍ය පවිත්‍රා වන්නිආරච්චි පසුගියදා  මාධ්‍යයට මෙසේ ප්‍රකාශ කලාය:  "අපට තියෙන්නෙ මේ රටේ ආර්ථිකය නැගිටිටවීමෙි වගකීම. ආර්ථිකය සම්පූර්නයෙන් වහලදාල රටක් යන්නෙ කොහොම ද? ඒකයි අපිට තියෙන ප්‍රශ්නය". 

ආර්ථිකය විවෘත කිරීමේදී රෝගය වැලදීමේ වගකීම කම්කරු මහජනතාව මත පටවමින් අමාත්‍යවරිය නරුම ලෙස ⁣සදහන් කලේ, " රෝග ලක්ෂන පෙන්නුම් නොකරන රෝගීන් ඔබ අසල ගැවසිය හැකි" බවත්,  රෝගය වැලදීම වලක්වාගැනීමට "සමාජ දුරස්ථකරනය තබා ගනිමින් ඔබ දෛනික කටයුතුවලට යොමු වන්න," යනුවෙනි.

අද (08) වන විට රට තුල කොරෝනා වෛරසය ආසාධිතයින් ගනන 824 ක්ද මරන 09ක් ද  වේ. සිදුකෙරෙන අවම පරීක්ෂන ප්‍රමානය යටතේ උවද, වසංගතයේ ආසාධිතයන් සොයාගැනීමේ සීග්‍රතාවය පසුගිය සති දෙක තුල අවම වශයෙන්  දිනකට 30 ක සාමාන්‍යයක් දක්වා ඉහල ගොස් තිබේ. සාමාන්‍ය ජන ජීවිතය ආරම්භ කිරීමට හැකි කිසිදු විද්‍යාත්මක පසුබිමක් නැතබව වසංගත විද්‍යාඥයන් ගනනාවක් අනතුරු අඟවා තිබේ. 

ආර්ථික කටයුතු නැවත විවෘත කිරීමේ සැලැස්මේ සැබෑ අන්තර්ගතය රාජපක්ෂ ආන්ඩුවේ අමාත්‍ය දිනේශ් ගුනවර්ධන පෙරේදා පැහැදිලිව ප්‍රකාශ කලේය. කම්කරු අමාත්‍යංශය, හාම්පුතුන්ගේ සම්මේලනය හා වෘත්තීය සමිති සමඟ ආන්ඩුව එකඟවී ඇත්තේ කම්කරුවන් සේවයෙන් පහ නොකරන නමුත් ඔවුන්ගේ වැටුප් භාගයකින් කපා හැර මුර ක්‍රමයට සේවයේ යොදවා ගැනීමටයි. ඒ අනුව අවම වැටුව රුපියල් 14,500ක් දක්වා කපා හැරේ. 

සත්‍යය වන්නේ සේවයෙන් පහකිරිම් දැනටමත් සිදුකෙරෙමින් පවතින බවයි. සොෆ්ට්ලොජික් හා ජෝන්කීල්ස් සංගත ද, ඇගලුම් කම්හල් හිමියන්ද,  අවුරුදු 50 වඩා වයසැති කම්කරුවන් දොට්ට දැමීම, අර්ථසාධක හා සේවක භාරකාර අරමුදල් මාස හයකට නොගෙවීම සහ අතිකාල දීමනා අත්හිටුවීම ආදී කප්පාදු නිවේදනය කර ඇත.

රටේ ආර්ථික සංවර්ධන වේගය 1.5% දක්වා පහල වැටීම හේතුවෙන් පහලයන ලාභ රේට්ටු යථාවත් කිරීම සඳහා කර්මාන්ත තුල මෙසේ යොදවන අවම ශ්‍රමිකයන් සංඛ්‍යාවන් දැඩි සූරාකෑමට ලක්කිරීමට නියමිතය. අයවැය පරතරය දල දේශීය නිෂ්පාදනයෙන් 7.9% දක්වා ඉහල ගොස් ඇති අතර ඩොලර් බිලියන 55.9 ක  දැවැන්ත නය කන්දරාවත් ගෙවීමේ කොන්දේසි යටතේ විශාල සමාජ සුභසාධන සේවා හා වැටුප් කප්පාදු කිරීමට කම්කරුවන් ගොදුරු කෙරෙනු  ඇත.

