හදිසි නීතියෙන් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය සීමා වෙනවා

Monday, මැයි 20, 2019 - 01:00

නීතීඥ සංජය විල්සන්
සමාජවාදී සමානතා පක්ෂයේ දේශපාලන මණ්ඩල සාමාජික නීතිඥ සංජය විල්සන්, ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවියේද ලේඛකයෙකි. මූලික අයිතිවාසිකම් හා සිවිල් නඩු සම්බන්ධව කටයුතු කරන්නකු වශයෙන් ප්‍රකට ඔහු ප්‍රකාශන අයිතිය සම්බන්ධයෙන් විශේෂ උනන්දුවකින් කටයුතු කරන්නෙකි. එසේම Neoliberal Constitutionalism and the Austerity State කෘතියේ කර්තෘවරයාද ඔහුය.

2011 වසරේ ඉවත් කළ හදිසි නීතිය වත්මනේ රටේ පවතින අර්බුදකාරී තත්ත්වයත් එක්ක නැවත ගේනවා. මේ ගැන ඔබේ අදහස මොකක් ද?

හදිසි නීතිය ක්‍රියාත්මක වෙන්නේ රාජ්‍ය ආරක්ෂාව සම්බන්ධයෙන් තියෙන මූලික නීතියක් වන මහජන ආරක්ෂන ආඥා පනත යටතේ. අප්‍රේල් 21 ප්‍රහාරයෙන් පස්සේ ආයෙත් හදිසි නීතිය ක්‍රියාත්මක වුණා. හදිසි නීතිය අනෙකුත් නීති යටපත් කරන නීතියක් විදිහටයි සැලකෙන්නේ. සෑම අණ පනතක් ම යටපත් කරන සාමාන්‍ය ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී සමාජයක තියෙන නීති යටපත් කරමින් මහජන සාමය ආරක්ෂා කිරීමට පොලිසියට තියෙන සියලු බලතල හමුදාවට බාරදීමකුයි මෙහිදී කෙරෙන්නේ. එහෙම වුණාම සාමාන්‍ය ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී සමාජයක මූලික මිනිස් අයිතිවාසිකම්වලට පහර එල්ල වෙනවා. මේ යටතේ ඕනෑම ප්‍රකාශනයක් වාරණය වීමට පුළුවන්. ජනතාවට රැස්වීමට තිබෙන අවස්ථා සීමා කිරීම් වෙන්න පුළුවන්.

ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමට හදිසි නීතිය ක්‍රියාත්මක වීම අවශ්‍ය බව පේනවා. එය නොමැති වීම 21 ප්‍රහාරයට හේතු වුණා වෙන්න බැරි ද?

21 ප්‍රහාරය එල්ල වෙනවා කියන තොරතුරු කලින්ම ලැබී තිබුණා කියලා දැන් පැහැදිලිව ම පේනවා. මේ සම්බන්ධයෙන් තොරතුරු දැනගෙන නොසැලකිලිමත්ව සිටියා කියන එක තමයි දකින්න තියෙන්නේ. එහෙම සාපරාධි ක්‍රියාවක් වෙනතුරු බලාන හිටියේ ඇයි කියන එක දැන් ජනතාවට තියෙන ප්‍රශ්නයක්. මහජනතාව ආරක්ෂා කරන්න ඉන්නවා ය කියන ආණ්ඩු මේ ආකාරයට වැඩ කරන්නෙ ඇයි? ඒ වෙලාවේ ආණ්ඩුව තුළ ම අර්බුදයක් හටගෙන තිබුණා.

පහුගිය කාලයේ ආර්ථිකය දිගින් දිගටම අර්බුදයකට යමින් තිබුණා. මේ තත්ත්වය යටතේ වැඩ කරන ජනතාව දිගින් දිගටම පාරට බැහැලා උද්ඝෝෂණය කරන තත්ත්වයට පත් වුණා. ආණ්ඩුවට ඊට මුහුණ දෙන්න විදිහක් නැහැ. ඒ නිසා ඉස්සරහට එන්න තියෙන මහජන කැලඹිලි මර්දනය කරන්න නම් අලුත් නීති ගේන්න ඕන. ඒකට අවශ්‍ය මාවත තනා ගැනීම තමයි මේ කරගෙන යන්නෙ.

30 වසරක යුද්ධය අවසන් කරන්නෙත් රටේ හදිසි නීතිය පනවලා. එහෙම නීතියක් අවශ්‍ය නැහැයි කියන්නෙ කොහොම ද?

1971, 88 - 89, 30 වසරක යුද්ධය, මේ කාලය තුළ හදිසි නීතිය පනවගෙන තමයි පැවැති ආණ්ඩු රට පාලනය කළේ. 2009 සිවිල් යුද්ධය අවසන් වුණාට පස්සේ මේ රටේ මහජනතාව හදිසි නීතිය නොමැතිව ජීවත් වුණා. කොහොම නමුත් ඉතිහාසයේ ඉඳලා හදිසි නීතිය යටතේ ජීවත් වුණ සමාජයක් තමයි අපිට ඉන්නේ. හදිසි නීතිය යටතේ වර්ධනය කළ, පෝෂණය කළ සහ ඒ යටතේ වර්ධනය වූ පොලිසියක් සහ හමුදාවක් අපට ඉන්නවා. අවුරුදු 30ක් තිස්සේ ජාතීන් වෙන් කරලා ඒ මිනිසුන්ට එරෙහිව තවත් ජනකොටසක් කුපිත කරලා ගොඩනඟපු යුද්ධයක් මර්දනය කළ හමුදාවක් තමන්ගේ ආරක්ෂාවට ඉන්නවා ය කියන එක මේ පාලක පන්තිය දන්නවා.
ඒ ආරක්ෂක හමුදාවන් මහජනතාවට එරෙහිව පවත්වා ගැනීම සඳහා හදිසි නීතිය පැනවීම සම්බන්ධයෙන් දශක ගණනක ඉතිහාසයක් තියෙනවා. අද වෙනකොට අපේ රටේ සමාජ මාධ්‍ය ජාල අවහිර කරලා, ප්‍රධාන ධාරාවේ මාධ්‍යවලට බලපෑම් එල්ල වී තිබෙනවා. පසුගියදා ස්ථාන කිහිපයක සිදු වූ සිදුවීම් මහජනතාවට පෙන්නුවේ නැහැ. මේ කාරණාවලින් පෙන්නුම් කරන්නේ මූලික වශයෙන් මහජනතාව අඳුරේ තැබීමක්. මෙතැන දී මහජනතාවගේ තොරතුරු දැන ගැනීමේ අයිතිය අහිමි වෙලා තියෙනවා. එහෙම තිබියදී ප්‍රමුඛ පෙළේ මාධ්‍ය නාලිකා කිහිපයක් පාලක පන්තියක් වෙනුවෙන් අවශ්‍ය කටයුතු කරගෙන යනවා කියලත් පේනවා. මේ සියල්ලෙන් පෙන්නුම් කරන්නේ මර්දන යාන්ත්‍රණය ක්‍රියාත්මකයි කියන එකයි.

