Cloaked in the euphoria of victory for democracy, Sri Lanka's ruling establishment slides further to the right

With the 50-day political crisis of Sri Lanka reaching to a temporary pause as Ranil Wickremasinghe was sworn in as prime minister on 16 Sunday, following a landmark judgement of the country's apex court, the ruling class in Colombo along with the media, the upper middle class milieu and academics have hoisted an euphoria of victory for democracy in the island nation.

Wickremasinghe takes oaths as prime minister 

Contrary to this assertion, the scenario that preceded Wickremasinghe's reappointment has shown that the whole ruling establishment - comprising of the executive, legislative and judicial branches of the government - is in rags and has shifted further to the right.

After assuming duties as the prime minister, Wickremsinghe tweeted, "today marks a victory not for myself or for the UNP", referring to his United National Party. "It is a victory for Sri Lanka’s democratic institutions and the sovereignty of our citizens. I thank everyone who stood firm in defending the constitution and ensuring the triumph of democracy.”

Deep divisions within the ruling establishment led to Sri Lanka president Maithripala Sirisena's anti-democratic sacking of Wickremsinghe as Prime Minister on 26 October, that triggered the immediate crisis. Wickremasinghe's swearing in followed two decisions by the Supreme Court - one challenging Sirisena's unconstitutional dissolution of the Parliament in the event Rajapakshe was unable to secure a majority, and the other on an appeal lodged by Rajapakshe against an interim order issued by the appeals court preventing him and his cabinet from functioning till the hearing of the case, which effectively left the country without a functioning government for nearly two weeks.

In both decisions the Supreme Court ruled against Sirisena-Rajapakshe faction, holding that the dissolution was unconstitutional and refusing to stay the appeals court decision. The next day Rajapakshe resigned as prime minister, leading to Wickremasinghe's reinstatement.

Just after the verdict was pronounced, Wickremasinghe declared, "the judgement given by the Supreme Court is a result of the steps taken by the ‘Yahapalana’ government to make the Judiciary independent" and that it "confirms the Judiciary as being an independent institution”.

A jubilant writer to The Island praised the judiciary by calling people to "honour the thinking of Hulftsdorp [where the country's apex court complex is situated] that gave new meaning to democracy, fundamental rights, and the sovereignty of the people". A dailymirror columnist wrote, the "unanimous verdict of the seven-member supreme court bench"  "upheld democracy and constitutional governance".

Prominent among these writers is Jayadeva Uyangoda, a university professor and a political analyst highly hailed by the upper middle class milieu,  who wrote to The Island on 15 December, boosting the bourgeois illusion with the judiciary: "The judges have also assured Sri Lankan citizens that in their fight to defend Sri Lanka’s endangered democracy, the judiciary is now a reliable arbiter". In another article in srilankabrief, Uyangoda praised the country's apex court, which he says has re-emerged with a "clear sense of institutional autonomy and independence", for its "role in restoring constitutional governance for Sri Lanka’s democracy".

The intervention of Sri Lanka's apex court in settling the political crisis within Colombo's ruling class does not show anything more about  its 'independence' than the fact that it was rather concerned with the increasing public disillusionment with the so-called 'democratic institutions' including the parliament and the entire ruling establishment. It was an expression of fears in ruling circles that the flagrant breach of constitutional norms would further fuel growing working class struggles against the capitalist rule.

The political crisis erupted in the context of growing geo-political tensions engulfing the island and the South Asian region where United States, its European allies and India are engaged in countering what they refer to as "creeping Chinese influence". Throughout the period of the present crisis, US sent warning signals to Colombo and urged immediate resolution of the political crisis, delaying of which could compound "uncertainty in Sri Lanka" and undermine its "international reputation".

The stance of the Supreme Court is also a clear response to this unavoidable geo-political pressure largely by US imperialism, though its eighty-eight paged judgement interpreting the provisions of the country's constitution has no mention of anything of that sort. However, Court has expressly admitted that, "practical considerations rather than formal logic must govern the interpretation of those parts of the Constitution which are obscure", and that it should "take into account social, economic and cultural developments which have taken place since the framing of the Constitution".

The portrayal of the judges and courts as defenders of democracy is a dangerous trap fixed against the working class.

Evgeny Pashukanis, the renowned Soviet jurist and early Bolshevik wrote, "without the work of legislators, judges, police and prison guards (in a word, of the whole apparatus of the class state), law would become a fiction".

Wickremasinghe and the other commentators wilfully conceal one basic fact which Pashukanis emphasizes:  the capitalist state is class-based and the judges and courts are part of that class rule.

The constitution as the fundamental law of the class rule is not just the words in the text adopted by capitalist parliament. Its  basic structure is formulated by neoliberal dictates and imperialist demands, in line of which every judicial branch of a country of belated capitalist development is compelled  to frame its 'thinking'.

The 'triumph of democracy' has nothing to do with the rights of the working class and the oppressed masses, except for a temporary settlement of capitalist class rule.
In State and Revolution Lenin explains:

 "A democratic republic is the best possible political shell for capitalism, and, therefore, once capital has gained possession of this very best shell… it establishes its power so securely, so firmly, that no change of persons, institutions or parties in the bourgeois-democratic republic can shake it.”

The 'whole apparatus of the class state', including courts, are assigned this task of unshakably securing the 'political shell for capitalism', which is bourgeois democracy.

During the seventy years of 'independence' from colonial rule, the two major ruling parties, Sri Lanka Freedom Party(SLFP), now headed by Sirisena, and Wickremasingh's UNP, bestowed upon the working class of the country only poverty, inequality and massacres of youth in the North and the South and brutal suppression of working class struggles, in the name of 'democracy'. All factions of the Sri Lankan ruling elite are determined  to crush working class opposition to the attacks on living and social conditions demanded by national and global big business.

The Supreme Court nor the appeals court had any hesitation in resting all powers of the cabinet of ministers with Sirisena when its decision was to effectively leave the country without a functioning government. Sirisena immediately stepped into strengthen the autocratic and repressive powers of the executive presidency. Apart from his position as defence minister, which he holds under the constitution, Sirisena obtained the law and order ministry, under which is the police, and the media ministry.

These are all warnings that the ruling class is rehearsing authoritarian measures to build up police state conditions in preparation for responding to  deepening class tensions.

After swearing in as a minister of Wickremasinshe's new cabinet, UNP deputy leader, Sajith Premadasa  called everyone to be ready to work overnight to complete ten years work during ten months. This is an indication of the ruling class's unequivocal readiness to impose the burden of their crisis upon the working class.

The working class cannot place any faith in any of the institutions of the class rule, which  are placed at the disposal of the ruling class to suppress the growing opposition and protests, using whatever means necessary including the military and police. To win true democracy, what is necessary is the independent mobilisation of workers, youth and the poor on the basis of an international socialist program to fight for a workers’ and peasants’ government. In Sri Lanka and internationally, it is only the Socialist Equality Party that advances this revolutionary perspective.

Image credit: newsfirst.lk

Class Approach to Jurisprudence and International Law:A Prelude

Class Approach to Jurisprudence and International Law: A Prelude

Sri Lanka's crisis-ridden government tables police-state laws

By Sanjaya Wilson Jayasekera

The government of Sri Lanka last week tabled in the parliament its long proposed  Counter Terrorism Bill(CTB) through its whip minister Thilak Marapana. The law, claiming to repeal the draconian Prevention of Terrorism Act(PTA), which has been used by successive governments  for four decades against political opponents and the working class, is intended to consolidate a police state.

The new CTB followed two drafts previously proposed, once two years back and then in May last year[Articles on 31.10.2016 & 12.06.2017].

The bill, once passed as law, will avail the police draconian powers of investigation in arresting, questioning  and detaining  persons on charges of the offences of terrorism, giving room to torture in police custody. Sri Lanka police is notorious for torture and extra-judicial killings of suspects while in their custody.

None of the hundred sections in the bill does define the most important word in it, "terrorism", giving room for uncertainty, unpredictability and subjectivity of the law, in breach of established principles of bourgeois law. Instead, the draft law defines several acts to be offences under it.  Given the possibility of  broader interpretations that could be given to these descriptions of the acts, many areas of political and civil activity would be covered under these offences.

The provisions of the draft law will stand above all other written law. All regulations made under PTA will be as valid and effective under the new law.

The bill provides that a person would be guilty of the offence of terrorism if he commits several enumerated acts with the intention of,

• intimidating a population;
• wrongfully or unlawfully compelling the government of Sri Lanka, or any other government, or an international organization, to do or to abstain from doing any act;
• preventing any such government from functioning; or
• causing harm to the territorial integrity or sovereignty of Sri Lanka or any other sovereign country.
The acts enumerated to constitute the offence of terrorism include acts,
• causing serious damage to property, including public or private property, any place of public use, a State or Governmental facility, any public or private transportation system or any infrastructure facility or environment;
• causing serious obstruction or damage to essential services or supplies;
• causing obstruction or damage to, or interference with, any electronic or automated or computerized system or network or cyber environment of domains assigned to, or websites registered with such domains assigned to Sri Lanka;
• causing obstruction or damage to, or interference with any critical infrastructure or logistic facility associated with any essential service or supply;
• causing obstruction or damage to, or interference with any electronic, analog, digital or other wire-linked or wireless transmission system including signal transmission and any other frequency based transmission system.

This bill also provides for several other acts to constitute offences associated with terrorism if committed "with the intention of, or having the knowledge of, or having reasonable grounds to believe that such conduct has the effect of, adversely affecting the territorial integrity, national security and defence of Sri Lanka or, intimidating or terrorizing a civilian population."

Each of these 'intentions' and "acts" could be interpreted to mean and include any political activity considered inimical  to the ruling circles, any industrial action by the working people including in telecommunications sector  and any mass protest against the counter-revolutionary measures of the government.

One other offence under the draft law is abetting to commit the offence of terrorism, which includes the act of "gathering confidential information, for the purpose of supplying such information to a person who commits an offence under this Act".  This is a provision that could be easily used against witch-hunting media and journalists.

A person found guilty of an offence under the draft law could face life imprisonment or  imprisonment up to twenty years and to a fine up to one million rupees.

The powers of arrest without warrant is vested with the police and -contrary to the general criminal procedure- also with armed forces. The draft law provides, "any police officer, an officer or member of the armed forces or a coast guard officer, may arrest without a warrant" any person who he has "reasonable grounds to believe" has committed or been concerned in committing an offence.

Once arrested, a person could be detained by the police for forty eight hours prior to being produced before a magistrate. The past experience under the PTA shows that the draft law's requirement to inform the Human Rights Commission about every such arrest and detention will not stand as bar to police brutality while under their custody.

A Deputy Inspector General(IGP) of police could issue a detention order, even without the approval of any magistrate, to detain a person up to two weeks. This is a provision that gives wider powers to the police, while under PTA only the minister could issue a detention order.

Once a person arrested under a detention order is produced before a judge, he has no option but give judicial recognition to the detention order. Where the police requires the detention of the person extended, after the expiry of  the two weeks, the police have to submit a "confidential report" to the magistrate to obtain approval for such continued detention. The suspect person or his lawyer could only obtain as much information as needed to object to such extension and not to the complete report, which the magistrate is bound to keep confidential. Cumulatively, the period of detention under an order of an IGP could extend to two months for the purpose of investigation.

At the expiry of the detention which could extend to eight weeks, the suspect person could be sent to remand prison upon an order of the magistrate. Such person could then be interrogated and kept in remand for up to six months before commencing criminal proceedings in courts. This period of six months could also be extended by the high court on an application of the Attorney General. During this period, bail is only available from the high courts, under unspecified "exceptional circumstances".

