Saturday, October 3, 2020

First as Tragedy, then as Farse!

First as Tragedy, then as Farse!

I appeared for two journalists and a public servant in the Supreme Court Special Determination case (No.SC SD32/2020) against the totality of the Twentieth Amendment to the Constitution Bill. My 17 paged Petition (available in scribd) explained how the proposed changes are contrary to the Constitution, its specific provisions and how the changes are contravening the fundamental principles of Constitution Making. 


There should be sufficient time to make arguments in oral Submissions. Otherwise it's a futile attempt. Only half an hour was allocated to every Counsel appearing for Petitioners. There were 39 Petitions filed against the Bill and Court commenced hearing to Counsel on the 29 September. I made submissions on the 02nd October 2020. I took only about 15-20 minutes to highlight the salient features of my argument. Counsel for the Petitioners were asked to file written submissions before the end of Friday(02). The Attorney General started his submissions in the evening of 02 October. Counter Replies could only be filed by Petitioners on 05th Monday, that is the Counsel would get only a couple of hours to draft and finalize the reply to AG's arguments. In contrast, the AG is about to get about a half a day to make his submissions. Court heard from Counsel till about 5.30pm on Tuesday, 7.30pm on Wednesday and 6.30pm on Friday. Constitutionally, as it stands, the Supreme Court has three week time to deliver its determination. 


I began my submissions by characterizing the 20A Bill as a retrogression to the original 1978 Constitution prior to 17A that concentrated all powers on an Executive President. I then referred to Marx's often quoted statement: "History repeats itself, first as a tragedy and then as a farce", which was said in relation to the Dictators, Napoleon and his nephew Chales Napoleon. Then I quoted Dudley Senanayeke and Colvin R. de Silva on their characterization of Executive Presidentialism as leading to dictatorship. Executive Presidentialism. I then pointed out that the 20A Bill is so abhorrent, disqualified, anti-democratic that it is not suitable to be put to people for approval at a referendum and should be declared as such, so that it cannot be passed in any manner. In support, I was referring to the doctrine of Basic Structure, the essential features of which is described in the Preamble to the Constitution as in Indian Constitution, liberal Constitutionalism, Sovereignty, Democracy as against majoritarianism, Republicanism, Referendum and Value-Based approach to Constitutional interpretation. I pleaded that the Court determine that Sri Lanka's Constitutional Basic Structure consists of those characteristics of quality democracy. 


My submissions supported my arguments that the Constitutional changes/amendments proposed by the Twentieth Amendment Bill severally and/or cumulatively are unconstitutional, and the Bill as a whole is unconstitutional, in as much as the said changes/amendments,


(a)    undermine and dismantle the rule of law;


(b)    undermine the separation of powers and dismantle liberal democracy's institutional checks and balances;


(c)    Undermine the independence of the Judiciary;


(d)    Undermine fundamental rights, liberties and freedoms, and the franchise (by limiting the lifespan and role of the legislature) of the People, and Republicanism, thereby, infringing upon the sovereignty of the People;


(e)    Cumulatively, such changes undermine the basic features of liberal constitutionalism;


(f)    Being primarily anti-democratic, render the legitimacy of democratic governance in abeyance;


(g)    The changes alienate the sovereignty of the People in the exercise of their powers of Government, fundamental rights and the franchise by concentrating all powers with an authoritarian Executive Presidency, which is unconstitutional;


(h)    The proposed Bill is a tool of de-democratization, a reversal of and undermines democratic gains of the People of this State and therefore is retrogressive. A constitutional change is not expected to be backsliding and retrogressive by its People; 


(i)    Significant changes proposed, which had been earlier included in the Eighteenth Amendment, were once rejected by the People of this State as unconstitutional, and therefore cannot ascend as constitutional once again;


(j)    The proposed Executive structure will be in breach of international human rights obligations;


(k)    Lack legitimacy and the quality of democracy. Undermine People's long acquired right to democracy, which is part of the basic structure of the Constitution based on liberal values and democratic constitutionalism;


(l)    Lead To authoritarianism and impunity, and not to the stability of a participatory, pluralist and inclusive democracy;


(m)    The changes proposed demonstrate bad faith, as they are intended to consolidate the power of an all powerful Executive against the interests  of the People;


(n)    The proposed changes to the Constitution are tainted with mala fides that are designed to promote the political vision and ideology of the political party in power;


(o)    Is aimed at facilitating the convenience of the Executive, rather than the empowerment of the People, as their primary motivation or rationale.


(p)    The Bill represents a comprehensive rejection of the principle of de-politicization of institutional accountability.


(q)    Will render the Prime Minister and the Cabinet subordinate to the President rather than as coeval Executive actors, switch Sri Lanka’s constitutional regime-type from a premier-Presidential one back to a President-Parliamentary model, where the Prime Minister and Cabinet will no longer be responsible solely to the Parliament, but jointly to both the President and the Parliament. This is a structural overhaul of the Constitution of this democratic Republic, detrimental to the merits of constitutional democracy guaranteeing limited Government.


(r)    The Bill is an attempt to exploit a popular majoritarian vote to advance an anti-democratic Constitution, without People's consensus.


(s)    The Bill is an attempt to exploit popular majoritarian vote to advance an authoritarian regime with dictatorial powers.


(t)    Goes against the principle of the supremacy of the Constitution, which implies the supremacy of the basic structure of the Constitution that guarantees limited Government, human dignity and the rights of the People;


(u)    Envisages no responsive, accountable and transparent governance, which are basic features  of a quality democracy. 


(v)    Whereas the Constitution is meant to protect the People from the class which exercises political power and empower the People vis-a-vis the rulers and therefore the Constitution is  conceived as the guarantee of protection of the People against all arbitrary action on the part of the Executive as well as the other branches of Government, the proposed Constitutional changes fail to meet these demands of constitutional democracy;


(w)    The raison d’être for a Constitution is to act as a check on and guard against majoritarianism, which is another word for mob rule and the sanctification of the rule by the majority. The concentration of power on the President in order to function as a ruler of the majority in detriment to the interests of minority communities, could easily decelerate into a tyranny of the majority leaving no room for the very foundations of liberal constitutionalism. The Bill thus entrenches majoritarianism and fails to be counter-majoritarian. 


An incomplete, working draft written submissions was filed in Courts on the 02 October in support of the above arguments.


The whole purpose in fighting in Courts is to empower the People, who will exercise their Sovereign Power.

03.10.2020.

Constitutional amendment aims to provide Sri Lankan president with authoritarian powers

Early this month, the Sri Lankan cabinet approved a draft 20th amendment to the constitution, which would give sweeping dictatorial powers to the executive president if approved by the parliament. President Gotabhaya Rajapakse’s Sri Lanka Podujana Peramuna (SLPP) government is planning to ram the bill through parliament in October.

Sri Lanka’s attorney general has given legal approval to the amendment and ruled that it can be imposed without a referendum, as constitutionally required, if enacted by a two-thirds majority of MPs.

The SLPP won about 145 seats in the 225-member parliament at the August 5 election, and is expected to secure, via backroom wheeling and dealing, the support of enough parliamentarians for a two-thirds majority.

Rajapakse and his SLPP campaigned during the presidential and general elections for repealing the 19th amendment of the constitution, which restricted certain presidential powers. This was necessary, they claimed, in order to establish “strong and stable” government to “develop” the country.

This is a lie. President Rajapakse, who came to power by hypocritically exploiting popular opposition to the previous regime of President Maithripala Sirisena and Prime Minister Ranil Wickremesinghe, wants dictatorial powers in order to take on the working class. The COVID-19 pandemic has exacerbated the country’s economic, social and political crisis. Anger is rising amongst workers and the poor against escalating government and employer attacks on jobs, wages and living conditions.

The 19th amendment, which limited some of the president’s executive powers, was passed by the Sirisena-Wickremesinghe administration in April 2015. These restrictions include: the president can only appoint top state officials and judges on the recommendation of a Constitutional Council; the president has to seek prime ministerial advice in the selection of ministers and the allocation of their functions; the president can only hold two terms and cannot dissolve parliament until it has completed four and half years of its five-year term.

Sirisena won power by promising to abolish the hated executive presidency, which was established in the 1978 constitution. In fact, two presidents before Sirisena—Chandrika Kumaratunga and Mahinda Rajapakse—made the same promise before they came to power, only to abandon it and then use the executive powers to the maximum.

Like his predecessor, Sirisena ditched his pledge and introduced the 19th amendment. The Tamil National Alliance (TNA), Janatha Vimukthi Peramuna (JVP) and various pseudo-left groups falsely proclaimed Sirisena’s amendment as a “victory for democracy.”

Apart from retaining the president’s two-term limit, the SLPP’s draft 20th amendment plans to remove all current constitutional restrictions and hand to the president the following powers:

  • The president can appoint and remove the prime minister and is not required to consult with the prime minister in the appointment of ministers. Currently, Rajapakse unconstitutionally heads the defence ministry and overseers 23 key state institutions.
  • The president can sack the parliament after it has completed just one year of its five-year term.
  • The president will be immune from any litigation, including criminal prosecution, and no fundamental rights cases can be filed against him.
  • The president can also appoint chairmen of commissions on elections, police, public service, human rights, bribery, corruption and finance, as well as top judges, the attorney general and other high officials. These appointments can be discussed with a proposed Parliamentary Council, whose members will include the prime minister, parliamentary speaker and the opposition leader. It will not be mandatory for the president to be involved in the Parliamentary Council.

The government would also be empowered to pass “urgent bills” in the parliament within 24 hours, thus avoiding any legal challenge from the country’s highest court. Modifications to any bill in parliament cannot deviate from its “merits and principles,” meaning parliament cannot make major changes. This clause was not in the 1978 constitution.

President Rajapakse, however, wants to go beyond these anti-democratic measures. He claims, in fact, that the current constitution has been amended 19 times because of its “unsuitability,” and has called for a new constitution based on “one country, one law for all the people.” Such a move would undermine existing laws related to the Tamil and Muslim minorities and further entrench communalist discrimination. Rajapakse’s cabinet has appointed a nine-member “experts committee,” mainly consisting of Rajapakse lackeys, to draft a new constitution.

Sri Lanka’s current constitution was established in 1978 by the then United National Party (UNP) government, which appointed J. R. Jayewardene as the country’s first executive president, transformed the parliament into a rubber stamp and the judiciary into a pliant institution. The 1978 constitution was established to drastically change the Sri Lankan economy and integrate it into globalised production by gutting the social rights of workers and the poor, creating cheap labour conditions and crushing all social opposition.

After systematic anti-Tamil communal provocations—a vicious weapon used by successive regimes to divide the working class and to weaken it in the wake of the 1948 formal independence—the Jayewardene regime began what became a three-decade long civil war against the separatist Liberation Tigers of Tamil Eelam (LTTE). The executive powers were also used to sack around 100,000 public sector employees, who, in July 1980, began a general strike against the government’s attacks on living and social conditions.

The current Rajapakse-led government, however, is not simply returning to the 1978 constitution. The Sri Lankan capitalist class is mired in a deep crisis due to the collapse of exports, tourism and remittances—a result of the growing impact of the global COVID-19 pandemic. Economic growth is estimated to be negative three percent this year, under conditions where the cash-strapped government has to pay $US4 billion annually, until 2024, on foreign loan repayments.

More than 400,000 jobs have been destroyed in the manufacturing sector, with workers’ wages in the private sector being cut by at least 30 percent, according to a labour ministry survey. Social tensions are rising throughout the country as part of the growing resistance of workers internationally.

Rajapakse’s preparations for autocratic rule are in line with the moves of his international counterparts towards fascistic and dictatorial forms of rule. In the US, President Donald Trump is seeking to mobilise fascist elements, while unleashing repression against workers and those protesting against police violence. In India, Prime Minister Narendra Modi’s Bharatiya Janatha Party government is intensifying its anti-Muslim attacks and whipping up extreme-right elements to use against workers and the poor. 

ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයේ ඉලක්කය ජනාධිපතිට ඒකාධිපති බලතල සම්පාදනය කිරීමයි

 ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයේ ඉලක්කය ජනාධිපතිට ඒකාධිපති බලතල සම්පාදනය කිරීමයි


ලොව පුරා ඔහුගේ දේශපාලන සගයන් මෙන්, ආඥාදායක පාලනයක් සඳහා රාජපක්ෂගේ සූදානම්වීම්වල ඉලක්කය වන්නේ ද කම්කරු පන්තියට යෝධ සමාජ ප්‍රහාරයක් එල්ල කිරීම යි.


සංජය ජයසේකර, දීපාල් ජයසේකර•17 සැප්තැම්බර් 2020


මෙම ලිපිය සැප්තැම්බර් 12 වැනි දා ඉංගිරිසි බසින් පල විය. 