රජය පවසන විදිහට සමාජ මාධ්‍ය ජාතිවාදය අවුලවන්නක්. අද පවතින තත්ත්වය 83 කලබලය, හා යම් සමාන තත්ත්වයක් ගෙන තිබෙනවා ය කියන මතයක් නිර්මාණය වෙනවා?

භීෂණය කෙසේ වෙතත් රාජ්‍ය මර්දනය කියන කාරණය පැහැදිලිව ම දක්නට තිබෙනවා. මේ රාජ්‍යයන් ධනපති ආර්ථිකයක පැවැතගෙන යන පන්ති සමාජයක් පෝෂණය කරන ක්‍රමයක යි අපි ඉන්නේ. මේ ආර්ථික ක්‍රමය යටතේ මෙහෙයවන පන්ති දෙකක් ඉන්නවා. එකක් වැඩ කරන ජනතාව, අනෙක් පන්තිය මෙය මෙහෙයවන පන්තිය. ඒ නිසා වැඩ කරන පන්තිය තමන්ට ඕනෑ ආකාරයට පවත්වා ගැනීමට අවශ්‍ය නීති සකසා ගැනීම සහ ඊට අවශ්‍ය පොලිසිය සහ හමුදා යාන්ත්‍රණය සකසා ගැනීම, අධිකරණය පවා මේ සඳහා භාවිතා කිරීම ට යි රාජ්‍ය මැදිහත් වී තිබෙන්නේ.
ඒ නිසා මේ රාජ්‍යයන් මහජනතාවගේ රාජ්‍යයන් විදිහට පවතින්නේ නැහැ. රාජ්‍ය මර්දනය කියන කාරණය පැහැදිලිව පෙනෙන්නට තියෙනවා. දේශපාලන විරුද්ධවාදීන්, කම්කරුවන්, කම්කරු නායකයන්, ශිෂ්‍යයන්, ශිෂ්‍ය අරගල මර්දනය කිරීම සඳහා අවශ්‍ය මර්දන නීති ගේන්න යනකොට මහජනතාවට තොරතුරු ලැබීම් වාරණය වෙනවා. මිනුවන්ගොඩ, ගම්පහ වැනි සිද්ධි වෙන්න ඉඩ දීලා බලාන හිටියා කියලයි පේන්න තියෙන්නේ. ඇයි මෙහෙම කරන්නෙ කියලා ඇහුවොත් කියන්න තියෙන්නේ සිංහල මහජනතාව සහ මුස්ලිම් මහජනතාව අතර විරසකයක් වර්ධනය වෙන්න දීලා තමන්ගේ දේශපාලන න්‍යාය පත්‍රය ක්‍රියාත්මක කරන්න ඔවුන් බලාන ඉන්නවා ය කියන එකයි.

ප්‍රති ත්‍රස්ත පනත ගැන ඔබේ අදහස මොකක් ද?

ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනතට එහා ගිය පනතක් විදිහට තමයි ප්‍රතිත්‍රස්ත පනත සැලකිය හරක්කේ. ප්‍රති ත්‍රස්ත පනතේ 3 වන වගන්තියෙන් කියවෙන ආකාරයට ජනගහනයක් බිය ගැන්වීමේ අරමුණින් යුතුව; යම් ක්‍රියාවක් සිදු කිරීම හෝ සිදු කිරීම වැළැක්වීමට ශ්‍රී ලංකා ආණ්ඩුව හෝ වෙනත් යම් ආණ්ඩුවක් හෝ ජාත්‍යන්තර සංවිධානයක් සාවද්‍ය ලෙස හෝ නීති විරෝධී ලෙස පෙළඹවීමේ අරමුණින් යුතුව; එවැනි යම් ආණ්ඩුවක කටයුතු ඉටු කිරීම වැළැක්වීමේ අරමුණින් යුතුව යම් ක්‍රියාවක් කරන්නෙකු ත්‍රස්තවාදී වරදකට වරදකරු වෙයි. මේ අනුමාන වගන්ති යටතේ ශ්‍රී ලංකාවේ ස්වෛරීභාවයට, භෞමික අඛන්ඩතාවයට හා එහි කටයුතුවලට හානිකර යයි පාලක පන්තිය විසින් සලකන ලංකාව තුළ හෝ ඉන් පිටත ක්‍රියාත්මක වන (ලංකාවේ) කවර හෝ දේශපාලන පක්ෂයක් හෝ සංවිධානයක් තහනම් කළ හැකිය යන්නයි එහි මූලික අරමුණ.

ප්‍රතිත්‍රස්ත පනත හකුලා ගත යුතුයි කියලා විරෝධතාවක් තියෙනවා ?