The government of President Maithripla Sirisena and Prime Minister Ranil Wickremasinghe is smothered in deep economic and political crisis. These circumstances, under which these repressive laws are required by the ruling classes, is of immense political significance.

The government is pressurized by International Monetary Fund (IMF) to impose fiscal and monetary consolidation and reduce the budget deficit, allocating a larger portion of the tax revenue to pay foreign debts. Sri Lanka will have to pay $4 billion per year until 2022 just to meet its current external debt liabilities. High military expenditure, the deceleration of rupee in relation to the dollar, continued monthly fuel price hikes, rising prices of essential consumer items and wage stagnation have all driven to declining living standards and social conditions. Government's next austerity budget is soon to be presented to the parliament.

Domestically, the Sirisena-Wickremasinghe government is threatened with an existential crisis due to largely growing public discontent and mass struggles against its austerity policies and pro-foreign-investment privatization progrmmes. In reality, the government is afraid of future broad mass uprisings and not of any threat of a terrorist outfit. It is also confronted by the surge of a right-wing  opposition led by former president Mahinda Rajapakshe for power.

Moreover, internationally, the government is forced into the political maelstrom of American imperialism, which has under the administration of Donald Trump laid the foundations for an aggressive trade war with China and  actively engaged in military provocations against Beijing for the control of the Asia-Pacific region,  that  may possibly lead to a global war.

Under these conditions, the ruling elite is well aware that, in the coming period, it will have to deal with a rising tide of  militant class struggles against its sever cuts and ruthless austerity measures. CTB, intended to intimidate and terrorize any political opposition, once passed into law, will be a ready weapon aimed against the working class.

Tamil Nationalism, a dead end to the Tamil working class in Sri Lanka

Tamil Nationalism, a dead end to the Tamil working class in Sri Lanka

Three and half decades after the bloody anti-Tamil pogrom in Sri Lanka, in July 1983, and ensuring war in the North and East that caused colossal losses of lives and wealth to the working people, both in the North and South of the country, and close to a decade since the end of civil war in 2009, the Tamil bourgeoisie is yet more emphatically fixing the Tamil working class in the most damaging Tamil Nationalist defensive strategy against  the Sinhalese working class.

Cankili Thoppu Archway

While the Tamil bourgeoisie has been all throughout endeavouring to strike a deal with the Sinhalese liberal bourgeoisie in the South, it was always confronted with even harsher offensive by Sinhalese bourgeois Nationalists. In an attempt to carve up an autonomous pro-imperialist capitalist state in the North and East, it was always necessary for the Tamil bourgeoise to rationalize and assert a Tamil Homeland in the North and East, which task was assigned to Tamil nationalist historians, in a cold war with Sinhala chauvinist historiography and archaeology.  This debate remains unresolved, as it should, propounding competing historical narratives, while the Sinhalese nationalists denying to recognize the North and East as the lands where Tamil civilization prevailed for centuries.

Against each anti-Tamil offensive by the capitalist ruling class in the South, using parliamentary, military and police state measures, the bourgeoise Tamil nationalists place the blame on the Sinhalese working class and the poor, as if they were responsible for the discriminatory and oppressive treatment by the Sinhalese Majority government of the South. In the backdrop of the government of the South retaining the lands of the Tamils and fortifying its military presence in the North and East, even nine years after the end of war, some Tamil nationalist academics and politicians even revived blaming Sinhalese of being an internal colonizer, portraying the Sinhalese working masses as an oppressive colonizer of Tamil masses. The picture painted is false to the core.

This blame-game flows from the very interests of the Tamil elite, which is devoted to formulate narratives in order to dilute the class question of the entire national question. When class differences are sidelined and diluted, the nationalist issue is retained in the interests of the Tamil elite, at the expense of the Tamil working class.

The politics of Tamil nationalists is so bankrupt that it fails to unravel the truth of the real enemy of the Tamil working class and the poor, which is none other than the Tamil and Sinhalese ruling class, borth in the North and the South. In this background, the more the identity politics of Tamil Nationalism is strengthened, the more the Sinhalese Nationalism is strengthened in the South by the Sinhalese ruling elite, in order to further entrench the nationalist dividing lines that separate Tamil and Sinhalese working classes and the poor on communal lines.

This is a vicious cycle. It affects the whole working class in the island, as it disarm them of a political programme of a united independant fight against the capitalist ruling elite of both the communities, that serve the demands of neoliberal market economy.

Naloor Manthiri manai in Jaffna 

Without a complete breakaway from this bankrupt politics of Tamil Nationalism, the Tamil working class and the poor will have no imancipation, no lasting solution to any of the day-to-day problems of their lives. History has taught the most important lesson that the only programme that saves the Tamil working class against the oppression by the Southern government is only a fight against these ruling classes in union with the Sinhalese working class of the South, in order to establish a Socialist Republic of Sri Lanka and Eelam on the internationalist perspective of a Socialist Federation of South Asia. This is a fight that was ever resisted and hated by the Tamil elite and the Liberation Tigers of Tamil Eelam(LTTE), who never ever appealed to the Sinhalese masses.

Nationalist politics serves the ruling elite, not the working class and the oppressed peoples.


Images by SWJ.

Neoliberal Constitutionalism and the Danger of Authoritarianism in the Third World

Neoliberal Constitutionalism and the Danger of Authoritarianism in the Third World

By Sanjaya Wilson Jayasekera, LL.B, Attorney-at-Law.

Following is the speech delivered at the Third World Approaches to International Law (TWAIL) Conference held at National University of Singapore on July 21,2018. The panel was moderated by Vasuki Nesiah, Associate Professor, New York University, Gallatin School (USA).

Good Morning! Professor Vasuki, all my colleagues,

While thanking the National University of Singapore for organizing this event, in my presentation today, I will place the center of my arguments, in the topic I am discussing, on the impact of the financial and economic crisis in 2008. Let me also mention that my topic here flows as a specific area of study of my Masters thesis. The short video, which will accompany my speech, though muted, would remind you of the events that I would be enumerating during the presentation. I have prepared a  brief note of my paper and, for fear of losing to mention the significant points, I will be reading-out from my note.

It is almost a decade since the collapse of subprime mortgage market and the big enterprises of financial capital, the Fannie Mae, Freddie Mac and American International Group, and investment Bankers like Lehman Brothers and Goldman Sachs in the United States, which initiated the most damaging financial and economic crisis since the Great Depression of 1931. This crisis, termed as the Great Recession, subsequently led to irrevocable economic calamities all around the world.

The States resorted to unpopular austerity measures in order to bail out the economies and the financial capital. This turn of the governments to respond to economic crisis caused major reformations in the constitutional setup and all the organs of the States were seemingly compliant to facilitate the reforms.

Indebted to the core, the States of the Third World heavily depend on the bailout loans from the international financiers, prominently the International Monetary Fund(IMF) and the World Bank, dispersed on drastic conditionalities of reduction of budget deficits and repayment of debts and for implementing policy reforms of the World Trade Organization(WTO). Intending to reduce budget deficit and government debt, States around the world implemented austerity measures, which included a range of public welfare and subsidy cuts, cuts of wages, unemployment benefits and pensions and, increase of taxes on consumer products and services, often referred to as fiscal austerity. Austerity also includes deregulation, commercialization and privatization of State-owned enterprises and extensive labour market liberalization.

Last year, for example, the Sri Lankan government made overhaul amendments to its tax law and passed the Inland Revenue Act No. 24 of 2017, targeting a greater spectrum of the working class, in strict compliance with the recommendations of the  IMF, which felicitated and encouraged the government in releasing the fifth tranche of the bail out loan under the Extended Fund Facility negotiated in 2016.

Many research and reports available on this phenomenon have shown that such austerity measures have largely undermined economic and social rights[1],  civil liberties and freedoms of the people of the third world, as well as in major capitalist market States. The United Nations Independent Expert on the effects of foreign debt and other related international financial obligations of States on the full enjoyment of all human rights, particularly economic, social and cultural rights, in his January 2016 report reveals that  “Austerity measures adopted in response to financial crises have pushed many individuals below minimum income levels."[2]

These drastic measures have been met with militant struggles of the working class, youth and the poor, which the States have been suppressing by way of police and military apparatus and the judicial systems, all at the expense of the international human rights standards, democratic values and rule of law. At the same time, the States of the Third World are victim of inter imperialist rivalries, while the United States is openly preparing for the next world war with China and Russia, in order to resolve its own economic crisis by destruction of competitive markets.

The age of austerity is also the grounds for protectionism and for the rise of  all forms of reactionary tendencies such as populism and racism, which the States are prone to deal with by force. Outside the democratic discourse,  geo-strategic decisions are made and laws are passed through national legislatures  to suit the imperialist demands and the  dictates of the International lending institutions. The third world States increasingly seem to lose their democratic credentials. The danger of authoritarianism[3]  haunts the Third World.

The right to peaceful assembly and association, the freedom of speech , media freedom, freedom of information , right to individual liberty, right to non-discrimination are significant rights badly affected by the counter measures implemented by the States under austerity conditions. The minority and vulnerable groups are discriminated against forcing them to face the risk of social marginalization and exclusion[4].  Access to justice is severely affected due to non-affordability and lack of State legal aid.

In India, last year, 31 workers of the Maruti-Suzuki company were victimized by the terror sponsored by the State-Company partnership, for the simple reason that they demanded job security, higher wages and trade union rights, in the backdrop of severe austerity measures and IMF sanctioned free-market policies implemented by the Indian government.  Found guilty on framed-up charges of culpable homicide, 13 workers were sentenced to life imprisonment. Last May, Indian police shot and killed a dozen demonstrators protesting against a copper smelter in Tuticorin, in Tamil Nadu, that was emitting hazardous polluters for years.

Including instances from Sri Lanka, Myanmar, Philippines, Chile, Argentina and Venezuela, hundreds more examples can be drawn from many countries of the third world, most considered belonging to modern democracies by 2008, to show their backsliding to police-state regimes. Many reports abound in this regard[5].  Parallel to many other States, Indian government, closely working with social media giants to restrict alternative thinking and expression, amended its Information Technology Act in 2011, which requires that  Internet café owners photograph their customers, keep copies of client IDs and browsing histories for one year, and forward this data each month to the government.  In Sri Lanka, where hardly a day passes by without even a single mass agitation against government's measures of budget-deficit reduction, the government is now planing to implement death penalty.

These anti-democratic measures are legalized and legitimized by the States on the basis of national security and economic stability. This is the very logic of the theory of neoliberal market economy propounded by Friedrich Von Hayek, who wrote that a State's legal system should guarantee  "a constitutional framework that is capable of holding the power of the State in check, whilst respecting the general rules that underpin the market order." In other words, rule of law is to ensure that power of the State is held in check, so that the State does not interfere with the rules of the market, but, on the contrary, upholds them.

According to D.M.Kotz, Neoliberalism, as the new phase of capitalist economy after late 1970s, is often described by reference to a trilogy of policies known as liberalization, privatization, and stabilization[6].  This necessitated that the post-World War II welfare-State whither away. Austerity, therefore, inevitably becomes an enhanced demand of neoliberalism at times of financial and economic crises. Where budgets are constrained, the immediate casualty is social welfare and the living standards of the people. The new Social Structure of Accumulation(SSA) of neoliberal capitalism  is constitutionalized internationally through global trade, investment and corporation  agreements and nationally through domestic legislations. This new constitutionalism, which is the overarching economic and politico-legal ideology of the basic structure of the governance of the Third World in the age of austerity, I propose, could be  best termed as neoliberal constitutionalism. 