වසංගතය හේතුවෙන් 20% ක් ආදායම් පහල හෙලුනහොත්, දකුනු ආසියාවේ මිලියන 129ක් දුප්පත්කමට ඇදවැටෙනු ඇති බව  ඔක්ස්ෆෑම් ආයතනය පුරෝකතනය කරයි.

වසංගතයට අදාල සෞඛ්‍ය සේවාවන් ඉහල නැංවීම සඳහා කිසිදු අමතර මුදලක් වෙන්කර නැති අතර ව්‍යාපාර හා බැංකු ගලවා ගැනීම සඳහා මහ බැංකුව රුපියල් බිලියන 50ක මුදල් පොම්ප කරමින් හා පොලී අනුපාත සහන ලබාදෙමින් තිබේ.

කැබිනට් ප්‍රකාශකයෙකු වන බන්දුල ගුනවර්ධන පෙරදින සඳහන් කල ආකාරයට, ලංකාවේ මෙලෙය ක්‍රියාත්මක කෙරෙන්නේ ජාත්‍යන්තරව ඇමරිකාව, එංගලන්තය, ජර්මනිය සිට නවසීලන්තය හා ඉන්දියාව දක්වා ධනපති ආන්ඩුවල කම්කරු මහජනතාව නැවත වැඩට දැක්කීමේ සාපරාධී, සමූලඝාතක වැඩපිලිවෙලේ  අනුකාරකයකි. 

ලොව පුරා ධනපති න්‍යායාචාරයවරුන්ට මෙම මානව ව්‍යවසනය, වෙලදාමේම තවත් හර කොටසක් පමනි. මරනය හා රැකියාව හෝ ජීවිතය හා විරැකියාව යන දෙආකාරයෙන් එකක් තෝරාගැනීමේ තැනට මේ සියලු ධනපති නියෝජිතයෝ කම්කරුවන් තල්ලු කර ඇත.

කොරෝනා මැඩීමේ මුවාවෙන් කෙරෙන ආන්ඩුවේ මිලිටරීකරන වැඩපිලිවෙලට  හා නැවත වැඩට කැඳවීමේ  සැලැස්මට ඊනියා විරුද්ධ පක්ෂ සෑම එකක්මද සෘජුව හෝ වක්‍රව සහාය පලකර තිබේ. කම්කරු ජීවිත මරනයේ අන්තරාය වෙත ඇද දමමින් ඔවුන්  දරිද්‍රතාවයේ පතුලටම හා බරපතල සූරෑකෑමට තල්ලු කිරීම සඳහා පාලක පන්තිය පිඹුරුපත් සකසා ඇත්තේ වෘත්තීය සමිතිවලද සහාය සහිතවය.

එහෙත්, තම දිවි පරදුවට තබමින් රැකියාවල නිරත වීමට බලකිරීම, වැටුප් හා රැකියා කප්පාදුව ආදිය පිලිබඳ කම්කරුවන් ආන්ඩුවට එරෙහිව පෙලගැසෙමින් තිබේ. දැනටමත්, වතු කම්කරුවන්, රෝහල් හෙද නිලධාරීන්, මහජන සෞඛ්‍ය පරීක්ෂකවරුන්, සංවර්ධන නිලධාරීන්, තැපැල් සේවකයන් හා පතල් කම්කරුවන් මෙසේ සටනට පිවිස  ඇත.

මිලිටරිය දිගේලි කරමින් පාලක පන්තිය මෙම මාරක සැලැසුම්  ක්‍රියාත්මක කිරීමේ පියවර කම්කරුවන් ප්‍රතික්ශේප කල යුතුය. 

සම්පූර්න වැටුප්, දීමනා, විශ්‍රාම වැටුප් සහ රැකියා අහිමිවීම් සඳහා  පූර්න වන්දි  තහවරු කරගැනීම පිනිස සමිතිවලින් ස්වාධීනව තම අරගල ඉදිරියට ගනිමින් කම්හල් හා වැඩභූමි තුල කම්කරුවන් ක්‍රියාකාරී කමිටු පිහිටුවා ගත යුතුය.  