යෝජිත ප්‍රතිත්‍රස්ත පනත ඇතුළු සියලු මර්දක අනපනත් මහජනතාව විසින් ප්‍රතික්ෂේප කළ යුතු යි.
කිසිදු රාජ්‍යයක් තම මර්ධක නීති අන පනත් ආපස්සට ගන්නේ නැහැ. සෑම රටක ම පාලක පන්ති වඩ වඩාත් දකුණට රූටා යමින් මර්ධක නීති දැඩි කරමින්, වර්ගවාදය, ෆැසිස්ට්වාදය ආදී ප්‍රතිගාමීත්වයන් ශක්තිමත් කරමින් සිටිනවා. ලංකාව,ඉන්දියාව වගේ ම ජර්මනිය, ප්‍රංශය වැනි රටවලෙත් තත්ත්වය එසේමයි.

ශ්‍රී ලංකාව තුළ ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමට නීති ප්‍රමාණවත් නැත් ද?

මේ කාරණය දිහා අපි බලන්න ඕනේ පීඩිත කම්කරු ජනතාවගේ පැත්තෙන්. ජවිපෙ කියලා තිබුණා අලුත් පනතක් අවශ්‍ය නැහැ, ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීම පනත යටතේ ඒක කරන්න පුළුවන් කියලා. ඒක එහෙම තියෙනවා. නමුත්, මේතැන තියෙන ප්‍රශ්නය මේ පනත ක්‍රියාත්මක කරන්නැයි ඉල්ලන්නේ කවුද. මහජනතාව වෙනුවෙන් පෙනී ඉන්නවා කියන දේශපාලන කණ්ඩායම් ම තමයි ඒ ඉල්ලීම කරන්නේ.

1979 අංක 48 දරන ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනතේ 9 වන වගන්තියට අනුව ආරක්ෂක ඇමැතිගේ නියෝගය යටතේ අත්අඩංගුවට ගන්නා සැකකරුවෙක් උසාවියකට ඉදිරිපත් නොකර මාස තුනේ සිට අවුරුදු එක හමාරක් දක්වා රඳවා තබාගන්න පුළුවන්. මේ නීතිය මහජනතාවට එරෙහිව පාවිච්චි කරන්න කියන්නේ ධනපති දේශපාලන පක්ෂ. මේ කැඳවුමෙන් ඉල්ලා සිටින්නේ; විකල්ප අදහස්, කම්කරු නායකයන්, මාධ්‍යවේදීන් මර්දනය කරන්න මේ ධනපති ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධී නීති භාවිතා කරන ලෙසයි. අපි කියන්නේ මේ මර්දක නීති සෑම එකක් ම අහෝසි කරන්න ඕනෑ කියලා යි.

ලේඛකයන්ගේ ප්‍රකාශන වාරණ කිරීමක් ද මේ වන විට දක්නට ලැබෙනවා. නිර්මාණ වලට නිර්මාණ කරුවන්ට අද තිබෙන අභියෝගය ගැන ඔබ හිතන්නේ කුමක් ද?

මෑතකදී ශක්තික සත්කුමාර ලේඛකයාගේ කෙටි කතාවක් නිසා ඔහු දිගටම සිරගතකර සිටීම භයානක තත්ත්වයක්. සත්කුමාර කියන්නෙ රාජ්‍ය මර්දනයට අහුවුණු එක ලේඛකයෙක් විතරයි. මීට කලින් මාලක දේවප්‍රිය කලාකරුවාගේ කණට පහරක් කියන රේඩියෝ කතා මාලාවට එරෙහිව භික්ෂුන් වහන්සේලා අවි එසෙව්වා . බෞද්ධ අන්තවාදී සංවිධාන මේ කලාකරුවන්ට එරෙහිව පොලිසියට පැමිණිලි කරනවා.
ශක්තික අත්අඩංගුවට පත් වන්නේ දණ්ඩ නීති සංග්‍රහයේ 291(ආ) සහ 2007 අංක 56 දරන සිවිල් හා දේශපාලන අයිතිවාසිකම් පිළිබඳ ජාත්‍යන්තර සම්මුති පනතේ 3(1) යටතේ පොලීසිය විසින් සත්කුමාරට එරෙහිව අභූත චෝදනා ගොනු කිරීමෙන් අනතුරුව යි. මේ වගන්තිය යොදා ගැනීම පිණිස අඩු තරමින් අදාල ක්‍රියාවන් ජාතික, වාර්ගික හෝ ආගමික කොටස් දෙකක් අතර අසමානතාවයකට, සතුරුකම් හෝ ප්‍රචණ්ඩත්වයට තුඩුදිය හැකි වෛරය පතුරුවන ක්‍රියාවන් විය යුතුයි. දැන් වර්ගවාදී ප්‍රහාර එල්ල කළ අයට එරෙහිව භාවිතා කරන පනත කලින් පාවිච්චි කරලා තියෙන්නේ කලාකරුවකුට එරෙහිව.

මේ අනුව කලාකරුවන් අභූත චෝදනා යටතේ සිරගත කිරීම සඳහා කටයුතු කරන්න බෞද්ධ අන්තවාදී සංවිධානවලට හැකියාවක් ලැබුණේ කොහොම ද? මේ වගේ සංවිධාන පැමිණිලි කළාම පොලිසිය කලාකරුවන් අත්අඩංගුවට ගන්නේ ඇයි? 30 අවුරුදු යුද්ධය තුළත් ඉන් පසුවත් බෞද්ධ අන්තවාදී සංවිධානවලට ගොඩනගල දීල තිබුණ තැන තමයි මේ. රටේ ව්‍යවස්ථාවටත් උඩිනුයි මේ සංවිධාන පිහිටුවන්නෙ. පොලිසිය විසින් ප්‍රකාශන කිරීමේ අයිතිය සම්පූර්ණයෙන්උල්ලංඝනය කරලා තියෙනවා. මෙය ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතිය වෙනුවෙන් එල්ල කළ මරු පහරක්.


පොලිසියට ත්‍රස්ත ප්‍රහාරයට සම්බන්ධ පිරිස් නිදහස් කළා කියලා චෝදනාවක් එල්ල වෙනවා?