පාර්ලිමේන්තුවෙන් අනුමත කල හොත්, විධායක ජනාධිපතිට දුරදිග යන ආඥාදායක බලතල ලබා දෙනු ඇත්තා වූ ව්‍යවස්ථාවෙහි 20 වැනි සංශෝධනයේ කෙටුම්පත, මේ මස මුල දී ශ්‍රී ලංකාවේ කැබිනට්ටුව විසින් අනුමත කරනු ලැබුනි. ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්ෂගේ ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුන (ශ්‍රීලපොපෙ) ඔක්තෝබර් මාසයේ දී පාර්ලිමේන්තුව හරහා කෙටුම්පත කඩිනමින් සම්මත කරගැනීමට සැලසුම් කරයි.


සංශෝධනයට නෛතික අනුමැතිය ලබා දී ඇති ශ්‍රී ලංකාවේ නීතිපති, පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරුන්ගෙන් තුනෙන් දෙකක බහුතරයක් විසින් අනුමත කරන්නේ නම්, ව්‍යවස්ථානුකූල ව අවශ්‍ය වන ජනමත විචාරනයකින් තොර ව එය බලාත්මක කල හැකි යයි නිගමනය කර ඇත.


අගෝස්තු 5 වැනි දා පැවති මැතිවරනයේ දී මන්ත්‍රීවරුන් 225 දෙනෙකුගෙන් සමන්විත පාර්ලිමේන්තුවේ ආසන 145ක් දිනාගත් ශ්‍රීලපොපෙ, මහජනතාවට හොරා කූටෝපායන් හරහා තුනෙන් දෙකක බහුතරයකට අවශ්‍ය මන්ත්‍රීන්ගේ සහයෝගය සුරක්ෂිත කරගැනීමට අපේක්ෂා කරයි.


රාජපක්ෂ හා ඔහුගේ  ශ්‍රීලපොපෙ ජනාධිපතිගේ සමහර බලතල සීමා කල 19 වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය අහෝසි කරන බවට ජනාධිපති හා පාර්ලිමේන්තු මැතිවරනවල දී උද්ඝෝෂනය කල හ. රට “සංවර්ධනය කිරීම” සඳහා “ශක්තිමත් හා ස්ථාවර” ආන්ඩුවක් ස්ථාපිත කිරීමට මෙය අවශ්‍ය බව ඔවුහු කියාපෑ හ.


මෙය මුසාවාදයකි. ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේනගේ හා අගමැති රනිල් වික්‍රමසිංහගේ පාලන තන්ත්‍රය කෙරෙහි පැවති මහජන විරෝධය ගසාකමින් බලයට පැමිනි ජනාධිපති රාජපක්ෂට කම්කරු පන්තිය මතට කඩාපැනීමට ආඥාදායක බලතල අවශ්‍ය ය. කොවිඩ්-19 වසංගතය රටෙහි ආර්ථික, සමාජ හා දේශපාලන අර්බුදය ගැඹුරු කර ඇත. රැකියා, වැටුප් හා ජීවන කොන්දේසි මත ආන්ඩුව හා හාම්පුතුන් තීව්‍ර කරන ප්‍රහාරවලට විරුද්ධ ව කම්කරුවන් හා දුගීන් අතර කෝපය වැඩෙමින් පවතී.


ජනාධිපතිගේ විධායක බලතල සමහරක් සීමා කල 19 වැනි සංශෝධනය, 2015 අප්‍රේල් මාසයේ දී සිරිසේන- වික්‍රමසිංහ පාලනය විසින් සම්මත කරන ලදී. මෙම සීමාකිරීම්වලට අනුව, ජනාධිපතිට ඉහල රාජ්‍ය නිලධාරීන් හා විනිසුරුවරුන් පත්කල හැක්කේ ව්‍යවස්ථා සභාවක අනුමැතිය මත පමනි; ඇමතිවරුන් තෝරාගැනීමේ දී හා ඔවුන්ගේ වැඩකටයුතු බෙදා දීමේ දී ජනාධිපති අගමැතිගේ උපදෙස් පැතිය යුතු ය; ජනාධිපතිට ධුර කාල දෙකක් පමනක් දැරිය හැකි අතර, පාර්ලිමේන්තුවේ පස් අවුරුදු කාලසීමාවෙන් අවුරුදු හතරහමාරක් ගත වන තෙක් ඔහුට එය විසිරවිය නො හැකි ය. 


1978 ව්‍යවස්ථාවෙන් ස්ථාපිත කරන ලද වෛරයට පාත්‍ර විධායක ජනාධිපති ධුරය අහෝසි කිරීමට පොරොන්දු වෙමින් සිරිසේන බලය දිනාගත්තේ ය. සිරිසේනට පෙර ජනාධිපතීන් දෙදෙනෙක් ම, එනම් චන්ද්‍රිකා කුමාරතුංග හා මහින්ද රාජපක්ෂ ද බලයට පැමිනීමට පෙර එම පොරොන්දුව ම දුන්නත් පසු ව එය අතහැර දමා විධායක බලතල උපරිමයෙන් ම යොදා ගත්හ.


තම පූර්වගාමියා මෙන් ම, තම පොරොන්දුව ඉවත දැමූ සිරිසේන, 19 වැනි සංශෝධනය හඳුන්වා දුන්නේ ය. දෙමල ජාතික සන්ධානය (දෙජාස), ජනතා විමුක්ති පෙරමුන (ජවිපෙ) හා විවිධ ව්‍යාජ-වාම කන්ඩායම් සිරිසේනගේ සංශෝධනය “ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයෙහි ජයග්‍රහනයක්” යි ව්‍යාජ ලෙස ප්‍රකාශ කල හ.


ජනාධිපතිවරයාගේ ධුර කාල දෙකේ සීමාව පවත්වාගැනීම හැරුනු විට, ශ්‍රීලපොපෙහි 20 වැනි සංශෝධන පනත් කෙටුම්පත, දැනට පවතින සියලු ව්‍යවස්ථාමය සීමාවන් ඉවත් කොට, ජනාධිපතිට පහත දැක්වෙන බලතල ප්‍රදානය කිරීමට සැලසුම් කරයි:


∙ජනාධිපතිට අගමැති පත්කිරීම හා ඉවත් කිරීම කල හැකි අතර, ඇමතිවරු පත්කිරීමේ දී අගමැතිගේ උපදෙස් විමසීම අවශ්‍ය නැත. මේ වන විට, ව්‍යවස්ථා-විරෝධී ලෙස ආරක්ෂක අමාත්‍ය ධුරය දරන රාජපක්ෂ, මූලික රාජ්‍ය ආයතන 23ක් අධීක්ෂනය කරයි.


∙පාර්ලිමේන්තුවේ පස් අවුරුදු කාලසීමාවෙන් අවුරුද්දක් ගෙවී ගිය තැන, ජනාධිපතිට එය විසුරුවා හැරිය හැකි ය.


∙සාපරාධී චෝදනා නැගීම ඇතුලු කිසිදු නඩු පවරනු ලැබීමකින් ජනාධිපතිවරයා නිදහස් වනු ඇති අතර, ඔහුට විරුද්ධ ව මූලික අයිතිවාසිකම් නඩු ගොනු කල නො හැක. 


∙ජනාධිපතිට මැතිවරන, පොලිස්, රාජ්‍ය සේවා, මානව හිමිකම්, අල්ලස්, දූෂන හා මූල්ය කොමිසම්වල සභාපතිවරුන් මෙන් ම ඉහල විනිසුරුවරුන්, නීතිපති හා අනෙකුත් ඉහල නිලධාරීන් පත්කල හැක. අගමැති, කථානායක හා විපක්ෂ නායක සාමාජිකයන් ලෙස ඇතුලත් වීමට යෝජිත පාර්ලිමේන්තු කවුන්සිලයක් සමග මෙම පත්කිරීම් සාකච්ඡා කරනු ලැබිය හැකි ය. ජනාධිපතිවරයා පාර්ලිමේන්තු කවුන්සිලයට සම්බන්ධ වීම අත්‍යවශ්‍ය නො වනු ඇත.


තවද, ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරනයේ කවර හෝ නෛතික අභියෝගයක් මග හරිමින් “හදිසි පනත් කෙටුම්පත්” පැය 24ක් තුල පාර්ලිමේන්තුව හරහා සම්මත කර ගැනීමට ආන්ඩුවට හැකිවනු ඇත. පාර්ලිමේන්තුව කවර හෝ කෙටුම්පතකට කරන සංශෝධනයන් එම කෙටුම්පතේ “හරයන් හා මූලධර්මවලින්වලින්” අපසරනය නොවිය යුතු ය. එනම්, පාර්ලිමේන්තුවට පනත් කෙටුම්පතකට ප්‍රධාන වෙනස්කම් කල නො හැකි ය. මෙම වගන්තිය 1978 ව්‍යවස්ථාවේ නොවූවකි.


එහෙත් මේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවිරෝධී පියවරයන්ගෙන් ද ඔබ්බට යාමට ජනාධිපති රාජපක්ෂට අවශ්‍ය ය. වත්මන් ව්‍යවස්ථාවෙහි “අයෝග්‍යතාව” හේතුවෙන් 19 වතාවක් එය සංශෝධනය කරනු ලැබ ඇති බව කියා පාන ඔහු, “එක් රටක්, සියලු ජනයාට එක් නීතියක්” යන්න මත පදනම් වන නව ව්‍යවස්ථාවක් සඳහා කැඳවුම් කර ඇත. දෙමල හා මුස්ලිම් සුලුතරයන්ට සම්බන්ධ ව පවතින නීතිවලට වලකපනු ඇති එවන් පියවරක්, ප්‍රජාගනවාදී වෙනස්කම් කිරීම වැඩි දුර තහවුරු කරනු ඇත. රාජපක්ෂගේ කැබිනට්ටුව, ප්‍රධාන වශයෙන් රාජපක්ෂ සට්ටැඹියන්ගෙන් සමන්විත වන, නව දෙනෙකු සාමාජිකත්වය දරන “විශේෂඥ කමිටුවක්” නව ව්‍යවස්ථාවක් කෙටුම්පත් කිරීම සඳහා පත් කර ඇත.


ශ්‍රී ලංකාවේ වත්මන් ව්‍යවස්ථාව, 1978 දී, එවක එක්සත් ජාතික පක්ෂ (එජාප) ආන්ඩුව විසින් ස්ථාපිත කරනු ලැබුනි. එය ජේ. ආර්. ජයවර්ධන රටේ පලමු විධායක ජනාධිපති ලෙස පත් කොට, පාර්ලිමේන්තුව රබර් මුද්‍රාවක් බවට හරවා, අධිකරනය කීකරු ආයතනයක් බවට පත් කලේ ය. කම්කරුවන්ගේ හා දුගීන්ගේ සමාජ අයිතීන් කප්පාදු කරමින්, ලාබ ශ්‍රම කොන්දේසි නිර්මානය කරමින් හා සියලු සමාජ විරෝධයන් තලා දමමින්, ශ්‍රී ලංකාවේ ආර්ථිකය බරපතල ලෙස වෙනස් කොට එය භූගෝලකෘත නිෂ්පාදනයට ඒකාග්‍ර කිරීම පිනිස, 1978 ව්‍යවස්ථාව ස්ථාපිත කරන ලදී.


1948 නාමික නිදහසෙන් අනතුරු ව, කම්කරු පන්තිය බෙදා එය දුර්වල කිරීම පිනිස අනුප්‍රාප්තික පාලන තන්ත්‍රයන් විසින් යොදාගන්නා ලද විෂකුරු ආයුධයක් වූ, සැලසුම් සහගත දෙමල-විරෝධී ප්‍රජාගනවාදී ප්‍රකෝපකරනයන්ගෙන් ඉක්බිති ව, ජයවර්ධන ආන්ඩුව බෙදුම්වාදී දෙමල ඊලම් විමුක්ති කොටි සංවිධානයට (එල්ටීටීඊ) එරෙහි ව දශක තුනක් තිස්සේ ඇදී ගිය සිවිල් යුද්ධය ආරම්භ කලේ ය. ආන්ඩුව ජීවන හා සමාජ කොන්දේසිවලට එල්ල කල ප්‍රහාරයන්ට විරුද්ධ ව, 1980 ජූලි මාසයේ රාජ්‍ය අංශයේ සේවකයන් ආරම්භ කල මහා වැඩ වර්ජනයේ දී, සේවකයන් 100,000ක් පමන නෙරපා දැමීම සඳහා ද විධායක බලතල යොදාගන්නා ලදී. 


රාජපක්ෂ නායකත්වය දෙන වත්මන් ආන්ඩුව, හුදෙක් 1978 ව්‍යවස්ථාව කරා ආපසු යමින් සිටිනවා නොවේ. කොවිඩ්-19 ගෝලීය වසංගතයෙහි වැඩෙන බලපෑමේ ප්‍රතිඵලයක් වන අපනයන, සංචාරක කර්මාන්තය හා විදේශ ප්රේෂන ඇදවැටීම හේතුවෙන්, ශ්‍රී ලංකාවේ ධනපති පන්තිය ගැඹුරු අර්බුදයක එරී ඇත. මුදල් හිඟයෙන් පීඩිත ආන්ඩුවට, විදෙස් නය ගෙවීම් සඳහා 2024 තෙක් වාර්ෂික ව එක්සත් ජනපද ඩොලර් බිලියන 4ක් ගෙවීමට තිබෙන කොන්දේසි යටතේ, මේ වසරේ ආර්ථික වර්ධනය සියයට ඍන තුනක් වේ යයි තක්සේරු කරනු ලැබ ඇත.