ඒ සඳහා දේශපාලන වැඩපිලිවෙලක් ඉදිරිපත් කරන "අනාරක්ෂිත වසංගත කොන්දේසි යටතේ ආපසු වැඩට යාමට විරුද්ධ වනු! රැකියා විනාශය එපා!" යනුවෙන් ශ්‍රී ලංකා සමාජවාදී සමානතා පක්ෂය (සසප) අප්‍රේල් 19 ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේ පල කල ප්‍රකාශයේ මෙසේ කියයි: 

"මෙම හදිසි කර්තව්‍යයන් අත්පත් කරගත හැක්කේ, ධනපති පන්තියෙන් නිෂ්පාදන බලවේග උදුරාගෙන, සමාජයේ බහුතරයේ අවශ්‍යතා සඳහා ඒවා තාර්කික ව සංවිධානය කිරීමෙන් පමනි. මෙම පියවරයන් ක්‍රියාවට දැමීම සඳහා නම්, දකුනු ආසියාවේ හා ජාත්‍යන්තර ව සමාජවාදය සඳහා අරගලයේ කොටසක් ලෙස කම්කරුවන්ගේ හා ගොවීන්ගේ ආන්ඩුවකට සටන් වැදීම අවශ්‍ය වේ."

මෙම ඉදිරිදර්ශනය හා වැඩපිලිවෙල සමඟ එක්වන්න.

Article on the same topic in wsws is here

ආඥාදායක පාලනයකට සූදානම් වෙමින් ආන්ඩුව මුස්ලිම් විරෝධී ප්‍රහාරයන් උත්සන්න කරයි

රටේ ව්‍යවස්ථාවට පිටින් රාජ්‍ය බලය ඩැහැගැනීම සූදානම් කරන අතර  මිලිටරියේ සහයෝගය රැලිකර ගනිමින්, ආඥාදායක පාලනයකට පාර කපමින් සිටින ශ්‍රි ලංකා ජනාධිපති ⁣ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ප්‍රමුඛ පාලක පන්තිය, නව වටයකින් මුස්ලිම් විරෝධී උද්ඝෝෂනයක් ආරම්භ කර තිබේ.

ආන්ඩුව හා එයට පක්ෂ වර්ගවාදී නඩ හා මාධ්‍ය මේ සඳහා කොවිඩ්-19 (කොරෝනා) වසංගතය ව්‍යාප්තිය ට වගකීම මුස්ලිම් ජනතාවට පවරමින් වෛරී සහගත චෝදනා නැගීමද, රාජ්‍ය ආරක්ෂාව පිලිබඳව පාස්තු ඉරිදා  ප්‍රහාරයේ මතකයන් ගසාකෑමද යොදාගනිමින් සිටී. 

මෙහි ආසන්නතම සිද්ධිය නම්, පසුගිය වසරේ මුස්ලිම් අන්තවාදී පිරිසක් විසින් දියත්කල පාස්කු ඉරිදා ත්‍රස්ත ප්‍රහාරයට සම්බන්ධයැයි යන චෝදනාවක් මත මුස්ලිම් ජාතික නීතීඥවරයෙක් වන හෙජාස් හිස්බුල්ලා මාර්තු 14 දා අත්අඩංගුවට ගැනීමයි. 

ක්‍රිස්තියානි දේවස්ථාන සහ හෝටල් තුනක් ඉලක්ක කර ගනිමින් පසුගිය වසරේ පාස්කු ඉරිදා (අප්‍රේල් 21) සිදු වූ ත්‍රස්ත ප්‍රහාරයෙන් 270ක් පමන මිය ගොස් අවම වශයෙන් 500 ක් පමන තුවාල ලැබූහ. 

ත්‍රස්තවාදය වැලැක්වීමේ මර්ධක පනත යටතේ අපරාධ පරීක්ෂන දෙපාර්තමේන්තුව විසින් අත්අඩංගුවට ගෙන ඇති නීතීඥවරයාට එරෙහි නිශ්චිත චෝදනා මේ දක්වා ඉදිරිපත් කොට නැත.  සති තුනකට අධික කාලයක් ඔහුව අනීතික ලෙස රඳවා තබාගෙන සිටින්නේ, පුද්ගලික නීති සහාය ලබාගැනීමේ අවස්ථාව ඔහුට අහිමි කරමින් හා මේ දක්වා ඔහුව මහේස්ත්‍රාත්වරයෙක් වෙත ඉදිරිපත් නොකරමින් හෝ රැඳවුම් නියෝගයක් නොමැතිව⁣ය.