ඒ නිදහස් කළ පුද්ගලයන් කුමන වරදක් යටතේ අත්අඩංගුවට ගත්තාද යන්න දක්වලා නැහැ කියලා සඳහන් වුණා. ඒ නිසා තමයි ඔවුන්ට ඇප ලැබිලා තියෙන්නේ. මෙතැන විනිශ්චයේ වරදක් නැහැ.
පොලිසිය ඉදිරිපත් කළ ආකාරයේ වරදක් තියෙනවා. මූලිකම දේ තමයි වරද කුමක්ද නොදැන අත්අඩංගුවට ගැනීම. මෙතැනදී එවැනි කිසිදු පටිපාටියක් පොලිසිය ක්‍රියාත්මක කරලා නැති බව පේනවා. මේ ප්‍රශ්නවලටත් වඩා මහජනතාවට තියෙන ප්‍රශ්නය තමයි, මහජනතාව වෙනුවෙන් පෙනී ඉන්න ආණ්ඩුවක් කියලා මේ ආණ්ඩුවලට කියන්න පුළුවන්ද කියන කාරණය. විපක්ෂයටත් මේ කාරණයෙන් ගැලවෙන්න බැහැ. කම්කරු මහජනතාව ධනපති ආණ්ඩුවල මර්ධක යාන්ත්‍රනයේ ආරක්ෂාව ගැන කිසිදු විශ්වාසයක් නොතැබිය යුතුයි.
ත්‍රස්තවාදයට, වර්ගවාදයට හා රාජ්‍ය මර්දනයට එරෙහි පොදු කම්කරු මහජනතාවගේ වැඩපිළිවෙළ කුමක් ද? කම්කරු ආරක්ෂණ කොමිටි හරහා සෑම ප්‍රදේශයකම, කාර්මික නගරයකම තම ආරක්ෂාව සපයා ගන්නේ කොහොම ද කියන කාරණය ගැන සිතන්නට මහජනතාව පෙළඹිය යුතුයි. මේ ප්‍රශ්න කතා කරන්නෙ නැතිව ඒවා වසන් කිරීමක් තමයි රජය හා ව්‍යාජ වාම සංවිධාන කරන්නේ. ඊට මාධ්‍යයත් හවුල්කාරයෝ වෙලා ඉන්නවා. ගරා වැටුණ, නෂ්ටාවශේෂ වූ, ජනතාවට මරණය අත් කළ මේ ධනපති ආර්ථික ක්‍රමය මුලින් උපුටා දමා සමාජවාදය පෙරමුණ ගත්ත රාජ්‍ය පාලන තන්ත්‍රයක්, ක්‍රමයක් බිහි කරගන්න මහජනතාව පෙළ ගැහෙන්න ඕනෑ කියන එකයි අපේ මතය.

දුමින්ද අලුත්ගෙදර

ත්‍රස්තවාදය ද, ෆැසිස්ට් පන්නයේ වර්ගවාදයද, රාජ්‍ය මර්ධනයද අවසන් කරන්නේ කෙසේ ද?

පාස්කු ඉරිදා කුරිරු ප්‍රහාරය දියත්කල මුස්ලිම් අන්තවාදී ත්‍රස්තවාදය හා මුස්ලිම් පල්ලිවල හා නිවෙස්වල කඩු සොයාගැනුනේ යැයි කියන කරුන අතර සම්බන්ධයක් දක්වමින් සාමාන්‍ය මුස්ලිම් කම්කරු මහජනයාද ත්‍රස්තවාදී ගොඩට දැමීම හරහා මුස්ලිම් මහජනයාට එරෙහිව වර්ගවාදී ලේවැකි ප්‍රහාරයක් දියත් කිරීම සඳහා සිංහල වර්ගවාදී බෞද්ධ අන්තවාදී සංවිධාන දැන් මාන බලමින් සිටී.

දෙමල මහජනයාට එරෙහිව දියත් කල වර්ගවාදී යුද්ධය 2009 දී අවසන් වීමත් සමඟ රාජපක්ෂ තන්ත්‍රය යටතේ ශක්තිමත් කෙරුනු සිංහල වර්ගවාදී බෞද්ධ අන්තවාදී “බොදුබල ⁣සේනා”,”සිහල රාවය”, “රාවනා බලකාය” “සංහලේ” වැනි සංවිධාන විසින් දිගන,අලුත්ගම ඇතුලු රටේ නොයෙක් ප්‍රදේශවල දියත් කෙරුනු මුස්ලිම් විරෝධී ප්‍රහාර හා ප්‍රකෝපකරනයන් මුස්ලිම් තරුනයන්ගේ රැඩිකලීකරනය වීමට සෘජු හේතුව වූ බව හොඳටම පැහැදිලි විය යුතුය. ⁣සිංහල මහ ජාතියේ පොලීසියේ රැකවරනය යටතේ මුදාහරින එවන් වර්ගවාදී ප්‍රහාරයකට නැවත නිරායුදව මුහුන දීමට කිසිදු සුලු ජන කොටසක් නම් සූදානම් වේ ද?  

සිංහල, මුස්ලිම් කම්කරු මහජනතාව, තරුනයන් තමන් එකිනෙකාගෙන් බෙදා ලන සියලු වාර්ගික හා ආගමික අන්තවාදයන්ට එරෙහි විය යුතුය. පාස්කු ප්‍රහාරය ගසා කමින් දේශපාලන හා ආර්ථික අර්බුදයේ ගිලී සිටින ධනපති ආන්ඩුව ප්‍රමුඛ පාලක පන්තිය ආන්ඩුවේ කප්පාදු වැඩපිලිවෙලට එරෙහිව අරගලයට පිවිසෙමින් සිටි කම්කරු පන්තියට එරෙහිව දැන් රුදුරු පොලිස් මිලිටරි මර්ධන යාන්ත්‍රනය ලිහා හැර තිබේ.

ත්‍රස්තවාදයටද, ෆැසිස්ට් පන්නයේ වර්ගවාදයටද, රාජ්‍ය මර්ධනයටද එරෙහි කම්කරු පන්තියේ වැඩපිලිවෙල කුමක් ද?