කම්කරු අමාත්‍යංශයේ සමීක්ෂනයකට අනුව, පුද්ගලික අංශයේ කම්කරුවන්ගේ වැටුප් අවම වසයෙන් සියයට 30කින් කපා දමා, නිෂ්පාදන අංශයේ රැකියා 400,000ක් විනාශ කරනු ලැබ ඇත. ජාත්‍යන්තර ව වැඩෙන කම්කරු ප්‍රතිරෝධයේ කොටසක් ලෙස, රට පුරා සමාජ ආතතීන් ඉහල යමින් පවතී.


ඒකාධිපති පාලනයකට රාජපක්ෂගේ සූදානම, ඔහුගේ ජාත්‍යන්තර සහකරුවන් ෆැසිස්ට්වාදී හා ආඥාදායක පාලන රූප කරා ගන්නා පියවරයන් සමග එක පෙලට පිහිටයි. එක්සත් ජනපදයේ ජනාධිපති ඩොනල්ඩ් ට්‍රම්ප්, ෆැසිස්ට්වාදී කන්ඩායම් බලමුලුගැන්වීමට උත්සාහ දරන්නේ, කම්කරුවන්ට සහ පොලිස් ප්‍රචන්ඩත්වයට එරෙහි ව විරෝධය දක්වන්නන්ට එරෙහි ව මර්දනය මුදාහරිද්දී ය. ඉන්දියාවේ අගමැති නරේන්ද්‍ර මෝදිගේ භාරතීය ජනතා පක්ෂ ආන්ඩුව, මුස්ලිම්-විරෝධී ප්‍රහාර තීව්‍ර කරමින් ද කම්කරුවන්ට හා දුගීන්ට එරෙහි ව යොදාගැනීමට අන්ත-දක්ෂිනාංශික කොටස් අවුලුවාලමින් ද සිටී.


දැනටමත්, සේවයේ යෙදෙන හා විශ්‍රාමික මිලිටරි නිලධාරීන් තම පරිපාලනයට පත්කොට ඇති රාජපක්ෂ, මිලිටරිය මත පදනම් වූ ජනාධිපති ආඥාදායකත්වයක් සඳහා වන පදනම් නිර්මානය කරමින් සිටී.


ආඥාදායකත්වයක් දෙසට වන ආන්ඩුවේ පියවරයන් සමග මූලික මතභේද නොමැති ඊනියා විරුද්ධ පක්ෂ ද ධනවාදයට හා ශ්‍රී ලංකාවේ පාලක ප්‍රභූව කෙරෙහි කම්කරුවන් හා දුගීන් අතර වැඩෙන විරෝධයට ආන්ඩුව මෙන් ම භීතියට පත් ව සිටිති.


එජාප, සමගි ජන බලවේගය (සජබ), දෙජාස, ජවිපෙ හා මුස්ලිම් පක්ෂ, ජනාධිපති කොවිඩ්-19 වසංගතයට දක්වා ඇති ප්‍රතිචාරය ප්‍රශංසාවට ලක් කරමින් හා එයට තමන්ගේ සහයෝගය පුදකරමින්, මාර්තු 24 හා අප්‍රේල් 2 වැනි දා පැවති සර්ව-පාක්ෂික සම්මේලන දෙකට සහභාගි වී, රාජපක්ෂ හා ඔහුගේ ආන්ඩුව ශක්තිමත් කර ඇත. අගෝස්තු 20 වැනි දා, සියලු විරුද්ධ පක්ෂ ජනාධිපතිවරයා පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් කල ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශයට ඡන්දයකින් තොර ව අනුමැතිය ලබා දුන් හ.


මේ සතියේ කොලඹට ආසන්න ප්‍රදේශවල විරෝධතාවක් පැවැත්වූ සජබ, “ජනතාව බලමුලුගන්වමින්” 20 වැනි සංශෝධනය පරාජය කරන බවට “පොරොන්දු” විය. මහජනතාව රැවටීමත්, ඔවුන් පාර්ලිමේන්තු ආයාචනාවන්ගේ ආවෘත අන්තය වෙතට අපසරනය කිරීමත් මෙම පූච්චානමේ ඉලක්කය යි.


එලෙස ම, ජවිපෙ ද රාජපක්ෂ ආන්ඩුවේ ආඥාදායක සැලසුම්වල සැබෑ අන්තරාය ආවරනය කිරීම මගින් කම්කරු පන්තිය අවමංගත කිරීමට උත්සාහ දරයි. නව ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය “රටෙහි අවශ්‍යතාවන් පිනිස නො වන” බවත්, එක් කොටසක, එනම් රාජපක්ෂ පවුලේ “දේශපාලන ප්රතිලාභය” අරමුනු කරගත්තක් බවත්, සැප්තැම්බර් 4දා පැවති මාධ්‍යහමුවක් අමතමින් ජවිපෙ නායක අනුර කුමාර දිසානායක ප්‍රකාශ කලේ ය.


ඒ හා සමාන ව, පෙරටුගාමී සමාජවාදී පක්ෂය (පෙසප) වැනි ව්‍යාජ-වාම සංවිධාන, මෙම දක්ෂිනාංශික පක්ෂ හා වෘත්තීය සමිති සමග පෙලගැසී ඇත්තේ, කම්කරු පන්තියේ කිසිදු ස්වාධීන බලමුලුගැන්වීමක් වැලැක්වීමට යි.


“තනි පුද්ගලයෙකුගේ ඒකාධිපති පාලනය රටට විනාශය කැඳවනු ඇත” යයි සැප්තැම්බර් 4 වැනි දා පැවති මාධ්‍ය හමුවක් අමතමින් ප්‍රකාශ කල පෙසප අධ්‍යාපන ලේකම් පුබුදු ජයගොඩ, 20 වැනි සංශෝධනයට විරුද්ධ වන ලෙස ආන්ඩුවේ මන්ත්‍රීන්ට නිහීන ආයාචනයක් නිකුත් කලේ ය. අගෝස්තු 5 මහ මැතිවරනයෙන් අනතුරු ව, ජයගොඩ ප්‍රකාශ කලේ පෙසප “වාම, සුලුධනේශ්වර හා දක්ෂිනාංශික පක්ෂවල ප්‍රගතිශීලී කොටස් සමග ... පොදු ප්‍රශ්නවල දී වැඩකිරීමට සූදානම්” බව යි.


ශ්‍රී ලංකාව තුල වැඩෙන ඒකාධිපති පාලනයේ අන්තරාය පිලිබඳ කම්කරු පන්තියට එක දිගට ම අනතුරු අඟවා ඇති එක ම සංවිධානය සමාජවාදී සමානතා පක්ෂය (සසප) යි. ආන්ඩුවේ හෝ විපක්ෂයේ පක්ෂවලට කරන කිසිදු ආයාචනයක්, ශ්‍රී ලංකාවේ පාලක ප්‍රභූව විසින් ඉදිරියට දමමින් සිටින දක්ෂිනාංශික ප්‍රජාතන්ත්‍ර-විරෝධී න්‍යාය පත්‍රය වෙනස් නො කරනු ඇත.


කම්කරු පන්තියට තමන්ගේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී හා සමාජ අයිතීන් ආරක්ෂා කිරීමේ අරගලය ඉදිරියට ගෙන යා හැක්කේ, ධනපති පන්තියේ සෑම කන්ඩායමකින් ම බිඳී වෙන්වෙමින් හා විප්ලවීය සමාජවාදී ක්‍රියාමාර්ගයක පදනම මත තමන්ගේ ම ස්වාධීන අවශ්‍යතා මත බලමුලුගැන්වීමෙන් පමනි. මෙහි අර්ථය වන්නේ, ජාත්‍යන්තර සමාජවාදී ක්‍රියාමාර්ගයක් මත පදනම් වන කම්කරුවන්ගේ හා ගොවීන්ගේ ආන්ඩුවක් සඳහා වන අරගලයේ දී වාර්ගික රේඛා කපාගෙන කම්කරුවන්ගේ ඒකාබද්ධතාව සඳහාත්, ගම්බද දුගීන් රැලි කරගැනීම පිනිසත් සටන් වැදීම යි. 


කතුවරු නිර්දේශ කරන තවත් ලිපි:


මැතිවරනයෙන් පසු ජනාධිපති රාජපක්ෂ ඒකාධිපති පාලනයක් දෙසට ගමන් කරයි


[2020 අගෝස්තු 26] 


ශ්‍රී ලංකාවේ ඒකාධිපති, වර්ගවාදී රාජපක්ෂ තන්ත්‍රයට විරුද්ධව සටන් කිරීම සඳහා කම්කරුවන් සමාජවාදී ජාත්‍යන්තරවාදී වැඩපිලිවෙල මත පදනම් විය යුතුය


[2019 දෙසැම්බර් 8]

Wednesday, September 2, 2020

Rajapakse government rushing through constitutional changes to consolidate dictatorial powers

Sri Lanka president Gotabhaya Rajapakse's newly formed government is rushing with its plans to amend the constitution of the island nation in a measure to consolidate further dictatorial powers of the president. A draft twentieth amendment (20A) to abolish the last amendment  to the Constitution was approved by the cabinet of ministers yesterday. Government sources say the amendment will be soon gazetted and then presented to parliament within next two weeks. Country's attorney general has advised the secretary to the ministry of justice that the bill requires no referendum, but could be enacted with a two-thirds majority, which the government has almost secured in the August 5 general election. 


Rajapakse's SLPP campaigned for a long time for the abrogation of the nineteenth amendment (19A), which they claimed has curtailed considerable powers of the executive presidency.  Rajapakse's Sri Lanka Podujana Peramuna(SLPP) chairman and Minister of Education, G.L.Peiris stated last week that 19A hampered "smooth functioning of the government". Cynically, Peiris's reference to blocking 'smooth functioning' is an outcry against the limited restrictions the amendment has imposed upon Rajapakse regime's authoritarian rule.  

The new Cabinet


Rajapakse used his constitutional powers to dissolve the then parliament on 2 March, six months before the schedule, and called for a two-thirds parliamentary majority, in order to change the constitution and strengthen presidential executive powers. Campaigning against 19A, he claimed that the current presidential powers were “adverse to the country’s stability” and that he could not “fulfil the people’s expectations” without expanded powers.(Link: Sri Lankan president dissolves parliament, calls national election, wsws.org, 06.03.2020)


The present constitution of the country was first introduced in 1978 by the then United National Party (UNP) president J.R.Jayawardene's right-wing government, granting the president enormous powers as the  head of the state, government and the military and exclusive powers to appoint almost all heads of state institutions including the Prime Minister and the Chief Justice. Later, the Constitutional Council mechanism introduced by the seventeenth amendment imposed some fetters upon powers of the president to appoint members to independent commissions. 


Back then, voted for by almost all members of parliament who are now vociferous against the same, 19A was brought in by the ousted pro-US Sirisena-Wickremasinghe government - which came to power  in 2015 with the soon abandoned promise of abolishing executive presidency - to reverse instead the changes made by the eighteenth amendment (18A) to the Constitution. The latter was a notorious piece of legislation that was engineered in a similar bid to consolidate dictatorial rule of the then regime of former president Mahinda Rajapaksha, who is current president's elder brother and now the prime minister of his government.


The 19A, among other things, re-established the Constitutional Council which deprived the presidential powers to remove persons appointed by him under the recommendation of the Council to several 'independent' commissions; limited the number of terms a person could be elected as president to two; removed president's powers to dissolve parliament just after one sixth of its term; offered prime minister powers of advising the president to appoint ministers; erased the powers of president to remove prime minister at his will; and significantly, deprived the president from holding any ministerial portfolios. 


Reportedly, the 20A will repeal all provisions in 19A except those relating to the term limit and duration of the president, the term limit of parliament and the clauses for recognition of the fundamental right to information. The president's power to hold ministries, especially the ministry of defence, will be restored. It will also enable the government to pass what Peiris referred to as emergency bills, an often abused escape route to avoid pre-enactment challenges through country's apex court of bills certified by secretary to the cabinet as urgent; and abolish Constitutional Council, which will empower president to appoint and remove commissioners at his will. In a nutshell, any previous limitation to the executive power of the president would be lifted.


Peiris stated this would be the final amendment to the present constitution, confirming Rajapakshe's recent policy statement to the new parliament that his Sinhala-supremacist majoritarian government is still more inclined in bringing in a new communal constitution with almost unlimited dictatorial powers vested with the president and in detriment to the rights of the country's Tamill and Muslim communities.


The new government will be the most right wing in Sri Lankan history, as the Rajapakse regime prepares an all-out offensive against social and democratic rights of the working people. Since his appointment as president last November, Rajapakse, who himself is a former army officer, has been increasingly basing his regime on the military, appointing in-service and retired senior military officers to top positions of the government. He capitalized the COVID-19 pandemic to strengthen militarization of the capital Colombo,the North-East and rest of the country.