පිලිගතහැකි සාක්ෂි කිසිවක් ඉදිරිපත් නොකරමින්ම, පොලිස් ප්‍රකාශක ජාලිය සේනාරත්න මාධ්‍යයට ප්‍රකාශ කලේ, ත්‍රස්ත ප්‍රහාරයෙන් පසු සැලසුම් කල දෙවන ප්‍රහාරයක් සම්බන්ධව කල පරීක්ෂන වලදී, බෝම්බකරුවන් සමඟ නීතීඥ-සේවාදායක සම්බන්ධයකට එහා ගිය සෘජු සම්බන්ධතා නීතීඥවරයාට තිබූ බවට කරුනු සොයාගෙන ඇති බවයි.

වසර මුල සිටම ආන්ඩුව පාස්කු ප්‍රහාරය සම්බන්ධව පරීක්ෂන නව වටයකින් තීව්‍ර කල අතර සිරිසේන-වික්‍රමසිංහ ආන්ඩුව යටතේ දියත් කෙරුනු පොලිස් පරීක්ෂන උඩු යටි කරමින්, පරීක්ෂනයට සම්බන්ද පොලිස් නිලධාරීන් ඉවත් කරමින් නව අත්අඩංගුවට ගැනීම් සිදු කලේය. මේ අතර ප්‍රහාරය ගසා කෑම සඳහා ආන්ඩු ගැති මාධ්‍ය හරහා මුස්ලිම් විරෝධී වර්ගවාදී උද්ඝෝෂනය තීව්‍ර කරන ලදී. 

හිස්බුල්ලා අත්අඩංගුවට ගැනීමට සමගාමීව පාස්කු ප්‍රහාරය සම්බන්ධයෙන්ම පසුගිය රජයේ අමාත්‍යවරයෙක්ව සිටි රිසාඩ් බදුර්දීන් ගේ සහෝදරයෙක් වන මුස්ලිම් ජාතික මොහොමඩ් රියාජ් ද අත්අඩංගුවට ගැනිනි. ප්‍රතිගාමී මුස්ලිම් ජාතිකවාදය මත පදනම්වූ ඕල් සිලෝන් මක්කල් කොන්ග්‍රස් පක්ෂයේ නායකයා වන බදුර්දීන්, ආන්ඩුව තමාව අත්අඩංගුවට ගැනීමට සූදානමක් ඇතැයි දක්වමින් පසුගිය දා(මාර්තු 29) මූලික අයිතිවාසිකම් පෙත්සමක් ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරනයට ඉදිරිපත් කලේය.

පාස්කු ප්‍රහාරය සම්බන්ධව මේ දක්වා  පුද්ගලයන් 120 ක් අත්අඩංගුවට ගෙන 40ක් රැඳවුම් නියෝග මත රඳවා ඇති බවට වාර්ථා තිබේ. මෙසේ රඳවා තබා ඇති අතිශය බහුතරයක් මුස්ලිම් ජාතිකයන් වේ. 

ත්‍රස්ත ප්‍රහාරය සම්බන්ධ සමස්ථ "පරීක්ෂන" දාමය තුලම මහජනතාවගේ ආරක්ෂාව පිලිබඳ කිසිදු හෝ උත්සුකයක් පාලක පන්තියට ඇතැයි යන මිත්‍යාවක් කම්කරු මහජනතාව එකහෙලා ප්‍රතික්ෂේප කල යුතුය. ප්‍රහාරය සම්බන්ධ සියලු තොරතුරු දැන සිටි රාජපක්ෂ ඇතුලු වර්තමාන ආන්ඩුවේ පාලක කවය සහ සිරිසේන-වික්‍රමසිංහ ආන්ඩුව එය වැලැක්වීම සඳහා සාපරාධී ලෙස කිසිදු පියවරක් නොගත්තේ එම ප්‍රහාරය මුස්ලිම් මහජනයාට එරෙහි වාර්ගික උද්ඝෝෂනයක් හරහා ගසා කෑමටය.

ප්‍රහාරයෙන් පසු බුරුතු පිටින් මුස්ලිම් ජාතික තරුනයන් අත්අඩංගුවට ගනු ලැබුනු නමුත්, චෝදනා නැගීමට තරම් සාක්ෂි නොමැති කම මත වැඩිදෙනා නිදහස් කෙරුනි.