කම්කරු පන්තියේ එවන් වැඩපිලිවෙලක ආරම්භක පියවර වන්නේ සමස්ථ රාජ්‍ය මර්ධන යාන්ත්‍රනය කොන්දේසි විරහිතව ප්‍රතික්ශේප කිරීමයි. එය  ව්‍යාජ පාර්ලිමේන්තු ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය හා ජනරජ ව්‍යවස්ථාව ඇතුලු ධනපති රාජ්‍යය ප්‍රතික්ශේප කිරීමේ මුල් පියවරකි. අනතුරුව සෑම ගමක්, නගරයක්, වැඩබිමක් තුලම පාසා කම්කරු ආරක්ශන කමිටු පිහිටුවා ගනිමින් කම්කරු පීඩිත මහජනතාව⁣ගේ ආරක්ෂාව රාජ්‍ය මර්ධන යාන්ත්‍රනනයන් ගලවාගෙන තම ආරක්ෂාව තම පන්තිය අතට ගැනීමයි. එම කම්කරු මහජන ආරක්ෂන කමිටුවල මූලිකම එල්ලය විය යුත්තේ සියලු ආකාරයේ වර්ගවාදයන්ට, ප්‍රතිගාමීත්වයන්ට හා සූරාකෑමේ ක්‍රමයේ  මූලය වන ධනපති පන්ති සමාජය අහෝසි කිරීමේ ජාත්‍යන්තර සමාජවාදී ඉදිරි දර්ශනයට සටන් වැදීමයි. ඒ සඳහා අත්‍යවශ්‍යම කොන්දේසිය වන්නේ ජාත්‍යන්තර කම්කරු පන්තික පක්ෂයේ නායකත්වය යි.

තවත් ලේවැකි සිවිල් යුද්ධයක් හෝ කලු ජුලියක් වලක්වා ගත හැක්කේ ⁣පොදු කම්කරු මහජනතාවගේ එවන් එක්සත් වැඩපිලිවෙලකින් පමනි.

සිරගත කෙරුණු කෙටි කථාකරු නිදහස් කරන ලෙස කළ ඉල්ලීම ප්‍රතික්ශේප කෙරේ

ලේඛක ශක්තික සත්කුමාරගේ "අර්ධ" නමැති කෙටි කතාවට එරෙහිව පොල්ගහවෙලවෙල පොලීසිය මගින් පවරන ලද නඩුව ඊයේ (07) සිව්වන වරටත් පොල්ගහවෙලවෙල මහේස්ත්‍රාත් අධිකරණයේ කැදවිනි. මේවන විට රිමාන්ඩ් බන්ධනාගාරගතව සිටින ශක්තික කෑගල්ල බන්ධනාගාරය මගින් අධිකරණයට ඉදිරිපත් කරන ලදී.

අගතියට පත් යැයි කියන පාර්ශවය වෙනුවෙන් පෙර දින පරිදිම  නීතිඥවරැන් පෙනී සිටි අතර, සත්කුමාර වෙනුවෙන් නීතීඥ සී.ඩබ්.ඩබ්.රත්නායක, බුද්ධදේව ගුනරත්න, සහ සංජය විල්සන් පෙනී සිටියහ.

පොල්ගහවෙල පොලීසිය අධිකරණයට කරුණු දක්වමින් කියා සිටියේ සත්කුමාර විසින් තමන්ගේ "අර්ධ" නම් කෙටිකතාවේ අත්පිටපත මරදානේ පිහිටි ප්‍රසිද්ධ පොත් ප්‍රකාශන ආයතනයක් වෙත මුද්‍රණය සඳහා ලබා දී ඇති බවත් එම අත්පිටපත අද දිනයේ නඩු භාණ්ඩයක් ලෙස අධිකරණයට ඉදිරිපත් කරන බවත්ය. එසේම සත්කුමාර විසින් භාවිතා කරන ලද සිම්කාඩ්පත් දෙකක් පිලිබද වාර්ථා ලබාගැනීමට අවශ්‍යකර ඇති බැවින් ඒ සඳහා නියෝගයක් නිකුත් කරන ලෙසත් එම වාර්ථා ලැබෙන⁣ තෙක් සත්කුමාර නැවත රිමාන්ඩ් බන්ධනාගාර ගතකරන මෙන් මහේස්ත්‍රාත්වරියගෙන් ඉල්ලා සිටියහ. පොල්ගහවෙල පොලීසිය තවදුරටත් කියාසිටියේ මීලග නඩුදිනය වනවිට මෙම නඩුවට අදාල පරීක්ෂණ සියල්ල අවසන් කළ හැකි බවයි.

සත්කුමාර වෙනුවෙන් පෙනීසිටි නීතීඥ සංජය විල්සන් අද දිනත් මූලික විරෝධතාවක් ගෙන එමින් සඳහන් කර සිටියේ, පොල්ගහවෙල පොලීසිය ප්‍රකාශකළ පරිදි මෙම කෙටිකතාව මුද්‍රණය සදහා ලබා දී ඇත්තේ මරදාන ප්‍රදේශයේ ප්‍රසිද්ධ මුද්‍රණාලයක් වෙත බැවින් ද අදාල කෙටි කථාව මරදාන ප්‍රදේශයේදී ම තම අන්තර්ජාල ගිනුමට   එකතු කරන ලද බවට සත්කුමාර ප්‍රකාශයක්ද ලබා දී අති තත්ත්වය තුල, කරනු ලැබ ඇතැයි කියන වැරදි සංස්ථාපිතව ඇත්තේ පොල්ගහවෙල මහේස්ත්‍රාත් අධිකරනයේ අධිකරන බලයෙන් පිටත කලාපයක දී බැවින් අපරාධ නඩුවිධාන සංග්‍රහයේ 128 වගන්තිය ප්‍රකාරව මෙම නඩුව පවත්වාගෙන යාමට පොල්ගහවෙල මහේස්ත්‍රාත් අධිකරණයට කිසිදු හැකියාවක් නොමැති බවත් ඒ මතම මෙම නඩුව මෙයින් අවසන් කල යුතු බවයි.