Confronted by economic crisis and resulting social unrest - which led to the defeat of UNP both during presidential and parliamentary elections - the ruling class was fanning the slogan of 'strong leadership' to uplift itself out of the crisis. Rajapakse, their chosen one, has since then declared outright 'economic war' against the working class and been building a presidential dictatorship, while openly flouting the constitution and the law. Notwithstanding the constitutional prohibition, he has now appointed himself the minister of defence, which ministry has 23 key institutions within its purview. Chamal Rajapakse, president's eldest brother holds the state ministry of internal security and home affairs, which controls police and central administrative branches. 


It is no surprise that almost all the establishment parties - the UNP,  Samagi Jana Balawegaya (SJB), Tamil National Alliance (TNA), Janatha Vimukthi Peramuna (JVP) 

and Muslim parties -  and trade unions would support the proposed amendment, either expressly or indirectly. The pandemic has aggravated political and social tensions and all of them have offered to save the capitalist class rule against a militant working class which will rise against the government's severe austerity measures and its backing of US's imperialist war preparations, sooner rather than later. The masses have already shown their disgust against these parties,  which have been backing Rajapaksha's increased militarization in the name of combating the pandemic.


In a goodwill gesture of their support for Rajapakse regime’s anti-democratic agenda, the parliamentary opposition parties allowed the president’s policy statement to be passed without a vote.


The main opposition party, SJP has moved to express its opposition to the amendment only as a tactical maneuver. It backed Rajapakse's increasing militarization and attacks against democratic rights in the pretext of supporting government's effort to fight the pandemic.


JVP leader Vijitha Herath told DailyFT, that "we will put aside political differences and fight together" against moves to abolish 19A. Herath is declaring its readiness to work with right-wing political parties, mainly the SJB. After giving all backing for Rajapakse's military deployment in pandemic prevention, JVP's posture as defenders of democratic rights is a facade. 


A more pernicious role is played by the pseudo-left formations. Pubudu Jayagoda, the education secretary of the Frontline Socialist Party (FSP) told "Divaina", a Sinhalese daily, last week, that it has no objection for the proposed constitutional amendment, but that his party is waiting to determine their political programme till the 20A is drafted. This is  a display of sheer opportunism. Showing FSP's callous attitude towards the impending dangers, Jayagoda stated "the 19A is brought forward to suppress the real problems" and asks,"is it a power sharing arrangement between the two brothers?"


Just after the general election, FSP declared their readiness to work with "left, petty-bourgeois and progressive sections of the right-wing parties… on common issues.” 


FSP is fundamentally hostile to any independent mobilization of the working class against the bourgeois rule and has been fixing deadly  political traps against the working people, since its nominal break away from the JVP in 2012. It was instrumental in ushering into power of the Sirisena-Wickremasinghe government in 2015 and legitimizing Sajith Premadasa's  as UNP's candidate in last November presidential election as  "lesser evil".  FSP is therefore politically responsible for the institution of Rajapakse's autocratic regime. (Link: Sri Lanka’s pseudo-left FSP and its phony defence of democracy, 14.05.2020)


While Rajapakse's preparations for consolidation of autocratic rule is parallel to his international counterparts,  these developments are stark warning to the working class. The working people of the country should oppose these preparations and come forward to defend democratic rights and better living and working conditions on the perspective of international socialism.


The author also recommends:

After the Sri Lankan election, president moves towards dictatorial rule, wsws.org, 25.08.2020.

Photo credit: colombotelegraph


Thursday, July 30, 2020

ජෝර්දානයේ රැකියාවේ නියුතු ශ්‍රී ලාංකික කම්කරුවන්ට එරෙහිව පොලිස් ප්‍රහාරයක්


සංජය ජයසේකර 
29 ජූලි 2020

කොවිඩ්-19 වසංගතය හේතුවෙන් රැකියා හා වැටුප් අහිමිව අවතැන්ව සිටින ජෝර්දානයේ ශ්‍රී ලාංකික සංක්‍රමනික කම්කරුවන්  සඳුදා (27) පැවැත්වූ විරෝධතාවයකට ජෝර්දාන පොලීසිය කඳුලු ගෑස් හා බැටන් ප්‍රහාරයක් එල්ල කර විසුරුවා හලේය. එරට රජය මෙසේ  පොලීසිය කැඳවා ඇත්තේ ශ්‍රී ලංකා තානාපති කාර්යාලයේ ඉල්ලීම පිටය. 

ජෝර්දානයේ අල් කරත් නුවර කැමල්වෙගා කර්මාන්ත පුරයේ වසාදමා ඇති ඇඟලුම් කර්මාන්තශාලාවක 750 ක් පමන වන කාන්තා කම්කරුවන් මෙ⁣ලෙස උද්ඝෝෂනය කලේ, මාස පහකට ආසන්න කාලයක් ල⁣බා දී නැති තමන්ගේ වැටුප් හා “සමාජ” දීමනාව ලබා දෙන ලෙසත්, වසංගතයට ගොදුරු වීමට මත්තෙන් ඔවුන් නැවත ලංකාවට ගෙන්වා ගැනීමට පියවර ගන්නා ලෙසත්, දිගින් දිගටම කරන ලද ඉල්ලීම් සම්බන්ධයෙන් ජෝර්දානයේ ශ්‍රී ලංකා තානාපති කාර්යාලය නිසි පියවරක් නොගැනීම හේතුවෙනි.
උද්ඝෝෂකයන්

කම්කරුවන්ගේ ඉල්ලීම් සම්බන්ධයෙන්, කම්හල් හිමියා හා කම්කරුවන් සමඟ සාකච්ඡා කිරීමට තානාපති කාර්යාලයේ කම්කරු අංශයේ ප්‍රධානී රවිඳු අබේපාල ඇතුලු නිලධාරීන් කිහිප දෙනෙක් කර්මාන්ත පුරයේ කම්කරු ⁣නේවාසිකාගාර වෙත ගොස් තිබුනු නමුත්, කම්හල හිමි සමාගම සමඟ කිසිඳු සාධනීය එකඟතාවයකට පැමිනීමට නොහැකිව ඇත. 

මේ සම්බන්ධයෙන් කම්කරුවන් අතර පැන නැගුනු විරෝධතාවය අතර තුර නිලධාරීන් පොලීසිය කැඳවා තිබිනි.

ප්‍රහාරයෙන් දුසිමකට වැඩි ප්‍රමානයක් රෝහල් ගත කෙරුනි. තවත් බොහෝ ගනනකට සැලකිය යුතු සීරීම් තුවාල ද සිදුව තිබුනු අතර බොහෝ දෙනෙක් මානසික පීඩනයට ලක්ව සිටිති. කඳුලු ගෑස් හේතුවෙන් ඇස් වලට හානි වූ අයද බෙල්ලට හා ශරීරයට එල්ල කරන ලද බැටන් ප්‍රහාර නිසා තැලීම් තුවාල වලට ලක් වූ අය ද ඒ අතර විය.

සඳුදා සිදු කර තිබූ මෙම ප්‍රහාරයේ වීඩියෝ දර්ශන ද, ප්‍රහාරය හා උද්ඝෝෂනයට පාදක වූ කරුනු සම්බන්ධ කම්කරුවන්ගේ අදහස් ඇතුලත් වීඩියෝවක් ද කම්කරුවන් විසින්ම සජීවීව සමාජමාධ්‍ය හරහා ප්‍රචාරය කර තිබිනි. ජෝර්දාන තානාපතිනිය විසින් ප්‍රහාරයේ වගකීම කම්කරු කාන්තාවන් මතම පටවමින් නිකුත් කර තිබූ ප්‍රකාශයට පිලිතුරු වශයෙන් කම්කරුවන් නිකුත් කල වීඩියෝ පටය තුල කම්කරුවන් තානාපති කාර්යාල නිලධාරීන්ට සෘජුවම චෝදනා කලේ සියල්ල අහිමිව අසරනව සිටියදී තමන් ඉදිරිපත් කල සාධාරන ඉල්ලීම් ඉටු නොකොට තම විරෝධතාවය අමානුෂික ලෙස මැඩ පැවැත්වීමට පොලීසිය කැඳවූ බවයි. 
මුගුරු අතැති පොලීසිය

සීරීම් තුවාලයක් හෝ සිදුවී නැතැයි තානාතිපතිවරිය සිදු කල ප්‍රකාශය පුස්සක් කරමින් වීඩියෝ දර්ශන තුල තමන් ට සිදුවී තිබූ ශාරීරික හානි ⁣පෙන්නුම් කල කාන්තාවන් ප්‍රකාශ කරන්නේ උදරය ප්‍රදේශයට එල්ල කල බැටන් ප්‍රහාර හේතුවෙන් කාන්තාවන් කිහිප දෙනෙකු නොකඩවා ලේ වහනය වීමට පවා පාත්‍ර වී ඇති බවයි. තානාපති නිලධාරීන් ප්‍රාන ඇපයට ගත්තා යැයි ආන්ඩුව හා ධනපති මාධ්‍ය නගන චෝදනාව කම්කරුවන් ප්‍රතික්ෂේප කරන නමුත්, මෙම  චෝදනාව කම්කරුවන් දඩයම් කිරීම සඳහා කඩතුරාවක් ලෙස යොදා ගැනීමට ඉඩ ඇත.

මාස හතරහමාරක කාලය තුල මෙම කම්කරුවන් සඳහා තානාපති කාර්යාලය හරහා ලබා දී තිබුනේ දත් බෙහෙත් පැකට්ටුවක්, සනීපාරක්ෂක තුවා පැකට්ටුවක්, “කන්න බැරි” නූඩ්ල්ස් පැකට්ටුවක් ඇතුලු භාන්ඩ හයක පමන පාර්සලයක් පමනි. එය ලබා දීමේ දී ද ඔවුන්ගෙන් අත්සන් ලබාගෙන තිබුනු නමුත් තමන් අත්සන් කරන්නේ කුමකටද යන්න ගැන එහි නිශ්චිත සඳහනක් තිබී නැත. 

⁣කම්කරුවෙකුට “ජේඩ්” තුන්සියයක මුදලක් බැගින් ශ්‍රී ලංකා රජය විසින් ලබා දී ඇති බව ලංකාවේ ප්‍රසිද්ධ මාධ්‍යයකින් ප්‍රචාරය කර තිබූ බවත්, එවැනි කිසිදු මුදලක් නොලැබීම නිසා තමන් විමතියට පත් වූ බවත් ප්‍රකාශ කල කාන්තාවෝ තමන්ට දී තිබූ සහන මල්ල ජේඩ් තුනක් වත් නොවටින බව ප්‍රකාශ කලෝය.

“සනීපාරක්ෂක තුවා වත් ගන්න සල්ලි තිබුනෙ නැහැ. 'රවි' ඇවිත් මෙතනින් (සමාගමෙන්) පගාව අරන් යනවා. තව සතියක් දෙකක් මේ විදියට හිටියොත් මේකෙ එක්කෙනෙක් අනිවාර්යයෙන්ම මැරෙනවා. ඒක භාර ගන්න කැමති නම් තව දුරටත් අපිව මෙහෙම හිරකරගෙන ඉන්න. අපි ඉල්ලුවෙ ලංකාවට යන්න ටිකට් එකයි, මාස හතරෙ පඩියයි සෝෂල් එකයි. ඒව දෙන්න බෑ කිව්ව. ⁣ඒව කථා කරන්න බෑ කිව්ව”, එක් කම්කරු තරුනියක් තම විරෝධය ආවේගශීලීව ප්‍රකාශ කලාය. 

යැපීම සඳහා තම කනකර පවා උකස්කර ඇති මෙම කම්කරුවන්ට පානීය ජලය පවා මිලදී ගැනීමට සිදුව ඇති අතර ඔවුනට මාස ගනනාවක්ම සමාගමෙන් ලැබී ඇත්තේ නීරස ආහාර වේල් දෙකක් පමනි. “කාඩ් එකක් වත් ෆෝන් එකට දාගන්න සල්ලි නෑ, ගෙදර දරුවොන්ට කතා කරන්න විදියක් නෑ. අපි කෑවෙ මොනවද කියලවත් හොයල බැලුවෙ නෑ,” යනුවෙන් තවත් තරුනියක් චෝදනා කලාය. 

එක් තරුනියක් පවතින අවදානම තක්සේරු කරමින් මෙසේ ප්‍රශ්න කලා ය: “අපි යවන විදේශ විනිමය කොහාටද යන්නෙ? ඇයි අපිට මෙහෙම කරන්නෙ? හැකිතාක් ඉක්මනින් අපිව ගෙන්න නොගත්තොත් අ⁣පේ මිනී දහයක් පහලොවක් ලංකාවට එන්න ඉඩ තියෙනවා.”