What can be observed therefore is that Capitalist crisis, austerity, poverty, inequality, social polarization and authoritarianism go hand-in-hand. A reversal of this phenomenon affecting millions in the third world, as well as in the centres of global capitalist economy, requires an internationalist response, a reversal of the class-biased[7] international legal system  and the very Social Structure of Accumulation itself.


1. S.Kidd, Pro-poor or anti-poor? The World Bank and IMF’s approach to social protection,  April 2018, http://www.brettonwoodsproject.org/2018/03/pro-poor-anti-poor-world-bank-imfs-approach-social-protection/ (accessed  16.07.2018)

2. Report to the 31st Session of the United Nations Human Rights Council(UNHRC).

3. Lynne Henderson describes authoritarianism as political structures and practices that directly threaten human freedom and dignity that lies in opposition to the liberal values of tolerance of ambiguity and difference, insists on obedience to rules, insists on conformity and uses coercion and punishment to ensure that obedience. L.Henderson,"Authoritarianism and the Rule of Law”,Indiana Law Journal,Vol.66,Issue.2,1991,pp379,456,p382

4.  L.Ginsborg,"The impact of the economic crisis on human rights in Europe and the accountability of international institutions", Global Campus Human Rights Journal,Vol.1,2017,97-117,  P104. A detailed analysis on the austerity's  impact on human rights and about anti-Austerity protests in the Eurozone countries is provided in the following Report: "The impact of the crisis on fundamental rights across Member States of the EU- Comparative analysis", European Parliament, Brussels(February 2015), http://www.europarl.europa.eu/studies (accessed 12.10.2017), especially Chapters 9 & 10.

5. A lost decade for human rights? Assessing austerity and its alternatives 10 years on from the financial crisis, http://www.brettonwoodsproject.org/2018/04/lost-decade-human-rights-assessing-austerity-alternatives-10-years-financial-crisis/ (accessed on 16.07.2018);   M.J.Abramowitz,  Democracy in Crisis: Freedom in the World- 2018, https://freedomhouse.org/report/freedom-world/freedom-world-2018 ( accessed on  16.07.2018)

6.  D.M.Kotz,The Rise and Fall of Neoliberal Capitalism (Harvard University Press,Cambridge, 2015)

7. B. S. Chimni, Prolegomena to a Class Approach to International Law, The European Journal of International Law Vol. 21 no. 1 © EJIL 2010; 

Image credit to Udani.

IMF pressures Sri Lanka to tighten austerity in approving the fifth tranche of its bail-out loan

International Monetary Fund(IMF) early this month reviewed Sri Lanka government's austerity programme and approved  the disbursement  of US $ 252 million as the fifth tranche of its three year bail-out loan,

demanding the government further squeeze the living conditions of the working class and the poor.

The IMF staff review report was released on June 20. The total amount released with this instalment would be US$ 1,014 million.

The  three year Extended Fund Facility(EFF) was approved by IMF in June 2016 to enable Sri Lanka to resolve the island nation's balance of payment crises on the strict conditions that the US backed government of  Prime Minister Ranil Wickremasinghe and President Maithripla Sirisena implements economic reforms aimed at fiscal tightening, commercialization and restructuring state owned enterprises(SOEs) and privatization, and reforming its revenue laws. These measures are aimed at furthering cuts in social welfare for workers and the poor and increase of taxes.

IMF press release on June 1, cites its Acting Chair and Deputy Managing Director, Mitsuhiro Furusawa appreciating the Sri Lanka government's robust implementation of fiscal and monetary consolidation: "Sri Lanka has made important progress under its Fund-supported program. The authorities’ efforts to improve the policy mix through fiscal consolidation and prudent monetary policy, and landmark structural reforms are supporting the economic recovery."

The government has been heeding to the IMF demands of austerity by raising prices of essential items of food  and gas and fuel price. Petrol and diesel prices have been increased by 17 percent and 15 percent, to 137 rupees per litre ($US0.87) and 109 rupees per litre respectively. The price of a 12-litre tank of cooking gas was hiked by 17 percent to 1,676 rupees per litre. These have led to repelling effects.

Sri Lanka estate worker family

The price of kerosene was lifted by 130 percent to Rs.101 per litre. Later, in view of  the island-wide agitation by the fishermen, the government was forced to reduce kerosene price  just by Rs.30. However, fishermen demand the previous price, which is Rs.26 lower than the adjusted price. 

On April 20, in terms of its demands under the third review report published in January, IMF mission chief for Sri Lanka Manuela Goretti stated that the IMF loan instalment was conditional upon the government implementing an automatic fuel pricing mechanism. This will adjust fuel prices every two months, according to the world crude oil prices and the rupee exchange rate.

Furusawa complimented the recent approval of an automatic fuel pricing formula as "a major achievement towards reducing fiscal risks from state-owned enterprises (SOEs)". He has also insisted that the government implement an automatic pricing formula for electricity and a "restructuring plan for Sri Lankan Airlines, as well as further strengthening SOE governance."

The government is forced to implement an automatic pricing mechanism also for electricity by September this year. The staff report provides that this pricing mechanism "ensures retail prices above cost-recovery levels and a financial position of Ceylon Electricity Board capable of covering debt service."  Consequently, sharp increase in electricity bills will affect millions poor.

Furusawa stated, "Further progress with revenue-based fiscal consolidation, supported by the new Inland Revenue Act, is needed", calling the government for "fostering gradual trade liberalization, and the investment climate".

The IMF staff report demands that the government and the Central Bank push ahead with the austerity agenda for the coming years detailed in “Vision 2025” launched by the government last September, by "further advancing fiscal consolidation through stronger fiscal rules and SOE governance; modernizing monetary and exchange rate frameworks " and trade liberalization.

The government last year passed the new revenue law targeting a broad base of low income earners to its web of taxes. Under this law every person whose  monthly income is Rs.50,000 or above  is liable to pay tax. A greater number of private sector workers and state employees therefore fall into this category.

The Inland Revenue Department (IRD) has opened 49,000 new tax files in April, Finance and Mass Media Minister Mangala Samaraweera boasted in May. The government has set a target of 250,000 new tax files during the year. “The government’s tax revenue has increased to 12.6 percent of GDP from 10.3 percent; the government’s revenue has increased to 13.8 percent of GDP from 12.6 percent while the government managed to retain expenditure at 19.4 percent of GDP and 5 percent of government investments, ” Samaraweera declared.

The IMF-dictated austerity measures are aimed at slashing the fiscal deficit to 3.5 percent of gross domestic product(GDP) by 2020. The tax revenue is largely spent for debt and interest payments. As Samaraweera mentioned, debt to GDP ratio has fallen to 77.6 percent in 2017 from 78.8 in 2016, while the government will have to pay off Rs 11.4 trillion worth of loans.

According to the Central Bank, the debt service payment for this year is $US2.9 billion, rising to $4.2 billion in 2019 and continuing at $3.6 billion for each year from 2020 to 2022. Finance Ministry last month revealed that the heavily cash-strapped government of Sri Lanka accepted an eight-year syndicated loan of   $ 1 billion from China Development Bank(CDB) to repay loans maturing this year.

Under IMF's third review, Sri Lanka is committed to fiscal consolidation in 2019 through further revenue mobilization, requiring to acquire primary surplus of 2 percent of GDP in the coming year.

The ensuing austerity measures are attacking jobs, wages, welfare programmes and living conditions of the masses, while slowing down the economy.
Last year Sri Lanka’s economic growth rate fell to 3.1 percent, the worst in 16 years, and down from 4.4 percent in 2016.

The rupee depreciated to its lowest of 161 rupees per US dollar in the third week of June, marking a 4.2% decline during the year up to June 22. This places upward pressure on the price of imports, further driving down the living conditions of the working people.

IMF has been demanding that the currency be subject to market forces and that the Central Bank’s foreign currency reserves not be used to prop it up.

Last week, Goretti commended Central Bank's "Road Map(monetary and financial sector policies for 2018 and beyond)" for flexible inflation targeting and stressed its recommendation that "exchange rate flexibility needs to remain as the first line of defence in case of volatile capital outflows."

According to the Central Bank, in the week ending on  June 6, investors sold government securities worth a net Rs.2.8 billion, bringing the outflow of foreign reserves so far this year to 19.9 billion rupees, further pressing the rupee down.

Amid serious political crisis within the Sirisena-Wickremasinghe unity government, it is also faced with a wave of strike actions by workers including in university, health, railways, airports, postal, petroleum, telecommunication and power and plantations with wage demands  and against commercialization and privatization of SOEs. Students have come to the streets against education commercialization,  privatization and militarization,  while farmers fight for subsidies.

Other than for some limited wage increase and cosmetic changes to subsidies to deflect the anger among workers and poor, since 2015, real wages have been freezing, World Socialist Web Site(wsws) reported early this year. According to a Central Bank report in last November, public sector real wages eroded 6.9 percent, while in private sector the decline was 5.6 percent during the first seven months of 2017.

Anti-austerity protest in Dublin in 2012

Furusawa's claimed that "the impact of the reforms on the vulnerable can be mitigated by ongoing efforts to strengthen social safety nets." This is a lie to the core. Sri Lanka government like its counterparts in Europe -Greece, Spain, Italy and Ireland - is unleashing its counter-revolutionary measures to rewind all "social safety nets" to place the burden of economic recovery on the working class and the poor.

වීකිලීක්ස් නිර්මාතෘ දඩයම් කිරීමට එරෙහි වෙමු! ජුලියන් අසාන්ජ් නිදහස් කරනු!

ඇමරිකන් හා බ්‍රිතාන්‍ය අධිරාජ්‍යවාදයේ යුධ අපරාද, තන්ත්‍ර මාරු කුමන්ත්‍රන ඇතුලු ලොව පුරා ආන්ඩුවල මිනීමැරීම්, ඝාතන හා මහ ජනතාව ගේ තොරතුරු එකතු කිරීමේ හා නිරීක්ෂණය කිරීමේ අපරාද ලොවටම හෙලිකල විකිලීක්ස් වෙබ් අඩවියේ නිර්මාතෘ වන මාද්‍යවේදී හා සිවිල් අයිතිවාසිකම් සටන්කරු ජුලියන් අසාන්ජ් ඔහුව දඩයම් කිරීමේ ඇමරිකානු, බ්‍රිතාන්‍ය, ස්වීඩන, ඉක්වදෝරය හා ඕස්ට්‍රේලියානු ආන්ඩුවල කුමන්ත්‍රන හමුවේ  මේ වන විට බ්‍රිතාන්‍යයේ ඉක්වදෝර තානාතිපති කාර්‍යාලයේ ජීවිතයත් මරනයත් අතර සටනකට මුහුන දී සිටී.