වැඩිදුරටත් කරුණු ඉදිරිපත් කරමින්  නීතීඥ විල්සන් මූලිකවම පසුගිය නඩුවාරදෙකේ සැකකරු වෙනුවෙන් ඉදිරිපත් කල කරුණු නැවත පුනරුච්චාරනය කරන බව කියාසිටියේය. මුල් ජාත්‍යන්තර ප්‍රඥප්තියේ 20 වන වගන්තිය ලංකාවට ආදේශ  කිරීම සඳහා යොදා ඇති සිවිල් හා දේශපාලන අයිතිවාසිකම් පිලිබද සම්මුති පනතේ 3(1) වගන්තිය යොදා ගැනීම පිණිස අඩු තරමින් අදාල ක්‍රියාවන් ජාතික, වාර්ගික හෝ ආගමික කොටස් දෙකක් අතර අසමානතාවයකට, සතුරැකම් හෝ ප්‍රචන්ඩත්වයට තුඩුදිය හැකි වෛරය පතුරුවන ක්‍රියාවන් විය  යුතු බැවින් මෙම නඩුවේ චූදිතගේ ක්‍රියාවන්ට කිසිසේත් එම වගන්තිය අදාල නොවන බවත් එම වගන්තිය ප්‍රකාරව මෙම නඩුව පවරා පවත්වාගෙන යා නොහැකි බවත් නීතීඥවරයා සැල කළේය. එබැවින් සත්කුමාර මුල් අවස්ථාවේම නිදහස් කිරීම හෝ දන්ඩනීති සංග්‍රහයේ 291ආ යටතේ ඇපලබාදීම සිදුකල යුතු බවටද කරුණු දැක්විණි.

එසේම  දන්ඩනීති සංග්‍රහයේ 291ආ වගන්තියේ අන්තර්ගතය වෙත අධිකරණයේ අවධානය යොමුකරමින් ඔහු ප්‍රකාශ කර සිටියේ එම වගන්තිය ප්‍රකාරව නඩුවක් පවරා පවත්වාගෙන යාමට නම්  “ආගමික හැගීම් කෙලෙසීම සඳහා ඒකාන්ත හා ද්වේශසහගත අදහසකින්" ක්‍රියාත්මක වූ බව ඔප්පුකල යුතු බවයි. මෙම 291ආ වගන්තිය යටතේ ලංකාවේ වාර්ථාගත වූ නඩු තීන්දු අල්ප නමුත් ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය විසින් තීරනය කල Naomi Michelle Cokeman v. AG,  SCFR 136/2014 නමැති නඩු තීන්දුවේ දී ආගමික හැගීම් කෙලෙසීම සඳහා ඒකාන්ත හා ද්වේශසහගත චේතනාවකින් අදාල ක්‍රියාව සිදුකල යුතු බවත් සැකකරු අත්අඩංගුවට ගන්නා මුල් අවස්ථාවේදී එම වේතනාව පිලිබඳ හුදු අනුමානයන්ගෙන් පමනක් පදනම් වෙමින් නඩු පැවරීමට  නොහැකි බව ශ්‍රෙෂ්ඨාධිකරණයේ මතය වූ බව අධිකරණයට කරුණු දැක්වණි. මේ තත්ත්වය ඉන්දීය නඩුතීන්දුවක් වන Mahendra Singh Dhoni v. Yerraguntla Shyamsundar තුලින් උපුටා දක්වමින් "යම් සමාජ කන්ඩායමක ආගමික ඇදහීම් වලට ද්වේශ සහගත චේතනාවකින් යුතුව සිදුකරන ලද ක්‍රියාවකට" එරෙහිව පමනක් නඩු පැවරිය හැකිබව පිලිගෙන තිබෙන බව නීතිඥවරයා අධිකරණයට කරුණු සැලකර සිටියේය.

ශ්‍රී ලංකා දණ්ඩ නීති  සංග්‍රහයේ 291ආ වගන්තිය සහ ඉන්දීය දණ්ඩ නීති  සංග්‍රහයේ 295A වගන්තිය එකිනෙකට සමානුරූපී වන බැවින් ඉන්දීය නඩු තීන්දු ශ්‍රී ලංකාවට ආදේශ කල හැකි බවට කරුණු ඉදිරිපත් කරමින් ඉන්දීය දණ්ඩ නීති  සංග්‍රහය නඩුතීන්දු සමඟ සාකච්ජා කොට ඇති Ratanlal & Dhirajalal's ‘The Indian Penal Code’ (33rd Edition, Lexis Nexis 2013) හි පිටු 443, 444 සහ පිටු 272, 273,274 වෙත අධිකරණයේ අවධාණය යොමු කරනු ලැබිණි.  අනුරූපී වගන්තියකට (153A) අදාලව Ghulam Sarwar AIR 1965 Pat393 නඩු තීන්දුවේ දක්වා ඇත්තේ ද්⁣වේශ සහගත් චේතනාව අනාවරණය කර ගැනීමට  නම් අදාල ප්‍රශ්න ගත ලේඛනයේ සමස්ථය දෙස බැලිය යුතු බවත්, එම ප්‍රකාශනයට පසුබිම් වූ කරැණු සලකා බැලිය යුතු බවත් කොටස් වශයන් අවධානය යොමුකරමින් චේතනාව පිලිබඳ නිගමනය නොකල යුතු බවත් දක්වා අැති බව අධිකරණයට සැල ⁣කෙරිණි.

නමුත් කවියෙකු ද වන තම සේවාදායක සත්කුමාරගේ සිදුවීමේදී කෙටිකතාවේ සමස්ථය කිසිලෙකින් සලකාබලා නොමැති බවත්, පොලීසිය විසින් මෙම  කෙටිකතාවේ සම්පූරණ ⁣පිටපත අධිකරණයටද ඉදිරිපත් කලේ දෙවන නඩුවාරයේදී බවත් නඩුව ගොනුකරන විට පොලීසිය සලකා බලා ඇත්තේ මුහුණු පොතේ පලකල කෙටිකතාවේ එක් කුඩා ජේදයක් පමනක්  බවත් අධිකරණයේ අවධානයට යොමුකර සිටි⁣යේය. එමනිසා සත්කුමාර පොලීසිය මගින් අත්අඩංගුවට ගන්නා අවස්ථාව වනවිටත් ඔහුගේ ද්වේශ සහගත චේතනාව ඔප්පුකීරිමට කිසිදු සාධකයක් පොලීසිය සතුනොවු බව පැහැදිලි කරුණක් බව නීතිඥවරයා අධිකරණයට ප්‍රකාශකර සිටියේය.