තම ගැටලු සම්බන්ධව මීට පෙර ජුලි 10 දින ප්‍රචාරය කල සමූහ වීඩියෝවක් තුල  කම්කරුවන් සඳහන් කරන්නේ තමන්ගේ 'සෝෂල්' ඉල්ලූ විට සමාගම් හිමි තායිවාන ප්‍රධානියා කියා ඇත්තේ  පඩි කපන බවත් “හිරේ දාන” බවත්ය. “හෙම්බරිස්සාවකට උනු වතුරවත් උනු කරගන්න විදියක් නෑ, වේල් දෙකක් කාල ඉන්නෙ. දරුවොන්ට එහෙමවත් කන්න සල්ලි යවන්න විදියක් නෑ” යි තවත් තරුනියක් අඳෝනා නගයි.

උද්ඝෝෂනයට සම්බන්ධව සිටි සිය ගනනක් වන කම්කරුවන්ගෙන් කවරෙකු හෝ මුඛ ආවරන පැලැඳ සිටියේ නැත. ඔවුනට කවර හෝ සෞඛ්‍ය ආරක්ෂනයක් ලබා දී නොමැති බවට එයමත් සාක්ෂියකි. කම්කරුවන්ගේ ශ්‍රමය ඇට පොත්තටම සූරා කන කර්මාන්ත හිමියන් හා මැදපෙරදිග කලාපයේ  ඔවුන්ගේ ධනපති ආන්ඩු මෙන්ම, ලංකාව, ඉන්දියාව, බංග්ලාදේශය, මියන්මාරය, නේපාලය වැනි මෙම කලාපයේ රටවල ආන්ඩු ද විගමනික කම්කරුවන්ගේ ජීවිත මාරාන්තික වසංගතයට ගොදුරුවීම සම්බන්ධයෙන් දරන්නේ සාපරාධී නොතැකීමකි. 

වසංගතය හේතුවෙන් පෙබරවාරි මාසයේ සිට මැදපෙරදිග කලාපයේ රටවල් වසා දැමීමත් සමග, ඒවායේ සේවයේ නියුතුව සිටි විගමනික කම්කරුවන්ගෙන් දහස් ගනනකට රැකියා, වැටුප් සහ නවාතැන් අහිමිව ඉතා අසරන තත්වයට ඇද දැමුනි. මාධ්‍ය වාර්තා කලේ පසුගිය සතිය වන විට කොරෝනා වෛරසය ආසාදනය වීමෙන්  ලාංකීය විගමනික කම්කරුවන් 44 දෙනෙකු මියගොස් ඇති බවයි. (මැදපෙරදිග සේවය කල ශ්‍රී ලාංකික කම්කරුවෝ 23 ක් වසංගතයෙන් මියයති: රාජපක්ෂ ආන්ඩුවේ සාපරාධී නොතැකීමේ ප්‍රතිඵලයක්. )

ප්‍රශ්නය හුදෙක් විදේශ කටයුතු අමාත්‍යංශය හා තානාපති කාර්යාල නිලධාරීන්ගේ අකර්මන්‍යතාව නිසා නිර්මානය වූවක් ය යන ව්‍යාජ මතය ගොඩනැගීමට, ආන්ඩුව සහ එහි මාධ්‍ය හොරනෑ විසින් ගෙනගිය ප්‍රචාරයේ ප්‍රතිඵලයක් ලෙස, කම්කරුවන් සියලු දෙනාම පාහේ “ජනාධිපති තුමනි, අපි ලංකාවට ගෙන්න ගන්න”යනුවෙන් ගෝඨාභය රාජපක්ෂ වෙතම ඇවිටිලි කලහ.   

විගමනික කම්කරුවන් රටට ගෙන්වා ගැනීම දිගින් දිගටම අතහැර දමා ඇති රාජපක්ෂ  පෙර දී ප්‍රකාශ කලේ රජය ප්‍රමුඛස්ථානය දෙන්නේ විදෙස්ගත ශිෂ්‍යයින් ගෙන්වා ගැනීමට බව ය.  ජනාධිපතිවරනය සමයේ “රට විරුවන්” ලෙස හැඳින්වූ කම්කරුවන්ට රාජපක්ෂගේ දැන් ප්‍රතිචාරය එසේය.

මිලිටරිය මත වාරුවන ජනාධිපති ඒකාධිපතිත්වයක් ස්ථාපිත කිරීම සඳහා, පාර්ලිමේන්තුවේ තුනෙන්  දෙකක බලය ලබා ගැනීම පිනිස මහ මැතිවරනය හැකි ඉක්මනින් පැවැත්වීමේ සහ ධනපති ලාභෝත්පාදන ක්‍රියාවලිය වහා පනගන්වා ගැනීමේ නරුම චේතනාවෙන්, අන්තරායකාරී ලෙස කම්කරුවන් නැවත වැඩට කැඳවා ගැනීම හරහා, රාජපක්ෂ රට තුල කම්කරුවන්ගේ ජීවිත සම්බන්ධයෙන් දක්වා ඇත්තේ මීට නොදෙවෙනි ප්‍රතිචාරයක්ය. 

විගමනික කම්කරුවන්ට එරෙහිව දිගේලි කල මෙම ප්‍රහාරය ධනපති සංගත ආරක්ෂා කිරීම සඳහා සමස්ත කම්කරු පන්තියේ ජීවිත නොතකමින් ආන්ඩුව ගෙනයන සාපරාධී ප්‍රතිපත්තියේම කොටසකි.

අඩු තරමින් ගල්කැ⁣ටයකින් හෝ සන්නද්ධව වී නොසිටි තරුන වියේ මව්වරුන් ද වන කම්කරු කාන්තාවන්ට එල්ල කල මෙම ම්ලේච්ඡ  ප්‍රහාරය සමාජවාදී සමානතා පක්ෂය (සසප) දැඩි ලෙස හෙලා දකී. 

ලංකාවේත්, සෙසු රටවලත් කම්කරුවන්ට සසප අවධාරනය කරන්නේ, සංක්‍රමනික කම්කරුවන්ගේ ජීවිත ආරක්ෂා කර ගැනීම සහ ඔවුන් හැකි ඉක්මනින් මව් රටවලට ‌ගෙන්වා ගැනීම ඇතුලු කම්කරුවන්ගේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී  අයිතිවාසිකම් ආරක්ෂා කිරීම පිනිස ධනපති ආන්ඩුවලට එරෙහිව පෙරට ආ යුතු බවයි.

එයට අවශ්‍ය ජාත්‍යන්තර සමාජවාදී දේශපාලන ඉදිරි දර්ශනය සම්පාදනය කිරීමට සසප සහ එහි මාධ්‍යය වන ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවිය කැප වී සිටී.


Wednesday, July 8, 2020

අන්තර්ජාල මාධ්‍ය ක්‍රියාකාරීත්වයේ නිදහස ඇතුලු භාෂනයේ හා ප්‍රකාශනයේ අයිතිය ආරක්ෂා කරනු!


විසම්මුතිකයන් තලා දැමීම සඳහා සමාජමාධ්‍ය හා විකල්ප අන්තර්ජාල මාධ්‍ය ඉලක්ක කරගැනීම මහජනතාවගේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතීන්ට කෙටීමකි.