පාස්කු ප්‍රහාරයෙන් පසුව එය නොවැලැක්වීමේ චෝදනාව යටතේ ආන්ඩුව කෙරේ මහජනයා අතර නැගුන බරපතල අප්‍රසාදය  අවමන්ගත කිරීම සඳහා මුස්ලිම් ජනවර්ගයම ත්‍රස්තවාදීන් ලෙස නම් කරමින් ආන්ඩුව සිංහල වර්ගවාදී උද්ඝෝෂනය දැනුවත්වම උත්සන්න කලේය. සිංහල වර්ගවාදී ෆැසිස්ට් ප්‍රහාර මුස්ලිම් ගම්මාන ඉලක්ක කරගනිමින් දිගේලි කිරීම සඳහා මැයි 13 වන විට රාජපක්ෂගේ ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුන (ශ්‍රීලංපොපෙ) ට  සම්බන්ධ මැර නඩ ඇතුලු කන්ඩායම් මුදා හරිනු ලැබුනු අතර, පොලීසියේ හා මිලිටරියේ ඍජු හෝ වක්‍ර පිටුබලය සහිත ව සිදුකෙරුනු ප්‍රහාරය තුලදී අඩුතරමින් එක් මුස්ලිම් ජාතිකයෙකු මරා දැමා, මුස්ලිම් පල්ලි, නිවාස, ව්‍යාපාරික ස්ථාන, නිවාස ඇතුලු දේපල සියගනනක් විනාශ කෙරිනි. 

මෙය රටේ  සුලුජන කොටස්වලට එරෙහිව දියත් කෙරුනු පාලක පන්තියේ විෂඝෝර සිංහල ස්වෝත්තමවාදී ප්‍රහාරයන්ගේ ඉතිහාසයට එක්වන ලේවැකි සමාජ අපරාධයකි.   

පසුගිය වසරේ මැදභාගයේ සිට මෙම වර්ගවාදී උද්ඝෝෂනයේ ඊලඟ තියුනුම ප්‍රකාශනය වූයේ,   බදුර්දීන්ට එරෙහිව වත්මන් අගමැති මහින්ද රාජපක්ෂගේ එවකට ඒකාබද්ධ විපක්ෂය ඉදිරිපත් කල විශ්වාසභංග යෝජනාව සහ, සිංහල කාන්තාවන් දහස් ගනනක් වන්ද්‍යාභාවයට ලක්කලේය යන ⁣අභූත චෝදනාව යටතේ කුරුනෑගල රෝහලේ සේවය කල  නාරිවේදී විශේෂඥ වෛද්‍ය සියාබ්දීන් මොහමඞ් සාෆි පොලිස් අත්අඩංගුවට ගැනීම සමඟ දියත්කල මුස්ලිම් භීතිකාවයි. 

කුරුනෑගල රෝහලේ සියලුම වෘත්තීය සමිති වෛද්‍ය සාෆිට එරෙහි උද්ඝෝෂනයට බැස ගත්හ. රාජපක්ෂ ලැදි රාජයේ වෛද්‍ය නිලිධාරීන්ගේ සංගමය (රවෛනිස) මේ ප්‍රතිගාමී උද්ඝෝෂනයේ මුදුනේ ම වැජඹිනි.

වෛද්‍ය සාෆි හා පාස්කු ප්‍රහාරයෙන් පසු අත්අඩංගුවට පත් මුස්ලිම් තරුනයන් වෙනුවෙන් හිස්බුල්ලා අධිකරනයේ පෙනීසිටි අතර ඔහුගේ අත්අඩංගුවට ගැනීම එකී මුස්ලිම් භීතිකාව නැවත කරලියට ගෙන ඒ⁣ම ද අරමුනු කරගත් එකකි.

මැතිවරන නාමයෝජනා බාරගත් මාර්තු 19 දක්වා වසංගතය වැලැක්වීම සඳහා පියවර ගැනීම සාපරාධී ලෙස අතපසු කල ආන්ඩුව, වසංගතය ව්‍යාප්තවීම සම්බන්ධයෙන් විශේෂයෙන් මුස්ලිම් ජනයාට එරෙහිව අවලාද නැඟීමේ මතයක් සමාජගත කිරීම පිනිස, වෛරසය ආසාදිත පුද්ගලයන් අතුරින් මුස්ලිම් ජාතිකයන් ජාතිය හා ප්‍රදේශය අනුව නම් කිරීමේ නීච සේවාවක ආන්ඩු ගැති රාජ්‍ය හා පුද්ගලික මාධ්‍යය යොදවා ගැනුනි.  