විශේෂයෙන් කොරෙයා එ. රැජින  නඩුවේදි උපුටා දක්වන ලද John Lewis & Co. Ltd . V. Times 1 ((1952) A.C. 676 at 691). නඩුවේ දැක්වෙන ආකාරයට,  යම් පොලිස් නිලධාරියෙක් වරෙන්තු රහිතව පුද්ගලයෙකු අත්අඩංගුවට ගැනීමක් සිදුකරනවා නම් ඔහු වැරදිකරුවන බවට සාක්ෂි ඒවන විටම සොයා⁣ගෙන තිබිය යුතු බවත් පුද්ගලයා රදවා තබාගනිමින් සාක්ෂි තහවුරු කරගැනීමට හෝ නඩුවේ ශක්තිමත්බව වැඩිකරගැනීමට කරුණු සෙවිය නොහැකි බවත් Lord Porter ඉහත නඩුතීන්දුවේදි අවධාරණය කර ඇති බවද අධිකරණයට කරුණු දැක්වීය. එහෙත් වරෙන්තු රහිතව සත්කුමාර අත්අඩංගුවට ගන්නා අවස්ථාව වන විට ඉහත ආකාරයට ඔහුගේ වරදකාරීත්වය ඔප්පු කළ හැකි වනබවට කිසිදු සාධාරන නිගමනයකට පොලීසියට එලැඹීමට හැකියාවක් නොපැවති බවත් අවධාරණය කෙරණි.

එසේම සත්කුමාර දණ්ඩ නීතිසංග්‍රහය සහ  සිවිල් හා දේශපාලන අයිතිවාසිකම් පිලිබඳ පනත යටතේ  අත්අඩංගුවට ගන්නා ලෙස බෞද්ධ තොරතුරු කේන්ද්‍රය යන සංවිධානයේ අඟුලුගල්ලේ සිරි ජිනානන්ද  නමැති භික්ෂුවක් විසින් පොලිස්පතිවරයාට පැමිනිලි ලිපියක් ඉදිරිපත් කර ඇතිබවත්, මිට පෙර මාලක දේවප්‍රියගේ “කනට පාරක් ” නම් ගුවන්විදුලි වැඩසටහනට විරැද්ධව පැමිණිලි කර නඩු පවරා ඇත්තේද එම පිරිසගේම අවශ්‍යතාවයට  බවත්, ඒ අනුව මෙම බෞද්ධ අන්තවාදි කණ්ඩායම් වල මෙහෙයවීම මත පොලීසිය අත්තනෝමතික, ප්‍රජාතන්ත්‍රවි⁣රෝධී ලෙස හා නීතියට උඩින් කටයුතු කරමින් සිටින බවත් මේ පිටුපස යම් දේශපාලන හස්තයක් ක්‍රියාත්මක වන බවට මේ වන විට සීමිත උපදෙස් ලැබී ඇති බවත් අධිකරණයට කරුණු ඉදිරිපත් කෙරිණි.

තම ⁣සේවාදායකයා මෙලෙස අත්තනෝමතික ලෙස හා ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධී ලෙස අත්අඩංගුවට ගැනීම  හා රඳවා ගැනීම මගින් තහවරැ කෙරී ඇත්තේ් පොලීසිය විසින් බෞද්ධ අන්තවාදී සංවිධාන ලංකාවේ ලිඛිත ව්‍යවස්ථාවට ද ඉහලින් පිහිටුවා ඇති බවත් අධිකරණය ඒ සඳහා යොදා ගැනෙමින් පවතින බවත් යැයි නීතිඥ විල්සන් සඳහන් කලේ ය.

නීතිඥ විල්සන් විශේෂයෙන් සඳහන් කලේ සත්කුමාරට එරෙහි මෙම ක්‍රියාමාර්ග ඔහුට පමණක් පුද්ගලිකව එල්ල කළ එකක් නොවන බවත් එය සමස්ථ කලාවටම හා කලා කරැවන්ටම එරෙහිව එල්ල කළ ප්‍රහාරයක් බව ය.

එසේම ⁣අපරාධ නඩුවිධාන සංග්‍රහයේ  135(1) වගන්තිය ප්‍රකාරව දන්ඩනීති  සංග්‍රහයේ 291ආ වගන්තිය යටතේ නඩු පැවරීමට නම් මුල් අවස්ථාවේම නීතිපතිවරයාගේ අවසරයක් ලබා ගත යුතු බවත්, මෙම නඩුවේදි මෙතෙක් නීතිපති අවසරය ලබාගැනීමට කිසිදු පියවරක් ගෙන නොමැති නිසාවෙන් මෙම නඩුකටයුත්ත වහා අවසන්කල යුතු බව ඔහු ප්‍රකාශ කලේය.

තම දේශනය තුල නීතිඥ විල්සන් තවදුරටත් සඳහන් කළේ පොලීසිය විසින් අන්තවාදී සංවිධානවල අවශ්‍යතාවය මත අත්තනෝමතික හා පදනම් විරහිත ලෙස තම සේවා දායකයා අත්අඩංගුවට ගැනීම හා රඳවා තබාගැනීම මගින් පොලීසිය රටේ ලිඛිත ව්‍යවස්ථාවට පිටින් යමින්  එහි 10, 12(1), 13(1), 13(2), 14(1)(a) යන වගන්තියටතේ වන භාෂනයේ හා ප්‍රකාශනයේ අයිතිය ඇතුලු ශක්තිකගේ මූලික අයිතීන් උල්ලංගනය කර ඇති බව යි. ඔහු සඳහන් කළේ එම මූලික අයිතිවාසිකම්වලට පනවා ඇති සීමා කිරීම්, වි⁣ශේෂයෙන් භාෂනයේ හා ප්‍රකාශනයේ අයිතියට ව්‍යවස්ථාවේ 15(2) හා 15(7) යටතේ පනවා ඇති සීමා කිරීම් යටතේ එන වාර්ගික හා ආගමික සහයෝගීතාවට ද, රාජ්‍ය ආරක්ෂාව හා යථා පැවැත්මට ද, මහජන සෞඛ්‍ය හෝ සදාචාරයද, අනෙක් අයගේ අයිතිවාසිකම්වලට ද, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී සමාජයක පොදු යහපතට ද  තර්ජනය වන කිසිවක් හෝ ‘අර්ධ’කෙටිකථාව මගින් සිදු නොවන බවත් ඒ අනුව එකී සීමාකිරීම් එම කෙටිකථාවට එරෙහිව කිසිසේත් යෙදිය නොහැකි බවත් ය.