කලාවේ හා ප්‍රකාශනයේ නිදහස ආරක්ෂා කිරීමේ ක්‍රියාකාරී කමිටුවේ (කප්‍රනිආක) ප්‍රකාශය
3 ජූලි 2020
ගැඹුරු ආර්ථික හා දේශපාලන අර්බුදය හමුවේ නැගී එන කම්කරු අරගල මැඩීම සඳහා මිලිටරිය මත පදනම් වූ ආඥාදායක පාලනයක් සූදානම් කරමින් සිටින ශ්‍රී ලංකා ආන්ඩුව, කොවිඩ්-19 වසංගතය පාලනය කිරීමේ මුවවෙන්  අන්තරජාල මාධ්‍ය ක්‍රියාකාරිකයන්, උද්ඝෝෂකයන් හා මාධ්‍යවේදීන්  දඩයම් කිරීම නව අඩියකින් තීව්‍ර කර තිබේ.
සමාජ මාධ්‍ය ගිනුම් තුල “සාවද්‍ය” තොරතුරු පලකිරීම හා වසංගත මර්දන වැඩසටහන්වලට සම්බන්ධ රාජ්‍ය නිලධාරීන් “ද්වේශ සහගතව” විවේචනය කිරීම යන චෝදනා මත ශ්‍රී ලංකා පොලීසිය පසුගිය දෙමසකට වැඩි කාලයක්  තුල විශ්වවිද්‍යාල ශිෂ්‍යයන් ඇතුලු  අවම වශයෙන් හතලිහකට වැඩි දෙනෙකු අත්අඩංගුවට ගෙන අධිකරනයට ඉදිරිපත් කිරීමෙන් පසු බන්ධනාගාරගත කර ඇත. 
වැඩබලන පොලිස්පති විසින්, අප්‍රේල් 01 දින නිවේදනයක් නිකුත් කරමින්, අපරාධ පරීක්ෂන දෙපාර්තමේන්තුව ඇතුලු සෑම පොලිස් ස්ථානයකටම නියෝග කලේ කොවිඩ්-19 වසංගතය වැලැක්වීම සඳහා ක්‍රියාකරන රාජ්‍ය සේවකයන්ගේ “සුලු අඩුපාඩු” මතු කර පෙන්වමින් “බරපතල ලෙස” ඔවුන්ගේ “රාජකාරියට බාධා කරමින් හා ඔවුන්ට බැන තර්ජනය කරමින් අසත්‍ය හෝ ද්වේශ සහගත ප්‍රකාශ” අන්තර්ජාලය තුල ප්‍රසිද්ධ කරන පුද්ගලයන් අත්අඩංගුවට ගෙන නීතිමය පියවර සඳහා අධිකරනයට ඉදිරිපත් කරන ලෙසයි. අත්අඩංගුවට ගැනීම් කරනු ලැබ තිබුනේ මෙම නියෝගය අනුවයි.
පේරාදෙනිය විශ්ව විද්‍යාලයේ සිසුවෙකු වන තරිඳු අවිෂ්ක අත්අඩංගුවටගෙන තිබුනේ, කොතලාවල ආරක්ෂක විශ්ව විද්‍යාලයට අනුබද්ධ රෝහල, ප්‍රභූවරුන් සඳහා කොරොනා නිරෝධායන මධ්‍යස්ථානයක් ලෙස වෙන් කර ඇති බවට තම ෆේස්බුක් ගිනුමේ  "අසත්‍ය" පල කලේයැයි චෝදනාව කරමිනි. 
වසංගතය තුරන් කිරීම සහ නිරෝධායන වැඩසටහන අතරතුර සිදු වූ අසාධාරනයන් සම්බන්ධයෙන් අදාල ප්‍රාදේශීය ලේකම්ගේ ක්‍රියාකලාපය සිය ෆේස්බුක් ගිනුම තුල විවේචනය කිරීම නිසා තවත් තරුනයෙකු ත‍්‍රිකුනාමලයේ උප්පුවෙලි පොලිසිය විසින් අත්අඩංගුවට ගැනු ලැබිනි.
වසංගතය පැතිරීයාම සම්බන්ධයෙන් පොලීසිය, මිලිටරිය හා ආන්ඩු⁣ගැති රජයේ හා පුද්ගලික මාධ්‍ය හරහා  මුස්ලිම් මහජනයාට වගකීම පැවරීමට උත්සාහගනිමින්  ගෙනගිය වර්ගවාදී ප්‍රකෝපකරනය මධ්‍යයේ එයට  එරෙහිව තම ෆේස්බුක් ගිනුමේ අදහස් පලකල මුස්ලිම් ජාතික රම්සි රාසික්, 2007 අංක 56 දරන සිවිල් හා දේශපාලන අයිතිවාසිකම් පිලිබඳ ජාත්‍යන්තර සම්මුති පනත (අයිසීසීපීආර්) යටතේ අත්අඩංගුවට  ගනු ලැබ ඇත. රාසික් නිරන්තරයෙන් වර්ගවාදයට එරෙහිව හඬනැඟු අයෙකු බව ඔහුගේ පලකිරීම් සාක්ෂි දරයි. 
රාසික් මෙසේ අත්අඩංගුවට ගනු ලැබුවේ, ආන්ඩුව දැනුවත්වම  මුස්ලිම් ජනකොටස් එල්ල කර ගනිමින් සමාජමාධ්‍ය හා ප්‍රධාන ධාරාවේ මාධ්‍ය හරහා නිරන්තරයෙන් කෙරෙන වර්ගවාදී ප්‍රචාරන හා ප්‍රකාශ පිලිබඳ කිසිවකුට හෝ එරෙහිව නීතිය ක්‍රියාත්මක කොට නැති පසුබිමක් යටතේය. 
නියෝජ්‍ය පොලිස්පති අජිත් රෝහන, ඔහු නිරන්තරයෙන් කරන අනීතික තර්ජනය කිරීම් මධ්‍යයේ, මාධ්‍යයට ප්‍රකාශ කලේ “අසත්‍ය” තොරතුරු පලකිරීම පමනක් නොව, ඒවා බෙදා හැරීම හා නැවත ප්‍රචාරය කිරීමද වරදක් බවත් එසේ කරන්නන් අත්අඩංගුවට ගන්නා බවත්ය. 
අත්අඩංගුවට ගත් අය අධිකරනයට ඉදිරිපත් කරනු ලැබුවේ  2007 අංක 24 දරන පරිගනක අපරාධ පනතේ 6 වන වගන්තිය හා දන්ඩනීති සංග්‍රහය යටතේ බව පොලිස් මාධ්‍ය ප්‍රකාශක පොලිස් අධිකාරී ජාලිය සෙනෙවිරත්න සඳහන්කර ඇත.  නමුත් “අසත්‍ය” හෝ  “ද්වේශසහගත” තොරතුරු පලකිරීම රටේ කිසිදු නීතියක් යටතේ අපරාධ වරදක් නොවේ. 
එමෙන්ම, “අසත්‍ය” තොරතුරු පලකිරීම යන චෝදනාව යටතේ මින් පෙර රටේ කිසිවකු අත්අඩංගුවට ගත්බවට වාර්තා වී නොමැත. එසේ කිරීම සඳහා කිසිදු නෛතික ප්‍රතිපදානයක් නොමැති පසුබිමක "අසත්‍ය" තොරතුරු පලකිරීම අපරාධමය වරදක් බවට පත්කරන නීතියක් ගෙන ඒමට ගිය වසරේ සිරිසේන-වික්‍රමසිංහ ආන්ඩුව  දැරූ තැත ව්‍යර්ථ විය. 
පරිගනක අපරාධ පනත යටතේ වරදක් සම්බන්ධව චෝදනා ලැබූවෙකුට ඇප ලබාදිය හැක්කේත්, එම වරදක් පිලිබඳ විභාග කල හැක්කේත් මහාධිකරනයට පමනි.  පනතේ 6 වන වගන්තිය යටතේ යමෙකු වරදකරු කරනු ලැබුවහොත් වසර පහක් දක්වා සිරදඬුවමකට එම තැනැත්තා යටත්කල හැකිය. 
වසරකට පෙර  අප්‍රේල් 01 දින, තම ෆේස්බුක් ගිනුමේ කෙටිකතාවක් පල කිරීම මගින් බුද්ධ චරිතයට අපහාස කලැයි යන අභූත චෝදනාව මත, කලාකරුවෙකු වන ශක්තික සත්කුමාර රටේ ඉතිහාසයේ පලමු වරට, අයිසීසීපීආර් පනත යටතේ  අත්අඩංගුවට ගැනීමට සිරිසේන-වික්‍රමසිංහ අන්ඩුව පොලීසිය යොදාගත්තේය. ⁣එම පනත යටතේ ඔහු වරදකරු කරනු ලැබුවහොත් ඔහුට වසර දහයක් දක්වා සිරදඩුවම් පැනවනු ලැබිය හැකිය.  
කොරෝනා ⁣රෝග ආසාදනය සම්බන්ධව සිද්ධියක් සමාජ මාධ්‍යවල වාර්තා කල අන්තර්ජාල මාධ්‍යවේදියෙකුද, ඔහුට තොරතුරු සැපයූ වෛද්‍යවරයෙකුද "අසත්‍ය" ප්‍රවෘත්ති පලකිරීම යන චෝදනාව යටතේ අත්අඩංගුවට ගෙන සිරගත කෙරුනේ රෝගය වැලඳීම පිලිබඳ නිල නිවේදන මාධ්‍යයන්හි වාර්තා කෙරෙනුයේ ඉතා අඩුවෙන් බව ප්‍රචලිත කරුනක්ව පැවතියදීය.
වසංගතය මධ්‍යයේ සහනාධාර නොලැබීමට හා ආධාර බෙදීමේදී සිදුවූ අසාධාරනකම්වලට එරෙහිව ගම්පොල දොලුව ප්‍රදේශයේ පැවති උද්ඝෝෂනයක් සංවිධානය කල අයෙකු පේරාදෙනිය පොලීසිය විසින් ඇඳිරිනීතිය කඩකිරීමේ චෝදනාව යටතේ අත්අඩංගුවට ගෙන නඩු පවරා ඇත.
අභූත චෝදනා නගා අත්අඩංගුවට ගැනීම හරහා, පරීක්ෂන අවසන්වනතුරු බන්ධනාගාරගත කිරිමට ඇති අධිකරන ක්‍රියාමාර්ගය, වරදක් ඔප්පුකිරීමට පෙර දඬුවම් පැමිනවීමේ ක්‍රමවේදයක් වශයෙන් මහජනයා බියවැද්දිම සඳහා ආන්ඩුව අපයෝජනය කරමින් සිටි.
මෙම අත්අඩංගුවට ගැනීම් හරහා ආන්ඩුව පැහැදිලි නිවේදනයක් නිකුත් කර ඇත: එනම්,  “රජය විවේචනය නොකරනු!” යන්නයි. 
අප්‍රේල් 01 නියෝගය මෙන්ම මෙම සෑම අත්අඩංගුවට ගැනීමක්ම නීති විරෝධීය. අත්අඩංගුවට ගැනීම් දිගටම ක්‍රියාත්මක කෙරුනේ ශ්‍රී ලංකා මානව හිමිකම් කොමිසම මෙම නියෝගය ව්‍යවස්ථා විරෝධී බවට ප්‍රකාශකර තිබියදී ය. විසම්මුතිකයන් තලා දැමීම සඳහා සමාජමාධ්‍ය හා විකල්ප අන්තර්ජාල මාධ්‍ය ඉලක්ක කරගැනීම මහජනතාවගේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතීන්ට කෙටීමකි.
වසංගතය වැලැක්වීම සම්බන්ධයෙන්  මුලසිටම සාපරාධී නොතැකීමෙන් හා නොහැකියාවෙන් කටයුතු කල ආන්ඩුව, ඇඳිරිනීතිය පැනවීමේ සිට අත්‍යවශ්‍ය සේවා ප්‍රකාශයට පත්කරමින් නිකුත්කර ඇති ජනාධිපති මාධ්‍ය නිවේදන සෑම එකක්ම පාහේ නීතියට පටහැනිය. රටේ ධනපති නීතියමත් මායිම් නොකරමින් සහ ඒවා අමු අමුවේ උල්ලංඝනය කරමින් ව්‍යවස්ථා විරෝධී ලෙස කටයුතු කරන රාජපක්ෂ පසුගිය වසරේ නොවැම්බරයේදී බලයට පත්වීමෙන් පසු සමාජ-ආර්ථික දේහයේ සෑම ක්ෂේත්‍රයකටම මිලිටරිය මැදිහත් කිරීමේ වැඩකටයුතු තීව්‍ර කරමින්  ආඥාදායක පාලනයක පූර්ව කොන්දේසි සකස් කරමින් සිටී.  
ආරක්ෂක අමාත්‍යංශයේ ලේකම්ගේ සිට ආන්ඩුවේ සිවිල් පරිපාලනයේ ඉහලම තනතුරුවලට හිටපු හමුදා නිලධාරීන් පත්කර ඇති රාජපක්ෂ වසංගත මර්දන කාර්ය සාධක බලකායේ ප්‍රධානත්වයට හමුදාපති ශවේන්ද්‍ර සිල්වා පත් කර සෞඛ්‍ය සේවය ඇතුලු අදාල සේවාවන් මිලිටරියේ අධීක්ෂනය යටතට පත් කෙරුනි. රටේ "සාමය පවත්වාගැනීම" සඳහා ත්‍රිවිධ හමුදාව පොලිස් බලතල සහිතව රටපුරා ලිහා දමා ඇත්තේ ය.  වසංගතය මධ්‍යයේ "ආර්ථිකය නැවත විවෘත කිරීම" සඳහා අගනුවරට මිලිටරිය කැඳවූ ආන්ඩුව, සමස්ත දිවයිනම  මිලිටරිය මත පාදකවූ  පාලනයක් වෙතට වේගයෙන් ධාවනය කරවමින් තිබේ.
මෙවන් පසුබිමක් ය⁣ටතේ, වසංගත තත්ත්වයට පෙර සිටම මාධ්‍යවේදීන්ට මරන වරෙන්තු නිකුත් කරමින් සහ මෘග ප්‍රහාර එල්ල කරමින් රාජපක්ෂ ආන්ඩුව උත්සන්න කල මර්දන වැඩසටහනේ දිගුවක් ලෙස දැන් අන්තර්ජාල මාධ්‍ය හා සමාජමාධ්‍ය ක්‍රියාකාරිකයින් එල්ලකරගත් දඩයම ක්‍රියාත්මක වේ.
අප්‍රේල් 01 දින ඇඳිරිනීතිය පනවා හමුදා හා පොලිස් ආරක්ෂාව දැඩිකොට තිබියදීම කිලිනොච්චියේ මාධ්‍යවේදියෙකු වන නඩරාසලිංගම් තුෂාන්ත්ට නාඳුනන පිරිසක් විසින් කඩුවලින් කොටා පහරදී තිබුනි. පසුගිය ජනවාරි 23 දින, මිලිටරිය වාඩිලාසිටින මඩකලපුවේ, දෙමල මාධ්‍යවේදීන් සත් දෙනෙකුට මරන තර්ජන එල්ල කරමින් අත්පත්‍රිකා ⁣නිකුත් කර තිබිනි. ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්ෂගේ තන්ත්‍රයට සම්බන්ධ නිලනොවන ඝාතක කල්ලි විසින් මරාදමන ලද, ලසන්ත වික්‍රමතුංග ඇතුලු මාධ්‍යවේදීන් සිහිකිරීමේ උදඝෝෂනයකට සහභාගීවීම ඔවුන්ට එරෙහි මරන වරෙන්තු නිකුත් කිරීමේ ආසන්නතම කරුනය.
ප්‍රධාන ධාරාවේ ජනමාධ්‍ය බොහොමයක් ආන්ඩුවේ නිලනොවන හොරනෑ බවට පත්ව ඇති පසුබිමක සමාජමාධ්‍ය හා අන්තර්ජාල ප්‍රකාශන විකල්ප මාධ්‍ය ලෙස වැඩිවශයෙන් භාවිතා කෙරේ. පසුගිය ආන්ඩු සමයේ ද පාස්කු ඉරිදා ත්‍රස්ත ප්‍රහාරයෙන් පසු කිහිපවරක්ම ර⁣ටපුරා සමාජමාධ්‍ය වාරනයට ලක්කෙරිනි. 
වසංගතය හමුවේ සහන සේවාවන් සැපයීමේ කිසිදු විධිමත් ක්‍රමවේදයකින් තොරව නගර අගුලු දැමීම, වසංගතයට හා මරනයේ අන්තරායට කම්කරු-පීඩිත මහජනතාව නිරාවරනය කරමින් නැවත වැඩට කැඳවීම ආදිය සම්බන්ධයෙන් වර්ධනය වෙමින් පවතින්නේ පුලුල් මහජන වික්ෂෝපයකි. 
ඊට සමාන්තරව, රාජපක්ෂ ආන්ඩුවේ කප්පාදු හා මිලිටරීකරන වැඩපිලවෙලටත්, උග්‍රවන සමාජ අසමානතාවයට හා ප්‍රජාතන්ත්‍රීය අයිතීන්ට එල්ල කරන ප්‍රහාරයන්ටත් එරෙහිව ගොඩනැගෙමින් පවතින මහජන විරෝධයට ප්‍රතිචාරයක් ලෙස භාෂනයේ හා ප්‍රකාශනයේ නිදහසට එරෙහි ආන්ඩුවේ වත්මන් මර්දනය දිගේලි කරමින් තිබේ.
කෙසේ නමුත්, වෘත්තීය සමිති හා ව්‍යාජ වාම කන්ඩායම් ආන්ඩුවට ආයාචනා කරමින් ප්‍රකාශනයේ නිදහස මර්දනය නොකරන ලෙස ආන්ඩුවට නිරර්ථක ආයාචනා කරමින්  දේශපාලන උගුල් ඇටවීමක නිරතව සිටී.
ලංකා ගුරු සංගමය, නිදහස් මාධ්‍ය ව්‍යාපාරය, ශ්‍රී ලංකා වෘත්තීය ජනමාධ්‍යවේදීන්ගේ සංගමය,  තරුන ජනමාධ්‍යවේදීන්ගේ සංගමය ආදී වෘත්තීය සමිත් ඇතුලු සංවිධාන 32ක් ජනාධිපතිවෙත යැවූ ලිපියකින්, මෙලෙස උද්ඝෝෂකයන් හා සමාජමාධ්‍ය ක්‍රියාකාරිකයින් අත්අඩංගුවට ගැනීමට එරෙහිවන බවට  දන්වා ඇත. ලිපිය තුල ආන්ඩුවේ මිලිටරීකරන වැඩපිලිවෙල පිලිබඳ කිසිදු සඳහනක් නැති අතර "අදහස් ප්‍රකාශ කිරීමට හා විරෝධය පෑමට ජනතාවට ඇති මූලික අයිතිය ආරක්ෂා කරන ලෙස" ජනාධිපතිට තන්නලව් කර සිටී.
ජනාධිපති ආඥාදායකත්වයක් එල්ල කරගත් රාජපක්ෂ ආන්ඩුවේ මිලිටරීකරන වැඩපිලිවෙලට එරෙහි වීමකින් තොරව, ප්‍රකාශනයේ නිදහස ආරක්ෂා කිරීම සඳහා  යැයි කියමින්, එම සංවිධාන ගෙන යන වැඩපිලිවෙල අන්ත බංකොලොත් හා අන්තරායකාරී එකකි. 
ඊනියා විරුද්ධ පක්ෂ වන, දක්ෂිනාංශික එක්සත් ජාතික පක්ෂය, සමගි ජන බලවේගය, දෙමල ජාතික සන්ධානය ඇතුලු දෙමල ධනපති පක්ෂ, මුස්ලිම් කොංග්‍රසය ඇතුලු මුස්ලිම් ධනපති පක්ෂ සහ ජනතා විමුක්ති පෙරමුන, "වසංගතය මර්දනය කිරීම සඳහා" ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ආන්ඩුව ගෙනයන වැඩපිලිවෙලට තම පූර්න සහයෝගය ප්‍රකාශ කලහ. එමගින් ඔවුන් සහයෝගය දී ඇත්තේ වසංගතය මැඩීමේ නාමයෙන් රාජපක්ෂ ගෙනයන රුදුරු මිලිටරීකරන වැඩපිලිවෙලට යි. ව්‍යාජ-වාම සංවිධානයන් වන, නව සම සමාජ පක්ෂය  හා පෙරටුගාමී සමාජවාදී පක්ෂය ද ඉහත කඩතුරාව යටතේ ආන්ඩුවේ මිලිටරීකරනයට පිටුබලය සපයති.
කම්කරුවන්, මාධ්‍යවේදීන් හා කලාකරුවන් තීරනාත්මක ලෙස මෙම ධනපති ව්‍යපාරවලින්ද ඒවායේ ව්‍යාජ-වාම සහායකයන්ගෙන්ද බෙදී වෙන්විය යුතුය. ප්‍රකාශනයේ නිදහස ඇතුලු අන් සෑම ප්‍රජාත්නත්‍රවාදී අයිතියක්ම ආරක්ෂා කර ගත හැක්කේ මේ සියලු ධනපති සංවිධානවලින් ස්වාධීනව ක්‍රියාකාරී කමිටු පිහිටුවාගනිමින්, කම්කරු පන්තියේ නායකත්වය යටතේ, ජාත්‍යන්තර සමාජවාදී වැඩපිලිවෙලක් මත සටන් වැදීමෙන්  පමනි. 
වසංගතයට පෙරසිටම එක්සත් ජනපදය, ජර්මනිය, ප්‍රන්සය, ග්‍රීසිය, බ්‍රිතාන්‍ය⁣ය, ස්පාඤ්ඤය, ඉන්දියාව මෙන්ම ලොව සෑම රටකම ආන්ඩු,  දැවැන්ත ආර්ථික අර්බුදයක කොන්දේසි මධ්‍යයේ ක්‍රියාවට දැමූ ප්‍රතිවිප්ලවීය ක්‍රියාවන්ට එරෙහිව වැඩෙන කම්කරු පන්තික අරගල තලා දැමීම සඳහා පොලීසිය, මිලිටරිය, බුද්ධි අංශ සීරුවෙන් තබමින් ද, වර්ගවාදය හා අන්ත දක්ෂිනාංශික ප්‍රතිගාමී බලවේග පෝෂනය කරමින් ද, ආඥාදායක පාලනරූපවලට මාරුවෙමින් සිටී. රාජපක්ෂ ආන්ඩුවේ ක්‍රියාකලාපය මෙම  ජාත්‍යන්තර සන්තතියේම කොටසකි.
පහත සටන්පාඨ මත කලාවේ, භාෂනයේ හා ප්‍රකාශනයේ නිදහස ආරක්ෂා කිරීම සඳහා නොපමාව පෙරට එමින් කලාවේ හා ප්‍රකාශනයේ නිදහස ආරක්ෂා කිරීමේ ක්‍රියාකාරී කමිටුව  ගොඩනැගීම සඳහා එක්වෙන ලෙස අපි  කම්කරුවන්, කලාකරුවන්, මාධ්‍යවේදීන් හා තරුනයන් ට ආරාධනා කර සිටිමු:
ව්‍යාජ චෝදනා යටතේ අත්අඩංගුවට ගෙනඇති සියලු සමාජ මාධ්‍ය ක්‍රියාකාරිකයන්, මාධ්‍යවේදීන් හා උද්ඝෝෂකයින් කොන්දේසි විරහිතව වහා නිදහස් කරනු!
කලාකරුවන්ට, මාධ්‍යවේදින්ට හා අන්තර්ජාල මාධ්‍ය ක්‍රියාකාරිකයන්ට එරෙහිව ඔවුන්ගේ ලිපි, ප්‍රකාශන හෝ නිර්මාන මත ගොනුකොට ඇති හා ගොනුකිරීමට නියමිත නඩු ක⁣ටයුතු වහා අහෝසි කරනු!
අයිසීසීපීආර් පනත, පරිගනක අපරාධ පනත ඇතුලු මර්දක නීති වහා අහෝසි කරනු!
ප්‍රජාතන්ත්‍රිය අයිතීන් ආරක්ෂා කරනු!
කම්කරු පන්තියේ ස්වාධීන ජාත්‍යන්තර සමාජවාදී එකමුතුව සඳහා පෙරට!