බුෂ්, ඔබාමා  හා ටෝනි බ්ලෙයර් පරිපාලන තන්ත්‍රයන් විසින් අමු බේගල් මත ඉරාකය, ඇෆ්ගනිස්තානය, යේමනය ආදී රටවල  දියත් කෙරුනු ආක්‍රමනකාරී යුද්ධ වලදී ලක්ෂ ගනනින් මහජනතාව මරනයට පත් කෙරුනි. ශිෂ්ටාචාර සුන්න්ත්දූලි කරනු ලැබුනි. සියලු ප්‍රදාන  ධාරාවේ පාලක පන්ති ගැති මාධ්‍ය විසින් වසන් කරනු ලැබූ මෙම අපරාධ අසාන්ජ් ප්‍රමුඛ විකිලීක්ස් මගින් ලොව මහජනයා ඉදිරිපිට විවෘත කරනු ලැබිනි.   ඇමරිකානු යුද රහස් හෙලි කිරීම යන චෝදනාව මත අතඩංගුවට ගැනීමටත් ඉන් පසුව මරන දඩුවම දක්වා අසාන්ජ්ව කුදලාගෙන යෑම පිනිසත් අධිරාජ්‍යවාදී බලවතුන් මාන බලමින් සිටින්නේ එනිසයි. 2012 ජුනි 19 සිට  බ්‍රිතාන්‍යය තුල ඉක්වදෝර තානාතිපති කාර්‍යාලයේ දේශපාලන සරනාගතයෙකු  ලෙස රැදී සිටින අසාන්ජ් කුමන අවස්තාවක හෝ ඇමරිකානු ගැති ඉක්වදෝරය විසින්  බ්‍රිතාන්‍ය පොලිස් මුර බල්ලන් අතට මුදාහැරීමේ අන්තරාය වැඩෙමින් තිබේ.

අසාන්ජ් බ්‍රිතාන්‍යයේදී මුල් වරට  2010 දෙසැම්බර් මස සිරගත කිරීමේ දේශපාලන පසුබිම හෙලිදරවු කරමින් ලෝක සමාජවාදී වෙබ් අඩවිය මෙසේ සටහන් කලේය:

“අසන්ජ් හා විකිලීක්ස් වෙබ් අඩවියට එරෙහි ව්‍යාපාරය මෙහෙයවන්නේ, ඇමරිකානු ජනතාවට හොරා ගෙනයන ලද මැතිවරන සොරාගැනීමේ සිට මර්දනකාරී නීතිවිරෝධී යුද්ධ, වධ බන්ධන මෙන්ම ජාත්‍යන්තර ත‍්‍රස්තයේ අනෙක් සියලු වර්ගයේ ක‍්‍රියාවන් දක්වා වන දශක ගනනාවක සාපරාධී කටයුතු පිලිබඳව වගකිවයුතු ආන්ඩු හා පාලන සංස්ථාපිතයන්හි නියෝජිතයන් විසිනි.

හීලැවූ ද නොබැරෑරුම්වූ ද මාධ්‍ය විසින් හේතු සාධක ලෙස වාර්තාකරන ලද ”ජනඝාතක අවි” හා කිසිසේත්ම නොපැවතියාවූ ත‍්‍රස්තවාදී සම්බන්ධකම් පිලිබඳ ගල්පැලෙන බොරු ඇදබාමින් ලක්ෂ සංඛ්‍යාත මිනිසුන්ගේ ජීවිත බිලිගත් ඉරාක යුද්ධය තුලට ඇදදමන ලද රටකි මෙය.

මේවා ද අනෙකුත් අපරාධ ද වසංකරන හෝ යුක්තිසහගත කරන ලද්දේ මහජනතාවට අමූලික බොරු කීම හෝ රාජ්‍ය රහස් පිලිබඳ යාදින්න තුලින්ය. මෙම කර්තව්‍යය මෙතරම්ම අවශ්‍යව ඇත්තේ ද ඒ පිලිබඳව විකිලීක්ස් වෙබ් අඩවියට පහරදෙන්නවුන් ඒසා පරිමානයකින් වෛරී සහගත හා බියපත්ව ඇත්තේ ද එබැවින්ය.

විකිලීක්ස් වෙබ් අඩවිය පසුගිය අප්‍රේ‍ල් මාසයේදී ප‍්‍රහාරක හෙලිකොප්ටරයක වෙඩි ප‍්‍රහාරයකින් රොයිටර් මාධ්‍යවේදීන් දෙදෙනෙකු ද ඇතුලුව ඉරාක වැසියන් 15 දෙනෙකු මරුමුවට පත්කල බැග්ඩෑඩ්හි ඝාතනය අඬංඟු ”සමූහ ඝාතන” යන වීඩියෝ පටය ප‍්‍රකාශයට පත්කලේය. වීඩියෝ පටය හා තවත් ලේඛන පිටකලේය යන චෝදනාව යටතේ බ‍්‍රැඩ්ලි මැනිං නමැති පලමු පන්තියේ සොල්දාදුවා ඒ එක්කම වාගේ අත්අඩංඟුවට ගනු ලැබින. ඔහු දැනට වර්ජිනියාවේ ක්වොන්ටිකෝ බන්ධනාගාර කුටියක සිරගතකොට ඇත.

ඉන් පසුව පසුගිය ජූලි මාසයේදී පෙන්ටගනය විසින් වසං කරන ලද නිරායුධ විරෝධතාකරුවන් මට්ටම්කර දැමීම හා විශේෂ බලකායන්ගේ ඝාතක කල්ලි විසින් සිදුකල ඝාතන ද ඇතුලු සිවිල් වැසියන් මරාදැමීම වාර්තාගතකල 391,000ක පමනවූ ඇෆ්ගනිස්ථාන යුද පිටියේ තොරතුරු නිකුත් කලේය.

ඉක්බිතිව ඉරාක රැඳවියන්ට එරෙහි වධ බන්ධනයේ බිහිසුනු සිදුවීම් පිලිබඳව එක්සත් ජනපද මිලිටරිය දැක්වූ නොතැකීම මෙන්ම සිවිල් වැසියන්ට එරෙහි තවත් විනාශයන් වාර්තාගත කල ඉරාක යුදපිටියේ තොරතුරු 400,000ක් විකිලීක්ස් විසින් නිකුත්කරනු ලැබින.

මෙම ලේඛන, හමුදා සමඟ “එක්ව ගමන්ගත්” මාධ්‍ය විසින් පවත්වාගෙන ගිය ස්වයං වාරනයේ ආධාරය ද ඇතිව රාජ්‍ය කටයුතු පිලිබඳ නිත්‍ය තත්වයක් බවට පත්කරගෙන තිබෙන, ආන්ඩුව විසින් ක‍්‍රමානුකූලව යටගසන ලද තොරතුරු මහජනතාව හමුවේ තබන ලදී. බුෂ් පරිපාලනය මෙන්ම ඔබාමා පාලනාධිකාරය ද සිදුකර තිබෙන යුද අපරාධ පිලිබඳ සාක්ෂි සම්භාරයක් මේ මඟින් සපයා තිබේ.

රාජ්‍යතාන්ත‍්‍රික කේබල් පනිවිඩ 250,000න් මේතාක් දුරට විකිලීක්ස් වෙබ් අඩවිය විසින් ප‍්‍රකාශයට පත්කොට තිබෙන්නේ 1,000ට අඩු සංඛ්‍යාවක් වුවත්, පසුගිය මාසයේ ප‍්‍රසිද්ධියට පත්කිරීම ආරම්භවූ එම කේබල් මඟින් දැනටමත්, එක්සත් ජනපදය සනාථකර තිබෙන යේමනයේ සිවිල් වැසියන් 50ක් මරාදමමින් පසුගිය දෙසැම්බරයේ එල්ල කරන ලද මිසයිල් ප‍්‍රහාරය, නීතිවිරෝධී පැහැරගෙන යාම් හා වධදීම්වලට වගකිවයුතු එක්සත් ජනපද නිලධාරීන්ට එරෙහි පරීක්ෂන අත්හිටුවන ලෙසට බලකරමින් ගෙනගිය ව්‍යාපාරය, ඩීඑන්ඒ සාම්පල ද ඇතුලුව එක්සත් ජාතීන්ගේ හා විදේශ ආන්ඩුවල නිලධාරීන්ගේ පුද්ගලික වතගොත රැස්කිරීම සඳහා එක්සත් ජනපද නිලධාරීන්ට උපදෙස් දීම වැනි අපරාධ හා කුමන්ත‍්‍රන පිලිබඳ ඒහා සමාන තොරතුරු නිරාවරනය කර ඇත.

මිලියන් ගනනක් නොවේනම් ලක්ෂ ගනනක් වන මිනිසුන් ගොදුරුකරගත් සැබෑ අපරාධ සඳහා වගකිවයුතු වන්නේ, අසාන්ජ්ගේ කටයුතු ”අපරාධ” ලෙස නම්කරමින් ඔහුගේ ලේ ඉල්ලා කෑමොර ගසන අයයි.”

චීනයට එරෙහිව ඇමරිකාවේ යුද සැලසුම්, රුසියාවට එරෙහි නේටෝවේ යුද සැලසුම්, ම්ලිටරියට පරිභාහිරව ශ්‍රී ලංකා ආන්ඩුව විසින්‍ ඝාතක කල්ලි යොදාගැනීම්, ශ්‍රී ලංකා ආන්ඩුවේ යුද අපරාද සඳහා ඇමරිකානු ආන්ඩුවේ සහාය දීම්, 2006  තායිලන්තයේ රජය පෙරලීමේ කුමත්‍රනයේ ඇමරිකානු මැදිහත්වීම්, යේමනයේ සිවිල් ජනයා වෙත අමරිකානු බෝම්බ හෙලීමේ සිද්දීන්, එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිදානයේ නිලදාරීන්ගේ තොරතුරු රහස් ලෙස සෙවීමේ ඇමරිකානු මෙහෙයුම්, ඇමරිකානු සීඅයිඒ නිලදාරීන්ගේ කෲර වදහිංසා දීමේ අපරාධ පිලිබඳ විභාග කිරීම් යටගැසීමේ ඇමරිකානු ආන්ඩුවේ මැදිහත්වීම් ආදිය අසාන්ජ් ප්‍රමුඛ විකිලීක්ස් මගින් හෙලිදරවු කෙරිනි.

ලොව පුරා මහ ජනතාවගේ ඊමේල් ඇතුලු තොරතුරු දත්ත අති දැවැන්ත ආකාරයෙන්  හොර රහසේ එකතුකිරීම හරහා මහජනතාවගේ හැසිරීම පිලිබඳව ඔත්තු බැලීමේ බ්‍රිතාන්‍ය හා ඇමරිකානු  ආන්ඩුවල අපරාද 2013 වසරේ     හෙලිදරවු කිරීම හේතුවෙන් එඩ්වඩ් ස්නෝඩ්න් ටද අසාන්ජ්ගේ ඉරනමම අත්විනි. ඔහු දැන් රුසියාවේ දේශපාලන සරනාගතයෙකු ලෙස සිටී.

ඉරාකය හා ඇෆ්ගනිස්තානය තුල ඇමරිකාවේ යුද අපරාද පිලිබඳ ලක්ෂ හත හමාරක පමන ලේකන විකිලීක්ස් වෙත නිදහස් කල චෙලෙසා මැනින්ග් ඇමරිකානු රජයට එරෙහි ඔත්තු බැලීම යන සාපරාදී චෝදනාවට වරදකරු කරනු ලැබිනි.

එහෙත් වසර විසිපහක් තිස්සේ අදිරාජ්‍යවාදී ආක්‍රමනකාරී යුද්ධ දියත් කල ඇමරිකානු බුෂ් පරිපාලන, ඔබාමා හා ට්‍රම්ප් පාලන තන්ත්‍ර හෝ  බ්‍රිතාන්‍ය     ටොනි බ්ලෙයර්, කැමරන් පාලන තන්ත්‍රවල ඔවුන් ඇතුලුව කිසිවකුත් හෙලිදරවු වී ඇති කිසිදු යුද අපරාදයකට කිසිදු අධිකරනයකින් වරදකරු කර නැත.