යම් ප්‍රකාශනයක් රටේ යථා පැවැත්මට තර්ජනයක් වන්නේ ද යන්න තීරණය කිරීමේ දී Shreya Singhal v. Union of India යන ඉන්දියානු නඩු නීන්දුවේ දක්වා ඇති “සමීපතාවය පිළිබඳ පරීක්ෂණය” යොදාගත යුතු බව නීතිඥ විල්සන් පෙන්වා දුන්නේ ය. එහිදී නඩුවේ පහත කොටස උපුටන ලදී:

“Our commitment of freedom of expression demands that it cannot be suppressed unless the situations created by allowing the freedom are pressing and the community interest is endangered. The anticipated danger … should have proximate and direct nexus with the expression … In other words, the expression should be inseparably locked up with the action contemplated like the equivalent of a “spark in a powder keg”

එනම් අදාල ප්‍රකාශනය හා මහජන යහපතට ඇති තර්ජනය අතර සම්බන්ධය “වෙඩිබෙහෙත් පීප්පයකට දැමූ ගිනි පුපුරක්” හා සමාන සෘජු හා ආසන්නම සම්බන්ධයක් විය බයුතු බවයි.

නීතිඥවරයා තවදුරටත් අවධාරණය කළේ මූලික අයිතිවාසිකම්වලට පනවා ඇති සීමා කිරීම් කිසිවක්  අධීක්ෂනය කිරීමේ හෝ ඒ මත ක්‍රියාත්මක වීමේ කිසිදු බලයක් පොලීසියට නොමැති බවත් ඒ සඳහා රජයේ වෙනම ආයතන (ප්‍රසිද්ධ රැඟුම් පාලක මණ්ඩලය වැනි) පවතින බවත්ය.

ඊට අදාලව කෙටි කථාවේ අන්තර්ගතය පිළිබඳ අවධානය යොමු කරමින් නීතිඥවරයා සඳහන් ක⁣⁣ළේ ප්‍රධාන ධාරාවේ ඉගැන්වීම් වලට පටහැනිව සිද්ධාර්ථ චරිතය සම්බන්ධයෙන් ද විවිධ කියැවීම් පවතින බවත් “ආරියපරියේෂණ සූත්‍රය (Ariyapariyesana Sutta)” ට අනුව සිදුහතුන්ට බිරිඳක් හෝ දරුවෙකු ⁣සිටනැති බවට ද මත ඉදිරිපත් කර ඇති බවයි.

ඉහතින් සදහන් කල සියළුම කරුණු අනුව විශේෂයෙන්ම අධිකරණ බලය නොමැති වීම සහ දක්වා ඇති වරදවල් එකක් හෝ සංස්ථාපනය වීමේ අවශ්‍යතා කිසිවක් මුල් අවස්ථාවේම නොසැපිරීම මත  මෙම නඩුව තවදුරටත් පවත්වාගෙන යා නොහැකි බවත් ඒ අනුව සත්කුමාර නඩුවෙන් නිදහස් කරන ලෙස නීතිඥ විල්සන් ඉල්ලා සිටියේ ය. ඊට විකල්ප ලෙස සිවිල් හා දේශපාලන අයිතිවාසිකම් පිලිබද පනතේ 3 (1) වගන්තියේ අවශ්‍යතාවන් කිසිවක් සංතෘප්ත වී නොමැති බැවින් එම පනත යටතේ මෙම නඩුව ගෙන යා නොහැකි නිසා දණ්ඩ නීති සංග්‍රහයේ 291ආ වගන්තිය අනුව මහේස්ත්‍රාත් අධිකරණයට ඇප නියම කිරීමේ හැකියාවක් ඇති බැවින් ශක්තිකට ඇප නියම කරන මෙන් ද අයැද සිටින ලදී.

මෙම සැලකිරීම් කිසිවක් බිඳ දැමීමට පැමිනිලිකාර භික්ෂූන් වෙනුවෙන් පෙනීසිටි නීතිඥවරු කිසිදු උත්සාහයක් නොගත්හ.

සියලු සැලකිරීම් අවසානයේ මහේස්ත්‍රාත්වරිය ශක්තික නිදහස් කිරීම සඳහා කළ ඉල්ලීම සම්බන්ධ ප්‍රකාශිත නියෝගයක් නොකරමින් ඇප ලබාදීමට බලයක් නොමැතිය යන පදනමින් ඇපද ප්‍රතික්ශේප කලාය. අනතුරුව පොල්ගහවෙල පොලීසියේ ඉල්ලීම්වලට ඉඩදෙමින් නඩුව මැයි මස 21 වන දින තෙක් කල්තැබූ අතර එතෙක් සත්කුමාර රිමාන්ඩ් භාරයේ තබන ලෙස නියෝග කලාය.

ශක්තික සත්කුමාරට සහයෝගය දක්වමින් ඊයේ් දිනද කලාකරුවේ කිහිප දෙනෙක්ම අධිකරණයට පැමින සිටියහ.  

වාර්ථා සහාය: නීතිඥ තරිඳු රත්නායක

සබැඳි ලිපි:

ලේඛක ශක්තික සත්කුමාර තවදුරටත් සිරගත කෙරේ

ලේඛක සත්කුමාර නිදහස් කරනු!

Sri Lankan writer imprisoned at instigation of Buddhist extremists