Tuesday, May 26, 2020

වසංගතය මධ්‍යයේ පැනවූ "ඇඳිරිනීතිය" නීත්‍යානුකූල යයි මහේස්ත්‍රාත් අධිකරනයක් තීන්දු කරයි

කොරෝනා වෛරස වසංගතය රටපුරා පැතිරීයාමේ අවධානම මධ්‍යයේ ශ්‍රී ලංකා ආන්ඩුව රටේ විවිධ ප්‍රදේශවල විටින්විට පැනවූ "ඇඳිරිනීතිය" නීතිත්‍යානුකූල බව ගම්පහ මහේස්ත්‍රාත් අධිකරනය පසුගියදා (මැයි 11) තීන්දු කලේය. රටපුරා 'ඇඳිරිනීතිය' උල්ලංගනය කිරීම යන චෝදනාව යටතේ අත්අඩංගුවට ගනු ලැබූ පුද්ගලයන් ගනන 60000 ක් ඉක්මවන අතර, එම අත්අඩංගුවට ගැනීම් නීති විරෝධී බවට මතයක් ප්‍රචලිතවීමේ පසුබිමක් තුල පොලීසිය මෙම නියෝගය ලබා ගත්තේය.

වසංගතය වැලැක්වීම සම්බන්ධයෙන්  මුලසිටම සාපරාධී නොසැලකිල්ලෙන් හා මහජන ජීවිත සම්බන්ධයෙන් නොතැකීමෙන් කටයුතු කල ආන්ඩුව සමාජ දුරස්ථකරනය ප්‍රධානම හා අඩු වියදම් ක්‍රියාමාර්ගය වශයෙන් ක්‍රියාත්මක කිරීම සඳහා මාර්තු 20 සිට ඇඳිරිනීතිය වරින් වර ප්‍රකාශයට පත්කරන ලද්දේ ජනාධිපති මාධ්‍ය අංශය මගින් නිකුත් කල මාධ්‍ය නිවේදන හරහාය.

ඇඳිරිනීතිය, පොලීසියේ අනීතික නියෝග කිරීම්, දඬුවම් පිලිබඳ තර්ජන සහ මාධ්‍ය හරහා කරන ඒකපාර්ශ්වික හේතුදැක්වීම් වලට විපරීතව, ආන්ඩුව මිලියන සංඛ්‍යාත මහජනතාවකට එදිනෙදා අවශ්‍ය දෑ සැපයීමේ විධිමත් වැඩපිලිවෙලක් සම්පාදනය නොකිරීම නිසා, ආදායම් අහිමිවීම, ආහාර පාන සහ බෙහෙත් ද්‍රව්‍ය සොයාගැනීම ඇතුලු අනෙකුත් හදිසි හා අත්‍යවශ්‍ය කාරනා සඳහා එලිමහනට බැසීමට මහජනයාට බලකෙරී පැවතිබව මෙම දැවැන්ත අත්අඩංගුවටගැනීම් මගින් හෙලිවන වෛශික සත්‍යය යි.

කම්කරු ජීවිත වසංගතයේ අන්තරායට තල්ලු කරමින් රටේ සෑම ප්‍රදේශයක්ම ආර්ථිකය සඳහා විවෘත කර ඇති මේ වන විට, වාහන 17000 කට වැඩි ප්‍රමානයක්ද සමග, අත්අඩංගුවට ගන්නාලද පුද්ගලයන් 17000 කට වැඩි  සංඛ්‍යාවකට එරෙහිව උසාවියේ නඩු පවරා ඇති අතර, 6000 කට වැඩි ගනනකට දඬුවම් පමුනුවා ඇති බව  නියෝජ්‍ය පොලීස්පති අජිත් රෝහන මාධ්‍යයට පවසා ඇත. මෙලෙස නඩු පවරා ඇති අයෙකුට ඇප ලබාදීමේ නියෝගය නිකුත් කරමින් ගම්පහ මහේස්ත්‍රාත් මංජුල කරුනාරත්න මෙම තීන්දුව ප්‍රකාශයට පත්කර ඇත. 

පැහැදිලි නීතිමය කරුනු හා අර්ථදැක්වීම් ගනනාවක් වරදවා දක්වා ඇති අධිකරන තීන්දුව, නෛතිකව සාවද්‍ය ය. 

අධිකරන තීන්දුව මගින්ම සනාථ කරන පරිදි පොලීසිය හරහා රජය දැනටමත් පිලිගෙන ඇත්තේ ඇඳිරිනීතිය පනවනු ලැබ ඇත්තේ මහජන ආරක්ෂක පනතේ (මආආ) 16 වගන්තිය හෝ මආආ යටතේම පනවනු ලබන හදිසි අවස්ථා රෙගුලාසි යටතේ නොවන බවයි. අප්‍රේල් මස අගභාගයේ සිට "නිරෝධායන ඇඳිරිනීතිය" යන නාමකරනයක් දෙමින් නියෝජ්‍ය පොලිස්පති රෝහන මාධ්‍යයට ප්‍රකාශකර සිටියේ ජනාධිපති මාධ්‍ය නිවේදන හරහා ප්‍රකාශයට පත්කොට ඇත්තේ නිරෝධායන හා රෝග වැලැක්වීමේ ආඥාපනත (නිරෝවැආ) යටතේ සෞඛ්‍ය අධ්‍යක්ෂ ජනරාල්වරයාගේ නියෝග මත පනවනු ලැබූ ඇඳිරිනීතියක් බව ය. අධිකරන නියෝගයේ හරය මෙම මතයට රබර් සීල් ගැසීමයි.

නිරෝවැආ හි 3 වන වගන්තියේ මගින් ආඥාපනතේ 2 වගන්තිය යටතේ සෞඛ්‍ය අමාත්‍යවරයා විසින් අදාල රෙගුලාසි සකස් කළ හැකි විෂයයන් දක්වා ඇත. එහෙත් එම වගන්තියේ කිසිදු අනු වගන්තියක් යටතේවත් අමාත්‍යවරයාට සාමාන්‍ය ඇඳිරිනීති තත්ත්වයක් යටතේ මෙන් නිරෝගී පුද්ගලයන්ගේ ගමන් බිමන් වලකන රෙගුලාසි පැනවීමේ බලයක් හිමි නොවේ. එසේම එවැනි කොන්දේසි පනවමින් සාමාන්‍ය මහජන ජීවිතය සීමාකරන  කිසිදු රෙගුලාසියක් මේ දක්වා පනවා ඇත්තේද නැති අතර ඒ සෑම රෙගුලාසියක්ම අදාල වන්නේ රට තුලට හා ඉන් පිටතට නිශ්චිත වසංගත රෝගයක් බෝවීම වැලැක්වීම සම්බන්ධයෙන් හා රෝගය වැලැඳී ඇති රෝගීන් නිරෝධායනය කිරීම පිලිබඳව පමනි. 

ඒ අනුව, හුදෙක් ජනාධිපති මාධ්‍ය නිවේදන හරහා පනවනු ලැබූ ඇඳිරිනීතිය නිරෝධායන හා රෝග වැලැක්වීමේ ආඥාපනතට (නිරෝවැආ) ද කිසිදු සම්බන්ධයක් නැත.

ඇඳිරිනීතියේ අනීතිකභාවය පිලිබඳව සමාජගත වීමත්, අධිකරනයට ඉදිරිපත් කරන පුද්ගලයන්  මෙම නීතිමය කරුනු මත තම අත්අඩංගුවට ගැනීම් අභියෝගයට ලක්කිරීමත් සමඟ මෙවන් තීන්දුවක් අධිකරනයකින් ප්‍රකාශයට පත්කරවා ගැනීමට පොලීසිය හා ආන්ඩුවට අවශ්‍යව පැවතියේය. 