ධනපති ගෝලීය ආර්ථික අර්බුදය හමුවේ අදිරාජ්‍යවාදී යුද්ධ  මෙහෙයවනු ලබන්නේ අතලෙස්සක් බිලියනපතියන්ගේ ලාභ පොදි තර කිරීම සඳහා කම්කරු පංතියේ හා පීඩිත පංතියේ කර මතිනි. මජහනතාව මත ප්‍රති විප්ලවය ක්‍රියාවට දමමින් ලොව පුරා ආන්ඩු ඒ හෝ මේ අධිරාජ්‍යවාදි ආන්ඩුවලට සේවය කරති. ඇමරිකානු පාලක පංතිය චීනයට හා රුසියාවට එරෙහිව තුන්වන ලෝක යුද්ධයක් සැලසුම් කරමින් සිටී. අසාන්ජ් වැන්නවුන් මෙම රහසිගත මෙහෙයුම් හෙලිදරව් කිරීම ලොව පුරා ආන්ඩු  නොරිස්සන්නේ එබැවිනි.

වරක් ගොතන ලද ලිංගික අඩන්තේට්ටම් කිරීමේ චෝදනා මත අසාන්ජ්ව  කොටුකරගැනීමට කරන ලද ස්වීඩන ආන්ඩුවේ උත්සාහය ව්‍යවර්ත විනි. 2016 පෙබරවාරි මස අසාන්ජ් දඩයම් කිරීම ”අත්තනෝමතික සිරගත කිරීමේ ආකාරයක්” ලෙස නම් කරමින් ඔහුගේ නිදහස කැදවුම් කල   එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිදානයේ   අත්තනෝමතික සිරගත කිරීම් පිලිබඳ ක්‍රියාකාරී කමිටුව අද අසාන්ජ් ඇදදමා ඇති අති භයංකර අන්තරාය පිලිබඳ මුනිවත රකිමින් සිටී.   ලංකාවේද , සෙසු රටවලද මාධ්‍ය හා ව්‍යාජ වාම සංවිධාන ද මේ පිලිබඳ මුනිවත රකී.

අසාන්ජ් හා වීකිලීක්ස් විසින් කරනු ලැබූ ආන්ඩු වල සත්‍ය හෙලිදරවු කිරීම ප්‍රගාඩ ජාත්‍යන්තර  අර්ථභාරයක් දරයි.

 අසාන්ජ් යනු ජාත්‍යන්තර කම්කරු හා පීඩිත පංතියේ වීරයෙකි. ඔහු ආන්ඩුවල වහංගුකල අපරාද හා කුමන්ත්‍රන හෙලිකරන, සත්‍ය වෙනුවෙන් ජීවිතය පරදුවට තබන තවත් දහසකගේ ආදර්ශ ප්‍රතිමූර්තියකි. සත්‍යයේ මාධ්‍යවේදියෙකි. ජුලියන් අසාන්ජ් ආරක්ෂා කිරීම නිශ්චිතවම පොදු මහ ජනතාවගේ මුඛ්‍යතම කර්තව්‍යයක් බවට පත්වන්නේ එබැවිනි.

ජුලියන් අසාන්ජ් ආරක්ෂා කිරීම සඳහා පෙරට එන්න. ඕස්ට්‍රේලියානු පුරවැසියකු ද වන   ඔහු නිදහස් කර ගැනීම සඳහා බ්‍රිතාන්‍ය, ඉක්වදෝර හා ඕස්ට්‍රේලියානු  ආන්ඩුවලට බල කරමින් ලෝක සමාජවාදි වෙබ් අඩවිය ලොව පුරා  ගෙනයන සටනට ඔබත් එක් වන්න. ඔහුගේ නිදහස වෙනුවෙන් , භාෂනයේ නිදහස හා මාධ්‍ය නිදහස වෙනුවෙන්,  අන්තර්ජාල වාරනයට එරෙහිව හා ආන්ඩුවල මහජනයාට එරෙහි අපරාධ හෙලිදරවු කිරීම වෙනුවෙන් පෙනී සිටින සිය ගනනින් කම්කරුවන්, තරුනයින්, බුද්ධිමතුන්, කලාකරුවන් අතර ඔබත් එක්වන්න.

පහත යොමු වෙත පිවිසෙන්න.

For international action to defend Julian Assange!

ජුලියන් අසාන්ජ් ආරක්ෂා කිරීමේ ජාත්‍යන්තර ව්‍යායාමය වෙනුවෙන්!

The Campaign to Free Julian Assange

Sri Lanka government to establish special anti-corruption courts targeting Political opponents

The Sirisena-Wickremasinghe government of Sri Lanka is rushing to push through a law that will establish a special criminal courts system to function outside the regular court system in order to target political opponents. The government whip minister Gayantha Karunathilaka presented the bill, as an amendment to the Judicature Act, to the Parliament on March 05.

The system of Courts called Permanent High Courts at Bar, branded by the ruling United National Party chiefs as Anti-Corruption High Courts will have powers to hear the cases selectively filed in the form of direct indictment by the Attorney General and the Director General for the Prevention of Bribary and Corruption(DGPBC). The judges are nominated by the Judicial Service Commission and the Minister  can decide the number and place  of the Courts. Under the normal procedure it is the Chief Justice who can appoint a trial-at-bar to hear gruesome cases of murder and rape, while the proposed law will institute permanent trial-at-bar courts and vest the power of initiating cases on the executive and administrative authorities.

The scheduled offences triable by these Courts include almost all financial and public property related offences including bribary and corruption and money laundering. The courts must hear the cases on day-to-day basis and conclude expeditiously.
The bill as a whole is unconstitutional and anti-democratic.  The sole discretion of instituting action in these Courts against arbitrarily selected suspects is placed on the Attorney General and the DGPBC without any oversight either by way of a magisterial inquiry or by the Commission to Investigate Bribery or Corruption respectively, contrary to the regular procedure. It usurps the right of an accused for a fair trial and impinges upon independence of the judiciary.

The bill is exemplary of the practice of successive governments of Sri Lanka notoriously exploiting its courts and the legal system to suppress working class struggles and intimidate political opponents.

Backed by United States to change the regime of former president Mahinda Rajapakshe in order to distance the island from the influence of China to suit US geo-strategic demands within the region,  the Sirisena-Wickremasinghe government was installed in January 2015, claiming to fight against corruption and establish good governance. Since then, the government has been targeting Rajapakshes and members of his Joint Opposition for various allegations of corruption, though this campaign subsided in the backdrop of the revelations of  of the bond scam directly implicating chiefs of the ruling United National Party(UNP).

In August last year, in response to several ministers blaming government during  Parliament sessions for failing to take actions against the frauds and corruption of the Rajapakshe government, Ministers Rajitha Senarathna, Patali Champika Ranawaka, Mangala Samaraweera and Sarath Fonseka called to setup a separate court to hear the cases of corruption and frauds during the last government. The ministers were aware of the rapid growth of public discontent about the government which could keep to none of the election promises, while Rajapakshe faction was to benefit from the aggravating circumstances. The revival of the anti-corruption campaign was to divert the public dissatisfaction against the government.

President Sirisena hypocritically blamed, also in August last year, that his government has "failed to put an end to corruption and waste". In January, after the report on the Central Bank bond scam was released and addressing a local government election rally, he declared he would ensure that the corrupt politicians from whatever party would be sent to prison and then to hell before he quit office.  He tweeted "my term ends the day corrupt politicians, murderers and thieves are brought to justice.”

Malik Smarawickrama, UNP Chairman and Development Strategies and International Trade Minister told media in January, " the UNP is putting an end to the days of rampant corruption under the previous regime that robbed people of their future" and that it is " strengthening [our] courts and forcing through reforms that will enable us to properly prosecute those under the previous government that stand guilty of corruption".

The bill was brought under severe circumstances of economic instability, growing class tensions and massive financial scandals. Between 2019 and 2022 the government has to pay US $ 3.6 billion annually as debt-repayments. The cash-strapped government has been compelled to implement more austerity measures dictated by the International Monetary Fund (IMF) in order to receive financial assistance and face militant struggles against budget cuts, tax-hikes and for pay increases by the working class, youth and the rural poor.

The coalition went to further political crisis in the aftermath of the local government elections  in early February, which exposed widespread opposition to the ruling parties. The newly-formed Sri Lanka Podujana Peramuna (SLPP), led by Rajapakse, could win control of the majority of local councils, on the basis of widespread public dissatisfaction over government's austerity measures and pro-imperialist policies. Amidst the crisis of the coalition after the election results, the US and Indian government stepped into "advise" that the ruling parties continued the coalition, which led to a sham cabinet reshuffle.

Seven years after the lifting of emergency rule in Sri Lanka, in early March,  Sirisena declared State of Emergency on the backdrop of the anti-Muslim violence carried out by a Sinhala-Buddhist racist mob in the central Kandy district, fomented by the Sri Lankan ruling class to divert the growing working-class opposition to its austerity program. The government capitalized the racist provocations to ban social media for a week. Last week,  Wickremasinghe unveiled the government's plan to introduce laws to regulate freedom of speech over the internet.

Since January, the Joint Opposition led by Rajapakshe was gathering support for a no-confidence motion against Wickremasinghe, on the basis of his alleged involvement in the bond scam, which was handed over to the speaker of the parliament last week(21st).

Countering the fragility of the ruling government requires that its political opponents are suppressed at any cost. While Rajapakshe and his associates will be prime target in view of the general election to come, these new laws will be employed against any political faction to compel continued support for the coalition.

Several members of the Joint Opposition proceeded to the Supreme Courts challenging the bill. The Rajapakshe and his faction has no concern whatsoever of the democratic rights and living standards of the broad masses. Instead, they are worried about the growing threats against their survival and deprivation of their privileges. Once coming into power,  they will also use these laws to suppress any political opposition in turn.

The anti-corruption crusade is the slogan of many oppressive regimes all over the world,  including those of Cyril Ramaphosa of South Africa, Xi  Jingping  of China to Rodrigo Duterte of Phillipine. They exploit rampant corruption, which is endemic in the capitalist nation state system, to sideline political opposition and to divert working class fighting against social counter- revolution, leading to anti-democratic and authoritarian rule.

වර්ගවාදයට එරෙහිව පන්ති විඤ්ඤාණය

වර්ගවාදයට එරෙහිව පන්ති විඤ්ඤාණය

රටේ විවිධ ප්‍රදේශවල මුස්ලිම් පීඩිත මහජනතාවට එරෙහිව එල්ල කරනලද වාර්ගික ම්ලේඡ ප්‍රහාර සියලු කම්කරු පීඩිත මහජනතාව පිලිකුලින් යුතුව හෙලා දැකිය යුතුය.  සිංහල වර්ගවාදී නඩ විසින් මෙහෙයවන ලද මෙම ප්‍රහාර සෑම අනුප්‍රාප්තික ධනපති   රජයක්  සේම  අර්බුද ග්‍රස්ත  සිරිසේන-වික්‍රමසිංහ  ආන්ඩුව විසින් ඉවසා සිටියා පමනක් නොව එයට අනුබල දෙමින් වාර්ගික රේඛා මත සිංහල මුස්ලිම් කම්කරු පීඩිත මහ ජනතාව විරසක කොට බෙදා දැක්වීම සදහා කටයුතු කරනු ලැබීය.  ආන්ඩුව වැඩට බැස ඇත්තේ ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධී හදිසි නීතිය ක්‍රියාත්ම්ක කරමින්,  සමාජ මාධ්‍ය ජාලා අවහිර කරමින් හා මිලිටරි හා පොලිස් මර්දනය දිගේලි කරමිනි. 