පසුගිය ආන්ඩු සමයේ සිට රාජපක්ෂගේ වර්ගවාදී උද්ඝෝෂනයේ කරලියේම සිටගත් රවෛනිස, වසංගතය වැලැක්වීමේ සෞඛ්‍ය ශේෂ්ත්‍රය ඇතුලු සියලු වැඩසටහන් මිලිටරි හස්තයට යටකිරීමේ රාජපක්ෂගේ වැඩපිලිවෙල කරේ තබාගත්තේය. මෑතකදී එය ආන්ඩුවට ඉදිරිපත් කල, වසංගතය නිසා රට අගුලු දැමීමේ ක්‍රියාදාමයෙන් ඉවත් වීමේ වැඩපිලිවෙලෙහි (exit strategy),  එයට අදාල වෛරසය ව්‍යාප්තිය හදුනාගැනීමේ නිර්දේශයන්හි නිර්නායකයක් ලෙස "මුස්ලිම් ජනතාව" යන්න යොදා ගැනීම (ethnic profiling) මෙහි නින්දිතම ප්‍රකාශනයක් විය. සමාජ මාධ්‍ය හරහා එය දැඩි දෝශදර්ශනයට ලක්කෙරුනු පසුබිමක රවෛනිස එම නිර්නායකය ඉක්මනින් හකුලා ගත්තේය.

හිස්බුල්ලා අත්අඩංගුවට ගැනීමට දින කිහිපයකට පෙර, අප්‍රේල් 09 දා, වසංගතය පැතිරීයාම සම්බන්දයෙන් පොලීසිය, මිලිටරිය හා ආන්ඩු⁣ගැති රජයේ හා පුද්ගලික මාධ්‍ය හරහා  මුස්ලිම් මහජනයාට අවමන් සහගත ලෙස වගකීම පැවරීමට උත්සාහ ගනිමින් ගෙනගිය වාර්ගවාදී ප්‍රහාරය මධ්‍යයේ, එයට එරෙහිව තම ෆේස්බුක් ගිනුමේ අදහස් පලකල මුස්ලිම් ජාතික රම්සි රාසික්, 2007 අංක 56 දරන සිවිල් හා දේශපාලන අයිතිවාසිකම් පිලිබඳ ජාත්‍යන්තර සම්මුති (අයිසීසීපීආර්) පනත යටතේ අත්අඩංගුවට  ගනු ලැබුනි. රාසික් පෙනී සිටින්නේ සිංහල වර්ගවාදී ප්‍රහාරයන්ට එරෙහිව "මතවාදයම ජිහාඩයක්" අවශ්‍යයැයි ⁣යන මධ්‍යම පන්තික ප්‍රතිගාමී උද්ඝෝෂනයක් වෙනුවෙනි.

මේ අතර, ස්ලාම් භක්තිකයන්ගේ සංස්කෘතික චාරිත්‍ර උල්ලංගනය නොකරන ලෙස  මුස්ලිම් සිවිල් සංවිධාන හා දේශපාලකයන් ගනනාවක් කල ඉල්ලීම නොතකමින්, ලෝක සෞඛ්‍ය සංවිධානයේද නිර්දේශ වලට ද පටහැනිව, කොවිඩ්-19 රෝගය හේතුවෙන් මිය යන මුස්ලිම් ජාතිකයන්ගේ දේහ ආදාහනය කිරීම සඳහා ආන්ඩුව අත්තනෝමතික ලෙස පියවර ගත්තේය. මෙය ද රාසික් තම ෆේස්බුක් ගිනුමේ විවේචනය කර තිබිනි.