මීට පෙර, වැඩබලන පොලිස්පතිගේ ඉල්ලීම මත උපදෙස් දෙමින්, ඇදිරිනීතිය පැනවීම හා ඒ යටතේ "රෝගය වැලැක්වීම" සඳහා පොලීසිය ගන්නා ලද ක්‍රියාමාර්ග  අනුමත කරන බව නීතිපති අප්‍රේල් 30 නිවේදනය කලේය.

තමන්ගේ අත ශක්තිමත් කිරීමේ "ඓතිහාසික තීන්දුවක්" ලෙස පොලීසිය හුවා දැක්වුවද, මෙම තීන්දුව මගින් වෙනත් මහේස්ත්‍රාත්වරයෙකු හෝ ඉහල අධිකරනයක් බැඳ තැබෙන්නේ ද නැත. 

දැවැන්ත මුල්‍ය හා ආර්ථික අර්බුදයක් තුල ක්‍රියාවට දැමෙන දැඩි කප්පාදු පිලිවෙත් වලට එරෙහිව වර්ධනය වෙමින් පවතින කම්කරු පන්තික අරගල පාගා දැමීම සඳහා, කොරෝනා වසංගතය (කොවිඩ්-19) ඩැහැගෙන, ආඥාදායක පාලනයක් තහවරු කරගැනීම පිනිස වඩවඩාත් මිලිටරිය මත පදනම් වෙමින්, ව්‍යවස්ථාවද, රටේ පොදු නීතියද නොතකමින්,  ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්ෂ උත්සන්න කල වැඩපිලිවෙලක පසුබිම තුල මෙම අධිකරන තීන්දුව ස්ථානගත වේ.  

රාජපක්ෂ ජනාධිපති ලෙස දිවිරුම් දීමේ දින සිට අවධාරනය කලේ රටේ සියලු රාජ්‍ය නිලධාරින් තම ප්‍රත්පත්තිවලට අවනතව කටයුතු කල යුතු බවයි. අධිකරනය හා අගවිනිසුරු සම්බන්ධයෙන්ද රාජපක්ෂ කිහිප වරක්ම විවිධාකාරයෙන් අවධාරනය කලේ තම සංවර්ධන වැඩපිලිවෙලට අධිකරනය භාධාවක් වන පරිදි කටයුතු නොකල යුතු බවයි. කොලඹදී නීති සමුලුවක් අමතමින් පෙබරවාරි මැද රාජපක්ෂ  කීවේ, "රජයේ විධායක හා ව්‍යවස්ථාදායක ශාඛාවල ක්‍රියාකාරිත්වයට අධිකරනය අනවශ්‍ය ලෙස මැදිහත් නොවිය යුතු" බවයි.

ගිය සතියේ (14) රාජ්‍ය නිලධාරීන් සමඟ පැවති සාකච්ජාවකදී, රාජ්‍ය නිලධාරීන් තම "හරි" ප්‍රතිපත්ති ප්‍රශ්න කිරීමකින් තොරව පිලිගත යුතු බවත්, එසේ නොමැතිනම් ඉවත්ව යා යුතු බවටත් රාජපක්ෂ අනතුරු ඇඟවීය. නීතියට පිටින්, අත්තනෝමතිකව තම පාලනය ගෙනයෑමේ සූදානම වඩා හොඳින් හෙලිදරව් කරමින් ඔහු සඳහන් කලේ, ආර්ථික ඉලක්ක හඹා යාමේදී "තාර්කික නොවන නීති රීති" භාධාවක් නොකරගත යුතු බවයි. ජනාධිපති මෙසේ කියා සිටින්නේ ප්‍රතිපත්තිවල "හරි" බව හා නීති වල "තාර්තික" බව තීරනය කිරීමේ අවසාන බලධාරියා තමන් බව ය.

ඇඳිරිනීතිය පැනවීම සඳහා, රාජපක්ෂ මආආ යටතේ ගැසට් නිවේදන නිකුත් කරමින් කටයුතු නොකලේම ආන්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවට අනුව එවන් අවස්ථාවක, ඔහු විසින්, කල් පිරීමට පෙර, ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධීව, විසුරුවා හල පාර්ලිමේන්තුව නැවත කැඳවීම වැලැක්වීම සඳහාය. 

පාර්ලිමේන්තුව මාර්තු 2 විසුරුවාහරිනු ලැබූ පසු ව්‍යවස්ථානුකූලව මාස තුනක් තුල, එනම් ජුනි 02 වන විට, මැතිවරනය පවත්වා නව පාර්ලිමේන්තුව කැඳවිය යුතු නමුදු, වසංගතය මධ්‍යයේ එසේ කල නොහැකි උවද, විසුරුවාහල පාර්ලිමේන්තුව එහි ඉතිරි කාලය සඳහා නැවත කැඳවීමට තමන් කිසිදු සූදානම් නැති බව කියා සිටි රාජපක්ෂ, රටේ නීතිය පිලිබඳ තම අවඥාව ප්‍රකට කරමින් අප්‍රේල් 20 සම්මුඛ සාකච්ජාවකදී ප්‍රකාශ කලේ, "කල නොහැක්කක්” සම්බන්ධයෙන් නීතියට අනුව කටයුතු නොකිරීම, නීති-විරෝධී නොවන බවයි. රාජපක්ෂ මෙසේ "කල නොහැක්කක්" යනුවෙන් දක්වන්නේ ව්‍යවස්ථාවට අනුව කටයුතු කල නොහැකි බවයි.

නීතියට පිටින් කටයුතු කිරීම නීත්‍යානුකූල හා සාධාරනීකරනය කිරීම සඳහා රාජපක්ෂ ඔහුගේ නීති වන්දිභට්ටයන් යොදාගනිමින් අනීතික ක්‍රියාමාර්ග නීත්‍යානුකූල කරන, කුප්‍රකට "අවශ්‍යතාවයේ මූලධර්මය" ජනාධිපතිගේ ක්‍රියාවන්ට අදාල වන බවට ප්‍රචාරයක් ගෙනයමින් තිබේ.

වසංගතයට හා එහි ප්‍රතිවිපාක ලෙස ගෝලීය ආර්ථිකය බිඳවැටීමට පෙර පවා, ශ්‍රී ලංකාවේ ආර්ථිකය පැවතුනේ ප්‍රගාඪ අර්බුදයක ය. රටේ ආර්ථික සංවර්ධන වේගය 1.5% දක්වා පහලට රූටා ඇති අතර  අයවැය පරතරය දල දේශීය නිෂ්පාදනයෙන් 7.9% දක්වා ඉහල ගොස්  ඇත. බැංකු හා මහා ව්‍යාපාර ගලවා ගන්නා අතර, ඩොලර් බිලියන 55.9 ක  දැවැන්ත නය කන්දරාවත් ගෙවීමේ කොන්දේසි යටතේ විශාල සමාජ සුභසාධන සේවා හා වැටුප් කප්පාදු කිරීමට කම්කරුවන් ගොදුරු කෙරෙනු  ඇත.

අර්බුදයට යන ආර්ථිකය කෙලින් කිරිම හා කම්කරු අරගලවලට මුහුන දීම සඳහා "දැඩි පාලනයක්" කැඳවුම් කරම්න් සිටි රටේ ධනපති පාලක පන්තිය පසුගිය ජනාධිපතිවරනයේදී රාජපක්ෂ බලයට ගෙන ආවේ පන්ති යුද්ධයේ එම ඉලක්කයන් සපුරා ලීමට ය. ජනාධිපති ලෙස පත්වූ පසු වසංගතයට පෙර සිටම වතු, දුම්රිය, පරිපාලන සේවය ආදී කම්කරුවන්ගේ හා ශිෂ්‍යයන්ගේ  උද්ඝෝෂන වැඩී ආවේ ආන්ඩුවේ කප්පාදු වැඩ පිලිවෙත්වලට එරෙහි පුපුරා යාමට නියමිත පන්ති අරගල මාලාවක් පිලිබඳ සංඥාවක් ලෙසිනි.

මෙම වර්ධනයන්ට මුල සිටම සූදානම් වීම සඳහා රාජපක්ෂ මිලිටරිය රටපුරා දිගේලි කරගත් අතර රාජ්‍ය පරිපාලනයේ ඉහලම නිලවලට හිටපු මිලිටරි නායකයන් පත් කලේය. අගමැති සහෝදර මහින්ද රාජපක්ෂ සඳදා (18) ප්‍රකාශ කලේ තම පාලනය තුල ඉදිරියට ද එසේ කරනු ඇති බව යි. ආන්ඩුව කොරෝනා වසංගතය ඩැහැගත්තේ  මෙම පියවරයන් වඩාත් තීව්‍ර කරමින් රාජ්‍ය බුද්ධි අංශ, පොලීසිය හා මිලිටරිය කම්කරු පන්තිය මෙල්ල කිරීමේ යාන්ත්‍රනයක් ලෙස පුලුල්ව ව්‍යාප්ත කිරීමට ය.

කම්කරු පන්තියට මුහුන දීමේ රාජපක්ෂගේ සැලැස්ම හෙලිදරව් කරමින් ඔහුගේ ආරක්ෂක ලේකම්  පසුගියදා  ප්‍රකාශයට පත් කලේ, “ආපදා තත්ත්වයන්, කම්කරුවන්ගේ වැඩ වර්ජන හා සිවිල් කැලඹීම්වල බලපෑම ලොප් කිරීම" පිනිස  සිවිල් පරිපාලනය සමග මිලිටරිය මිශ්‍ර කිරීමේ  "ඒකාග්‍රිත, හදිසි සැලැස්මක්"  ක්‍රියාවට දැමීමට ආන්ඩුව කටයුතු යොදා ඇති බව යි.

ඉදිරි මැතිවරනයේදී තමන්ට අවනත තුනෙන් දෙකක බහුතර බලයක් සහිත පාර්ලිමේන්තුවක් පිහිටුවා ගැනීමටත්, ඒ හරහා තම විධායක බලයට ඇති සීමාසහිත බාධා පවා මකා දැමීමටත් රාජපක්ෂ අපේක්ෂාවෙන් සිටී.

මෙසේ, ව්‍යවස්ථාමය සම්මතයන් හා නීතියේ ආධිපත්‍යය කීතු කරමින්, ජනාධිපති ආඥාදායකත්වයක් සූදානම් කිරීමට වසංගත තත්ත්වය යොදාගනිමින් සිටින රාජපක්ෂ ව්‍යවස්ථාදායකය, සිවිල් පරිපාලන සේවය හා අධිකරනය ඒ සඳහා ඒකාග්‍ර කරගනිමින් සිටී.

ධනේශවර ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයේ ශේෂවූ නාමික වටිනාකම්ද ධනපති ලාභ ආරක්ෂා කිරීම හා එහි අධිපතිවාදී දේශපාලන නියෝජිතයන් සුරැකීම සඳහා උගුලා දැමීම ලංකාව හෝ වෙනත් තනි රටකට සීමා වූවක් නොවේ.  

ඇමරිකා එක්සත් ජනපදයේ ජනාධිපති ඩොනල්ඩ් ට්‍රම්ප් ජනාධිපති ලෙස පත්වීමට ප්‍රථම කරනු ලැබූ මූල්‍ය ගෙවීම් සම්බන්ධ අපරාධ නඩු කටයුතුවලින් මුක්තිය ලබාදීම සලකාබැලීම සඳහා ඇමරිකානු  ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරනය මෑතකදී තීරනය කිරීම, ආඥාදායක පාලන තන්ත්‍රවල අත ශක්තිමත් කිරිම සඳහා සෑම රටකම පාලක පන්තීන්ගේ උත්සුකය පෙන්නුම් කල ජාත්‍යන්තර වැදගත්කමක් දරන සිදුවීමකි.

කොරෝනා වසංගතය අවධානම ඉහල අඩියක පැවතියදීම කම්කරුවන්ගේ ජීවිත මරනයට බිලිකරමින් නැවත වැඩට දැක්කීම සඳහා ලංකාව, ඉන්දියාව, බ්‍රිතාන්‍යය, ජර්මනිය, දකුනු කොරියාව,  ඇමරිකාව ආදී සෑම රටකම ආන්ඩු සාපරාධී පියවර ගනිමින් සිටින්නේ මහා සංගත හා ව්‍යාපාරවලට අවශ්‍ය පරිදි කම්කරු නීති උල්ලංගනය කිරීම සඳහා නෛතික ආවරනය සැපයීමට කටයුතු කරමිනි. ඇමරිකාවේ ට්‍රම්ප්, බ්‍රසිලයේ බොල්සනාරෝ, බ්‍රිතාන්‍යයේ ජොන්සන්, ඉන්දියාවේ මෝඩි සිට සෑම රටකම පාහේ පාලන තන්ත්‍රයන්  ආඥාදායකත්වයන් දක්වා රූටා යමින් තිබේ. 

Article on the same topic in wsws is here