මෙම තත්ත්වය යටතේ සිංහල මහ ජනතාව වර්ගවාදයට ගොස් ඇතැයි ගෙන යන ප්‍රදාන ධාරාවේ මාධ්‍ය හා සමාජ ජාල ප්‍රචාර එහි හරයෙන්ම වඳය. වර්ගවාදය මහ ජනතාව මත සැමවිටම පිටතින් පටවන්නකි. ඔවුන් එදිනෙදා අත්විදින කටුක ජීවන අත් දැකීම් වලට විසදුම් නොදෙන ආන්ඩු ඔවුන් මත කප්පාදු වැඩපිලිවෙල ක්‍රියාවට දැමීමත් සමග ධනවාදී අර්බුද සමයේදී සැබෑ සමාජවාදී විකල්ප දේශපාලන ඉදිරිදර්ශනයක් වහංගුකල රික්තකය තුල වර්ගවාදී විශබීජ යහමින් පෝශනය කර උත්සන්න කෙරේ.

සෑම රටකම වර්ගවාදීන් ධනවාදයේ අතිශය අර්බුද සමයන්හි වර්ගවාදය න්‍යායගත කිරිමට හා  වගා කිරීමට ඇතිතරම් කරුනු ඉදුරිපත් කරනු ඇත. ඒ සෑම කරුනකම පොදු සාදකය ලෙස තම වර්ගයාගේ අනන්‍යතාවය ට  හා එයට ඇති වරප්‍රසාදවලට එරෙහිව ඇති ඊනියා තර්ජනයක් මතු කෙරේ. බොහෝ විට එකී කරුනු ඉතිහාසය මුසාකරනයට ලක් කිරීමෙන් ව්‍යුත්පන්න කරනු ලැබේ. කෙසේ නමුත් මෙම ව්‍යාපාරවල අවසන් ප්‍රතිඵලය වන්නේ  වෛරී වාර්ගික ප්‍රචන්ඩත්වය තවත් ජන කොට්ටාශයකට එරෙහිව  මුදා හැරීමයි. 

වර්ගවාදීන්ගේ ඒ හෝ මේ න්‍යායික හා  ඓතිහාසික තර්ක සමග පැටලීම සහමුලින්ම නිරර්තකය. ධනවාදී ජාතික රාජ්‍ය පද්ධතිය තුල වර්ගවාදය අත්‍යවශ්‍ය අංගයකි.  ඔනෑම වර්ගවාදයකට එරෙහි  සැබෑ දේශපාලන ඉදිරිදර්ශනයක් පදනම් විය යුත්තේ වර්ගවාදය පදනම් කෙරෙන හා මිනිස් සංහතිය වාර්ගික රේඛා හරහා බෙදා දැක්වීම මත පදනම් වන බංකොලොත් ධනපති ක්‍රමයටම එරෙහිව කරන ක්‍රම විරෝදී අරගලයක් මතය. 

ධනවාදයේ අර්බුද සමය යනු එක් අතකින් වර්ගවාදය, ජාතිකවාදය, ආරක්ශනවාදය, ජාතික සංශෝදනවාදය ඇතුලු  සියලු ආකාරයේ ප්‍රතිගාමීත්වයන් වර්ධනය කරන අවදියක් වන අතරම, අනික් පසින් එය පන්ති අරගලයේ උච්චතම අවදියක් ද වේ. 

විවිධාකාරයේ විඤ්ඤාණවාදී මිත්‍යාවන්ට   එරෙහිව  ඓතිහාසික සත්‍ය සදහාත් ජාත්‍යන්තරවාදය සඳහාත් භෞතිකවාදීව මහජනතාව උගන්වා ගනිමින් කම්කරු පීඩිත මහ ජනතාව එක් කරනු ලබන තම පන්ති විඤ්ඤාණය සඳාහා සටන් කිරීම එකී  ක්‍රමවිරෝදී හා වර්ගවාදයට එරෙහි අරගලයේ අත්‍යවශ්‍ය කොන්දේසිය වේ.

Image credit to hindustantimes

අවුකන, සීගිරි තාක්ෂණයේ පශ්චාත් හෙලීනිතික, ඉන්දු හා සිනො උරුමය

ඉතිහාසය: අපෝහක භෞතිකවාදී හා ජාත්‍යන්තරවාදී අධ්‍යයන

01. 

ලංකාවේ අවුකන, සීගිරි තාක්ෂණයේ පශ්චාත් හෙලීනිතික, ඉන්දු හා සිනො උරුමය

01 කොටස

පැරනි ලංකාව දත් ලෝකය

ග්‍රීකයන් විසින් ක්‍රි.පූ.4 වන සිය වසේ සිට  ක්‍රි.ව. 5 වන සිය වස හා ඉන් පසුවත්  තප්‍රොබේන් ලෙස හැදින් වූ  පුරාන ලංකාව එකල සිට ඉන්දියන් සාගරයේ ජාත්‍යන්තර  වෙලඳ මධ්‍යස්තානයක්ව පැවති බවත්‍  ඒ අනුව ලංකාව ඉතිහාසය පුරා විශාල වශයෙන් විදේශීය  දනුම හා තාක්ෂණය  මත පදනම් වුනු බවටත්  මෙම ලිපියෙන් යෝජනා කිරීමට අදහස් කෙරේ. තවද දීර්ග කාලීන  රාජාන්ඩු පාලන ක්‍රමයක් හා වැඩවසම් සමාජ ආර්ථික ක්‍රමයක මිනිස් ශ්‍රමය සූරා කෑමට ලක් කල ව්‍යුහයක් තුල සකස් කෙරුනු ප්‍රාථමික නිෂ්පාදන සබඳතා  හරහා පැරනි ලංකාව තුලම වර්ධනය කෙරුනු  දේශීය විද්‍යාවක් හා තාක්ෂනික දනුමක්  පැවතීමේ වාස්තවික කොන්දේසි විරහිත  කෙරුනු බවද  යෝජනා කෙරේ. එය දේශීය දනුම් නිෂ්පාදනය සම්බන්ද විඥ්‍යානවාදී හා  සිංහල ජාතිකවාදී ප්‍රවාදයට අභියෝග කරනු ඇති අතර දනුම පිලිබඳ අපෝහක භෞතිකවාදය හා ජාත්‍යන්තරවාදය තහවරු කරනු ඇත. 

අනුරාධපුර රාජධානිය ක්‍රි.පූ.377 ත් ක්‍රි.ව. 1017 අතර පැවති බවට සාධක තිබේ. පන්ඩුකාභය, දේවනම්පිය තිස්ස, දුටුගැමුනු, මහාසේන, වලගම්බා, දාතුසෙන, සීගිරි කාශ්‍යප එම පරිච්ඡේදයේ ප්‍රධාන  රජුන් වූ බවට සදහන්ය. මෙම කාලයේ සිටම ලංකාවට විදෙස් රටවල් සමග වෙලද සබඳතා මෙන්ම රාජ තාන්ත්‍රික සබදතාද පුලුල්ව පැවතිබවට පර්යේෂන වාර්තා සනාථ කරයි. 

මූලිකවම, ලංකාව කෘෂිකාර්මික ආර්ථිකයක් වර්ධනය කිරීමට පෙර සිටම ජාත්‍යන්තර වෙලදාම හරහා ලංකාව වෙලඳ රාජ්‍යයක්  ලෙස වැජඹෙනි.  මේ හේතුවෙන්ම  ලංකාව එකල ඉහල මට්ටමේ විදේශ සම්බන්දතා පැවත්වූ රාජ්‍යයක් ව පැවතිනි.  පැරනි යුරෝපය, ඉන්දියානු කලාපය හා චීනය සමග ද ලංකාව ප්‍රබල වෙලඳ හා රාජ තාන්ත්‍රික සබඳතා පැවත්විය. එනම් එය කිසිසේත්ම අන්ධකාරයේ පැවති හුදකලා රාජ්‍යක් නොවිනි. 

ලංකාවේ පුරාන වෙලදාම 

කෘෂිකර්මය අතින් ස්වයංපෝශිත  කාල වලදී වත් ලංකාව කිසිවිටක සහල් අපනයනය නොකලේය. මිනි, මුතු සහ ඇත්තු ද පසු ව කුරුදු ද අනුරාධපුර යුගයේ සිට ප්‍රධාන අපනයන භාන්ඩ විය. රජුගේ අනසක යටතේ එනම් රාජ්‍ය අනුග්‍රහය හා අධීක්ශනය යටතේ සිදුකෙරුනු ජත්‍යන්තර වෙලදාම රටට විදේශ විනිමය ගෙනා ආ අතර  ප්‍රධාන වශයෙන්  එම ආදායම වැවු අමුනු හා ගොඩනැගිලි නිර්මානයට යෙදවිනි. දේශීයව එකතු කල බදු හරහා සීමිත  සුහ සාදන සේවවන් ද නඩත්තු කෙරිනි.  රට තුල නගර හා ගම් වශයෙන් බෙදුනු කලාප පැවති අතර නගර හා ගම් අතර වෙලදාම සිදු විනි. ගම්මාන කිසිවිටක සර්ව ස්වයංපෝශිත වූයේ නැත.

කමලිකා පීරිස් හා සුදර්ශන් සෙනෙවිරත්න ලියන පරිදි ප්‍රාග් ඓතිහාසික යුගයේ සිටමත්, විශේෂයෙන් ක්‍රි.පු.900 සිට ක්‍රි.පූ.400 දක්වා කාලයේදීත් ලංකාවේ කදුරට මැනික් හා පාශාන, ලබා ගැනීම සඳහා උතුරු ඉන්දියාවෙන් වෙලදුන් ලංකාවට පැමින ඇත. ලංකාවේ මුලු භූමියම තනි රටක් ලෙස පාලනය වීමට පටන් ගත් අවස්ථාව වීමටත් ප්‍රථම මෙම වෙලඳ ගනු දෙනු සිදුවී තිබේ. වානිජ යන වචනය ලංකාවේ විවිධ ප්‍රදේශවලින් හමු වූ ශිලා ලිපිවල සොයා ගෙන ඇත. මේ සමහරක් ක්‍රි.පූ.1 හා 2 ශතවර්ෂ වලට අයත්‍ වේ. ක්‍රි.පූ.2 ශත වර්ශයේදී රටේ දකුනේ ගොඩවාය යන නාවික තොටුපොලින් භාන්ඩ ඇෆ්ගනිස්තානයට යැවුනි. 

අනුරාධපුර යුගයේදී රටේ සෑම කලාපයකම වානිජ ගනු දෙනු සිදු විනි. කොලඹ, බලපිටිය, දෙබරවැව හා මාතර ඇතුලු කලාප කිහිපයකින්ම් රෝම කාසි එක් ස්ථානයකින් දහසකට වැඩ් ප්‍රමානයක් බැගින් හමුවී තිබේ. එනම් රටේ විවිධ ස්ථානවල විදේශ සංචිත තිබී ඇත. 

මින් ඇඟවුම් කෙරෙන දේ බොහෝය. ඉන් ප්‍රදානම වන්නේ නාවික ගමනා ගමනය සම්බන්ද එකල ලංකාවේ මිනුසුන්ටද අනෙක්  වෙලද රටවල් වලට මෙන්ම පහසුකම් හා අදාල නාවික තාක්ෂණය  තිබුනු බවයි. උතුරු ඉනදියාව යනු නිරන්තර මධ්‍යදරනී ගොඩබිම් කලාපය හා යුරොපය සමග සබදතා පැවත්වූ ශිෂ්ටාචාරය කි. එ අනුව පැහදිලිවම උතුරු ඉන්දියානු දැනුම ලංකාවට සංක්‍රමනය වීමට අවශ්‍ය තරම් ඉඩ ප්‍රස්ථා විවරව පැවතුනු බවට නිගමනය කල හැක. 