ආන්ඩුවේ මෙම ක්‍රියාකලාපය දැඩි දෝශදර්ශනයට ලක් කරමින් එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානයේ ආගමික හා සුලු ජාතීන්ගේ අයිතීන් සම්බන්ධ විශේෂ රැපෝර්ටර්වරුන් සිවි දෙනෙකු විසින් ජනාධිපතිට යොමු කරනු ලැබූ ලිපියක සඳහන් කරන්නේ "භූම්දානය කිරීම තහනමි කිරීම අයිසීසීපීආර් උල්ලංගනය කිරීමක්" බවයි. ආන්ඩුවට උපදෙස් දෙමින් ලිපිය ඉල්ලා සිටින්නේ, "විවිධ ජන කොටස්වලට අයත් පුද්ගලයන්ගේ මූලික මානව අයිතිවාසිකම්වලට ගරු කිරීමට පටහැනි හා ආතතිය වැඩි කිරීමට ඉඩ ඇති අනවශ්‍ය ක්‍රියාමාර්ග" ආන්ඩුව නොගතයුතු බවයි.

ආන්ඩුව ඉහත ලිපියට පිලිතුරු යැව්වේ නැත. සෞඛ්‍ය අමාත්‍යංශය මාර්තු 31 දා අනිවාර්යය කර තිබූ  මෙම මලසිරුරු ආදාහනය කිරීමේ මුස්ලිම් පීඩක හා වර්ගවාදී නිර්දේශය සෞඛ්‍ය අමාත්‍ය පවිත්‍රා වන්නිආරච්චි අප්‍රේල් 12 දා නිකුත් කල ගැසට් නිවේදනයකින් නීතිගත කරන ලදී.

එක් අතකින් අදහස් ප්‍රකාශකිරීමේ විකල්ප මාධ්‍ය ඇහිරීම ද අරමුනු කරගනිම්න් රාසික් මෙසේ අත්අඩංගුවට ගනු ලැබෙන්නේ ආන්ඩුව දැනුවත්වම  මුස්ලිම් ජනකොටස් එල්ලකර ගනිමින් සමාජමාධ්‍ය හා ප්‍රධාන ධාරාවේ මාධ්‍ය හරහා නිරනිතරයෙන් කෙරෙන වර්ගවාදී ප්‍රචාරන හා ප්‍රකාශ වලට එරෙහිව කිසිවකුට හෝ එරෙහිව නීතිය ක්‍රියාත්මක කොට නැති පසුබිමක් යටතේය. 

තම පාලනය තුල මුස්ලිම් හා දෙමල ජනකොටස්වලට විරුද්ධව වර්ගවාදී අකටයුතුකම් සිදුකිරීම  රාජපක්ෂ බෞතීසම කලේ ජනාධිපති ලෙස දිවිරුම් දෙමින්, සිංහල ස්වෝත්තමවාදය උත්කර්ශයට නංවමින්, අනුරාධපුරයේදී ගිය නොවැම්බරයේ සිදුකල කිරීඨාරූඩවීමේ කථාවේදීය. සුලුජාතීන්ගේ ජන්ද නොමැතිව තමන්ට සිංහල ජන්දවලින් පමනක් මැතිවරන ජයග්‍රහනය කිරීමට හැකි බවට රාජපක්ෂ එහිදී පුරාජේරු ⁣දෙඩවීය. 

ජනාධිපතිවරනයේදී මෙන්ම, වසංගතයද නොසලකා කඩිනම් කරමින් තිබෙන මහමැතිවරන උද්⁣ඝෝෂනයේදී ද රාජපක්ෂ ප්‍රමුඛ ශ්‍රීලංපොපෙ, ජාතික ආරක්ෂාව හා සිංහල ස්වෝත්තමවාදය ඉදිරියට ගැනීමට සූදානමින් සිටී.

සිරිසේන-වික්‍රමසිංහ ආන්ඩුවේ ප්‍රහාරයන්ට එරෙහිව අඛන්ඩව වැඩෙමින් පැවති කම්කරු පන්තික අරගල, රාජපක්ෂ ආන්ඩුව යටතේ වඩාත් උත්සන්න වෙමින් පැවතියදී  වසංගතය රට ආක්‍රමනය කලේය. 

වසංගතය හමුවේ සහන සේවාවන් සැපයීමේ කිසිදු ක්‍රමවත් ක්‍රමවේදයක් තොරව නගර අගුලු දැමීම, වසංගතයට හා මරනයේ අන්තරයායට කම්කරු මහජනතාව නිරාවරනය කරමින් නැවත වැඩට කැඳවිම, සමාජ අසමානතාවය තීව්‍ර කරන අතර විශාල සමාගම් හා ව්‍යපාර ගලවා ගැනීම සඳහා මහජන මුදල් බිලියන ගනනින් පොම්ප කිරීම, සමාජය දැවැන්ත ලෙස මිලිටරීකරනය කිරීම ආදිය සම්බන්දයෙන් වර්ධනය වෙමින් පවතින්නේ පුලුල් මහජන වික්ශෝපයකි. 