ක්‍රි.ව.976 සිට 1265 කාලයට අයත් සෑම චීන අධිරාජ්‍යයෙකුගේම කාසි අනුරාධපුරය , පොලොන්නරුව , දැඩිගම, යාපහුව, කුරුනෑගල ආදී  ස්ථාන වලින් හමු වී තිබේ. 3 හා 4 වන ශතවර්ෂ වලට අයත් කලා ඔය, වලවේ ගඟ, දැදුරු ඔය හා කැලණි ගඟ ආශ්‍රිත වෙලඳ නගර තිබුනු බවට සාක්ෂි හමුවී තිබේ. 

ක්‍රි.පූ.4 වන සියවස සිට ක්‍රි.ව. 4 වන සියවස දක්වා නැගෙනහිර -බටහිර වෙලඳාමේ කේන්ද්‍රස්ථානය වූයේ ඉන්දියාවයි. ඉන්දියානු වරාය වලදී ලාංකික වෙලදුන් ග්‍රීක හා රෝම වෙලඳුන්ට තම භාන්ඩ විකුනා දැම්මෝය. 5 වන ශතවර්ෂයේදී ලංකාව නැගෙනහිර-බටහිර වෙලඳ මාර්ග වල සන්ධිස්ථානයක් බවට පත් විනි. ලංකා වරාය වලදී පර්සියා, චීන, ඉතියෝපියානු, ඉන්දියානු වෙලදුන් බඩු හුවමාරු කර ගන්නා ලදී.

මතු සම්බන්දයි...

ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල ලංකාවේ ආන්ඩුවට කප්පාදු වැඩපිලිවෙල කඩිනම් කරන ලෙස අවධාරනය කරයි

ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල ලංකාවේ ආන්ඩුවට කප්පාදු වැඩපිලිවෙල කඩිනම් කරන ලෙස අවධාරනය කරයි

සංජය ජයසේකර විසිනි, 2018 ජනවාරි 28

ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල (ජාමූඅ) 2018 වසර තුල හා ඉන් ඔබ්බට ශ්‍රී ලංකාව විසින් ක්‍රියාවට දැමිය යුතු කප්පාදු වැඩපිලිවෙල කැටිකර දක්වන කාර්ය සාධන වාර්තාවක් නිකුත්කර ඇත.

2016 ජුනි මාසයේ සිට ලංකාව පවතින්නේ ජාමූඅ විසින් විස්තාරනය කරන ලද අරමුදලින් ඇපයට නය දීමේදී පොරොන්දුවූ වැඩපිලිවෙල යටතේ බව එම වාර්තාව යලි මතක් කර දෙයි. මුල්‍ය හිඟයකින් පෙලෙන ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේනගේ හා අගමැති රනිල් වික‍්‍රමසිංහගේ ආන්ඩුව ගෙවුම් ශේෂ හිඟය මධ්‍යයේ ජාමූඅ වෙතින් ඩොලර් බිලියන 1.5ක නය මුදලක් ලබාගත් තතු තුල ශ්‍රීලංකාව සිටින්නේ ජාමූඅහි දැඩි අධීක්ෂනයක් යටතේ ය.

ශ්‍රී ලංකාව මත පනවා ඇති කොන්දේසි, යුරෝපා ස්ථාවරත්ව යාන්ත‍්‍රනය යටතේ ජාමූඅ, යුරෝපා කොමිසම හා යුරෝපා මහ බැංකුව යන “ත්‍රිත්වය” විසින් ග්‍රීසිය හා ස්පාඤ්ඤය මත පනවන ලද කොන්දේසි සිහියට නංවයි.

ජාමූඅ විසින් ශ්‍රී ලංකාව මත පනවන කොන්දේසි, වැඩකරන ජනයාගෙන් බදු මිරිකා ගනිමින් ආන්ඩුවේ වියදම් කැපීමකට ගැටගසනු ලැබ තිබේ. 2015 දී දල දේශීය නිෂ්පාදිතයෙන් (දදේනි) සියයට 7.2ක් වූ අයවැය පරතරය 2020 වනවිට සියයට 3.5ක් දක්වා අඩු කිරීම පිනිස දැවැන්ත ලෙස ආන්ඩුවේ වියදම් කප්පාදුවක් සිදු කිරීම මෙයට ඇතුලත් ය.

මූල්‍ය තත්ත්වය ශක්තිමත් කිරීම -එනම් අයවැය පරතරය කැපීම-, ආදායම් රැස්කර ගැනීම -එනම් බදු ඉහල දැමීම හා ආදායම් සමුච්ඡය කරගැනීම අඩංගු කප්පාදු “වැඩපිලිවෙල යටතේ වන ක්‍රියාකාරීත්වය බොහෝ සෙයින් නිවැරදි මාවතේ පවතින” බව ජනවාරි 12දා නිකුත් කල ජාමූඅ වාර්තාව සඳහන් කරයි. එහෙත් ”ප‍්‍රතිසංස්කරන ගාමකය අඛන්ඩ ව පවත්වා ගැනීමේ අභියෝගය” තව දුරටත් පවත්නා බව එම වාර්තාව කියා සිටී. “ආර්ථිකය කම්පනයන්ට ගොදුරු වීමේ අන්තරායකාරී කාලයක සිටියදීම, 2018 වසරේ පටන් ආන්ඩුව අධික නය ආපසු ගෙවීමක අභියෝගයට ද මුහුන දී සිටින” බව එය කීවේ ය.

රජයට අයත් ව්‍යවසායයන් පුද්ගලීකරනය කිරීමේ පවතින මන්දගාමීත්වය හා ආදායම් පරතය අඩු කිරීමේ අවශ්‍යතාව ගැන වාර්තාව සිය උත්සුකය පල කර ඇත. සිය වැඩපිලිවෙලට බලපාන අනෙක් අංශය ලෙස ජාමූඅ සඳහන් කර ඇත්තේ “2020 ජාතික මැතිවරනය වනවිට සභාග ආන්ඩුවේ දේශපාලන එකමුතුකම වික්‍රිය විය හැකිවීම” යි.

ජාමූඅට පවතින උත්සුකයන් වනාහි අන් කිසිවක් නොව පුද්ගලීකරනය, කම්කරුවන් හා දුගීන්ගේ සුභසාධන සහනාධාර කප්පාදුව හා බදු ඉහල දැමීම වහවහාම ක්‍රියාවට දමාගැනීමයි.

ආන්ඩුව ශ්‍රී ලංකන් එයාලයින් ගුවන් සේවය විකුනා දැමීම සඳහා පුද්ගලික ගැනුම්කරුවෙකු සොයමින් සිටී. ලංකා බැංකුව හා මහජන බැංකුව යන රාජ්‍ය බැංකු දෙක කොලඹ කොටස් වෙලඳපොලේ ලැයිස්තු කරන බවත් ඒවායේ වගකීමෙන් ආන්ඩුව නිදහස් වීම අපේක්ෂා කරන බවත් 2018 අයවැය කතාවේ දී මුදල් ඇමති මංගල සමරවීර නිවේදනය කලේ ය. ආන්ඩුව සූදානම් කරන ප‍්‍රහාරය ගැන බැංකු දෙකෙහි සේවය කරන 40,000කට ආසන්න සේවකයන් අතර කැලඹිල්ලක් වර්ධනය වෙමින් තිබේ.

ලංකා විදුලිබල මන්ඩලය, ලංකා ඛනිජ තෙල් නීතිගත සංස්ථාව, ගුවන් තොටුපොල හා ගුවන් සේවා දෙපාර්තමේන්තුව, ජාතික ජල සම්පාදන හා ජලාපවාහන මන්ඩලය සහ ශ්‍රී ලංකා වරාය අධිකාරිය වැනි සියලු ම ප‍්‍රධාන පෙලේ රාජ්‍ය ව්‍යවසායයන් දැනට මත් වානිජකරන “සංගත අභිප‍්‍රායන්” සඳහා ලැයිස්තුගත කරනු ලැබ තිබේ. ආන්ඩුවේ මූල්‍ය සම්පාදනය මත රඳා නො පවතින ලෙස ඒවාට උපදෙස් ලබා දී ඇත. මෙම සංස්ථාවන්හි ඒකාබද්ධ පාඩුව රුපියල් බිලියන 52ක් බව වාර්තාව සඳහන් කලේ ය.

වානිජකරනය යටතේ මෙම ආයතන විසින් සම්පාදනය කරන විදුලිබලය, ජලය, තැපැල්, දුම්රිය හා අනෙකුත් සේවාවන්වල ගාස්තු තියුනු ලෙස ඉහල දැමීමක් ජාමූඅ බලාපොරොත්තු වේ. “...2018 මාර්තු වනවිට ඉන්ධන ද සැප්තැම්බර් වනවිට විදුලිබලය ද සඳහා ස්වයංක්‍රීයව මිල තීන්දු වන යාන්ත‍්‍රනයක් කැබිනට් මන්ඩලය විසින් අනුමත කරනු ඇති” බව ජාමූඅ විමර්ශනය කීවේ ය. යෝජනා කරනු ලබන්නේ මිලගනන් දාම ප‍්‍රතික්‍රියාවක් ලෙස ඉහල යාමට හේතුවන පරිදි ඉන්ධන හා විදුලිබලය සඳහා අයකරන ගාස්තු වැඩිකිරීම යි.

මෙම කප්පාදු පියවරයන් රැකියා, සේවා හා ජීවන කොන්දේසි මත බලපාමින් ආර්ථික වර්ධනය පහල දැමීමට ද තුඩුදී තිබේ.

හිටපු ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්ෂ දෙමල ඊලම් විමුක්ති කොටි සංවිධානයට එරෙහි ව දෙමල විරෝධී යුද්ධය ගෙනයමින් හා මර්දන පියවරයන් යොදාගනිමින් 2006 සිට වැටුප් කැටිකිරීමක් පවත්වාගෙන ගියේ ය. රාජපක්ෂ තන්ත‍්‍රය 2009 පටන් ජාමූඅ විසින් නියෝග කරන ලද කප්පාදු පියවරයන් ද පැටවීය. 2015 මුල ජනාධිපති සිරිසේන බලයට පැමිනි පසු කම්කරුවන් හා දුගීන් අතර කෝපය අපසරනය කිරීම සඳහා සීමිත වැටුප් වැඩිකිරීම් හා මතුපිට වෙනස්කම් කිහිපයක් ආන්ඩුව විසින් සිදුකලේ ය.

එහෙත් අත්‍යවශ්‍ය භාන්ඩවල මිල ඉහල යාම නිසා දුගීන්ගේ ජීවන කොන්දේසි ඛාදනයවී ඇත. 2017 දෙසැම්බරය වනවිට, 2016 දෙසැම්බරයේ සියයට 4.2ක් වූ වාර්ෂික උද්ධමන අනුපාතය සියයට 7.3ක් දක්වා ඉහල ගියේ ය. එම මාසයේ ම, කලින් වසරේ තිබූ සියයට 2.3ට සාපේක්ෂව, ආහාර ද්‍රව්‍යවල මිල උද්ධමනය දැවැන්තව සියයට 12.8ක මට්ටමකට නැග්ගේ ය.

ජීවන තත්වයන් මෙලෙස ඛාදනය වීම තුඩු දී ඇත්තේ සෞඛ්‍ය, දුම්රිය, තැපැල්, ඛනිජ තෙල්, විදුලි සංදේශ හා විදුලිබල සහ වතුකම්කරුවන් ඇතුලු කම්කරු පන්තියේ සෑම කොටසක් අතර ම වැඩි වැටුප් ඉල්ලමින් විරෝධතා නැගී ඒමටයි. මෙම අරගල මැඩීමට පොලීසිය හා සන්නද්ධ හමුදාවන් මුදා හරින ආන්ඩුව කම්කරුවන්ගේ ඉල්ලීම් යටපත් කිරීම සඳහා වෘත්තීය සමිති නායකයන් පාවිච්චි කලේ ය. සුභසාධන සේවා ඉල්ලන ගම්බද දුගීන්ගේ අරගල දෛනික දෙයක් බවට පත්වී තිබේ.

2017 තුන්වන කාර්තුවේ රටෙහි දදේනියේ වර්ධනය සියයට 3.3ක් විය. 2017 වර්ෂය සඳහා සමස්ත වර්ධන අනුපාතය කලින් පැවති සියයට 5 සිට සියයට 4.2 තෙක් පහල යනු ඇතැයි තක්සේරු කෙරේ.

ප‍්‍රතිපත්ති අධ්‍යයන ආයතනයේ ප‍්‍රධානී දුෂ්නි වීරකෝන් “ස්ථාවරත්වය පැවතුනත් ශ්‍රී ලංකාව දම්වැලෙන් බැඳී සිටියි” යන මාතෘකාවකින් ලියූ ලිපියක් තුල, ජාමූඅ කප්පාදු කොන්දේසි ආර්ථික වර්ධනයට සංකෝචනාත්මකව බලපාන ආකාරය අවධානයට ලක්කලා ය. කර්කශ කාලගුනයට අමතර ව “වර්ධනය පහල යාමට හේතු වන අනෙක් කාරනය වන්නේ ජාමූඅ වැඩපිලිවෙල යටතේ සංකෝචනාත්මක මූල්‍ය ස්ථාවරත්වය ඇති කිරීමේ ප‍්‍රයත්නයන්ය”. පරිභෝජනය හා නිෂ්පාදනය මත ඉහල බදු පැනවීම වියදම් කලහැකි ගෘහීය ආදායම් හා සංගත ලාභ යන දෙක ම සීමාකල බව ඇය සඳහන් කලා ය.

අනෙක් රටවල මෙන් මෙහි දී ද “ආර්ථික ප‍්‍රකෘතිය” සඳහා වන ජාමූඅ බෙහෙත් වට්ටෝරුව ව්‍යාජයකි. යථාර්ථයේ දී එය, කම්කරුවන්ගෙන් හා දුගීන්ගෙන් හැකිතාක් මිරිකාගෙන ජාත්‍යන්තර බැංකුකරුවන් හා මූල්‍ය ආයෝජකයන් ඇතලු ධනවතුන් වෙත ධනය මාරු කරන ක්‍රියාමාර්ගයකි.

ස්ථාවරත්වය ගැන ආන්ඩුවේ පුච්චානම් කෙසේ වෙතත්, “රාජ්‍ය නය ඉහල මට්ටමක පවතින තතු තුල [ආර්ථික වර්ධනය] පහලයාමේ අවදානම සෑහෙන ඉහල මට්ටමක පවතී” යයි ජාමුඅ විමර්ශනය සඳහන් කරයි. මේ වසර සඳහා සමස්ත නය ආපසු ගෙවීම ඩොලර් බිලියන 2.9ක් වනු ඇති බව තක්සේරු කෙරෙන අතර ලබන වසර සඳහා එය ඩොලර් බිලියන 4.2ක් වන්නේ ගිය වසරේ අගය වූ ඩොලර් බිලියන 2.2 මෙන් දෙගුනයකට ලං වෙමිනි. 2020 සිට 2022 දක්වා නය ආපසු ගෙවීම ඩොලර් බිලියන 3.6ක් යයි තක්සේරු කෙරේ.

එවැනි විශාල නය ගෙවීමක් සඳහා කම්කරුවන් හා දුගීන්ගේ ජීවන හා සමාජ අයිතීන් මත ප‍්‍රහාර උත්සන්න කිරීම හැර ආන්ඩුවට අන් මාවතක් නැත.

සමාජ පිපිරීමේ කැකෑරෙනසුලු ස්වභාවය ගැන දන්නා ජනාධිපති සිරිසේන, ඔහු ද මුලුමනින් වගකිව යුතු ආන්ඩුවේ ක්‍රියාමාර්ගවලින් ඈත්ව සිටින බව පෙන්වීමට වියරු ලෙස උත්සාහ කරයි. පසුගිය සති අන්තයේ පැවති පලාත් පාලන මැතිවරන රැලියක දී සිරිසේන මෙසේ කීවේ ය: “පසුගිය අවුරුදු තුනේ දී මම (සභාගයේ ප‍්‍රධාන සහකරු වන එක්සත් ජාතික පක්) එජාපයට ආර්ථිකය කලමනාකරනය කරන්නට ඉඩ දුන්නා. ඒත් තවමත් ජනතාව ආර්ථික දුෂ්කරතාවන්ට මුහුන දී සිටිනවා.” මෙතැන් පටන් “ජනතාවට සහන සැලසීම සඳහා” ආර්ථිකය තමන්ගේ පාලනය යටතට ගන්නා බව ඔහු කීවේ ය.

ජනතාවට “සහන” සැලසීම යන්න අමු කෙප්පයකි. ආර්ථික අර්බුදය අරගල සඳහා වේදිකාව සකසද්දී ආන්ඩුව සූදානම් කරමින් සිටින්නේ පොලිස් රාජ්‍යයක වැඩපිලිවලයි.

IMF reviews Sri Lanka's austerity measures amidst government's claim of economic stability

IMF reviews Sri Lanka's  austerity measures amidst government's claim of economic stability

Student protest against education privatization. Jan 2018

Early January, the International Monetary Fund(IMF) published its third review (staff report) of the three year Extended Arrangement under the Extended Fund Facility(EFF), which sets out its austerity demands upon which it released US$ 251.4,  the fourth tranche of the bailout money to Sri Lanka in last December. 

The EFF was approved by IMF in June 2016 to enable Sri Lanka to resolve the island nation's balance of payment crises on the strict conditions that the US backed government of  Prime Minister Ranil Wickremasinghe and President Sirisena implements economic reforms aimed at fiscal tightening, restructuring state owned enterprises(SOEs), privatization and reforming its revenue laws. 

"A return to fiscal consolidation, targeting a reduction in the overall fiscal deficit to 3.5 percent of Gross Domestic Product(GDP) by 2020, is the linchpin of the reform programme", and "Rebuilding tax revenues through a comprehensive reform of both tax policy and administration will be key in this regard, supplemented by steps toward more effective control over expenditures and putting state enterprise operations on a more commercial footing", the IMF June 2016 press release said. 

The conditionalities imposed on Sri Lanka largely resembled those imposed on Greece and Spain by the Troika, which include IMF, Europen Commission and European Central Bank, under the European Stability Mechanism(ESM). 

The third review reveals that the government's economic reforms have placed fiscal consolidation, revenue mobilization, monetary policy management and reserves accumulation broadly on track. The government's 2016 VAT law amendments increased VAT rates and narrowed exemptions. The lender insists on implementation of the program’s landmark reform, the new Inland Revenue Act,  which was legislated in October 2017, by  April 2018.  "Consistent with the objectives of the EFF-supported program, the authorities announced a new far reaching economic plan titled Vision 2025 in September 2017," the review says.

Government passed the Budget 2018 in last December strictly in line with these demands of

IMF, which the report stated targeted a primary surplus of 1 percent of GDP and fiscal consolidation towards the objective of reducing the overall fiscal deficit to 3.5 percent of GDP by 2020. "Vision 2025: A Country Enriched" is the government's austerity programme aimed at achieving these demands during the next eight years.
Early this month, presenting the Road Map for 2018, the monetary and financial sector policies for 2018 and beyond, Central Bank Governor,  Indrajit Coomarsawamy, exposed government's devout adherence to IMF demands. He stated, "the government is also committed to a revenue based fiscal consolidation programme, which intends to bring down budget deficits and debt levels progressively."

The island is deep-trodden in an escalating debt crisis. The total debt repayment for the next three years would be 7,000 billion rupees ($45 billion). Fiscal consolidation requires government to reduce the budget deficit to 4.5 percent in 2018, which stood at 5.4 percent last year.  The government is bound to honour IMF's neoliberal policies in order to meet these debt repayment goals and reduce budget deficit. 

The review was released while the government and the Central Bank desperately claimed of reaching economic stability by the end of 2017, in view of the Local Government elections in next month. In his new year message to the people at the dawn of the year,  Wickremasinghe said "amidst great challenges, we were able to steer forward in restoring economic stability and a process of sustainable development."

In his speech presenting the Road Map, Coomarsawamy echoed Wickremasinghe and stated,  "macroeconomic stability is being restored and our economy is trending in the right direction," which he had said, in end of December, has won the investor confidence. 

Yet, even the official indicators do not hide the gloomy picture. Country's GDP growth stood just at 3.3 percent in the third quarter of 2017. In spite of country's exports expanding by 8.2 percent in the first nine months of year 2017, imports increased by 9.7 percent expanding the trade deficit to US$ 6.8 billion, an increase of US$ 0.7 billion from year 2016. Foreign reserves of a meagre US$ 7.3 billion comprises mainly of borrowed monies and bond sales. The government will incur large amortization payments in 2018, and  will be burdened with repayments on its international sovereign bonds starting in 2019. Gross financing needs (amortization payments plus overall deficit) are projected to reach 20 percent of GDP in 2018, IMF staff report details.

In spite of government's claims of stability, the review states, "Sri Lanka remains vulnerable to shocks given its high level of public debt, large financing needs, and weak external position." Therefore, the lender recommends that, "fiscal consolidation should continue, supported by effective tax administration and spending controls." In respect of monetary policy, it advocates the central bank maintain "a tightening bias to contain inflation and credit growth pressures, while continuing to accumulate reserves accompanied by greater exchange rate flexibility." Reforms in SOEs, "especially in the areas of energy pricing and airline restructuring, should proceed without further delay".

In fact,  the  claims of so called "stability" is nothing about any gains for the working people and the poor, but an indication of the ruling establishment's sighs of relief in implementing  austerity measures at the expense of the working class and the poor, and satisfying the demands of foreign investment and of IMF to receive balance bailout funds. 

The Institute of Policy Studies, a think-tank based in Colombo, consoled the ruling elite and top businesses in its September last year report stating, "with the gains made in fiscal consolidation so far under the IMF's watchful eye, achieving and retaining macroeconomic stability appears more probable."

What the working class and the poor in turn have got is welfare cuts, increased taxes and consumer price hikes, unemployment, reduction of wages, privatization,  state repression of militant strikes against these measures and subjection to police state apparatus. 

Inflation in the country stood at 7.1 percent in December while food inflation rose to 14.4 percent. Youth unemployment stands at 18.30 percent.

In October last year, the government deployed  police and brutally attacked workers who protested against the long term lease of down South, Hambantota Port to a Chinese company. 435 workers lost jobs subsequent to the deal. President Sirisena declared fuel distribution an essential service in July last year and declared same on railways in December to counter and force break worker strikes. Last week, the government used police anti-riot squad and attacked protesting Electricity Board workers.  This is how the Wickremasinghe-Sirisena government met the "great challenges".