මෙම මහජන අප්‍රසාදය පන්ති අරගල තීව්‍රකරනු ඇතිබවට ගනන්බලා ඇති රාජපක්ෂ ප්‍රමුඛ පාලක පන්තිය දැන් වඩවඩාත් වාර්ගික විභේදනයන් උත්සන්න කිරීමේ ඓතිහාසික කූඨෝපාය ක්‍රියාවට දමමින් සිටී.

වර්ධනය වන මහජන අප්‍රසාදය දෝරගැලීමට පෙර කඩිනමින් මහ මැතිවරනය පවත්වා අවශ්‍ය ව්‍යවස්ථාමය වෙනස්කම් කරමින් තම ආඥාදායක බලය ශක්තිමක් කරගැනීමට රාජපක්ෂ මාන බලමින් සිටී. රාජපක්ෂ අතුලු පාලක කල්ලිය දැන් සූදානම් කරමින් තිබෙන්නේ මැතිවරන උද්ඝෝෂනයේදී ඉස්මත්තට ගැනීමට නියමිත මුස්ලිම් විරෝධයේ  කොන්දේසිය. 

වසංගතය මධ්‍යයේ පැවැත්වීමට එරෙහිව මතුව ඇති විරෝධය හේතුවෙන් කල්යාහැකි මැතිවරනයකට පෙරාතුව බලය රැකගැනීම සඳහා රාජපක්ෂ බරපතල ආකාරයෙන් මිලිටරිය මැදිහත් කරමින් සිටී.  රාජ්‍ය ආරක්ෂාවේ කඩතුරාව යටතේ මෙම පියවර ගැනීම සඳහා නව අත්අඩංගුවට ගැනීම් හරහා මුස්ලිම් අන්තවාදය පිලිබඳ භතිකාව ඉදිරියට දමමින් තිබේ.  

ආන්ඩුවේ මෙම වර්ගවාදී උද්ඝෝෂනය සම්බන්ධව නාමික විරුද්ධ පක්ෂයට ඇතුලත් වන එක්සත් ජාතික පක්ෂය, සමගි ජන බලවෙිගය, ජනතා විමුක්ති පෙරමුන හා දෙමල ජාතික සන්ධානය ඇතුලු ධනපති පක්ෂ නිහඬ සහයෝගය දක්වා ඇත. උඩුදුවා යන මහජන අප්‍රසාදය සමස්ථ පාලක පන්තියටම එරෙහි පොරෝ පහරක් වනු ඇති බවට ඔවුන් සංවේදී ය. 

ලංකාව තුල මෙසේ ක්‍රියාත්මක වෙමින් පවතින්නේ ජාත්‍යන්තර ප්‍රපංචයක ස්වරූපයකි.  රාජපක්ෂ මෙන්ම එක්සත් ජනපදය, බ්‍රිතාන්‍යය, ප්‍රංශය, ජර්මනිය සිට ඉන්දියාව දක්වා ලොවපුරා පාලක පන්තීන් වසංගතය ඩැහැගනිමින් මිලිටරීකරනය සහ වර්ගවාදය යොදාගනිමින් කම්කරු මහජනතාවට එරෙහිව ආඥාදායකත්වයන් දෙසට යන ගමන වේගවත් කොට ඇත.

පාලක පන්තියේ මෙම මෘග වාර්ගික උද්ඝෝෂනයන් ෆැසිස්ට් පන්නයේ ප්‍රහාරයන් දක්වා වර්ධනය වීම වලක්වා ප්‍රජාතන්ත්‍රීය හා සමාජ අයිතීන් ආරක්ෂාකල හැක්කේ වාර්ගික රේඛා කපාගෙන කම්කරු පන්තියේ එකමුතුව යටතේ, එම වාර්ගික ප්‍රහාරයන්ගේ හා භේදකරනයන්හි පදනම වන ධනපති පන්ති පාලනයටම එරෙහිව කරනු ලබන සමාජවාදී අරගලයකින් පමනි.